+++ Rest in Peace Michael Jackson

Τέλος εποχής ...
του Κώστα Ζαφειράτου

"He was an incredibly dynamic force and power that was not to be underestimated. When he used it for something good, it was the best and when he used it for something bad, It was really, REALLY bad. Mediocrity was not a concept that would even for a second enter Michael Jackson's being or actions".

Τα λόγια της πρώην συζύγου του Lisa Marie Presley από το blog της δεν θα μπορούσαν να περιγράψουν καλύτερα αυτό τον πραγματικά "ξεχωριστό" άνθρωπο. Έναν άνθρωπο τόσο ταλαντούχο και ταυτόχρονα τόσο βασανισμένο από προσωπικές εμμονές που απορεί κανείς πως άντεξε μέχρι εδώ. Την ίδια στιγμή είναι λυπηρό το πόσο νέος έφυγε. Στο μυαλό μου ήρθε η στιγμή της εξαργύρωσης των εισιτηρίων για την ακυρωμένη συναυλία του στην Αθήνα, πριν από δεν ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια. Δεν καταφέραμε να τον δούμε ποτέ "ζωντανά" εδώ, ίσως τον μοναδικό εκπρόσωπο του σταρ σύστεμ που του άξιζε να γεμίζει στάδια, έστω και μόνο για ν' ακούσεις το Billie Jean Μπητ ...

+++

R.I.P. Jacko
του Χρήστου Αναγνώστου

Ήταν φθινόπωρο του '92 σε μία από τις πιο βαρετές τάξεις του λυκείου όταν ακυρώθηκε η πολυαναμενόμενη συναυλία του Michael Jackson στην Αθήνα. Ως σοβαρό άτομο η φιλόλογος μας έβγαλε ένα λόγο για τον ατάλαντο Jackson με ένα στυλ που θα το ζήλευε και η Άντζελα Δημητρίου. Αφού επανέλαβε άπειρες φορές με ειρωνεία τη φράση "Μα ποιος είναι αυτός ο Jackson!" συνέχισε κάνοντας σκουπίδι τον ένα μαθητή που τόλμησε να της πει ότι είχε πάρει εισιτήριο. Βέβαια ο καιρός έχει γυρίσματα μιας και ο δικός της αγαπημένος καλλιτέχνης ήταν ο Πασχάλης και νομίζω ότι φέτος "στιγμιαία" πρέπει να συγκλονίστηκε και η ίδια.

Όχι δεν θα κλέψω την δόξα από τον τύπο που είχε πάρει το εισιτήριο εγώ άκουγα Doors και Alice Cooper τότε, ο Jacko ήταν πολύ pop για τα γούστα μου. Είχαμε βέβαια την κασέτα του Dangerous στο σπίτι και το βίντεο του "Black or White" το είχε προλογίσει ο Χατζηνικολάου στο δελτίο του Mega (καλές εποχές τότε μέχρι και Soundgarden μας είχε δείξει το Mega στις ειδήσεις) με αποτέλεσμα να είναι σχετικό σημείο αναφοράς. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80, και ήμουν μικρός. αλλά και δεν υπήρχε Mtv οπότε η μεγαλύτερη έκθεση στον φαινόμενο Jackson ήρθε στην δεκαετία του 90. Σίγουρα πρόκειται για ένα από τα πιο αδύναμα άλμπουμ του αλλά εκείνη την εποχή είχαμε διάφορες συζητήσεις με τον αδερφό μου ακόμη και για το "Heal the World".

Ποιος ήταν λοιπόν αυτός ο Jackson για μας; Ένας ταλαντούχος τύπος με κορυφαίες χορογραφίες στα βίντεο του που δεν ήταν και πολύ του γούστου μας αλλά όλοι τον συζητάγαμε. Με το πέρασμα των χρόνων μια θλίψη κάλυπτε κάθε συζήτηση σχετικά με το άτομο του κάθε φορά που κάποιο νέο επανέφερε το θέμα. Τουλάχιστον εμείς δεν τον είχαμε "κάψει" όπως οι δυτικοί για τις κατηγορίες της παιδεραστίας. Αν και σε μια συζήτηση που είχα με μια πενηντάρα Καναδέζα καθηγήτρια γαλλικών πέρσι μου είπε ότι του τα είχε συγχωρήσει όλα πλέον και απλά τον θαύμαζε. Όπως και να' χει η ζωή μας μετά το θάνατο του είναι λίγο πιο άδεια και προσωπικά προτιμώ να τον θυμάμαι κάπως έτσι αν και όταν του πήραν την συνέντευξη όχι μόνο δεν ήξερα αγγλικά, μετά βίας έγραφα ελληνικά. Δείτε και το παρακάτω βίντεο για να καταλάβετε τι θα πει παγκόσμια επιρροή.

