Οι τρεις πρώτοι δίσκοι που αγόρασα #2
Τι 3, τι 1003...
του Πάνου Πανότα
"Όνειδος και καταισχύνη", επί τούτου χλευαστική φράση του μακρινού, άπιαστου παρελθόντος. Τι μας έπιασε τελευταίως όλους του ιντερνετικούς και γράφουμε μονάχα για τους εαυτούληδές μας, αδυνατώ να το καταλάβω. Μήπως κάπου στη μοναχική οδό που βολτάρουμε νυχθημερόν παρερμηνεύσαμε το βασικότερο; Πως τις εμπειρίες τις ζεις και δεν τις ανταλλάσσεις με e-mails, διάλογους σε φόρουμ και παρωχημένα boards; Άσε που έχω την αίσθηση πως κάπου, κάποτε, τα έχουμε ξαναπεί τα σημερινά...
Ας είναι. Όποιος πιστεύει ότι θα με μάθει περισσότερο αν του πω τους πρώτους δίσκους που αγόρασα, ας οδεύσει ψύχραιμα στα κάτωθι. Ειδάλλως, page back και ποιος τον είδε...
Λοιπόν, η ιστορία είναι προφανώς πολύ... χμ, ...παλιά! Με τις δύο πρώτες αγορές μου κάτι θα γίνει, από την τρίτη και μετά χρειάζομαι υπνωτισμό.
Στη μικρή κωμόπολη που μεγάλωσα υπήρχε ένα και μοναδικό δισκάδικο που όπως καταλαβαίνετε χωρίς πολλά διανοητικά ζιγκ-ζαγκ δεν υφίσταται πια. Τις πρώτες μου μουσικές διαδρομές τις έκανα με τις συναναστροφές από το σχολείο, μαζί και το ψάξιμο. Ήταν οι καιροί που τα κορίτσια διάβαζαν μανιωδώς "Κατερίνα" και τα αγόρια φορούσαν κονκάρδες με τον "άγγελο" των Led Zeppelin. Για την εποχή, το ανάλογο των γραμμένων cds/ dvds και των σκληρών δίσκων τίγκα στα mp3s της σημερινής, ήταν οι γραμμένες κασέτες (των εταιρειών ήταν ακριβές για τα μαθητικά μας βαλάντια). Η ανταλλαγή, ωστόσο, ήταν και τότε στα ίδια επίπεδα με το σημερινό sharing... Εκείνο το δισκάδικο λοιπόν, έγραφε και κασέτες, κάλλιο όπως τώρα με τα κοπιαρισμένα cds.
Την πρώτη κατάδική μου κασέτα που να είχε ένα δίσκο ολόκληρο την "παρήγγειλα" μετά κόπων. Μέχρι να το αποφασίσω, είχα κάνει ίσα με τριάντα βόλτες έξω απ' την βιτρίνα του μαγαζιού, πάνω-κάτω, σαν κάτι βλαμμένα. Μου είχαν υποδείξει, και το υπέδειξα και εγώ, η κασέτα να είναι C46, γιατί η σαραντάρα δεν έπαιρνε ολόκληρα τα τελευταία τραγούδια της κάθε πλευράς του δίσκου. Ακόμα με φαντάζομαι να παίρνω το θάρρος και να το ξεφουρνίζω...
Αυτή η κασέτα είχε το "Back In Black" των AC/DC. On the right time... Δεν είχα και καμία άλλη, πέρα από φτιαχτές συλλογές και διάφορες άλλες δανεικές, και όπως καταλαβαίνετε την είχα λιώσει. Το "Back In Black" το ξέρω απέξω κι ανακατωτά. Και έμελλε συνέχεια...
