Ο Shakespeare μιλάει με μια γαλλιδούλα στο στενάκι...

Τα τραγούδια που ακολουθούν είναι εμπνευσμένα ή με κάποιο τρόπο συνδεδεμένα με λογοτεχνικά έργα ή δημιουργούς, εκτός από το 'The Bells', που είναι μελοποιημένο ποίημα.

1. Dylan Thomas: Child's Christmas in Wales
John Cale: Child's Christmas in Wales
Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Νο.1 στην εθνική Ουαλίας μουσικών ο John Cale, Νο.1 στην εθνική Ουαλίας συγγραφέων ο Dylan Thomas. Από τον 'Paris 1919', με τίτλους τραγουδιών όπως 'Macbeth' και 'Graham Greene'. Ο Cale στο έρημο νησί θα έπαιρνε She Belongs To Me (Bob Dylan), Some Kinda Love (Velvet Underground), In My Room (Beach Boys), She Said, She Said (Beatles), Switching Off (Elbow), Alexandra Leaving (Leonard Cohen), Song Of Athene (John Taverner), Here Comes The Flood (Peter Gabriel). Εγώ μάλλον το 'Paris 1919'.

2. Edgar Allan Poe: Descent into the Maelstrom
Radio Birdman: Descent into the Maelstrom
O Poe είναι από τους αγαπημένους των ροκάδων. Με τη φάτσα του στο Sgt. Pepper's και την Annabel Lee του να την έχει τραγουδήσει κόσμος και ντουνιάς. Οι ελαφρώς άξεστοι Radio Birdman στο 'Descent into The Maelstrom' τα κατάφεραν καλύτερα από όλους. Η εκφραστική φωνή του Rob Younger και τα λυσσασμένα σόλο του Deniz Tek κάνουν το ρούφηγμα από τη δίνη του Maelstrom ακριβώς τόσο πειστικό όσο και το διήγημα του Poe.

3. Francis Scott Key Fitzgerald: Tender Is the Night
The Triffids: Tender Is the Night
"Baby let's go out tonight / It will all turn out alright I'm sure / Don't want to drink at home again tonight / So let's go out."
Όλο κι όλο που ήξερα για την Αυστραλία είναι τα καγκουρό, το κρίκετ, ο Mad Max, η μπίρα Foster's, οι μετανάστες που πλακώνονται για τον Μεγαλέξαντρο και την ονομασία της Μακεδονίας. Μετά, στους Ολυμπιακούς του 2000 έμαθα και την όπερα του Sydney. Για κάποιο λόγο όταν το 1986 άκουσα το 'Born Sandy Devotional' μου φάνηκε ότι είχα μάθει κάτι ακόμη.

4. Jack Kerouac
Go-Betweens: The House That Jack Kerouac Built
Αυτοί έχουν γράψει τραγούδια για βιβλία, συγγραφείς, μέχρι και για την Karen τη βιβλιοθηκάριο. Ακόμη και τα ονόματα που χρησιμοποιούν για φανταστικά πρόσωπα (π.χ. δίσκος με τίτλο 'The Friends of Rachel Worth') μοιάζουν να έχουν βγει από μυθιστορήματα. Οι Robert Forster και Grant McLennan είχαν δώσει και συνέντευξη στο readersvoice.com για τα αγαπημένα τους βιβλία: από Jane Austen, Jack Kerouac, John Kennedy Toole, Anne Sexton ο Forster. Από Delia Falconer, Julia Leigh, Kate Jennings, Luke Davies, Thomas McGuane, Larry Brown ο McLennan.

To made in Germany cd μου 'Tallulah' ξεκινάει με το 'The House That Jack Kerouac Built', δηλαδή από λάθος με τη δεύτερη πλευρά του δίσκου. Πόσες λίρες να πιάνει στο ebay; (λέω λίρες γιατί νομίζω ότι μόνον οι Άγγλοι ασχολούνται με τέτοιες συλλεκτικές βλακείες).

5. William Faulkner: A Rose for Emily
The Zombies: A Rose for Emily
Κλασική για μένα περίπτωση τραγουδιού από δίσκο που έχω ερωτευτεί και που πολύ αργότερα ανακάλυψα ότι ο τίτλος είναι από κάπου αλλού. Από διήγημα του Faulkner, μια μακάβρια ιστορία του αμερικάνικου νότου, όπου μια γεροντοκόρη σκοτώνει τον εραστή της που πρόκειται να την εγκαταλείψει και τον κρατάει κρυμμένο στο σπίτι της μέχρι να πεθάνει κι εκείνη. Ακολουθεί διαφήμιση του ΙΕΚ-MIC: Μια άλλη μακάβρια ιστορία (σχεδόν επιστημονικής φαντασίας) είναι ότι η Columbia αρνήθηκε αρχικά να κυκλοφορήσει το 'Odessey & Oracle', κάτι που έγινε τελικά με το ζόρι λόγω της επιμονής του Al Kooper. Το 'Time of the Season' έγινε επιτυχία δυο χρόνια μετά την ηχογράφηση και όταν η μπάντα είχε ήδη διαλυθεί.