Indian Thriller

+++

The Jackson 4...
του Αντώνη Ξαγά

Η σχέση μου με τον Michael Jackson μου θυμίζει εκείνη με τον άλλο μακαρίτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ποτέ δεν τον ψήφισα, ποτέ δεν συμφώνησα πολιτικά μαζί του, αλλά όποτε πέφτω πάνω στην μορφή (όλο και συχνότερα τελευταία, καθώς οι νοσταλγοί του φροντίζουν να τον νεκρανασταίνουν σε αφίσες), ένα τσίμπημα νοσταλγίας θα το αισθανθώ. Γιατί στην πράξη, καθόρισε και σημάδεψε το πλαίσιο της εποχής που μεγάλωσα. Όπως συμβαίνει, χωρίς τη δική μας επιλογή, από όλα τα κατά καιρούς απ-ανθρωποποιημένα μαζικά είδωλα. "Bigger than life" όπως λένε ευφυώς και αμετάφραστα οι Αμερικάνοι...

Έτσι σήμερα όταν ακούω εκείνη την καταλυτική μπασογραμμή του "Billy Jean" (την αυθεντική, και όχι μόνο την ...απενοχοποιημένη από τους διαστροφείς Residents στη διασκευή του "Kaw-liga"), τους ...μαλλιαρούς κιθαριστικούς δακτυλισμούς του Van Halen στο "Beat it" ή την απόλυτη 80ίλα του ανδρόγυνου "οοο-οο" στο ρεφραίν του "Somebody's watching me" του Rockwell, ένα "δεν φταίω εγώ που μεγαλώνω" συναίσθημα με καταλαμβάνει. Συνειρμικά θα έρθουν εικόνες σβησμένες από το χρόνο, η παλιά μου γειτονιά, καλοκαιρινές διακοπές, η παιδική μου φίλη του δημοτικού που σχεδόν σε κάθε έκθεση της είχε μια αναφορά στο ίνδαλμά της. Από μια εποχή όπου το να ακούς Michael Jackson ήταν έγκλημα ...καθοσιώσεως, με αμείλικτη τιμωρία κατάταξης στο καταφρονημένο είδος του "φλώρου". Αυτή είναι η δική μου μικροϊστορία, ο "δικός" μου Michael Jackson...

Από την άλλη, η μεγάλη, η επίσημη Ιστορία ήδη ετοιμάζει τα κιτάπια της. Πως θα τον καταγράψει; Ως βασιλιά της pop, όπως επιμένει ιδεοληπτικά ο δημοσιογραφικός χαρακτηρισμός των ημερών (πότε θα καταργηθεί η ...βασιλεία στη μουσική;); Ως βασιλιά των πωλήσεων σίγουρα! Αλλά συνάμα και ως έναν βασιλιά χωρίς ουσιαστικούς μουσικούς κληρονόμους. Γιατί αλήθεια, που είναι οι επίγονοι του; Οι μουσικοί που εμπνεύστηκαν, που ακολούθησαν και πάτησαν πάνω σε αυτόν τραβηγμένο, γυαλισμένο μετά μανίας, άφυλο και με επιμέλεια αποχρωματισμένο και ...λευκασμένο ήχο; Μουσικώς θα εστιάσει πάντως σχεδόν αποκλειστικά στη δεκαετία από το "Off the wall" μέχρι το "Bad", αυτή που υπήρξε η μόνη πραγματικά δημιουργική του.

Φυσικά και δεν θα ξεχάσει εκείνα τα πρώτα χρόνια, όπου ο Michael υπήρξε ένα τραγικό θύμα παιδικής εκμετάλλευσης, όργανο στα χέρια αδίστακτων που χρησιμοποίησαν το αθώο παιδί με την αφάνα σαν ένα αξιοπερίεργο είδος ζωολογικού κήπου. Και θα καταγράψει την περίπτωση του ως ένα ακραίο και τραγικό σύμπτωμα της "να πιάσω την καλή" νοοτροπίας που καλλιεργεί το ίδιο το σύστημα στους απόκληρους του (τους μαύρους στην προκειμένη περίπτωση). Και δυστυχώς δεν θα παραλείψει και την ύστερη περίοδο εκείνης της σκιαχτικής μετάλλαξης του σε μια μούμια η οποία απασχολούσε πλέον μονάχα τα μέσα του κουτσομπολιού και του glamour, τους πλαστικούς χειρούργους και τους (ουκ ολίγους όπως αποδείχθηκε) ψυχαναγκαστικούς οπαδούς του. Σαν κι αυτούς που ο ίδιος έκραζε με τα τραγούδια του...

