Spiritchaser (1996)

Spiritchaser [1996]
Nierika, Song Of The Stars, Indus, Song Of The Dispossessed, Dedicace Outo, The Snake And The Moon, Song Of The Nile, Devorzhum

To "Spiritchaser", το πιο παρεξηγημένο album των Dead Can Dance, ήταν μια προσπάθεια του ντουέτο να προσδώσει στον ήχο του ακόμα πνευματικότερους τόνους, εμφυσώντας του tribal και ethnic στοιχεία. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μυσταγωγικό ταξίδι σε διάφορες κουλτούρες, που έστω κι αν πλάτειαζε σε κάποια σημεία του, στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν άκρως ερεθιστικό, όπως στο σαγηνευτικό "Indus" ή στο σχεδόν τροπικό "Song Of The Dispossessed".

Mε τέσσερις διαφορετικούς μουσικούς στα κρουστά, η μουσική των Dead Can Dance ακούγεται εδώ λιγότερο εσωτερική και σαφώς πιο πολυδιάστατη, έστω κι αν η καθαρότερη από ό,τι θα έπρεπε παραγωγή λειτουργεί μάλλον ανασταλτικά για να αφεθεί κανείς ολοκληρωτικά στις μυσταγωγικές προθέσεις της Gerrard και του Perry. Το "Spiritchaser" είναι πιο ταιριαστό να αντιμετωπιστεί ως η πρώτη προσπάθεια ενός σχήματος που επιθυμεί να δοκιμάσει νέα πράγματα, κάτι που είναι κάπως ειρωνικό, αφού η διάλυσή τους εμπόδισε την περαιτέρω εξερεύνηση σε παρόμοιους δρόμους.

Το "Spiritchaser" δεν είναι σε καμιά περίπτωση ένα στραβοπάτημα, απλά προβάλλει μια όψη των Dead Can Dance διαφορετική από ό,τι είχε φανεί στους προηγούμενους δίσκους. Περισσότερο από δέκα χρόνια μετά, το album ακούγεται εξίσου φιλόδοξο και πλουραλιστικό, όσο κι αν η μυστηριώδης υφή του δεν ποτίζει τις συνθέσεις σε βάθος αλλά αρκείται σε μια λαμπερή επιφάνεια - όχι τόσο εξόφθαλμα όπως στις ethnic παραγωγές μαζικής κατανάλωσης, αλλά χωρίς και να συναρπάζει πραγματικά όπως στις πιο αξιόλογες προσπάθειες του συγκεκριμένου είδους.
(7)