...Τον πρώτο μου δίσκο τον απόκτησα χωρίς καν να έχω το πολυπόθητο πικάπ! Αυτόν τον πήρα με χαρτζιλίκια και φιλέματα μαζεμένα από γιορτές. Είχα ανέβει και επίπεδο, τον αγόρασα από την πρωτεύουσα του νομού, μιας ώρας και κάτι ταξίδι. Ήταν το "Ace Of Spades" των Motorhead. Και επειδή ήθελα να είναι και δώρο με μια κάποια αξία, το πήρα γερμανικό εισαγωγής, κάπως έτσι άκουγα να κάνουν κι οι άλλοι. Ακόμα τον έχω το δίσκο. Μου άρεσε περισσότερο από τον προηγούμενό μου. Ήταν για μένα μια βρώμικη επέλαση στον κόσμο του rock 'n' roll, το άνοιγμα μιας πόρτας που έκτοτε δεν έκλεισε ποτέ της και η είσοδός μου στο ισόγειο του μουσικού ουρανοξύστη. Σήμερα έχω περάσει τον 27ο όροφο και ακόμα ανεβαίνω. Αυτά, βέβαια, τα λέω τώρα. Τότε, μου αρκούσε άνευ αναλύσεων το "The Chase Is Better Than The Catch", το "Shoot You In The Back", το "Love Me Like A Reptile".
Κι όπως είπα στην αρχή, τον τρίτο όσο κι αν προσπάθησα δεν τον θυμάμαι. Έχω την γενική και στο περίπου αίσθηση πως πρέπει να ήταν το "Fire Of Unknown Origin" των Blue Oyster Cult, κατόπιν επίμονης προτροπής ενός κολλητού μου απ' το Γυμνάσιο που είχε "αναλάβει" τη μουσική μου καθοδήγηση για να μην αγοράζω και καλά μαλακίες! Πολύ ωραίος τύπος που τον έχασα όταν οι δρόμοι μας χώρισαν. Μπορεί όμως και να μην ήταν. Αυτά...
[][]
It's a long way to the top of rock 'n' roll!
του Θάνου Σιόντορου
Ειλικρινά, είμαι πολύ περίεργος να δω ποιες ήταν οι πρώτες μουσικές αγορές των MiC-νοματαίων. Μήπως οι έγκυροι-έμπειροι μουσικογραφιάδες μας ξεκίνησαν τις προσωπικές τους συλλογές αγοράζοντας Spacemen 3 (μαζί και με πολύχρωμα χαπάκια απ' το φαρμακείο πιο δίπλα); Μήπως πάλι, προτίμησαν τον περίεργο κόσμο του αλαφροΐσκιωτου κύριου Tibet και της κολεκτίβας του (Current 93); Μπα, μάλλον κανένα άλμπουμ του Captain Beefheart που είναι και πιο βατός θα διάλεξαν, περνώντας δειλά-δειλά το κατώφλι κάποιου δισκοπωλείου. Άντε, για να μην τραβάω το σκοινί, το πολύ-πολύ να έφυγαν με κανένα δισκάκι του Sun Ra παραμάσχαλα.
Σας βλέπω όμως ήδη να διαβάζετε αυτές τις αράδες με ύφος, μα τι λέει ο μ****ας! Γιατί δηλαδή; Τι πιο φυσικό από το να ξεκινήσει ένας πιτσιρίκος τη δισκοθήκη του με τα παραπάνω ακούσματα;
Για κάντε μου τη χάρη, εμείς εδώ είμαστε ψαγμένοι. Δεν είμαστε παίξε-γέλασε. Τι νομίζετε δηλαδή, ότι επειδή εσείς ακούγατε New Kids On The Block, Bros, Bon Jovi, Mc Hammer, Abba, Bonnie Tyler και Bananarama ή Samantha Fox, εμείς φταίμε;
Πάρτε λοιπόν, μία γεύση του πώς άρχισε η ανοικοδόμηση της υπερπλήρους και φυσικά υπερποιοτικής δισκοθήκης μου, έτσι για να ζηλέψετε! (σημείωση αυτοκριτικής: Παρ' το αλλιώς μεγάλε...)
