«Μουσική ανασκόπηση 2016»

Όσο μεγαλώνω νομίζω ότι ο χρόνος κυλά πιο γρήγορα. Το γεγονός ότι τελείωσε το 2016 μου προκαλεί έκπληξη. Πότε ξεκίνησε άλλωστε; Ποιο 2016; Πόσο χρονών είμαι; Ποιος είμαι;

Η μάχη με την ποσότητα εις βάρος της ουσίας φαίνεται ατελείωτη. Δεν προλαβαίνεις να χαρείς ένα άλμπουμ και πρέπει να ακούσεις τα δεκάδες επόμενα που βρίσκονται στην ουρά και περιμένουν την ευκαιρία τους. Ακόμη και τα καλύτερα της χρονιάς δεν παίρνουν τις ακροάσεις που τους αρμόζει. Ελπίζω τα επόμενα χρόνια να βρω μια καλύτερη ισορροπία.

Η διμηνιαία μουσική επιθεώρηση που έχω υιοθετήσει τα τελευταία χρόνια κάνει την ετήσια ανασκόπηση παιχνιδάκι. Τα καλύτερα που ακολουθούν τα έχετε ξαναδιαβάσει στη διάρκεια της χρονιάς.

Τα 11 καλύτερα άλμπουμ μου για το 2016

Nik Bartsch's Mobile - Continuum
Ο ένας και μοναδικός (!) Ελβετός πιανίστας συνεχίζει να με συγκινεί σε κάθε του εκδοχή. Στο Continuum κινείται ανάμεσα στην αυτοσχεδιαστική τζαζ και στην μοντέρνα αβάντ-γκαρντ μινιμαλιστική κλασική. Η οργανική σύνθεση προκαλεί και μόνο στο διάβασμά της: Nik Bartsch στο πιάνο, Sha στο μπάσο και κοντραμπάσο κλαρινέτο, Kaspar Rast και Nicolas Stocker στα τύμπανα και τα κρουστά (εις διπλούν). Ακόμη 5 μουσικοί συνοδεύουν με βιολί, βιόλα και τσέλο. Το πιάνο ακούγεται σαν προετοιμασμένο, σχεδόν σαν κρουστό υψηλών συχνοτήτων. Σε μερικά σημεία ο ρυθμός καταλήγει tribal και funk. Όλο το άλμπουμ είναι εξαιρετικό, αλλά τρελαίνομαι περισσότερο για το Modul 4 και το Modul 8_11. ECM 2464 γράφει η ούγια.

Glenn Kotche & So Percussion - Drumkit Quartets
Ο τίτλος του και μόνο αρκούσε για να αποσπάσει την προσοχή μου. Η μουσική του Drumkit Quartets είναι καλύτερη και από αυτήν που φανταζόμουν όταν ακούμπαγα την βελόνα στο αριθμημένο χρωματιστό βινύλιο των εκατόν ογδόντα γραμμαρίων (εντάξει, ένα αστείο έκανα, δωρεάν κατέβασμα από blog είναι). Η συνεργασία των πειραματιστών So Percussion με τον ντράμερ των Wilco, Glenn Kotche, δεν φαίνεται τόσο αναπάντεχη, αν κάποιος έχει παρακολουθήσει την πρόσφατη μουσική πορεία του τελευταίου. Όλες οι συνθέσεις βασίζονται στους ρυθμούς των κρουστών, είτε αυτά είναι τύμπανα είτε μαρίμπες είτε αλυσίδες είτε καμπανάκια. Για το jukebox επέλεξα αρχικά τα Drumkit Quartet No. 3 - I, Drumkit Quartet No. 3 - III και Drumkit Quartet No. 54, αλλά όσο οι ακροάσεις επαναλαμβάνονται, θεωρώ άδικο να τραβήξω κάτι έξω από το σύνολο. Στην Cantaloupe.

Amiina - Fantοmas
Έχω αναφερθεί στην ομάδα μοντέρνας κλασικής μουσικής με το όνομα Amiina από την Ισλανδία και στο παρελθόν (Clinamina #9, Μάιος - Ιούνιος 2013). Για το Fantοmas αξίζει να αφιερώσετε λίγα λεπτά στο Διαδίκτυο και να διαβάσετε ολόκληρη την ιστορία πίσω από την δημιουργία του. Η μουσική του είναι φτιαγμένη από βιολί, τσέλο, κρουστά, μεταλλόφωνο, άρπα, γιουκαλίλι και κινείται ανάμεσα στην μοντέρνα κλασική σύνθεση και την ηλεκτρονική. Το ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ είναι αριστούργημα. Νομίζω όμως ότι και όλα τα υπόλοιπα δεν υστερούν σε τίποτα. Κυκλοφορεί στην εταιρεία Mengi.