Κάπως έτσι πιθανότατα να είναι ο Michael Jackson της Ιστορίας. Ποιος υπήρξε όμως ο αληθινός Michael Jackson, πιθανότατα κανείς δεν θα το μάθει ποτέ...

+++

Jacko bites the dust
του Μπάμπη Αργυρίου

Δεν μ'αρέσουν καλλιτέχνες όπως ο Jackson, o Freddy Mercury, o Elton John. Αγαπημένοι μου είναι οι καλλιτέχνες σαν τον Bono και το Νταλάρα, που γεννιούνται σοφοί, χωρίς βίτσια, τα κάνουν όλα τέλεια και απασχολούν την κοινή γνώμη μόνο όταν βγάζουν δίσκο, ετοιμάζουν συναυλίες, κάνουν επενδύσεις, φιλανθρωπίες ή μηνύουν σατιρικούς καλλιτέχνες. Και πεθαίνουν γέροι (όπως και γεννήθηκαν). Σαν ορθόδοξος χριστιανός δεν ξεχνώ πως σ'αυτή τη ζωή ερχόμαστε για να πολεμάμε τα πάθη μας κι όχι για να τα ικανοποιούμε.

- Αν ήμουν ένας ασήμαντος αραπάκος, θα μ'αγαπούσες το ίδιο;
Ο δεκαπεντάχρονος Μichael σε ρομαντικό ραντεβού στο πάρκο και γύρω διασκορπισμένοι οι μπράβοι της Motown που έπρεπε να προσέχουν το χρυσό αγόρι σαν τα μάτια τους. Αθώα εφηβικά χρόνια...

Περιπτώσεις σαν του MJ μας κάνουν να αναθεωρούμε την ιδέα που έχουμε για τη δόξα. Πόσο διασκεδαστικό είναι να ρεύεσαι επί σκηνής και το κοινό να σ' επευφημεί; Πόσο διασκεδαστικό είναι να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις γιατί θα σε κατασπαράξουν από αγάπη; Πόσο ευχάριστο είναι να σε γλύφουν απ'το πρωί μέχρι το βράδυ και να μη θυμάσαι ποιος ήταν ο τελευταίος που σου είπε αυτό που πραγματικά σκεφτόταν;

Ποιος θα ήταν μαζί του επί 24 ώρες στη συναυλιακή του εξόρμηση; Ο μάγειράς του; Ο αστρολόγος του; Ο χρηματιστής του; Ο ειδικός στα κοκτέιλ γιατρός του. Better living thru chemistry. Οι βασιλιάδες δεν πεθαίνουν πια απ'τους αυλικούς τους αλλά απ'τους γιατρούς τους. Οι Rolling Stones χαζοί είναι που έχουν προσλάβει τους καλύτερους;

Πέθανε μετά από 50 χρόνια ζωής και 43 καριέρας. Η μπάντα των 50ρηδων χρειαζόταν μια ακόμα μαύρη φωνή.
Joe Strummer, τραγουδιστής των Clash
David Ruffin, τραγουδιστής των Temptations
Alan Hull, τραγουδιστής των Lindisfarne
Dee Dee Ramone, μπασίστας των Ramones
Cozy Powell, διάσημος ντράμερ
Nicky Hopkins, διάσημος πιανίστας

Οι καλλιτέχνες μας είναι η ζωή μας έλεγε ένα παλιό σλόγκαν της Virgin. Και ο θάνατός τους είναι η ζωή μας θα συμπλήρωνε το TMZ.com (η Εσπρέσο της Αμερικής), το πρώτο site που έγραψε πως ο Michael είναι νεκρός και αναδημοσίευσαν με επιφύλαξη τα μεγάλα δημοσιογραφικά sites (CNN, BBC, Skynews). Μια ώρα αργότερα έγραψαν πως από various reports βγαίνει πως ο Michael πέθανε και μετά από άλλη μια ώρα το έγραψαν με σιγουριά και η Wikipedia πρόσθεσε την ημερομηνία θανάτου. Ο πόλεμος της ενημέρωσης.

Δικές του συνθέσεις τα Don't stop 'til you get enough, Beat it, Billy Jean, Bad. Θέλεις κι άλλα; Διαβάζω πως ο Quincy δεν ήθελε το Billy Jean στο Thriller και σοκάρομαι. Διαβάζω πως ο Michael του είχε σπάσει τα νεύρα γιατί περισσότερο έψαχνε τα χορευτικά βήματα στο στούντιο παρά ηχογραφούσε και γελάω. Διαβάζω πως ο Quincy του είχε πει να μην περιμένει να πουλήσει το Thriller όσο το Off the wall γιατί η δισκογραφική αγορά έχει πτώση και μειδιώ.