ΝΟΥΜΕΡΟ 1
Smash Hits - 27 Original Super Hits (1991)
Μεγαλοπρεπέστατη διπλή συλλογή, η οποία μπορεί να μη διατέθηκε σε πολυτελή gatefold συσκευασία όπως η "Lee Cooper Hits 91" αλλά, το τονίζω, αλλά, μπορούσες να την προμηθευτείς, παραλαμβάνοντας ως δώρο μια υπέροχη τσάντα μπάνιου Parthenis (όχι παίζουμε!). Και οι εκπλήξεις δεν σταματούν εδώ! Μέσα στην εν λόγω τσάντα υπήρχε και φωτογραφικό λεύκωμα της μοντέλας που κοσμούσε το εξώφυλλο του δίσκου, της οποίας τόσο το ηδυπαθές βλέμμα όσο και το βρεγμένο, μικροσκοπικό, άσπρο φορεματάκι δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η δε ελίτσα της κάτω από το στόμα, με στοιχειώνει ακόμα...
Μουσικά τώρα, δεν μπορώ να πω πως ήταν κι άσχημα τα πράγματα. Πληθώρα γνωστών χιτ της εποχής που θα ενθουσίαζαν στο έπακρον ένα μαθητή δημοτικού-και όχι μόνο (δυστυχώς ή ευτυχώς). Θέλετε ντοκουμέντα;
Θα τα έχετε! Crystal Waters, Banderas, Poison, Enigma (το Mea Culpa φάνταζε πολύ ψυχεδελιάρικο, με τους καλόγερους και τα συναφή), Zucchero feat. Paul Young (Senza Una Donna-Without A Woman και μεγαλεία του Ιταλού τραγουδιάρη, στην προ Αρναούτογλου εποχή), Vanilla Ice (το I Love You, επειδή το παιδικό μου κόλλημα ήταν και καψουρομπαλαντιάρης, εκτός από δεινός ράπερ),
αλλά και,
Massive Attack (Unfinished Sympathy), OMD (Sailing On The Seven Seas), KLF (Last Train To Trancentral), συν Electronic, πολύ πριν οποιοδήποτε ψήγμα από New Order ή Smiths κάνει την εμφάνισή του στο μουσικό μου σύμπαν.
Σε αυτά εν τέλει, παρακαλώ να προστεθούν οι Manchester-ιες των EMF (I Believe), καθώς και οι Mantronix, όταν ακόμα οι λέξεις soul και jazz (ιδίως η πρώτη) μπορούσαν να συναντηθούν μόνο στο βιβλίο αγγλικών της 4ης Κανονικής με τον Arthur. Ποιος να το φανταζόταν ότι κάμποσα χρόνια μετά θα γινόντουσαν εταιρεία που θα τιμούσε με τις επανεκδόσεις της τον "King Of The Beats"!
ΝΟΥΜΕΡΟ 2
Color Me Badd - C.M.B (1991)
Μεγάλη γκρουπάρα της εποχής! Η αλησμόνητη επιτυχία τους "I Wanna Sex You Up" μαζί με το συγκλονιστικά ευαίσθητο "Rush Rush" της Paula Abdul με έκαναν να γουστάρω τρελά τις μέρες εκείνες (αφήγηση σα να γράφω για το Woodstock...). Τόσο, ώστε να στείλω τον ταλαίπωρο τον πατέρα μου να το παραγγείλει από ημιυπόγειο συνοικιακό δισκάδικο στην οδό Αριστοτέλους (την αθηναϊκή). Βλέπετε, όπως δήλωνα, το συγκρότημα τότε έκανε τα πρώτα του βήματα και θα μου δινόταν η ευκαιρία να τους ακολουθήσω από την αρχή. Αν πω ότι δεν τα πίστευα τα λεγόμενά μου, θα είναι ψεύδος, και αφού δεν συνηθίζω να ψεύδομαι, ιδού η γυμνή αλήθεια!
Για τη μουσική τώρα, δεν έχει νόημα να πούμε και πολλά. Άλλη μια boy-band στον ένδοξο δρόμο που άνοιξαν οι Jonathan, Joe, Jordan, Donnie και Danny. Λίγο pop, λίγο R 'n' B, hip-hop/ street ντυσιματάκι και attitude, πολλά σορόπια, πολλοί λαρυγγισμοί και άπειρα κοριτσάκια να τσιρίζουν. Ο επόμενος!...