Rattle - Rattle
Αφού έφαγε το ξύλο του από το Pitchfork, βρίσκει παρηγοριά στην αγκαλιά μου. Πρόκειται για το ντουέτο Αικατερίνη Eira Brown και Θηρεσία Wrigley από το Νότιγχαμ που παίζουν μινιμαλιστικό post punk που στηρίζεται κατά κύριο λόγο στα τύμπανα και τις πανεπίπεδες φωνές τους. Δώστε μου τέτοιες μουσικές και πάρτε μου τη ψυχή. Μπορώ να ακούω με τις ώρες το On Balance, το Stringer Bell, το Sorcerer, το Starting, το Elegant in the Mouth. Επισκεφτείτε τη σελίδα τους στο Bandcamp για να εντρυφήσετε στο υπόλοιπο της μυθολογίας.

Hidden Orchestra - Wingbeats
Στο Wingbeats, το νέο αριστούργημα μοντέρνας κλασικής μουσικής των Hidden Orchestra, συμμετέχουν εκτός του Joe Acheson, oι ρέγκιουλαρ τυμπανιστές της μπάντας Tim Lane και Jamie Graham, η Poppy Ackroyd στο πιάνο και στο βιολί η Mary Macmaster στην άρπα, η Su-a Lee στο τσέλο και ο Τσέχος κλαρινετίστας Jiri Javurek. Έκτακτη συμμετοχή τα πουλάκια που κάνουν ζωηρή εμφάνιση στο ομώνυμο κομμάτι. Στο jukebox πέρασα τα Wingbeats Source I; Bird Table και Wingbeats Source V; Drums.

Nicola Ratti - Pressure Loss
Είναι μερικές φορές που οι λέξεις δεν βοηθούν στην περιγραφή ούτε του είδους της μουσικής ενός άλμπουμ ούτε της αίσθησης που αυτή προκαλεί στον ακροατή. Λίγο προτού παρατήσω την προσπάθεια να περιγράψω το "αριστούργημα" που ακούει στο όνομα Pressure Loss, διάβασα σε κάποια ιστοσελίδα ότι όλες οι συνθέσεις του έχουν μελωδία, ρυθμό και μπάσο. Πολύ σωστά. Όλες επίσης οι συνθέσεις είναι μινιμαλιστικές και πειραματικές. Επίσης, να θυμίσω τον ενθουσιασμό μου για το άλμπουμ του Nicola Ratti, Streengs, το 2012. Και τέλος, να πω ότι οι συνθέσεις έχουν ονόματα W9, W12, W10, W6 κ.ο.κ. και ότι σε οποίο W κι αν κολλήσετε, το αίσθημα είναι συγκλονιστικό.

Teleman - Brilliant Sanity
Θυμάμαι ότι είχα ανακαλύψει το Cristina μέσα στο ντεμπούτο τους άλμπουμ Breakfast του 2014 και ωρυόμουν που δεν μπορούσα να το συμπεριλάβω στην ανασκόπηση της χρονιάς, καθώς είχε κυκλοφορήσει ως πρώτο τους single από τον Ιανουάριο του 2013. Τουλάχιστον τώρα μπορώ να δηλώσω ότι το Düsseldorf, που ανοίγει το Brilliant Sanity, θα βρίσκεται με βεβαιότητα στα καλύτερα της χρονιάς, ως η επιτομή του κορυφαίου indie pop τραγουδιού (και δεν δέχομαι αντιρρήσεις, συμφωνούν μαζί μου όλα τα μέλη της οικογένειας, που χαζεύουν με τις ώρες το βιντεάκι του στο youtube). Οι Teleman είναι από τις μπάντες που αρέσουν αυθόρμητα, μου φέρνουν ασυναίσθητα στο νου τους Wave Pictures (μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι ηχογραφούν και αυτοί για τη Moshi Moshi) και έχουν καταλάβει τα τελευταία δύο χρόνια περίοπτη θέση στις indie rock-pop προτιμήσεις μου. Μου αρέσουν πολύ και τα Fall in Time και Brilliant Sanity και πιστεύω ότι θα μου άρεσαν ακόμη περισσότερα αν τους αφιέρωνα προσεχτικότερες ακροάσεις. Πέστε με τα μούτρα!

Laurent Fairon - Musique Isotype
Πω πω πω... Για κάτι τέτοια ζούμε εμείς οι λάτρεις του καλομαγειρεμένου πειράματος... Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Entr’acte στην οποία κυκλοφορεί το παρόν άλμπουμ για να διαβάσετε αφενός το πολύ ενδιαφέρον βιογραφικό του καλλιτέχνη, αφετέρου την έμπνευσή του να εφαρμόσει την μέθοδο της Ισοτυπίας (International System of Typographic Picture Education) στην μουσική δημιουργία. Το Musique Isotype είναι ένα άκρως πειραματικό ηλεκτρονικό άλμπουμ που συνδυάζει την μουσική, την λογοτεχνία και την τυπογραφία. Όλες οι συνθέσεις είναι κορυφαίες και η προτίμησή μου στο The Elocutionist, το L'Inonie και το Rêves De Coumbite είναι εντελώς αυθαίρετη.

