Νo news = good news

Κοιτάζω εδώ και κάμποση ώρα τον κέρσορα να αναβοσβήνει ρυθμικά και συνθηματικά σχεδόν, περιμένοντάς με να τον θέσω σε κίνηση. Κι αυτό για να αναμετρηθώ λεκτικά με τη χρονιά που μας πέρασε, το 2017 – άλλο ένα έτος που και γι’ αυτό είχαν διάφοροι να πουν τα χειρότερα, «να φύγει και να μην ξανάρθει» και τα λοιπά… Γιατί, τι περίμενε κανείς απ’ αυτό; Και τι περιμένει κανείς από οποιαδήποτε χρονιά, εδώ που τα λέμε; Έχω σχηματίσει την εντύπωση, όλα αυτά τα χρόνια που ζω κι αναπνέω και περπατάω σ’ αυτόν τον πλανήτη, ότι ανεξάρτητα από το τι θα έρθει στον καθένα από εμάς στη διάρκεια μιας οποιασδήποτε χρονιάς, αυτό που μας μένει είναι τα χειρότερα που θα ζήσουμε μέσα σε αυτή. Τόσο σε προσωπικό επίπεδο, όσο και σε μουσικό (που μας ενδιαφέρει και περισσότερο στην παρούσα περίσταση. Θα μας ενδιέφερε σε πολιτικό φερ’ ειπείν, αν αρθρογραφούσαμε σε κάποιο ειδησεογραφικό site ή είμαστε τίποτα πολιτικοί αναλυτές, όπου θα βλέπαμε την παρούσα κατάσταση ακόμη χειρότερη από χειρότερη). Πέθαναν τόσοι σπουδαίοι μουσικοί φέτος, είναι η πιο πρόσφατη τσίχλα που ακούμε όλο και περισσότερο, λες και οι μουσικοί μόλις τελευταία άρχισαν να εγκαταλείπουν έτσι μαζικά τον μάταιο αυτό κόσμο…

Αναβοσβήνει ο κέρσορας κι εγώ προσπαθώ να θυμηθώ τι συνέβη μέσα στο 2017 που να μου τράβηξε την προσοχή, να μου κέντρισε το ενδιαφέρον, να έκανε το κεφάλι μου να γυρίσει προς την αντίθετη μεριά. Το ότι δε μπορώ να σκεφτώ κάτι που να εμπίπτει στις κατηγορίες αυτές, των πραγμάτων που να είναι αξιοσημείωτα κι αξιομνημόνευτα, είναι μια καλή εξέλιξη στην ζωή μου, έτσι όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον. Είναι σαν αυτό που λέγεται, ότι δε μπορείς να αξιολογήσεις σωστά τη ζωή σου μέχρι να σου συμβεί κάτι απρόοπτο, κάτι δυσάρεστο, κάτι που να σε ωθήσει να εκτιμήσει τα όσα έχεις. Κι όσο αυτό το κάτι δεν ήρθε ποτέ μέσα στη χρονιά, λέω ότι τελικά κύλησε καλά μέσα στη σχετική αδιαφορία του…

Τι έχω να θυμάμαι από το 2017; Ένα ωραίο ταξίδι στο εξωτερικό για να δω μια συναυλία μιας μπάντας που αγαπώ. Κάποιες συναυλίες εδώ και κάποιους δίσκους. Κάποια τραγούδια. Κάποιους ανθρώπους και τις στιγμές που έζησα μαζί τους. Κάποιες αγκαλιές που έδωσα και μου επιστράφηκαν. Κάποιες ημέρες ξεκούρασης και κάποιες ιδιαίτερα κουραστικές. Να απαντώ στην ερώτηση «κανένα άλλο νέο;» με το «μπα, κανένα νέο, όλα όπως τα ξέρεις, όλα καλά…». Και κάπως έτσι να ήταν τελικά. Όλα καλά. Μέχρι να έρθει το αύριο με όλα όσα αυτό κουβαλάει και δε γνωρίζουμε. Το μόνο που εύχομαι μέχρι τότε, είναι να επαναληφθούν όλα τα παραπάνω, χωρίς αισθητές αυξομειώσεις στην ένταση των συγκινήσεων, γιατί είμαστε και σε κρίσιμη ηλικία, που απλά επιβεβαιώνει το κλισέ…

Best of 2017

Albums

1. Grizzly Bear – Painted Ruins
2. Turnover – Good Nature
3. Richard Dawson – Peasant
4. Jlin – Black Origami
5. Protomartyr– Relatives In Descent
6. Fleet Foxes – Crack Up
7. Ex Eye – Ex Eye
8. Iglooghost – Neo Wax Bloom
9. Jane Weaver – Modern Kosmology
10. Miranda Lee Richards –Existential Beast
11. Slowdive – Slowdive

Tracks

1. Girl Ray – Stupid Things
2. Aldous Harding – Imagining My Man
3. Motorpsycho – The Maypole
4. John Maus – The Combine
5. Shadow Band – Endless Night
6. Mark Eitzel – The Last Ten Years
7. Peter Perrett – Hard To Say No
8. Real Estate – Stained Glass
9. Kelly Lee Owens – Anxi
10. This Is The Kit – Hotter Colder
11. The Dream Syndicate – Kendra’s Dream