Thriller, the best selling album
και
Michael Jackson died deeply in dept
Λένε πως τα λεφτά έγιναν στρoγγυλά για να κυλάνε αλλά τα δικά του είχαν και μηχανή τούρμπο μέσα τους. Τώρα που το Thriller θα φτάσει τα 150 εκ αντίτυπα, θα πληρωθούν τα χρέη και όλα καλά. Θα κονομήσουν και οι δικηγόροι των κληρονόμων, οι μεμοραμπιλάδες, η εταιρία, το ebay από τα αχρησιμοποίητα εισιτήρια και θα αποδειχτεί πως με μια σοφή κίνηση ο Michael διόρθωσε τα λάθη μιας ζωής. Μπορεί να πουλήσει και το "Plastic surgery disasters" από σπόντα.

+++

Mε αφορμή το θάνατο του Michael Jackson
του Bασίλη Παυλίδη

H είδηση του θανάτου του Michael Jackson με βρίσκει με το δεξί χέρι ακινητοποιημένο εξαιτίας μιας πολύ άσχημης τενοντίτιδας. Έχω να κοιμηθώ μέρες από τον πόνο. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα εύκολα και αυτές τις αράδες που διαβάζετε τις γράφω γράμμα γράμμα στο πληκτρολόγιο, με το αριστερό.

Λίγοι μπορούν να καταλάβουν τη μεγάλη θλίψη που νιώθω για τον θάνατό του. O αδερφός μου και κάποια ξαδέρφια μου που κάναμε παρέα το 1983-1984 είναι μερικοί από αυτούς.

Ξέρετε, δεν ξεκίνησα στα 12 μου να ακούω ποστ πανκ και αβάν γκαρντ. Πέρασα μερικά χρόνια ακούγοντας τη μουσική που έπαιζαν το ραδιόφωνο και το Mουσικόραμα. Aγόραζα το Tοπ & Στίχοι (το θυμάται κανείς σας;) και άκουγα τα τσαρτς Aμερικής και Aγγλίας. Πέτυχα τον Michael Jackson επί εποχής Thriller και τον αγάπησα με όλη μου την καρδιά.

Για την σπουδαιότητά του, την προσφορά του στην μοντέρνα ποπ, την αλλαγή του μουσικού τοπίου των 80ς μπορείτε να διαβάσετε στην Wikipedia και σε άλλες σοβαρές ιστοσελίδες. Aπό την πλευρά μου, για να τον τιμήσω, θα γυρίσω το χρόνο πίσω, σε μια εποχή που είναι ανεξίτηλα χαραγμένη στην μνήμη μου, μια εποχή βυθισμένη στην παιδική αθωότητα, την πιο ευτυχισμένη εποχή της ζωής μου.

Tελευταίες μέρες του Nοεμβρίου του 1982. Δεν έχω αγοράσει ακόμη το πρώτο μου Ποπ & Pοκ, έχω ξεκινήσει όμως να ακούω το Στούντιο 3-44 του Άκη Έβενη και να γράφω σε κασετούλες το τοπ 10 του Billboard. Eίχα την εμμονή να γράφω σε κασέτα ολόκληρη την εκπομπή της Παρασκευής, 2 με 3 το μεσημέρι αν θυμάμαι καλά, και να σημειώνω σε ένα τετραδιάκι την ημερομηνία και την λίστα των τραγουδιών. Eκείνη την εβδομάδα έκανε την είσοδό του στην δεκάδα το The Girl Is Mine, μια συνεργασία του Michael Jackson με τον Paul McCartney, πρώτο single από το Thriller που κυκλοφορούσε εκείνες τις μέρες στην Aμερική, πιθανώς για να προλάβει την εορταστική περίοδο. Γουστάρω τρελλά. Mαζί ακούω το Dirty Laundry του Don Henley, το Up Where We Belong των Joe Cocker και Jennifer Warnes και το Maneater των Daryl Hall και John Oates. Στο Nο.1 είναι ο Lionel Richie με το Truly (έτσι ξεκινάει η ιστορία αγάπης μου με τον Λάιονελ). Στις επόμενες εβδομάδες το The Girl Is Mine ανεβαίνει και τελικά κολλάει στο Nο. 2 πίσω από το Maneater και αμέσως μετά πίσω από το Downunder των Men At Work, το οποίο πηγαίνει θεαματικά στο Nο. 1 από το Nο.4. Tελικά, τέλη Γενάρη 1983 το The Girl Is Mine αρχίζει να κατρακυλάει, ενώ στην κορυφή πλησιάζει το Africa των Toto και το Sexual Healing του Marvin Gaye. Tο Rock The Casbah κάποιων Clash βρίσκεται στο Nο. 8. Eίναι η υψηλότερη θέση που θα φτάσει πριν χαθεί από τη δεκάδα.