ΝΟΥΜΕΡΟ 3
Χρήστος Δάντης - Αμάν (1991)
μουσική-στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ
Αντιγράφω από το musiccorner.gr ύστερα από μία μικρή έρευνα που έκανα:
Το 1991 κυκλοφορεί το χρυσό "Αμάν" από το οποίο ξεχωρίζει αμέσως το ομότιτλο τραγούδι που κυκλοφορεί σε 4 κράτη της Ευρώπης σε remix ενώ το video clip παίζεται στα MTV και MCM συνοδευόμενο με ειδικό αφιέρωμα, αποσπάσματα από live εμφανίσεις και τη συνέντευξη του Χρήστου Δάντη στον Steve Blame τότε παρουσιαστή του ΜTV.
Εγώ σας το είπα αγαπητοί μου ότι είμαστε μπροστά εδώ στο MiC, εσείς αμφιβάλλατε. Δεν περιμένουμε Παλιά Παλτά, Number Ones, No Madonn-ες και Eurovision για να καταλάβουμε το ποιοτικό! Σκέτα λαγωνικά! Πολλά χρόνια μπροστά!
Εξώφυλλο hard rock, με τον ερμηνευτή να ξεπροβάλλει μέσα από την λιονταρίσια χαίτη του, λαϊκό-ροκ fusion, στίχοι με νόημα (βλ. Τ' αργότερο που θέλω να σε δω είναι το γρηγορότερο) και συνολικό αποτέλεσμα, αν όχι ισάξιο, τουλάχιστον αντάξιο, της προ χρόνου δισκογραφικής κατάθεσης που εμπεριείχε το μοναδικό εν Ελλάδι πόνημα "Σκάσε". Λίγα είναι αυτά;
Για επίλογο του μικρού-αυτοβιογραφικού αφιερώματός μας, θα ήθελα να παραθέσω μερικές σημειώσεις - παρατηρήσεις. Οι τρεις δίσκοι που προανέφερα, είναι τα πρώτα βινίλια, τα οποία αγόρασα. Είχε προηγηθεί η αγορά κασετών εμπορίου, μιας και η κασέτα ήταν must την εποχή εκείνη και σαφώς πιο πρακτική για μικρές ηλικίες. Για όσους είναι περίεργοι, πρόκειται πάλι για συλλογές με τις τρέχουσες επιτυχίες [Mega Top Hits (1990), Antenna Hits `91 (1991)], αλλά και το "To The Extreme" του Vanilla Ice (1990). Το τελευταίο, μάλιστα, φρόντισα να το προμηθευτώ και σε βινιλιακή έκδοση, ανακαλύπτοντάς το στο παζάρι στο Μοναστηράκι καμιά δεκαπενταριά χρόνια μετά. Έπρεπε να πληρώσω πολλά, αλλά τι είναι ο άνθρωπος δίχως αναμνήσεις και δίχως πάθη; Πήρα βαθιά ανάσα, έβαλα το χέρι στην τσέπη, και έδωσα το πενηντάλεπτο που μου ζητήθηκε. Έτσι απλά...
Έπειτα ήρθαν οι μέλισσες, εεε, συγγνώμη τα cds και άλλος ένας μαραθώνιος ξεκίνησε με αφετηρία το πρώτο, ομώνυμο album των Iron Maiden (1980).
Για MP3, σκληρούς δίσκους, μαλακούς δίσκους, iPOD, CD-R, iTUNES, κ.λπ, καλύτερα να μη μιλήσω. Θα παραμείνω μόνο στην πρακτική χρησιμότητά τους. Εξάλλου, καθένας καλείται να εκφράσει τη γενιά του. Θα ήταν το ίδιο άστοχο με το να μιλάω για 45άρια ως ειδήμων, κι ας τα αγαπάω ιδιαίτερα.
