Τα 30 καλύτερα ελληνικά άλμπουμ #2
11. Μαρία Βουμβάκη - Το τερραίν του παραδείσου [2006]
Στην αυτοσχέδια ιστοσελίδα της διαβάζουμε για τα ακούσματά της: brian eno, arvo part, patti smith, μάνος χατζιδάκις, ryuichi sakamoto, the doors, pink floyd, chemical brothers, steve reich, laurie anderson, stevie wonder, madonna, police, bob dylan, mercury rev, prince, the beatles, διονύσης σαββόπουλος, radiohead, kraftwerk, joni mitchell, pet shop boys, sufjan stevens, david bowie, supertramp, the jam, lou reed, λένα πλάτωνος, marvin gaye, jacques brel, bjork, claude debussy, massive attack, talking heads
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12. Χειμερινοί Κολυμβητές - Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ [2005]
Αυτό κι αν ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο από τον Αργύρη και την παρέα του. Μια αφηγηματική πατριδογνωσία των νεώτερων βαλκανίων σε έμμετρη μορφή δε θα μπορούσε να είναι πιο παραδοσιακή, πιο σύγχρονη, πιο ψαγμένη, πιο θελκτική, πιο μεταμοντέρνα και πιο παιχνιδιάρικη. Με τη βαθιά γνώση που μεταγγίζει σταγόνα-σταγόνα, νότα-νότα ο κύριος Ζάχος και τις γλυκόπιοτες σκανταλιές και τις παραλλαγές των Κολυμβητών, έχετε εμπρός σας ένα ρόουντ σιντί, ένα βαλκάνιο σύμπακτο δίσκο που μας/σας
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13. Abbie Gale - 2 [2007]
Η εναλλακτική ιντελιγκέντσια αποφεύγει τα intro στα άλμπουμ της. Τα θεωρεί progressive ατοπήματα. Περνάει άμεσα στο θέμα. Το οποίο, βέβαια, τις περισσότερες φορές απουσιάζει. Το Velouria ήταν intro στο best of the Pixies; Το Life After Life είναι. Και συνδέει ιδανικά την πολυκαιρική μελαγχολία του Family Life με την ώρα των εκρήξεων και των απογνώσεων, που έφτασε για ακροατές και μέλη της μπάντας. Τα συγκροτήματα εκείνα που δε "μισούν" τις προηγούμενες δουλειές τους, υποθέτω ότι διάγουν ζωή ευτυχή! Στον αντίποδα της ροκ
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. The Prefabricated Quartet - Side the sail [2007]
Οι μουσικές των Prefab Q είναι γραμμένες για να επενδύσουν εικόνες μικρού μήκους. Τα τρία πρώτα κομμάτια για τη "Μονή σειρά μαργαριτάρια" [2006] του Βασίλη Κεχαγιά, το 4ο για το "In Music" [2006] του Άρη Κοτρώνη και τα υπόλοιπα για τις "Νάρκες" [2006], "Τρικυμία" [2003] και "Προστασία" [2005] του Χρήστου Νικολέρη. Οι τέσσερις εξ αυτών μάλιστα είναι και βραβευμένες από τα κρατικά βραβεία και το Φεστιβάλ Δράμας. Οπότε, από τη μια έχουμε ένα τολμηρό, για τα ελληνικά δεδομένα, βήμα μιας μικρής εταιρίας που "τυπώνει"
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. Κωνσταντίνος Βήτα - Transformations [2003]
Ο Κωνσταντίνος Βήτα μου αρέσει. Υπήρξε από τους πρώτους έλληνες που ασχολήθηκαν με την ηλεκτρονική μουσική και κατάφερε να καταξιωθεί και να κερδίσει με το σπαθί του πολύ κόσμο. Επίσης ο τρόπος ζωής του και ο τρόπος γραφής του είναι τόσο καίριος που πολλές φορές τον ευγνωμονείς που λέει αυτά που λεει. Τον θεωρώ ταλαντούχο και πρωτοπόρο και μου αρέσει πολύ, κι ας μην έχω ελπίδες να τον ρίξω (για να καταλάβετε πόσο ανιδιοτελής είναι η αγάπη μου). Από την άλλη μου αρέσει πολύ ο Μάνος Χατζιδάκις. Για την
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16. The Boy - Please make me dance [2009]