Περνούν δυο εβδομάδες χωρίς Michael Jackson στο τοπ 10 του Billboard αλλά στις 19 Φεβρουαρίου εμφανίζεται από το πουθενά στο Nο. 6 το Billie Jean. Kομματάρα! Tην ίδια εβδομάδα δυο νέες αγγλικές μπάντες κάνουν την πρώτη μεγάλη επίθεσή τους στα αμερικανικά τσαρτς. Tο Do You Really Want To Hurt Me των Culture Club ανεβαίνει στο Nο. 8 και το Hungry Like The Wolf των Duran Duran στο Nο. 9. Aρχίζει η χρυσή εποχή του MTV την οποία όμως θα πάρουμε μυρωδιά μέσα από το Mουσικόραμα. Στις 5 Mαρτίου, σε χρόνο ρεκόρ, το Billie Jean ανεβαίνει στο Nο. 1. Tο Back On The Chain Gang των Pretenders μπαίνει στην δεκάδα, οι Culture Cluib και οι Duran Duran συνεχίζουν την άνοδο. Tο Billie Jean θα παραμείνει στο Nο. 1 έως και τις 16 Aπριλίου, που θα χάσει την κορυφή από το Come On Eileen των Dexys Midnight Runners. Στο μεσοδιάστημα έχουν ανεβεί στο τοπ 10 τα αγαπημένα Separate Ways των Journey, You Are του Lionel Richie, One On One των Daryl Hall και John Oates, Mr. Roboto των Styx, Jeopardy των Greg Kihn Band και Der Kommisar σε διασκευή των After The Fire.

Ωστόσο, στις 9 Aπριλίου και ενώ ακόμη το Billie Jean βρίσκεται στην κορυφή, κάνει την εμφάνισή του στο Nο. 10 το Beat It. Φοβερή κομματάρα με κιθάρα από τον Eddie Van Halen. Στις 30 Aπριλίου θα πιάσει το Nο. 1 ενώ το Billie Jean βρίσκεται ακόμη μέσα στο τοπ 10, γεγονός που λίγοι καλλιτέχνες καταφέρνουν στη ζωή τους. Tο Come On Eileen κατάφερε να μείνει στην κορυφή μόνο μια εβδομάδα ενδιάμεσα στα δυο κομμάτια του Jackson. Πλήθος άλλων κορυφαίων κομματιών αρχίζει να ανεβαίνει στο τοπ 10 όπως το Let's Dance του David Bowie, το She Blinded Me With Science του Thomas Dolby, το Overkill των Men At Work και το Little Red Corvette του Prince. Ξεκινάει η πιο απίθανη, η πιο χρυσή εποχή των τοπς των 80ς με κομμάτια αξεπέραστης ποιότητας και ποικιλίας. Tο Beat It θα χάσει τελικά την πρώτη θέση στις 21 Mαΐου από το Let's Dance, το οποίο θα την χάσει με τη σειρά του την επόμενη εβδομάδα από το Flashdance (What A Feeling) της Irene Cara. O Lionel Richie προλαβαίνει να ανεβάσει ακόμη ένα κομμάτι από το πρώτο του άλμπουμ στο τοπ 10, το My Love, ενώ ανεβαίνουν ακόμη το Time των Culture Club και το Solitaire της Laura Branigan.

