Προτιμώ τα παλιά τους
Οσο σκέφτομαι την φράση "Προτιμώ τα παλιά τους" τόσο περισσότερο πιστεύω ότι περιγράφει απόλυτα την σημερινή σχέση μου με όλους εκείνους τους δεινόσαυρους της μουσικής σκηνής. Οι οποίοι δεν λένε να παραιτηθούν και συνεχίζουν ματαιόδοξα όσο τους κουνάνε το χρήμα, να προσπαθούν να με πείσουν για την υποτιθέμενη ποιότητα που φέρουν τα πρόσφατα καλλιτεχνικά τους πονήματα. Και όσο και αν έχω "Ολους τους δίσκους τους" οφείλω πλέον να καταλάβω ότι υπάρχει και κάποιο όριο στο μουσικοφιλικό μαζoχισμό μου. Είπαμε είμαστε ηλιθιωδώς φανατικοί αλλά μην φτάσουμε και στο σημείο να γίνουμε εν τέλει, φανατικά ηλίθιοι.
Πέρα όμως από το προφανές νόημα, θεωρώ ότι μέσα σε αυτή την φράση κρύβονται πολλά διαφορετικά μηνύματα και μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά, ανάλογα πάντα με την περίπτωση.
Στα εφηβικά χρόνια, τα δικά μου, που συνέβησαν στην μέση της δεκαετία του '90 το "Προτιμώ τα παλιά τους" μπορούσε να είχε κάλλιστα και μιαν άλλη ερμηνεία πέρα από την προφανή. Σαν να το ξαναβλέπω μπροστά μου να ξεστομίζεται η εν λόγω φράση σε μια από εκείνες τις παλιές εφηβικές μουσικές κόντρες του τύπου "ποιος είναι μεγαλύτερος μάγκας" όταν σε σχετική επίδειξη γνώσης για κάποια μπάντα για να μην φανείς αδιάβαστος απαντούσες με την γνωστή all in-μπλόφα- συνοδευόμενη από μειδίαμα "σε οικτίρω", ότι... προτιμάς τα παλιά τους. Κατάφορο ψέμα για αποφυγή της ξεφτίλας, που παραδόξως τις περισσότερες φορές έπιανε καθώς ο φόβος του "ποιο μάγκα" έστω και για εκείνο το μικρό ποσοστό να έβγαινες πιο διαβασμένος, ήταν που έσωζε την κατάσταση. Η ημιμάθεια ως γνωστόν είναι χειρότερη από την αμάθεια αλλά σε μια εποχή με πολύ λιγότερους πόρους μουσικής ενημέρωσης υπήρχε κυρίως η ημιμάθεια ή αλλιώς το πλήρες σκοτάδι. Περιττό να αναφέρω ότι έπειτα από κάποιο τέτοιο περιστατικό, η μετέπειτα μελέτη που θα έπεφτε πάνω στο θέμα ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη, για την τελική απόκτηση και επισφράγιση της πραγματικής γνώσης και από τις δύο πλευρές.
Κοίτα να δεις όμως που στα μετέπειτα, στα λεγόμενα αλλιώς και φοιτητικά χρόνια, που ρουφάγαμε σαν το σφουγγάρι πληροφορίες και δυνητικά ένας νέος κόσμος μας ανοίγεται φαρδιά πλατιά, με περισσότερα και διαφορετικά ακούσματα, η έκφραση "Προτιμώ τα παλιά τους" τις περισσότερες φορές ξεστομίζονταν από κάποιον άλλο και δήλωνε το κυριολεκτικό της σημασίας της και κυρίως μας προσγείωνε ανώμαλα στην συνειδητοποίηση ότι εμείς αυτά τα παλιά τους, ούτε που τα έχουμε ακούσει καν. Εμείς ασχολούμασταν με εκείνα τα λεγόμενα, "καινούρια", κάτι αποπροσανατολισμένοι μεν, συμπαθητικοί δε, δίσκοι που από την καθημερινή χρήση και την συνήθεια κατέληγαν τελικά να αρέσουν παράφορα μόνο σε εκείνους που δεν είχαν πλήρη επίγνωση των "παλιών". Αποτέλεσμα, οι φρέσκες για σένα μουσικές ανακαλύψεις να είναι ελαφρώς παρωχημένες για τους υπόλοιπους πραγματικούς γνώστες. Είναι η περίοδος που ο κόσμος το έχει τούμπανο και εσύ κρυφό καμάρι. Μια περίοδος που καταλήγεις να ασχολείσαι με την δισκογραφία των συγκροτημάτων ανάποδα, πηγαίνοντας από το καινούριο στο πιο παλιό. Μια εποχή που είχε την γλύκα της παρόλο που όταν αποφάσιζες να μοιραστείς την χαρά σου με κάποιον πιο έμπειρο, η αποκαρδιωτική απάντηση του "...αυτοί πλέον το έχουν χάσει, άκου καλύτερα τον τάδε..και τον δείνα... παλιότερο δίσκο τους.." σε πόναγε, θέτοντας έτσι σοβαρά αντεπιχειρήματα για την τότε ακράδαντη άποψη σου "Προτιμάω τα καινούρια τους".
Σήμερα, στα 30σαμθιν προτιμώ να ακούω τα καινούρια τους, παρόλα αυτά όμως, πολλές φορές το κάνω απλώς για να συμφωνήσω σιωπηλά, ότι τελικά προτιμώ τα παλιά τους. Ψάχνω στο αντίστοιχο ράφι, τον ανάλογο δίσκο για να τον χρησιμοποιήσω σαν μια νοερή υπενθύμιση, πολλές φορές και σαν μια ισοπεδωτική απάντηση στα καινούρια τους. Σαφώς και θα προτιμήσω τα καινούρια τους για να φτιάξω κάποιο κακόγουστο μπωλ φρούτων από βινύλιο ή έστω ακόμα και ένα ρολόι, αν ποτέ χρειαστεί κάτι τέτοιο. Προς το παρόν όμως για την μουσική μου ευχαρίστηση προτιμώ τα παλιά τους, τα πολύ παλιά τους.
_____
ΝΕΧΤ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΜΠΑΜΠΑΤΖΙΑΣ