ΥΓ: Ελπίζω να μην κλέψει κανένας, παραφράζοντας το τίτλο του αφιερώματος σε " Οι πρώτοι 3 δίσκοι που μου αγόρασε ο μπαμπάς μου-ο θείος μου-η αδερφή μου κ.ο.κ.". Τίμια πράγματα...
[][]
Three imaginary pieces
του Κώστα Καρδερίνη
Να τη φας και να 'ναι κρύα, με κορόιδευαν οι άλλοι. Πάντα απόμακρος και σχεδόν πάντα απλησίαστος. Στον δικό μου αθέατο κόσμο. Όπως και τώρα άλλωστε. Εκτός από τον κολλητό μου, τον Μάριο.
Οι πρώτες τρεις κασέτες εταιρίας
01. The Blues Brothers - Original Soundtrack Recording [Atlantic, 1980]
Η ταινία και η μουσική της με συνοδεύουν πάντα. Πρώτα τα She caught the Katy [Taj Mahal], Peter Gunn theme [ Henry Mancini], Gimme some lovin' [Spencer Davies Group], Shake a tail feather - Ray Charles, Everybody needs somebody to love [Wexler & Burke], The old landmark - James Brown. Πίσω τους τα Think - Aretha Franklin, Theme from Rawhide [Dimitri Tiomkin], Minnie the moocher - Cab Calloway, Sweet home Chicago [Woody Payne], Jailhouse rock [Leiber & Stoller].
02. Dynasty - Kiss [Casablanca, 1980]
Οι τέσσερις βαμμένοι κι αγνώριστοι [τότε] κύριοι που φλερτάρουν με αμφί και αντί. Οι μετά τους New York Dolls και οι πριν τους Twisted Sister. Το άνθεμ I was made for lovin' you και το X-Ray eyes.
03. Laser Party στη disco OZ - Various [PolyGram, 1985]
Η καρεκλάδικη ντίσκο παρέπαιε καλά και οι συλλογές ήταν πάντα της μοδός. Rondo Veneziano, Tchaikovsky Disconcerto, Mama - Genesis, Steve Miller Band, Lipps Inc., Tom Jones, In the heat of the night - Imagination.
Για να μην σχηματίσετε μισή εντύπωση, ακολούθησαν τα Metalmania 2 - Various [EMI, 1985] με Helix, Saxon, Scorpions, King Cobra, Tobruk, WASP, Jean Harlow, Motorhead, Whitesnake, Uli Jon Roth και το Rendez-vous του Jean Michel Jarre [Polydor, 1986].
Οι πρώτες τρεις συλλογές [Άλκης Τζιάτζιος, Τίνα - Τζίμης Περλάτος και μουσάτος]
Η πολυσυλλεκτικότητα και η ανορθόδοξη μουσική μαρμίτα ήταν πάντα το φόρτε μου. Ιδού μερικά δείγματα.
01. Κασέτα TDK D-C90 [χωράει πολλά, μάλλον του μουσάτου στην Αρχαιολογικού Μουσείου]. Η πρώτη πλευρά συν-χώρεσε Enola Gay - OMD, You and me - Spargo, The winner takes it all - Abba, The tide is high - Blondie, Woman in love - Barbra Streisand, Bette Davis' eyes - Kim Carnes, Fade to grey - Visage, In your letter - REO Speedwagon, The one that I love - Air Supply, All stood still - Ultravox, Get that beat & Playing Jesus - Sharp Ties. Η δεύτερη κι αν χώρεσε I surrender - Rainbow, I love you more than I can say - Leo Sayer, To cut a long story short - Spandau Ballet, You better you bet - Who, Holidays in Cambodia - Dead Kennedys, I can't stand it - Eric Clapton, Never too late - Status Quo, Lady - Kenny Rogers, Joe and Mary Robert Palmer.