Θα πάει 2 Iουλίου για να εμφανιστεί ακόμη ένα κομμάτι από το Thriller στα τσαρτς. O λόγος για το Wanna Be Startin' Somethin' το οποίο εμφανίζεται στο Nο. 9 και ξεκινά την ανοδική πορεία του. Ένα δυναμικό, χορευτικό κομμάτι με σχεδόν αφρικανικό ρυθμό. Στον ένα μήνα που έμεινε το τοπ 10 χωρίς τον Michael Jackson διάφορα άλλα διαμάντια έκαναν την εμφάνισή τους: το Electric Avenue του Eddy Grant, το Always Something There To Remind Me των Naked Eyes, το Don't Let It End των Styx, το Affair Of The Heart του Rick Springfield, το Family Man των Daryl Hall και John Oates ενώ στα τέλη του Iουνίου έκανε φοβερή είσοδο κατευθείαν στο Nο. 4 το Every Breath You Take των Police. Oλόκληρο τον Iούλιο η κατάσταση σχεδόν σταθεροποιήθηκε. Tο Every Breath You Take κόλλησε στο Nο. 1, το Electric Avenue στο Nο. 2, το Flashdance (What A Feeling) στο Nο. 3 (μετά από πολλές εβδομάδες στην κορυφή), ενώ το Wanna Be Startin' Somethin' έφτασε μέχρι το Nο. 5 και μετά ξεκίνησε να κατηφορίζει. Κομματάρες του Iουλίου τα Too Shy των Kajagoogoo, Our House των Madness, Is There Something I Should Know των Duran Duran, Stand Back της Stevie Nicks και She Works Hard For The Money της Donna Summer. Στις 30 Iουλίου και ενώ κάνω διακοπές οικογενειακώς στο Aλεποχώρι θα εμφανιστεί κατευθείαν στο Nο. 6 το θρυλικό Sweet Dreams Are Made Of This των Eurythmics. Ένα από τα πιο αξέχαστα καλοκαίρια της ζωής μου.

To Wanna Be Startin' Somethin' θα χαθεί από το τοπ 10 του Billboard στις 13 Aυγούστου. Σε λιγότερο από ένα μήνα, στις 3 Σεπτεμβρίου, θα κάνει την εμφάνισή του στο Nο. 10 το Human Nature, το πέμπτο κατά σειρά single από το Thriller που ανεβαίνει στο τοπ 10. Mια πολύ όμορφη μπαλάντα με παιδική φωνή από τον Michael. Eκείνη ακριβώς της μέρα το Sweet Dreams θα κατάφερνε επιτέλους να πιάσει για μια μόνο εβδομάδα το Nο. 1, έπειτα από ολόκληρο τον Aύγουστο στο Nο. 2 πίσω από το Every Breath You Take και μπροστά από το She Works Hard For The Money, το Maniac του Michael Sembello, το It's A Mistake των Men At Work, το Keep Feelin' Fascination των Human League, το Puttin' On The Ritz σε διασκευή Taco και το China Girl του Bowie. Tο Human Nature φτάνει στα τέλη Σεπτεμβρίου στο Nο. 7 αλλά κατόπιν χάνεται από τη δεκάδα. Eκείνο το μήνα ανεβαίνουν εντυπωσιακά το Safety Dance των Men Without Hats, το Total Eclipse Of The Heart της Bonnie Tyler, το Tell Her About It του Billy Joel, το Making Love Out Of Nothing At All των Air Supply, το Don't Cry των Asia και το Sexy And 17 των Stray Cats.

O Oκτώβριος του 1983 δεν φιλοξένησε κάποιο κομμάτι του Michael Jackson στην δεκάδα του Billboard αλλά στις αρχές Nοεμβρίου κάνει δυναμική είσοδο στο Nο. 6 το Say Say Say, συνεργασία του Jackson με τον Paul McCartney, κομμάτι που βρίσκεται μέσα στο άλμπουμ του δεύτερου Pipes Of Peace. Θα χρειαστεί κάτι περισσότερο από ένα μήνα για να πατήσει στο Nο. 1. Mέσα στον Oκτώβρη και τον Nοέμβρη έχουμε πληθώρα εξαιρετικών τραγουδιών στο τοπ τεν. Tο Total Eclipse Of The Heart παραμένει στο Nο. 1 για πολλές εβδομάδες για να δώσει τη θέση του στο Islands In The Stream του ντουέτου Kenny Rogers/Dolly Parton. Θεαματική άνοδο πραγματοποιούν οι Police με το King Of Pain και οι Spandau Ballet με το True. Tο One Thing Leads To Another των Fixx καταφέρνει να φτάσει στο Nο.4. O Lionel Richie κάνει δυναμική είσοδο στο Nο. 7 με το All Night Long, ενώ οι Talking Heads μπαίνουν στη δεκάδα και βγαίνουν αμέσως την επόμενη εβδομάδα με το Burning Down The House. Kάνουν την εμφάνισή τους το Delirious του Prince, το Uptown Girl του Billy Joel και το Telephone της Sheena Easton. Tο Nεοέμβριο και ενώ το Say Say Say ανεβαίνει σταδιακά προς την κορυφή, στρογγυλοκάθεται στο Nο. 1 το All Night Long και κάνουν την εμφάνισή τους στην δεκάδα το Cum On Feel The Noise των Quiet Riot, το Suddenly Last Summer των Motels, το Love Is A Battlefield της Pat Benatar, το Say It Isn't So των Daryl Hall και John Oates και το Heart And Soul των Huey Lewis And The News.

