Τα καλύτερα live albums: Αντώνης Κλειδουχάκης
10 Live Records - μια μικρή υπενθύμιση/ ανάμνηση
Πριν τριάντα, σαράντα, πενήντα χρόνια λοιπόν, η κυκλοφορία μιας ζωντανής ηχογράφησης ήταν κάτι ξεχωριστό. Η μπάντα είχε μέλημα στην πρώτη ευκαιρία να ηχογραφήσει μια "ιστορική" της συναυλία και ο μουσικόφιλος είχε το δώρο του. Να ξανακούσει τα αγαπημένα του κομμάτια παιγμένα πλέον LIVE. Τραγούδια που έμοιαζαν ή όχι με τα πρωτότυπα και είχαν ως υπόκρουση τις δυνατές ιαχές του κοινού ή τα παλαμάκια στο βάθος από τους λιγοστούς παρευρισκόμενους. Καταγραφόντουσαν διασκευές κομματιών που πιθανός να μην παίζονταν πουθενά αλλού και οι μουσικοί μπορούσαν να ολοκληρώσουν την εικόνα που είχαμε γι' αυτούς. Ήταν βέβαια και καλλιτέχνες που μόνο ζωντανά ηχογραφημένοι άφηναν το καλύτερο που μπορούσαν να αφήσουν ή τουλάχιστον είχαν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν κομμάτια τους που μόνο στην σκηνή είχε νόημα να το κάνουν. Κάποιους άλλους θα τους θυμούνται μόνο πάνω στην σκηνή και μερικά από τα live έχουν γίνει θρυλικά. Το ίδιο αφιέρωμα θα μπορούσε να μην ήταν για 10 Live δίσκους, αλλά για 10 Live μπάντες.
Όπως και να έχει, στις ημέρες μας είναι πολυτέλεια οι Live δίσκοι και τώρα που μπήκα στην διαδικασία της ανάμνησης, μπορώ να πω ότι μου έχουν λείψει. Η φύση της ηλεκτρονικής μουσικής, η διάθεση για αυτοσχεδιασμό, η πληθώρα και η απελευθέρωση της μουσικής πληροφορίας, οι εξαντλητικοί ρυθμοί παραγωγής, η ανάγκη για πρωτοτυπία, οικονομικές δυσχέρειες και άλλα σημεία των καιρών μας ευθύνονται για την φθίνουσα πορεία της δημιουργίας ή της ανάγκης για live δίσκους. Ότι προλάβεις να δεις το είδες, να ακούσεις το άκουσες, να χαρείς το χάρηκες. TBytes από boodlegs διοχετεύονται γύρω μας σαν ιοί που προσβάλουν την κατανόηση και προκαλούν βλάβη στην ακοή. Δεν τρέχει και τίποτα.
Στην παρακάτω αφήγηση προσπάθησα να αποφύγω νεότερες εκδόσεις από παλαιότερες ηχογραφήσεις που δεν κυκλοφόρησαν την εποχή τους, φεστιβαλικούς δίσκους και compilations, διάφορα bootlegs που έχω βρει την ευκαιρία να ακούσω τον τελευταίο καιρό, live studio καταγραφές, blues, jazz και ethnic μουσική που από την φύση τους είναι "live" και πολύ αγαπημένες μπάντες που δεν κατάφεραν να δώσουν ζωντανά το μεγαλείο τους. Επίσης δεν αναφέρω μαύρους καλλιτέχνες γιατί ίσως τότε θα χώραγαν ελάχιστα από τα παρακάτω.
Θυμήθηκα λοιπόν και υπενθυμίζω με δύο κουβέντες:
1. Quicksilver Messenger Service - Happy Trails (1969)
Η acid rock κιθάρα σε όλο της το μεγαλείο και ίσως η πειστικότερη καταγραφή του πρώτου ψυχεδελικού ήχου στην Αμερική. Από την ίδια εποχή έχουν καταγραφεί τα μεγαλειώδη πολλές φορές live από το Fillmore East & West, ο Hendrix στην σκηνή να κατακτά τους πάντες και οι Grateful Dead συνεχώς στον δρόμο να φτιάχνουν μία θρησκεία.
2. MC5 - Kick Out The Jams (1969)
Η γέννηση του punk (punk rock) μέσα στην εποχή της ελευθεριότητας, της αμφισβήτησης. Μετά τον δίσκο αυτό το punk ήταν μονόδρομος. Η γέννηση του sex, drugs & rock 'n' roll με ένα ντεμπούτο γεμάτο μπαρούτι, ηχογραφημένο στο Detroit. Την ίδια εποχή οι Stooges έγραφαν την δικιά τους ιστορία.
3. Rory Gallagher - Irish Tour (1975)
Το βρετανικό blues στις αρχές των 60s έβγαλε τόσα παρακλάδια στην μουσική rock που δύσκολα κάποιος λάτρης της μουσικής αυτής μπορεί εύκολα να το αφήσει πίσω του. Ο Rory Gallagher σε αυτό το tour ένωνε την πατρίδα του την Ιρλανδία στο πρόσωπο του και έδειχνε έτοιμος να κατακτήσει την Ευρώπη και τον κόσμο. Αξέχαστες εκτελέσεις με μοναδική εκρηκτικότητα.