Ευτυχείς άνθρωποι εκεί στην Inner Ear, καθώς σε λιγότερο από τρία χρόνια έχουν δημιουργήσει έναν κατάλογο κυκλοφοριών, που συναγωνίζεται πλέον με αξιώσεις τους θρυλικότερους από τους θρυλικούς της εγχώριας ανεξάρτητης των δισκογραφικών ιστορίας. Ευτυχείς και οι καλλιτέχνες τους προφανώς, των οποίων το καθεστώς δημιουργίας, φροντίδας και κυκλοφορίας της μουσικής τους είναι αυτό που πραγματικά τους αξίζει και δεν ευτελίζονται σε μία διαδικτυακή δήθεν συναλλαγή μηδενικών ανταλλαγμάτων με το πρόσχημα της
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17. Ωχρά Σπειροχαίτη - Δεύτερος δίσκος [2002]
Μία κυκλοφορία διαφορετική -που "δεν πουλιέται όχι μόνο γιατί δεν φτιάχτηκε για να πουληθεί... αλλά γιατί δεν ανέχεται οτιδήποτε φτιάχνεται για να πουληθεί" από ένα σχήμα για το οποίο λόγος και πράξη δεν χωρίστηκαν ποτέ. Φυσική συνέχεια του πρώτου δίσκου, με κομμάτια που πήραν ζωή παιγμένα ζωντανά, στο δεύτερο, κατατίθεται η έκφραση ενός βιώματος βαθειά πολιτικού. Η μουσική που συγκινεί και εμπνέει. Οι στίχοι δικοί τους ή ποιητών που φωτίζουν αυτή την ανθρώπινη πλευρά που δεν υποτάσσεται όσο κι αν διώκεται ή δελεάζεται. Κι αν νομίζεις ότι αυτά είναι μόνο λόγια "Μη με γυρέψεις αλλού μονάχα εδώ να με γυρέψεις". Υ.Γ. Οι ωχράδες έχουν περιφρουρήσει τα χαρακτηριστικά τους και ίσως να νιώσουν άβολα φιλοξενούμενοι σε μια τέτοια λίστα. Η παρουσία τους όμως -μιλώντας για αληθινή μουσική που μας άγγιξε και επηρέασε- είναι παραπάνω από αναπόφευκτη. Ελεάνα Γαρίνη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18. Γιάννης Αγγελάκας - Νίκος Βελιώτης - Οι ανάσες των λύκων [2005]
Αν λίγα χρόνια πριν σας έλεγαν ότι θα ακούτε Αγγελάκα συνοδεία τσέλου, βιολιού και λοιπών εγχόρδων, να τραγουδάει καθιστός στο ημίφως απέναντι από το επίσης καθιστό και φιλήσυχο κοινό του, μπορεί και να λέγατε "τσίμπα με". Λίγα χρόνια μετά αυτός ο δίσκος με τον προικισμένο Βελιώτη (που γνώρισε μάλιστα απροσδόκητη αποδοχή), απέδειξαν ότι η ένταση που αναδίδει η μουσική και οι στίχοι του Αγγελάκα δε χρειάζεται τα πολλά ντεσιμπέλ για να σε αγγίξει... Ελεάνα Γαρίνη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19. Αλέξης Καλοφωλιάς - Θάνος Αμοργινός - Σώσε με OST [2002]
Το αισθηματικό δράμα του του Στράτου Τζίτζη "Σώσε με" μπορεί να μην έμεινε στη μνήμη πολλών... Η διασκευή - ανακατασκευή - αποδόμηση όμως στο αμάραντο άσμα από τα μακρινά 40s "Για λίγο" της Δανάης (η οποία έφυγε φέτος από τη ζωή, ανήμερα του Αγίου Αντωνίου), δεν συγκίνησε μόνο με την αφοπλιστική της γοητεία, αλλά έδειξε και το δρόμο σε μια τάση η οποία έγινε γρήγορα μόδα (μέχρι ...μπαϊλντίσματος!), σε μια μπερδεμένη δεκαετία όπου στίγμα υπήρξε η ...μη-ύπαρξη στίγματος. Ο Θάνος Αμοργινός και ο Αλέξης Καλοφωλιάς, ήρωες του ελληνικού κιθαριστικού "υπόκοσμου" υπογράφουν απροσδόκητα (;) ένα νοσταλγικό soundtrack που ισορροπεί με αισθητική μαεστρία ανάμεσα στο ρετρό και το σύγχρονο... Αντώνης Ξαγάς
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
20. Ψαραντώνης - Να 'χεν η θάλασσα βουνά [2007]
Ένας συγκροτημένος δίσκος του Ψαραντώνη. Βαθαίνει τη σχέση του με την παράδοση, φτάνει τον αυτοσχεδιασμό στα όριά του και καταγράφει ένα υλικό που μπορεί να ενθουσιάσει εξίσου έναν γέρο που πίνει ρακές στ' Ανώγεια κι έναν Σκωτσέζο που πίνει μπάφους στο φεστιβάλ "All tomorrow's parties"... Δίσκος απόλυτης ωριμότητας που αποδεικνύει ότι η παράδοση είναι ζωντανή όταν έχει καθημερινή σχέση με το σήμερα... Κώστας Αδαμόπουλος
_____
