Τα 11 πιο αγαπημένα μου εξώφυλλα από punk, post punk και new wave δίσκους που κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο του 1982

Όταν ο αρχισυντάκτης πρότεινε το αφιέρωμα σκέφτηκα ότι ήταν πολύ γενικό. Ήταν σαν να μας ρωτούσε ποια είναι τα 11 αγαπημένα μας τραγούδια όλων των εποχών ή τα 11 αγαπημένα μας άλμπουμ όλων των εποχών. Μου είναι δύσκολο να επιλέξω μόνο 11 τραγούδια ή άλμπουμ ή εξώφυλλα. Είναι δεκάδες περισσότερα τα αγαπημένα μου. Έτσι, εμφανίστηκαν δύο επιλογές: ή να διαλέξω 11 στην τύχη, τα πρώτα που θα μου έρχονταν στο μυαλό, κάτι σαν Ι-Τζιγκ ή να εξειδικεύσω το θέμα κατά βούληση, πράγμα το οποίο έκανα.  

Η επιλογή του μουσικού είδους είναι προφανής, ήμουν είμαι και θα είμαι λάτρης του punk, post punk και new wave των 70ς-80ς. Το έτος είναι σχεδόν τυχαίο, ωστόσο το 1982 ήταν μια καλή χρονιά. Ο μήνας επιλέχθηκε μετά από έρευνα κάμποσων ωρών, στο discogs και στην wikipedia. Ήταν ο πρώτος μήνας που συγκέντρωσε 11 άλμπουμ που κυκλοφόρησαν με βεβαιότητα μέσα σε αυτόν.

Για άλλη μια φορά είμαι εκτός θέματος. Αντί να αναπολήσω την τρομερή εντύπωση που μου έκανε το εξώφυλλο του In the Court of the Crimson King όταν το είδα για πρώτη φορά στην βιτρίνα του δισκάδικου στο Παλαιό Τέρμα στην Πετρούπολη κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’80, θα γράψω μερικά ανούσια σχόλια για 11 εξώφυλλα από δίσκους που απλώς υπακούουν στο αυστηρό κριτήριο του δικού μου αφιερώματος. Εννοείται ότι κανένα από τα εξώφυλλα αυτά δεν είναι αγαπημένο μου. Εννοείται επίσης ότι σύντομα πρέπει να επισκεφτώ έναν καλό γιατρό.

Fall - Room to Live
Αντάξιο του ψυχικού κόσμου του Mark E. Smith, πρωτοπόρο για την εποχή του, ένα πυκνογραμμένο λευκό φύλλο με μπλε, κόκκινο και μαύρο μελάνι, στο χέρι και στη γραφομηχανή, και δυο μικρές ερασιτεχνικές φωτό της μπάντας. Με το που το αντικρύζω, πάντα αναφωνώ «Μαρκί Τσα Τσα !!!».

Psychedelic Furs - Forever Now
Το πιο ψυχεδελικό εξώφυλλο μιας αγαπημένης μη ψυχεδελικής μπάντας, σε αξιαγάπητο πρασινάκι και τους μουσικούς με τα πόδια στο νερό. Τι να πω... President Gas η ψυχή του ανθρώπου.

Gun Club - Miami
Σε πρασινάκι και αυτό, ιστορικό για τα δυο παράξενα δέντρα που στέκονται πάνω από τα κεφάλια της μπάντας σαν τις πύρινες γλώσσες την ημέρα της επιφοίτησης. Το βλέμμα του Jeffrey είναι υπνωτισμένο και η κίνηση του χεριού του δείχνει ότι θέλει να κρύψει το πρόσωπό του.

Cocteau Twins - Garlands
Δεν πρόκειται για το αριστούργημα της 23 Envelope αλλά είναι συμβολικό και αν το κοιτάς πολύ ώρα σε στοιχειώνει.

Danse Society - Seduction
Θυμίζει Γκόγια. Η γραμματοσειρά και τα χρώματα φωνάζουν dark wave. Είσαι σχεδόν βέβαιος τι θα ακούσεις στα αυλάκια του.

Tracey Thorn - A Distant Shore
Υπέροχο, μινιμαλιστικό, παιδικό, ανέμελο. Plain sailing!

Marc And The Mambas - Untitled
Είναι βέβαιο ότι το πρόσωπο είναι του Marc Almond αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο τι είναι αυτό πάνω στο κεφάλι του. Τα χρώματα παραπέμπουν σε φοβισμό και οι γραμματοσειρές είναι μνημεία της εποχής.

Scritti Politti - Songs To Remember
Η μπάντα έχει απομακρυνθεί πια από το post punk και γλυκοκοιτάζει τα τοπς, η νοοτροπία ωστόσο παραμένει κοινοβιακή και diy. Το τίποτα γίνεται κάτι μόνο και μόνο με μια γαλάζια γραμμή και μια χειρόγραφη γραμματοσειρά.

Depeche Mode - A Broken Frame
Κάτι τέτοιους πίνακες βρίσκεις σε σαλόνια της δεκαετίας του ’60, απροσδιόριστα σκοτεινούς και συμβολικούς. Οι Depeche Mode έφτιαξαν με τα χρόνια καλύτερη μουσική και καλύτερα εξώφυλλα.

Iggy Pop - Zombie Birdhouse
Σύνθεση για μοντέρνα καθιστικά. Κάτω από την ζωγραφιά ο Ίγκυ είναι κοκκαλιασμένος. Πολλά ποτά βρε παιδί μου... Το πορτοκαλί σορτσάκι ταιριάζει πολύ με το ανοιχτό πορτοκαλί του τοίχου. Το κιτρινοπράσινο ως background δένει και αυτό απόλυτα.

Simple Minds - New Gold Dream (81-82-83-84)
Ο σταυρός, η καρδιά, το μωβ της γραμματοσειράς, η ταπετσαρία, όλα λειτουργούν στο να δεις το εξώφυλλο με άλλο μάτι, σαν κάτι να θέλει να σου πει αλλά εσύ δεν το καταλαβαίνεις.

Και ένα αναπληρωματικό:

Kate Bush - The Dreaming
Αν στο στόμα της Καιτούλας δεν βρισκόταν το κλειδί του λουκέτου, θα ήμουν βέβαιος ότι ο σκοπός της είναι δρακουλίστικος, να δαγκώσει τον λαιμό του κουστουμαρισμένου κυρίου.