Τα καλύτερα instrumental
1. Frank Zappa - Peaches En Regalia
Ποτέ δεν σκαλίζω το "jazz-rock" ράφι στα δισκάδικα. Αλλά το "Hot Rats" του Zappa είναι τόσο σοβαροφανές (καθόλου) και τόσο διασκεδαστικό (πάρα πολύ), όσο τα καρτούν του Tex Avery. Σχεδιασμένη παραφροσύνη που πάντα στηρίζεται στην πραγματικότητα. Το πρώτο κομμάτι, "Peaches En Regalia", χαρακτηρίζουν αρμονική και ρυθμική περιπλοκή και μια διαρκής ειρωνεία, με ενορχήστρωση σκόπιμα πομπώδη και αναιδή πνευστά που παρότι άψογα παιγμένα, κάποτε θυμίζουν τη μπάντα του χωριού.
2. Frank Zappa - The Gumbo Variations
Με το "Hot Rats" δεν ξεμπερδεύω εύκολα. Κιθάρες, βιολιά, σαξόφωνα και τύμπανα κάθε τόσο πλημμυρίζουν και αναποδογυρίζουν το "The Gumbo Variations". Δεκαεφτά λεπτά. Δεν ξέρω αν είναι jazz, πάντως εκλεπτυσμένο και λουστραρισμένο δεν είναι.
3. Velvet Underground - Ride into the sun
Ό,τι λέει ο τίτλος. Ένα από τα δυο πιο αγαπημένα μου τραγούδια των Velvet Underground. (Το άλλο είναι το "I 'll be your mirror"). Όταν η Verve επανακυκλοφόρησε τα τρία πρώτα albums τους στα μέσα της δεκαετίας του 80, ανακάλυψε και κάποια μέχρι τότε ακυκλοφόρητα, που περιέχονται στο "Another View". Εκεί βρίσκεται και η καλύτερη εκτέλεση του "Ride Into the Sun", μια demo εκδοχή χωρίς φωνητικά.
4. Savage Republic - Ivory Coast
Το "Tragic Figures" (1982) είναι συγκλονιστικό (ξέρω ότι η λέξη πρέπει να αποφεύγεται). Ένα μίγμα ψυχεδέλειας και industrial που προκαλεί φόβο και έκσταση. Το "Ivory Coast" είναι ένα κιθαριστικό surf θέμα, με ορμητικά τύμπανα και ...κουδούνια, μεταφερμένο σε dark-punk περιόδους. Που τελικά υπερβαίνει το χρόνο και δεν περιορίζεται από την εποχή που δημιουργήθηκε.
5. Pascal Comelade - Your eyes like Juan Gris Cubist Guitars
Διάλεξα αυτό ανάμεσα στα δεκάδες πολυαγαπημένα του Comelade... α) Λόγω τίτλου. β) Γιατί όποτε το ακούω θέλω να το σφυρίξω. γ) Γιατί μου αρέσει που εκπλήσσομαι με κάτι τόσο απλό. δ) Γιατί θα το χαρίσω και στο σαραντάρη φίλο μου και στην εξάχρονη ανεψιά μου.
6. Sierpinski - Wireless
Έλεγα να αποφύγω τα ηλεκτρονικά, τα post-rock και τα παρεμφερή. Αλλά αυτό εδώ πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση και δεν παραλείπω να το έχω μαζί μου σε κάθε ταξίδι με το αυτοκίνητο. Αν δεν ήμουν τακτικός αναγνώστης του MIC, μάλλον δεν θα το είχα ακούσει ποτέ.
7. Galaxie 500 - Instrumental
Βλέπε 3 οριζοντίως. Δεν εννοώ το «ό,τι λέει ο τίτλος».
8. Ventures - Walk dont run
Ε, αν δεν βάλω κι ένα surf-instrumental θα με πείτε ανιστόρητο. Αν και οι Ventures δεν ήταν μια τυπική surf μπάντα και ήδη ηχογραφούσαν (κυρίως διασκευές, και πάντα «χωρίς λόγια») πριν το είδος γίνει μόδα. Ο drummer στο "Walk, Don't Run" είχε να επιλέξει ανάμεσα σε $25 ή στο 1/4 των χρημάτων από τα κέρδη του δίσκου. Προτίμησε το πρώτο. Το single πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα.
9. Calexico - Tres avisos
Το μόνο που με στενοχωρεί που δεν υπάρχουν πια στην τηλεόραση οι «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη, είναι που όταν περνάω από τη ΝΕΤ στο ζάπινγκ κατά τις έντεκα το βράδυ δεν ακούω τους Calexico.
10. Mecano - Entr' Acte
Δεν βρίσκω λόγια (αφού είναι instrumental βρε ζώον). Ο φίλος Πάνος αν και δήλωσε ότι «κάθε παρουσίαση και σχολιασμός είναι από μόνη της πολύ φτωχή για να περιγράψει τα παραληρηματικά βήματα των Mecano» τις βρήκε τις λέξεις. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα στοιχεία «musique concrete» του "Entr' Acte" ταιριάζουν με τον τρόπο που νομίζω ότι αντιμετωπίζουν την τέχνη ο Dirk Polak και η παρέα του.
11. Louis Tillett: Pennelope's lament
Επιτρέπεται να λείπει από κατάλογο instumental ο Γιώργος - θα ξεράσω - Κατσαρός και το σαξόφωνό του κι ο Fausto Papetti; Ούτε καν ο Wim Mertens και οι Penguin Cafe Orchestra; (αυτοί στα αλήθεια). Όμως ο αρχισυντάκτης δήλωσε ότι «οι παλιές αγάπες δεν πάνε στον παράδεισο αλλά στα top 10 (άντε 11)» και τη θέση καταλαμβάνει ο Tillett και το θλιμμένο του πιάνο.