Προτιμώ τα παλιά τους
Επίσκεψη στον ατζέντη
O πίσω από το γραφείο τον κοίταξε πάνω από τα γυαλιά του. Στον τοίχο κρέμονταν κάδρα. Τρία είχαν χρυσούς δίσκους ή μάλλον δίσκους που έγιναν χρυσοί. Άλλα τρία είχαν εξώφυλλα βιβλίων που έγραφαν "45η χιλιάδα", "32η χιλιάδα" και το μεγαλύτερο από τα τρία έλεγε "το μπεστ σέλλερ που σαρώνει στο διαδίκτυο". Στον άλλο τοίχο υπήρχε φωτογραφία ποδοσφαιριστή με αυτόγραφο. Αλήθεια τώρα. Υπήρχε. Αν μετακινούσε κανείς τα κάδρα, το χρώμα του τοίχου πίσω από αυτά θα ήταν έκπληξη για όλους.
Ο πίσω από το γραφείο κάπνιζε πούρα.
"Λοιπόν;"
"Λοιπόν τι;".
Ξανακοίταξε πάνω από τα γυαλιά του. "Κοιτάξτε να δείτε αγαπητέ. Ο χρόνος σήμερα είναι κάτι περισσότερο από χρήματα στην τράπεζα. Είναι καταθέσεις χρυσού στα νησιά Καϊμάν. Και επειδή καταθέσεις χρυσού στα νησιά Καϊμάν δεν έχω, δεν έχω και χρόνο. Σας ακούω."
Ακούστηκε σαν παράγγελμα "ανέφερε ζωηρά και περιεκτικά".
"Μάλιστα. Το βιβλίο μου ξεκινάει από τον Τζέφρι λι Πιρς...".
"Ώπα, κάτσε. Αυτός ο Πρις ήτανε πρόξενος στην αυλή του Αλή Πασά;"
"Όχι."
"Μήπως είχε τίποτα ερωτικά πάρε-δώσε ως έμπορος στο Βυζάντιο πριν την πέσουν οι Τούρκοι;"
"Ούτε".
"Μήπως ήταν απέθαντος;"
"Τι πράμα;..."
"Βαμπίρ; Λυκάνθρωπος;"
Η συζήτηση ξέφευγε. Ο πίσω από το γραφείο ρωτούσε σοβαρά όμως. "Όχι κύριε, το αφεντικό των Gun Club ήτανε...".
Αυτή τη φορά, ο πίσω από το γραφείο έβγαλε τα γυαλιά και χαμογέλασε τόσο εγκάρδια, όσο και νεογέννητη κόμπρα λίγο πριν το πρώτο της γεύμα.
"Η βιομηχανία του θεάματος... αυτό που θέλει ο κόσμος... να περνάμε καλά... άνθρωποι που είναι καλοί σε αυτό που κάνουν... το σωστό αφήγημα... ιστορικά στοιχεία... ρομάντσο... βρικόλακες...". Ο επισκέπτης άκουγε μόνο αποσπάσματα από όσα έλεγε ο συνομιλητής του, σαν σαρωτής επικίνδυνων λέξεων της CIA.
"... και τέλος πάντων, θέλουμε κάτι καινούργιο που να βγαίνει από το παλιό σαν συνταγή της γιαγιάς από το μπαούλο, αλλά είναι καινούργιο, με καταλαβαίνεις;"
Ο επισκέπτης σηκώθηκε και φεύγοντας είπε χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει:
"Μπα, εγώ προτιμώ τα παλιά τους..."
_____
ΝΕΧΤ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ
