My own, personal 2012

2012. Χρονιά που δεν συμπληρώνω 11άδα από αγαπημένα άλμπουμς. Χρονιά που ξανασυνειδητοποίησα πόσο σιχαίνομαι την progressive. Χρονιά που οι 90s θύμησες ζωήρεψαν αρκετά. Χρονιά σκληροπυρηνική, αμερικάνικη, με πολλές κιθάρες κι ελάχιστο feeling. Χρονιά με Grimes, xx, Lana και τις λοιπές, ακριβώς ίδιες με πέρυσι chillwave ξενέρες. Χρονιά που έβγαλαν καλά άλμπουμς, κάποια σχήματα που ποτέ δεν με ξετρέλαναν (βλ. Tindersticks, Swans) και ναι, είμαι σίγουρος: Θα τους φάω πολύ στη μάπα στις ετήσιες λίστες. Χρονιά που επιτέλους αποκατέστησα ενώπιον Θεού και ανθρώπων τον έρωτα της ζωής μου, για αυτό όλες εσείς οι φανατικές αναγνώστριες που ουδέποτε δεν μου στείλατε ούτε ένα e-mail, αλλά πάντοτε το σκεφτόσαστε, πλέον ξεχάστε το. Έχει παντόφλα.

Καλύτερα albums 2012:

11. -

10. -

9. Waxahatchee - American weekend
Πού ξέρω... Μου αρέσει. Έτσι, γυμνό, lo-fi, γρατζουνισμένο.

8. Metz - Metz (Sub pop)
Σε ζωντανή μετάδοση από τα σκληρά και άκαρδα 90s.

7. Goat - World music (Rocket)
Από το σουηδικό Korpilombolo, Dr. John-ίστικη αμφίεση, βουντού, τι στο... Μετά την πρώτη ακρόαση, αναρωτήθηκα. Μετά τη δεύτερη και την τρίτη το ξεπέρασα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου, είχε αντηχήσει σχεδόν όμορφα στα αυτιά μου κάτι τόσο... αφρο-κράουτ.

6. Nu sensae ?- Sundowning (Suicide squeeze)
Θυμάσαι τότε που λέγαμε πως η Courtney έκλεψε τα τραγούδια του Kurt; Τούτοι εδώ, από πού τα έκλεψαν;

5. BADBADNOTGOOD - BBNG2 (Self released)
Εξακολουθεί να σε γοητεύει η ορχηστρική hip hop; Κι ας είναι ψιλο-τζαζ; Κι ας αποτελείται από 54% διασκευές γνωστών ονομάτων (βλ. James Blake, My Bloody Valentine, Tyler, the Creator ); Κι ας είναι και Τζάμπα;
Εμένα, σίγουρα ναι.

4. Cloud nothings - Attack on memory (Carpark)
Τους θυμάσαι τους Sunny day real estate;

3. Stacian - Songs for cadets (Moniker)
Κρίμα που όταν εγώ ήμουν δόκιμος, τέτοια 16μπιτα "σκουπιδουργήματα" δεν έπαιζαν. Μόνο το Γκούτσι φόρεμα άκουγες σ' όλους τους θαλάμους. Δίχως echoes και reverbs.

2. Rosenkopf - Rosenkopf (Weird)
Η Sacred bones μπορεί να μη με ενθουσίασε φέτος, η Weird πάντως το έκανε το θαύμα της. Ίσως ό, τι πιο πρωτοποριακό και πολυδιάστατο άκουσα μες στη χρονιά.

1. Nervosas - Ardentes (Meth mouth)
Επιμένοντας σθεναρά στα όσα έχω προϋπογράψει, δεν περιγράφω άλλο.

Καλύτερα τραγούδια 2012:

11. Chromatics - Into the black
Η υπνωτικότερη βερσιόν όλων.

10. Einar Lind - Brother don't steal my wife
Είναι ένας τύπος εκεί στο Soundcloud που ειδικεύεται σε αγγλόφωνη, φινλανδική americana. Δίσκο δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη.

9. Cult of youth - Garden of delights
Ξεφεύγει της γενικής, φετινής τους μετριότητας. Δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Ίσως του χρόνου πάλι.

8. The walkmen - Heaven
Από αυτά, τα λαμπερά, αισιόδοξα ποπ διαμαντάκια της χρονιάς.

7. Iliketrains - Mnemosyne
We will burn in hell for this...

6. Swans - Avatar
Κάτι σαν τους Fall κι αυτοί: Καλοί, αλλά ποτέ δε μου πολυάρεσαν. Ως προς το άλμπουμ τους το Seer, αναρωτιέμαι πώς γίνεται να συγκρίνεις πάλαι ποτέ ποστ-πανκιές και ινταστριαλίλα με επικούς new-age-προγκρέσιβ-medieval-ποστ-ροκάδες; Λες και δεν τα έχεις ξανακούσει; Και μάλιστα καλύτερα; Ούτε για εξέλιξη πρόκειται, ούτε για comeback. Κάπως σαν να θεωρείς ότι οι φετινοί Pumpkins επανέλαβαν το Mellon Collie. Δεν βαριέσαι... Το Avatar είναι κομματάρα.

5. FF - Dusted
Sonic Youth; Girls vs Boys; Seattle grunge; Ποιος ξέρει...
Από τα freeware της χρονιάς, άρπαξέ το εδώ.

4. King dude - Jesus in the courtyard
Και η μάχη μεταξύ Καλού-Κακού συνεχίζεται στα σκοτεινά, στοιχειωμένα blues-άδικα του Σηάτλ.

3. Slug guts - Stranglin' you too
Με τέτοια φωνητικά σαν του Jimi Kritzler να μοιάζουν βγαλμένα από τις παλιές δεκαετίες του Richard Hell, τα παιδιά από το Brisbane φαίνεται να ξέμειναν εδώ από την περσινή ανασκόπηση.

2. Cold cave - A little death to laugh
Τέσσερα νέα τραγούδια κυκλοφόρησαν αυτό το έτος. Για το ένα από αυτά υπάρχει χώρος. Κοντά στην κορυφή, εννοείται.

1. Red dons - Auslander
Πώς θα ακούγονταν οι Clash, οι Misfits και οι TSOL καβάλα σε skates; Σαν Pennywise ή σαν Bad religion; Και στη φετινή ανασκόπηση ψηφίζω Πόρτλαντ.

Σε αντίθεση με τα albums, το 2012 αγάπησα πάρα πολλά, όμορφα eps. Δεν προχωράω σε λίστα, απλώς θα αναφερθώ σε ένα: The you and what army faction - Silk (ΓΑΒ). Από τα πιο ενδιαφέροντα εγχώρια πραματάκια. Παρηκμασμένοι, εσωστρεφείς, δύσκολοι. Προσυπογράφω, αρκεί να μην υπογράψουν κι εκείνοι σε καμιά Inner ear.

Καλή χρονιά, με υγεία και μη μασάτε: Η ποστ-ροκ δεν πρόκειται να σώσει τον κόσμο. Ό, τι καλύτερο είχε, το έδωσε κάνα δεκαπεντάρι χρόνια πριν. Βρείτε κάτι άλλο σε ποστ.

<-- BACK