Σώζοντας το BBC 6

Περίεργο, αλλά το τελευταίο έντονο βίωμά μου σε σχέση με το ραδιόφωνο, αφορούσε όντως φόνο. Επιχειρούμενο. Το 2010 ανακοινώθηκε πως το BBC σκόπευε να κλείσει το BBC 6, τον εναλλακτικό διαδικτυακό σταθμό που συνεχίζει κατά κάποιον τρόπο το έργο του John Peel. Αρκετοί λόγοι παρουσιάστηκαν ως δικαιολογία, μεταξύ των οποίων και η χαμηλή ακροαματικότητα. Τα όσα ακολούθησαν, με την κινητοποίηση ακροατών και επώνυμων φωνών και που κατέληξαν στη σωτηρία του σταθμού είναι τμήμα πια της new age δυτικής πολιτιστικής ιστορίας.

Το πήρα αρκετά προσωπικά, αν και σε ηλικία που θεωρητικά δεν παίρνεις πια την pop προσωπικά (έχουν εξηγήσει σημαντικότεροι και μεγαλύτεροι πως ποτέ δε σταματάς να παίρνεις προσωπικά τη μουσική, αλλά λέμε τώρα). Δεν ήταν μόνο η εκλεκτική μουσική και η παρουσία των παραγωγών που μας μεγάλωσαν μουσικά μέσα από τον βρετανικό Τύπο. Ήταν η αίσθηση ότι αν μπορείς ακόμη να πάρεις προσωπικά κάτι που δεν αφορά το άμεσο ζην, αυτό καλό θα ήταν να σχετίζεται με κάτι το οποίο σε συνδέει όχι γενικά με άλλους, αλλά με εκείνους τους άλλους που συνδέονται μαζί σου, ακόμη και αν δεν έχουν το δικαίωμα της επιλογής.

Αυτό είναι, για καλό ή κακό, το σημαντικότερο στη σχέση μας με το ραδιόφωνο, ο περίεργος και σχετικά ανυποψίαστος τόνος προσωπικής εμπλοκής. Η εφημερίδα, που είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, είναι υπόθεση πάντα πιο πολιτική και ταυτοχρόνως πιο εσωτερική. Το ραδιόφωνο, ακόμη και σήμερα που η σχέση μας μαζί του είναι πιο ενεργητική - το να ψάξεις ας πούμε τον σταθμό που θέλεις στο διαδίκτυο - είναι πάντα το μέσο που λειτουργεί ως υπόκρουση στην κατάσταση που λέγεται καθημερινότητα. Και όπως ξέρουμε, η καθημερινότητα μας επιλέγει λίγο περισσότερο από όσο την επιλέγουμε εμείς.

Κάπως έτσι το ραδιόφωνο μετατρέπεται από φαινομενικά ασήμαντο φόντο στην πιο αδιόρατη εκλέπτυνση της καθημερινότητας αυτής και σε εργαλείο που μας προσφέρει την αίσθηση πως επιλέγουμε λίγη από τη ζωή που έρχεται προς το μέρος μας. Το 2010 συμμετείχα στο #save6music και σε κάθε σχετικό διαδικτυακό petition, αν και συνήθως δε νιώθω άνετα με αυτά. Δεν θα το έκανα εύκολα για μια εφημερίδα, η εφημερίδα είναι ένα πολύ πολύ σοβαρό πράγμα, πηγαίνει την καθημερινότητά μας μπροστά, δεν προχωράει ως ο άλλος εαυτός της.

Το 6 Music σώθηκε, το κοινό του τριπλασιάστηκε, σήμερα είναι εξαιρετικά δημοφιλές, χωρίς να χάσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. Αν δεν είναι το καλύτερο αναγνωρίσιμο μουσικό ραδιόφωνο που θα βρεις, είναι αυτό στο οποίο αναγνωρίζω τα κολλήματά μου όχι ως κολλήματα, αλλά ως καθημερινότητα, ακόμη και τις μέρες που δε συντονίζομαι καθόλου ή το κάνω για ελάχιστα λεπτά. Δεν είναι ραδιόφωνο της χώρας μου, κάτι που κάνει την παρουσία του στη ρουτίνα μου ψυχραιμότερη. Καμία σχέση δεν είναι πραγματικά ισότιμη και αυτό ισχύει και για το Μέσο που όπως λέει το κλισέ, λειτουργεί πιο πολύ από όλα ως ακίνδυνη παρέα. Είπαμε, επιλέγουμε την καθημερινότητά μας πάντα ως έναν μόνο βαθμό.

 Όσο για την υποψία - θεωρία συνωμοσίας πως ποτέ δεν επρόκειτο να κλείσει πραγματικά, δεν ασχολούμαι, η ζωή είναι μικρή. Και κανείς σε αυτή τη ζωή δεν μπορεί να με πείσει πως δεν είμαι εγώ αυτός που έσωσε το 6 Μusic .