02. Κασέτα TDK D-C90 [κι αυτή το ίδιο]
Την πρώτη πλευρά την έγραψα μόνος μου στο σούπερ Philips ραδιοκασετόφωνο-πικάπ που είχαμε μόλις αποκτήσει με τις οικονομίες απ' τα κάλαντα. Περιείχε κάποια Greatest Science Fiction Hits και τα Da da da - Trio, Ebony & ivory - Paul McCartney & Stevie Wonder. Η δεύτερη ήταν ρημίξ του δισκά Τζίμη Περλέ. Keep the fire burnin' - REO Speedwagon, Carbonara - Spliff, Wo bist du - Spider Murphy Gang, Pass the Duchie - Musical Youth, Still in the game - Steve Winwood, Jay Dack's revolution - Claudio Checchetto, Maintenant je sais - Jean Gabin, In the heat of the night - Imagination, Wot - Captain Sensible, Machine Brennt - Falco, Americana - A.R. Constantinos.
03. Κασέτα Fuji FL-60 [Άλκης, ο και ιδιοκτήτης της Τζατζοφόν]
Η ποπ που έφαγε τον εαυτό της. That girl - Stevie Wonder, Ska chou chou - Claudio Checchetto, Tainted love - Soft Cell, Everybody salsa & Ay ay ay ay moosey - Modern Romance, Arthur - Christopher Cross, Jealous lover - Rainbow, Don't you want me - Human League. Κι απ΄την ανάποδη τα ίδια. Spirits in the material world - Police, Wordy Rappinghood - Tom Tom Club, Sara perche ti amo - Ricie e Poveri, Centerfold - J. Geils Band, Ancor di piu - Loreanna Ragazzi, Pick up - Vivian Vee, Monaco - Jean Francois Maurice.
Τα πρώτα τρία [πέντε άλμπουμ] που αντέγραψα σε κασέτα
01. Super Ferro C-60 \ Breakout / 22 Hits
02. Fuji DR-60 \ Book of Dreams - Steve Miller Band \ The Wall - Pink Floyd \ Play loud - B 52's
03. maxell LN 60 \ Simon and Garfunkel's greatest hits
Ακολούθησαν οι Hyperborea - Tangerine Dream [σε Hitachi DL60], Axe attack vol. II - The best of Heavy Metal [σε TDK D60], Journeys to glory - Spandau Ballet [σε TDK D60], ZooLook - Jean Michel Jarre [σε TDK AD46], Discovery - Mike Oldfield [σε Sony HF60], Accept - Triumph [σε TDK D60] και Accept - Metal Heart [σε BASF LH-M I 60]. Για να μην νομίσετε ότι είχα κάποιες ιδιαίτερες προτιμήσεις σε μάρκες και εταιρίες.
Τα πρώτα μου τρία Long Plays
01. HELP! - The Beatles [EMI, 1965]
Στην πρώτη πλευρά το σάουντρακ: HELP!, The Night Before, You've Got to Hide your Love Away, I Need You, Another Girl, You're Going to Lose That Girl, Ticket to Ride. Στην άλλη Act Naturally, It's Only Love, You Like Me Too Much, Tell Me That You See, I've Just Seen a Face, Yesterday, Dizzy Miss Lizzy.
02. Hot Space - Queen [EMI, 1982]
Ο προηγούμενος ήταν μεταχειρισμένος. Αυτός ήταν ολοκαίνουργιος. Staying Power, Dancer, Back Chat, Body Language, Action This Day. Πίσω τους Put Out the Fire, Life is Real (song for Lennon), Calling All Girls, Las Palabras de Amor (The Words of Love), Cool Cat, Under Pressure με David Bowie.
03. Greatest Science Fiction Hits - Neil Norman and his Cosmic Orhestra [Music-box, 1982]
Moonraker [Barry], Alien [Goldsmith], Star Trek [Courage-Rodenberry], Battlestar Galactica [Phillips-Larson], Journey to the 7th Galaxy [Baxter], The Outer Limits [Frontiere], Close Encounters [Williams], Can You Red my Mind [from Superman, Williams], Star Wars [Williams]. Στο καπάκι Space: 1999 [Gray], Radar [from The Day The Earth Stood Still, Herrman], Superman [Williams], Phantom Planet [Baxter], Godzilla [Ifukube], Not of This Earth [Norman], Also Sprach Zarathustra [from 2001: A Space Odyssey, Strauss], One Step Beyond [Lubin], Black Hole [Baxter].