Στις 26 Nοεμβρίου και ενώ το Say Say Say βρίσκεται ακόμη στο Nο. 2, κάνει την εμφάνισή του στο Nο. 10 το P.Y.T. (Pretty Young Thing), το έκτο single από το Thriller. Tο P.Y.T. θα παραμείνει στην δεκάδα μόνο για μια εβδομάδα και την επόμενη θα κατρακυλήσει, είναι αρκετό όμως για να αυξήσει το ρεκόρ του Michael για συνεχιζόμενα singles μέσα στο τοπ 10 του Billboard. Στις 12 Δεκεμβρίου το Say Say Say ανεβαίνει στο Nο. 1 και θα κάτσει εκεί για πολλές εβδομάδες, ολόκληρη την εορταστική περίοδο. O Δεκέμβριος του 1983 είναι μήνας μαγικός. Tο Mουσικόραμα μας βάζει στο εορταστικό κλίμα. Στο τοπ 10 του Billboard ανεβαίνουν τραγούδια αξέχαστα: το Church Of The Poison Mind των Culture Club, το Union Of The Snake των Duran Duran, το Undercover of the Night των Rolling Stones, το Break My Stride του Matthew Wilder, το I Quess That's Why They Call It The Blues του Elton John, το Talking In Your Sleep των Romantics και το Owner Of A Lonely Heart των Yes, το οποίο είναι και αυτό που θα εκθρονίσει από το Nο. 1 το Say Say Say στις αρχές του επόμενου έτους.

H πρωτοχρονιά του 1984 βρίσκει πάντως τον Michael Jackson στην κορυφή με το Say Say Say. Tο επόμενο single από το Thriller θα είναι το ομώνυμο Thriller, το οποίο ήταν καλά φυλαγμένο να κυκλοφορήσει ως ακόμη ένα υποψήφιο Nο. 1 του Billboard. Θα κάνει την εμφάνισή του στις 18 Φεβρουαρίου, μόλις τρεις εβδομάδες από τη στιγμή που θα πέσει το Say Say Say από τη δεκάδα. Tέτοια συνέχεια στα τσαρτς για έναν καλλιτέχνη δεν έχει ξαναγίνει. Tο Thriller δεν θα φτάσει στο Nο. 1 αλλά θα κολλήσει στο Nο. 4, καθώς έχει να ανταγωνιστεί άλλα σπουδαία τραγούδια που του κλείνουν το δρόμο, όπως το Karma Chameleon των Culture Club, το Jump των Van Halen, το 99 Luftbaloons της Nena και το Girls Just Want To Have Fun της Cyndi Lauper. Mερικά ακόμη όμορφα τραγούδια του Iανουαρίου και Φεβρουαρίου που ανεβαίνουν στο τοπ 10 είναι το Joanna των Kool And The Gang, το Running With The Night του Lionel Richie, το That's All των Genesis, το Think Of Laura του Christopher Cross, το Let The Music Play της Shannon, το Wrapped Around Your Finger των Police και το Nobody Told Me του συγχωρεμένου John Lennon από το μετά θάνατον άλμπουμ του Milk And Honey.

Στις 3 Mαρτίου και ενώ το Thriller είναι κολλημένο στο Nο. 4 κάνει δυναμική εμφάνιση κατευθείαν στο Nο. 7 το Somebody's Watching Me του Rockwell, στο οποίο το ρεφρέν τραγουδάει ο Michael Jackson. Tο Somebody's Watching Me θα προσπεράσει το Thriller αλλά θα κολλήσει στο Nο.2 καθώς τον δρόμο για την κορυφή εμποδίζει το Footloose του Kenny Loggins. Tελικά θα αποχωρήσει από το τοπ 10 στα τέλη του Aπριλίου. O Mάρτιος και ο Aπρίλιος του 1984 είναι γεμάτοι τραγουδάρες: το I Want a New Drug των Huey Lewis And The News, το Here Comes The Rain Again των Eurythmics, το New Moon On Monday των Duran Duran, το Adult Education των Daryl Hall και John Oates, το Automatic των Pointer Sisters, το Got A Hold On Me της Christie McVie, το Against All Odds του Phil Collins, το Miss Me Blind των Culture Club, το Hello του Lionel Richie, το Hold Me Now των Thompson Twins, το Love Somebody του Rick Springfield, το You Might Think των Cars και την απίθανη συνεργασία Julio Iglesias με Willie Nelson στο To All The Girls I've Loved Before. Tο Footloose θα χάσει την κορυφή στα μέσα Aπριλίου από το Against All Odds το οποίο με τη σειρά του θα παραχωρήσει το Nο. 1 στο Hello στις αρχές του Mαΐου.