Duchess Says - Sciences Nouvelles
Αυτό το post punk (ας το πούμε έτσι) άλμπουμ μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Η μπάντα είναι από το Μόντρεαλ και παίζει καθαρόαιμο 80s synth punk new wave, κάτι ανάμεσα σε B-52s, Devo και Martha And The Muffins. Η φωνή της τραγουδίστριάς τους Annie-Claude Deschenes μου θυμίζει αλλού τη Siouxsie και αλλού τη Kate Pierson. Με ενθουσιάζουν τα ινστρουμένταλ Inertia Pt. II και Poubelle καθώς και το Inertia που ανοίγει το άλμπουμ και το πιο ψαγμένο Negative Thoughts. Αν ήμασταν στα 80s θα το πρότεινα ως ένα πολύ καλό χριστουγεννιάτικο δώρο.

M. Ostermeier - Tiny Birds
Πρόκειται για το έκτο άλμπουμ του Marc Ostermeier, ο οποίος εδρεύει στο Μέριλαντ της Βαλτιμόρης και εργάζεται ως καθηγητής Xημικής και Bιομοριακής Mηχανικής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins. Αν και συνιδρυτής των εταιρειών Words On Music και Tench, το παρόν άλμπουμ κυκλοφόρησε στην Home Normal του Ian Hawgood, πιθανώς επειδή το logo της είναι ένα “μικρό πουλί”. Η μουσική στο Tiny Birds κινείται ανάμεσα στην μοντέρνα κλασική, τη μοντέρνα σύνθεση, τον μινιμαλισμό και την άμπιεντ και βασίζεται αποκλειστικά στο πιάνο. Διάσπαρτοι απαντούνται προηχογραφημένοι ήχοι, όχι πολλοί, που δίνουν μια ιδιαίτερη αίσθηση και μια υποψία ρυθμού στις συνθέσεις. Στις δύο που ανοίγουν το άλμπουμ (Glide, Of A Feather) συμμετέχει και ο Christoph Berg με το βιολί του, όμως κατά τη γνώμη μου δεν συγκαταλέγονται στις καλύτερες του άλμπουμ. Αγαπημένα μου κομμάτια τα Flutter, Rafters, Watcher και Twin Crested Peaks.

Ferran Besalduch - Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde
Είναι ο σαξοφωνίστας των bLOW από τη Βαρκελώνη, τους οποίους είχαμε αποθεώσει στο άλμπουμ τους Aixo Es Gravissim του 2012. Στο παρόν άλμπουμ του Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde είναι μόνος και παίζει μπάσο σαξόφωνο και σοπρανίνο σαξόφωνο. Από τα δύο προτιμώ περισσότερο το μπάσο και από όλες τις συνθέσεις ξεχωρίζω το Search for Mr. Hyde, το The Carew Murder Case και το The Last Night.

Ακόμη 2 άλμπουμ εκτός συναγωνισμού:

Sylvie Courvoisier, Mark Feldman, Evan Parker, Ikue Mori - Miller’s Tale
Πείραμα, ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, avant garde jazz, μοντέρνα σύνθεση. Όλα αυτά τα συναντάς σε μέγιστο βαθμό στο Miller’s Tale. Μνημείο της σημερινής πειραματικής μουσικής. Μου αρέσουν πολύ το A View From The Bridge, το Up From Paradise και το Death Of A Salesman.

David Toop - Entities Inertias Faint Beings
Εξαιρετικό ηλεκτρονικό-ακουστικό άκουσμα, στα όρια της μοντέρνας σύνθεσης και του πειράματος. Παρακαλώ να επισκεφτείτε την σελίδα της Room 40, την εταιρεία του Lawrence English στην οποία κυκλοφόρησε το Entities Inertias Faint Beings, και να γονατίσετε στο συγκινητικό κείμενο του συνθέτη. Τα Sea Slug και Compelled to Approach είναι δείγματα απείρου κάλλους.

11 indie, alternative, punk, post punk, rock, pop, folk και συναφή τραγούδια του 2016 που μου αρέσουν πολύ

1. Teleman - Dusseldorf
2. Sleaford Mods - I Can Tell
3. Pill - Speaking Up
4. Goon Sax - Sweaty Hands
5. Mannequin Pussy - Ten
6. Sea Pinks - (I Don't Feel Like) Giving In
7. July Talk - Johnny + Mary
8. Duchess Says - Inertia
9. Fujiya & Miyagi - Outstripping (The Speed Of Light)
10. Kitchie Kitchie Ki Me O - Barbarossa (Fire Birth)
11. La Sera - One True Love

11 experimental, avant-garde, prog, modern classical, free jazz, electronica, post rock και συναφή τραγούδια του 2016 που μου αρέσουν πολύ

1. Agnes Obel - Red Virgin Soil
2. Nik Bartsch's Mobile - Modul 4
3. Yoshimi - Forbidden Place
4. Tomaga - Four Ducks Dead
5. Rafal Gorzycki Trio - Playing, Part 3
6. Amiina - Fantômas
7. Oskar Schuster - Singur
8. Waclaw Zimpel - Five Clarinets
9. Yamaneko - Blitter
10. Christian Naujoks - Wonderland
11. Hidden Orchestra - Wingbeats Source V; Drums