Ο αλγόριθμος του 2017

Οι περισσότεροι συντάκτες του MiC έχουν ένα αρχείο Excel στο οποίο καταχωρούν σε ξεχωριστό worksheet κάθε κυκλοφορία που ακούνε. Για κάθε κυκλοφορία υπάρχουν μια σειρά από κριτήρια που μπαίνουν ένα σε κάθε γραμμή, και για κάθε κριτήριο υπάρχουν δώδεκα στήλες, μία για κάθε μήνα του χρόνου. Στο τέλος κάθε μήνα, ο συντάκτης βαθμολογεί όλα τα κριτήρια (αυτό πρέπει γίνεται κάθε μήνα γιατί με το πέρασμα του χρόνου κάποια πράγματα αλλάζουν – ορισμένοι πιο επιμελείς έχουν και ειδική version του αρχείου με 52 στήλες για κάθε εβδομάδα). Όταν συμπληρωθούν όλες οι βαθμολογίες, ο συντάκτης τρέχει μια macro που εκτελεί έναν ειδικό αλγόριθμο (μη με πιέζετε να σας τον αποκαλύψω, είναι μυστικός) και υπολογίζει τις τελικές βαθμολογίες για κάθε κυκλοφορία και βγάζει τα 11 καλύτερα της χρονιάς. Αυτά λοιπόν είναι που προέκυψαν για το 2017:

ΕΝΤΕΚΑ ΩΡΑΙΟΙ ΔΙΣΚΟΙ ΤΟΥ 2017

1. Marker – “Marker”
To πρώτο άλμπουμ του Mike Wilkinson από τη Νέα Ορλεάνη μοιάζει βγαλμένο από τα βάθη της δεκαετίας του ’80, η ζημιά όμως μάλλον έγινε πολύ πιο μετά, με εκείνον τον μνημειώδη δεύτερο δίσκο των Belong “Common Era”στον οποίο το “Marker” χρωστάει πιθανότητα την ύπαρξή του. Ακραία υπνωτισμένο shoegaze σε μια ναρκοληπτική ατμόσφαιρα – σαν την μουσική που θα ακουγόταν σε μια ντισκοτέκ γεμάτη αποχαυνωμένα ζόμπι.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Now I Know What You Really Think

2. Camp Counselors – “Spectrophobia”
O Kyle Reigle είναι πιο γνωστός (λέμε τώρα) από το σχήμα των Cemeteries, ενώ ως Camp Counselors επιλέγει να κυκλοφορεί το πιο ηλεκτρονικό / πειραματικό υλικό του. Όπως και να’χει, φέτος μας απέδειξε για άλλη μια φορά την ικανότητά του να κυκλοφορεί σπουδαίους δίσκους. Είναι δύσκολο να το εξηγήσεις, γιατί ο Reigle δεν κάνει κάτι πρωτότυπο σε ό,τι αφορά την ηλεκτρονική pop μουσική – απλά πρέπει να τον ακούσεις.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Lucernal Hymn

3. Fleet Foxes – “Crack-up”
Η πορεία που ακολουθούν πολλά συγκροτήματα είναι: πρώτο άλμπουμ αριστούργημα, δεύτερο άλμπουμ πολύ καλό, τρίτο άλμπουμ απογοήτευση. Κάποια άλλα, ακολουθούν το: πρώτο άλμπουμ πολύ καλό, δεύτερο άλμπουμ αριστούργημα, τρίτο άλμπουμ απογοήτευση. Οι Fleet Foxes ανήκουν σε διαφορετική κατηγορία: πρώτο άλμπουμ πολύ καλό, δεύτερο άλμπουμ απογοήτευση, τρίτο άλμπουμ αριστούργημα.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Fool’s Errand

4. Slowdive – “Slowdive”
Πρέπει να είναι καταπληκτικό συναίσθημα να βλέπεις ότι μπορείς, λίγο πριν τα πενήντα σου, να έχεις ακόμα την ίδια δημιουργικότητα, την ίδια φαντασία και την ίδια νεανική ορμή που είχες όταν ήσουν είκοσι.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Don’t Know Why

5. Τhe Dream Syndicate – “How Did I Find Myself Here?”
Ισχύει ό,τι και ακριβώς παραπάνω – απλά αντικαταστήστε το πενήντα με εξήντα.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: How Did I Find Myself Here?