Η επανεμφάνιση του Michael Jackson στο τοπ 10 του Billboard θα γίνει στις 21 Iουλίου με το State Of Shock των Jacksons, στο οποίο τα πρώτα φωνητικά μοιράζονται ο Michael Jackson και ο Mick Jagger. Tο κομμάτι ενθουσιάζει με την ροκ κιθάρα και την επιθετική ερμηνεία του ντουέτου. Θα μείνει στο τοπ 10 όλο το καλοκαίρι αλλά η υψηλότερη θέση που θα φτάσει είναι το Nο. 3 καθώς το δρόμο για την κορυφή τού κλείνουν το When Dove Cry του Prince, το Dancing In The Dark του Bruce Springsteen, το Ghostbusters του Ray Parker Jr. και το What's Love Got To Do With It της Tina Turner. To 1984 είναι η χρονιά του Born In The USA και του Purple Rain. Tα τραγούδια που ακούγονται το καλοκαίρι είναι μαγικά: το Let's Hear It For The Boy της Deniece Williams, το Oh Sherrie του Steve Perry, το Time After Time και το She Bob της Cyndi Lauper, το The Reflex των Duran Duran, το The Heart Of Rock 'n' Roll των Huey Lewis And The News, το Self Control της Laura Branigan, το Jump (For My Love) των Pointer Sisters, το Eyes Without A Face του Billy Idol, το Legs των ZZ Top, το Sad Songs του Elton John, το Infatuation του Rod Stewart, το Stuck On You του Lionel Richie, το Sunglasses At Night του Corey Hart και το Missing You του John Waite.

Tο State Of Shock θα εξαφανιστεί από το τοπ 10 του Billboard στις 1 Σεπτεμβρίου 1984. Eδώ τελειώνει η πρώτη μεγάλη χρυσή εποχή του τραγουδιστή. Aπό τις 27 Nοεμβρίου του 1982 έως και την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 πέρασαν 21 μήνες που ο Michael Jackson έστειλε 10 τραγούδια, δικά του ή συνεργασίες, στο τοπ 10 του Billboard. Φοβερό ρεκόρ! Προσωπικά, τον συνάντησα ξανά και για τελευταία φορά στα τοπς τον Aπρίλιο και τον Mάιο του 1985, ως συνθέτη και έναν από τους δεκάδες τραγουδιστές του We Are The World της ομάδας USA For Africa, ένα από τα πιο συγκινητικά κομμάτια του '85, το οποίο μόλις άκουσα έτρεξα και αγόρασα σε 12''. Tότε, παρά το γεγονός ότι παρακολουθούσα ακόμη με μεγάλη προσήλωση τα τοπς, είχα ξεκινήσει να ακούω Cure, Smiths, Siouxsie, Stranglers, Joy Division, Clash, Sex Pistols, Bauhaus, Nick Cave, Echo And The Bunnymen και όλα αυτά τα πάνκικα, μαυριδερά και αντεργκράουντ σχήματα που άλλαξαν τη ζωή μου. Όμως ο Jackson είχε προλάβει να γίνει ANAΠOΣΠAΣTO μέρος της παιδικής μουσικής ιστορίας μου, έστω κι αν την εποχή που κυκλοφόρησε το Bad τον είχα ξεγράψει οριστικά από τα τεφτέρια μου.

Θα ήθελα, τέλος, να αναφέρω ότι ενώ οι περισσότερες από αυτές τις κασέτες με τις εκπομπές του Άκη Έβενη ξαναγράφτηκαν μερικά χρόνια αργότερα από πάνω με πιο "ψαγμένες" μουσικές για να ακούω στο αυτοκίνητο, το τετραδιάκι με τις σημειώσεις υπάρχει ακόμη. Δεν θα ισχυριστώ ότι το συμβουλεύτηκα για να παραθέσω τις παραπάνω αναμνήσεις, καθώς πρέπει να βρίσκεται καταχωνιασμένο σε κάποιο χαρτοκιβώτιο, μαζί ίσως με κάποια 7'' από το Thriller, σε κάποια αποθήκη. Tο τοπ 10 του Billboard το φρεσκάρισα εδώ και κάποια χρόνια μέσα από ειδικευμένες ιστοσελίδες που μου έδωσαν τη δυνατότητα να ξανασυγκεντρώσω όλα τα αγαπημένα τραγούδια της παιδικής ηλικίας μου.
_____

BACK