6. William Shakespeare: Romeo and Juliet
Lou Reed: Romeo Had Juliette
Αν ξεκινάς με John Cale κάπου πρέπει να βολέψεις κι έναν Lou Reed γιατί ετούτοι οι δυο είναι παρεξηγησιάρηδες. Άσε που αφιέρωμα στη λογοτεχνία χωρίς Ρωμαίο και Ιουλιέτα γίνεται; Το 1989 λοιπόν ο κύριος Reed επανήλθε με έναν δίσκο που χτυπούσε στο ψαχνό (μουσικά και στιχουργικά), ίσως καλύτερο και από τα σπουδαία 'Transformer' και 'Berlin'. Όσοι δεν το έχουν κάνει ήδη, αξίζει να ακούσουν την ιστορία του Romeo Rodriguez και της Juliette Bell και όλες τις υπόλοιπες ιστορίες από τη 'New York' του Reed.

7. Miguel de Cervantes Saavedra: Don Quijote de la Mancha
Michel Legrand: The Windmills of Your Mind
"Ανεμόμυλοι στο μυαλό σου", δεν μπορεί παρά να παραπέμπουν στον Δον Κιχώτη. Το τραγούδι ακούστηκε πρώτη φορά στην ταινία 'The Thomas Crown Affair', σε μια σκηνή όπου ο σκηνοθέτης Norman Jewison ήθελε ένα τραγούδι που να ακούγεται σαν το 'Strawberry Fields Forever' των Beatles. Τραγουδούσε ο Noel Harrison, γιος του Βρετανού ηθοποιού Rex Harrison. Κέρδισε το Oscar καλύτερου τραγουδιού. Στην απονομή τραγούδησε ο Jose Feliciano γιατί ο Harrison ήταν απασχολημένος με μια ταινία και ο σκηνοθέτης δεν τον άφησε να πάει στο Hollywood. Γνώρισε δεκάδες διασκευές, πιο επιτυχημένη μάλλον της Dusty Springfield και αγαπημένη μου αυτή της Anne Clark.

8. Edgar Allan Poe: The Bells
Phil Ochs: The Bells
Ποίημα του Poe που μελοποίησε o Phil Ochs και που στη ζωντανά ηχογραφημένη εκτέλεση του 1968 από συναυλία στο Vancouver ('There and Now' ο τίτλος του cd) ο Allen Ginsberg κοπανάει κάτι κουδούνια. Δηλαδή η μουσική συναντάει τη λογοτεχνία από δυο μεριές. O Ochs ακούγεται πικρός και απογοητευμένος, καθώς η συναυλία έγινε αμέσως μετά το διάσημο πια συνέδριο των Δημοκρατικών στο Chicago το 1968 και λίγο πριν από την κυκλοφορία του 'Rehearsals For Retirement'.

9. Joseph Conrad: Heart of Darkness
Pere Ubu: Heart of Darkness
Πολλοί καταπιάστηκαν με την καρδιά του σκότους, από Sparklehorse μέχρι Iron Maiden. Ο David Thomas ήταν αυτός που με έπεισε τι σημαίνει πραγματικά "looking into the heart of darkness". Από το flip-side του πρώτου single των Pere Ubu '30 Seconds Over Tokyo'. Στη συνέχεια ο Thomas με τους Pere Ubu του με έπεισαν για πολλά ακόμη.

10. Joseph Conrad: Heart of Darkness
Gang of Four: We Live as We Dream, Alone
Conrad ρεπετισιόν, που λένε και στη ρουλέτα. Το 'We Live as We Dream, Alone', ένα από τα πολλά καταπληκτικά σλόγκαν των Gang of Four, είναι φράση από το Heart of Darkness.

11. Oscar Wilde: The Picture of Dorian Gray
Television Personalities: Α Picture of Dorian Gray
Ένας από τους λόγους που αυτό εδώ το site ακόμη δεν έχει κλείσει είναι ότι κάποιοι, έστω και ανάμεσα στο τάισμα και πότισμα των τριδύμων τους και στο κλείσιμο και άνοιγμα του κομμωτηρίου τους (βλέπε φαρμακείου) αισθάνονται την ανάγκη να γράψουν πόσο σπουδαίοι είναι οι Television Personalities. ...and don't we kids just love them!