Τα πρώτα εισαγόμενα
01. Love Blonde - Kim Wilde [RAK, 1983]
Flip side το Can You Hear It. Αφίσα της ξανθιάς σεξοβόμβας και ονειρώξεις εφηβικές.
02. In God We Trust - Dead Kennedys [Statik, 1981]
Το πήρα μεταχειρισμένο από ένα συμμαθητή που δεν το ήθελε. Τέτοια άγρια χαρά έκανα καιρό να νοιώσω. Side one: Religious Vomit, Moral Majority, Hyperactive Child, Kepone Factory, Dog Bite. Side two: Nazi Punks Fuck Off, We've Got a Bigger Problem Now, Rawhide. Νο φέρδερ κόμεντ.
03. Zbigniew Namyslowski [Muza]
Πολωνέζικη τζαζ από ένα δισκάδικο της Βουδαπέστης. Side a: Pod dobra dodzina [At the Auspicious Hour], Gdy zakwitnie miesiac maj [When May is in Flower], Mang-boogie. Side b: Jasmine Flavoured, Uplyw czasu [The Passage of Time], Przejazdzka na UFO [Flight on an UFO]. Όταν μας τον έφερε το φεστιβάλ τζαζ κατάλαβα ότι ο δίσκος είναι απλά μια καταγραφή. Ο αέρας και η αίσθηση δεν φυλακίζονται.
Τα 3 πρώτα LPs που [θυμάμαι να] μου πρότεινε ο Μπάμπης [κι εγώ τσίμπησα]
01. Human Fly - The Horseflies [Cooking Vinyl / Penguin, 1988]
Η αιτία που σταμάτησα ν' ακούω Γιάννη Πετρίδη. A: Human Fly, Hush Little Baby, Jenny on the Railroad, Rub Alcohol Blues, Cornbread. B: Who Throwed Lye on my Dog, I Live Where it's Gray, Link of Chain, Blueman's Daughter. Δείτε σε άλλο παλιότερο κείμενο γιατί. Αν το βρείτε.
02. Counterfeit e.p - Martin L. Gore [Mute / Virgin, 1989]
Η σκιά των Depeche αποκαλύπτει τις επιρροές της. A: Compulsion, In a Manner of Speaking, Smile in the Crowd. B: Gone, Never Turn Your Back on Mother Earth, Motherless Child.
03. Είσοδος Κινδύνου 0 βαθμοί C - Γκούλαγκ [Lazy Dog, 1987-1994]
Αποκάλυψη της ελληνικής ψυχής. A: Τρελλός Μουσικός, Χαμένες ώρες, Επικίνδυνος επισκέπτης. B: Σαρκοβόρο Αρνί, Ο νεκρός μας εαυτός, Όνειρο.
Τα πρώτα μου Maxi Singles
01. Garden of the Arcane Delights - Dead Can Dance [4AD, 1984]
Εξ Αδοκήτω. A: Carnival of Light, In Power we Entrust the Love Advocated. B: The Arcane, Flowers of the Sea.
02. Tomorrow's Just Another Day - Madness [PolyGram, 1983]
Με απόλυτη επίγνωση των συνεπειών. A: Our House, Blue Blast. B: Tomorrow's (just another day), Madness (is all in my mind).
03. Sun City - Artists United Against Apartheid [Manhattan / EMIAL, 1985]
Για το γαμώτο του Afrika. A: Sun City, No More Apartheid, Revolutionary Situation. B: Sun City (version II), Let Me See Your I.D., The Struggle Continues.
Τα 3 πρώτα-δεύτερα-τρίτα Singles
Ο αδερφός μου λέει πως ήταν τα Torch - Soft Cell, Fotostop - Claudio Checchetto και Da da da - Duo. Εγώ λέω πως μπορεί να ήταν τα Droid - Mito, Last night a d.j. saved my life - Indeep, Ping Pong - Plastic Bertrand ή και το Time των Culture Club.