6. Pseudonym – “Pack of Lies”
Οι Pseudonym είναι ένα 5μελές σχήμα με μόνο πραγματικό μέλος τον Paul Desjarlais (oι υπόλοιποι υπάρχουν μόνο στη φαντασία του). Μετά από χρόνια απραξίας, ο Desjarlais επανήλθε το 2015 με έναν θαυμάσιο pop δίσκο που πέρασε απαρατήρητος (“Revolving Doors”) και την πρώτη μέρα του 2017 κυκλοφόρησε το “Pack of Lies” που πέρασε ακόμα πιο απαρατήρητο. Μεγάλη αδικία που μπορείτε να επανορθώσετε πηγαίνοντας στο https://pseudonym.bandcamp.com/album/pack-of-lies (ακούστε και τα δύο προηγούμενα).
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Only Life

7. Grace Sings Sludge – “Life With Dick”
Ποια Angel Olson και ποια Marissa Nadler, η Grace Cooper είναι το πραγματικά σιγανό ποταμάκι που εκ πρώτης όψεως ακούγεται σαν μια τυπική singer / songwriter αλλά δε θέλει πάνω από δύο-τρεις ακροάσεις για να καταλάβεις πόσο πειραγμένη είναι.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: U.C.B.

8. Black Angels – “Death Song”
Οι Black Angels κινδύνευαν να μπουν στην κατηγορία “κάθε δίσκος τους είναι χειρότερος από τον προηγούμενο και καλύτερος από τον επόμενο” που είχε γράψει ο Καραμπεάζης, αλλά με το “Death Song” έσπασαν την αλυσίδα και ξεπέρασαν τις προσδοκίες ακόμα και του “Phosphene Dream” (μεγάλο επίτευγμα).
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Half Believing

9. The Stevenson Ranch Davidians – “Amerikana”
Πριν από δέκα περίπου χρόνια, ένας αδαής συντάκτης του MiC έγραφε ότι το ντεμπούτο των Stevenson Ranch Davidians “θα επανεκδοθεί σε anniversary edition σε 10 χρόνια, και τα reviews τότε θα τού βάζουν στρογγυλά δεκάρια”. Αυτό δε συνέβη ποτέ, αλλά τουλάχιστον το συγκρότημα έβγαλε έναν ακόμα θαυμάσιο δίσκο.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Wack Magic

10. Dictaphone – “APR 70”
Το “APR 70” έχει μια πρωτόγνωρη, ήσυχη δύναμη, συστατικό που δεν συναντούμε συχνά σε έναν, κατά βάση, τόσο επιμελημένα μεταμοντέρνο δίσκο. Χωρίς να γίνεται ευθεία χρήση του ρυθμού, αυτός πηγάζει εμμέσως από την κινηματογραφική του ανάπτυξη, από τις εικόνες που πλάθει ερεθισμένη από τα ηχητικά του τοπία η φαντασία, δίνοντας την εντύπωση πως ο ιθύνον νους ποντάρει πολύ σε αυτή την εν παραλλήλω προβολή. (Αν σας μοιάζει για λογοκλοπή, είναι).
Τραγούδι που ξεχωρίζει: (“τραγούδι” που λέει ο λόγος) 105.4

11. Gidge – “LNLNN”
Οι δημιουργοί του ισχυρίζονται ότι είναι mini album, αλλά έχουμε δει και full albums με πολύ μικρότερη διάρκεια από αυτό, οπότε το κατατάσσουμε στις κανονικές κυκλοφορίες. Άκρως χειμωνιάτικη electronica, σαν ένα αντι-Café del Mar για όσους προτιμούν το chillout τους λίγο πιο σκοτεινό.
Τραγούδι που ξεχωρίζει: Lit

ΕΝΤΕΚΑ ΩΡΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ 2017

1. Not 3s – “Addison Lee”
2. Beck – “Dreams”
3. Pond – “Sweep Me off My Feet”
4. J Hus – “Friendly”
5. Paula Frazer and Tarnation – “Like a River”
6. Grubby Little Hands – “No Such Thing”
7. Ariel Pink – “Dedicated to Bobby Jameson”
8. Saint Etienne – “Heather”
9. Belle and Sebastian – “Sweet Dew Lee”
10.Charlotte Gainsbourg – “Deadly Valentine”
11. Tim Cohen – “Sunshine”