4. King Crimson - USA (1975)
Ο Robert Fripp είναι ένας από τους κιθαρίστες που θέλω κάποτε να δω live στην ζωή μου. Από το τέλος εποχής της πρώτης φάσης της μπάντας καταγραφή του πολύπλοκου και ιδιαίτερου ήχου τους, ο δίσκος αυτός δεν σου αφήνει περιθώρια να πιστέψεις ότι δεν θα υπάρξει συνέχεια στο μέλλον.
5. Neil Young - Live Rust (1979)
Πρόσφατα άκουσα την κυκλοφορία ανέκδοτων ηχογραφήσεων του Neil Young από το Fillmore East το 1970. Ο ήχος της κιθάρας του ακουγόταν διαφορετικός και φρέσκος, ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Ο επιδραστικότερος καλλιτέχνης της παντοτινά άλλης Αμερικής, στις Live εμφανίσεις του στα τέλη της δεκαετίας του 70 καλούσε τους παλιούς του φίλους και καλωσόριζε τους καινούργιους.
6. Talking Heads - The Name of the Band Is (1982)
Η μέχρι τότε ιστορία της μπάντας ξεδιπλωνόταν με τον καλύτερο τρόπο σε αυτόν τον δίσκο. Ο David Byrne λατρεύει το πάλκο και πολλές φορές τα τραγούδια ακούγονται συναρπαστικότερα από τις ηχογραφήσεις του studio. Η μπάντα επί σκηνής είχε την βοήθεια των Andrian Belew, Bernie Worrel (Parliament), Busta Jones, Nona Hendryx κ.α.
7. Mission Of Burma - The Horrible Truth About Bruma (1985)
Το πνεύμα του αμερικάνικου underground των αρχών της δεκαετίας του 80 αποτυπώνεται με έναν από τους καλύτερους τρόπους σε αυτή την κακογραμμένη ηχογράφηση. Punk, μετα punk, νέο garage, προ grunge παιγμένο σε μικρά λαϊβάδικα all across the country.
8. Spacemen 3 - Performance (1988)
Φτιάχνοντας τις κατάλληλες συνθήκες στον χώρο σου (φωτισμός, ήχος, ουσίες, κόσμος) νομίζω ότι μπορείς να μπεις μέσα στο live αυτό των Spacemen 3 και να το ζήσεις σαν να ήσουν εκεί. Η ουσία του επιδραστικού ήχου των Spacemen 3 είναι το live και σε τέτοιες περιπτώσεις η κυκλοφορία ενός ζωντανά ηχογραφημένου δίσκου είναι επιτακτική ανάγκη για όλους.
9. The Orb - Live 93 (1993)
Η κατανόηση της χορευτικής ηλεκτρονικής μουσικής είναι μία βιωματική διαδικασία που περνάει από τα πλατό ενός dj στην πίστα. Στον δίσκο αυτό οι Orb συμφιλιώνουν τις tech-φυλές της εποχής με το αίσθημα της Rock συναυλίας των μεγάλων σταδίων. "Παιγμένο" κοινό από ambient.
10. Dead Can Dance - Toward The Within (1994)
Επί σκηνής οι Dead Can Dance τελετουργούν. Η φωνή της Lisa Gerrard ξορκίζει το κακό. Ο θεατής συμμετέχει σε μία μουσική παράσταση με την σημαντική έννοια του όρου της εμφάνισης της κάθαρσης. Είμαστε τυχεροί που υπήρξαν και υπάρχουν τέτοιοι δημιουργοί.
Η προηγούμενη αφήγηση θα μπορούσε κάλλιστα να έχει ειπωθεί με τα ακόλουθα:
Tim Buckley - Dream Letter (1968), Velvet Underground - Live With Lou Reed (1969), Pink Floyd - Ummagumma (1969), Grateful Dead - Live Dead (1969), Jimi Hendrix - Band Of Gypsys (1970), The Doors - Absolutely Live (1970), Yes - Yessongs (1973), The Sensational Alex Harvey Band - Live (1975), Tangerine Dream - Ricochet (1975), 801 - Live (1976), Gong - Live Floating Anarchy (1977), Camel - A Live Record (1978), Ramones - It's Alive (1979), Edgar Broughton Band - Live Is Harder (1979), Television - The Blow Up (1982), Peter Gabriel - Plays Live (1983), Talking Heads - Stop Making Sense (1984), Black Flag - Live 84 (1984), Nico - Behind The Iron Curtain (1985), The Smiths - Rank (1988), Nirvana - Unplugged In New York (1993), Portishead - PNYC Roseland Live (1997), Psychic TV, Fall, Depeche Mode, The Cure, Fugazi κ.α.
----
