Προτιμώ τα παλιά των Calexico
Να επισημάνουμε δύο πράγματα για τους Calexico, σημαντικά για την μέχρι τώρα πετυχημένη πορεία τους. Ο Joey Burns και ο John Convertino γνωρίζονται από το 1990 και φαίνεται ότι δεν έχουν βαρεθεί ο ένας τον άλλον. Έχουν εφτά άλμπουμ ως Calexico αλλά υπάρχει και το πρώτο τους το 1995 με άλλο όνομα. Τους έλεγαν Spoke και κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη Γερμανική εταιρία σε 2000 αντίτυπα. Μην ξεχνάμε ακόμη, την παρουσία τους στους Giant Sand, και σ' άλλα σχήματα. Επειδή λοιπόν δεν έχουμε ακούσει είκοσι χρόνια τώρα κανένα φοβερό κουτσομπολιό επιβαρυντικό για την μεταξύ τους σχέση, όπως για παράδειγμα ότι Convertino ροχαλίζει ή ότι ο Burns έχει αδυναμία στον παστουρμά, υποθέτουμε πως είναι καλά φιλαράκια. Και αυτό άλλωστε είναι κάτι που βγαίνει στην σκηνή.
Το δεύτερο στοιχείο που αξίζει αναφοράς, είναι ότι ακόμη δεν έχουν Best of. Η συλλογή με τα καλύτερα ενός συγκροτήματος σηματοδοτεί τις περισσότερες φορές δύο πράγματα. Πρώτον: "Φίλες και φίλοι μετά από μια έξοχη πορεία 25 ετών, αποφασίσαμε να το διαλύσουμε. Κουραστήκαμε και έχουμε διαφορετικά πράγματα στο μυαλό μας. Ο John θέλει να ηχογραφήσει ένα δίσκο με ρεμπέτικα και εγώ αυτό τον καιρό ακούω μόνο Black Metal. Γι' αυτό αποφασίσαμε την κυκλοφορία μιας συλλογής η οποία καταγράφει...". Δεύτερον: "Θέλαμε να καταγράψουμε σε ένα best of τις καλύτερες στιγμές μας, ένα μικρό δώρο στους αφοσιωμένους φίλους μας, θα περιέχει και δυο ακυκλοφόρητα κομμάτια, θα ακολουθήσει αργότερα μια συλλογή μόνο με ντουέτα και του χρόνου η συναυλία με την συμφωνική της Αριζόνας", κοινώς τέλειωσε η έμπνευση, κάτι που μέχρι τώρα δεν φαίνεται να ισχύει για τους Calexico.
Ακόμη και το καινούριο τους, το Edge of the Sun, είναι όμορφο άλμπουμ. Όμως οι εικόνες που είχαμε στο μυαλό μας από την Αριζόνα, το Μεξικό, τα ανοιχτά αυτοκίνητα να καταπίνουν χιλιόμετρα, τον αέρα της ερήμου, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ή αντικατασταθεί από άλλες περισσότερο Ευρωπαϊκές, μιας και είναι πιο πιθανόν να τους συναντήσεις σε ένα μπαράκι στην Κυψέλη παρά στην Τουσόν. Επίσης από τα τραγούδια τους απουσιάζει το στοιχείο της έκπληξης, είναι σαν να βιώνουμε μια συνεχή ανακύκλωση και η περιστασιακή συνεργασία για παράδειγμα με τους δικούς μας Τακίμ δείχνει πως και οι ίδιοι ορισμένες στιγμές, βαριούνται τους εαυτούς τους.
Γι' αυτό προτιμώ τα παλιά τους.
_____
ΝΕΧΤ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
