Τα καλύτερα live albums: Χρήστος Αναγνώστου
Eleven gigs on tape
Μια καλή συναυλία δεν συγκρίνεται ούτε με τον καλύτερο studio δίσκο. Επάνω στη σκηνή βγαίνει η πραγματική ψυχή της μπάντας ακόμη και αν βρίσκεται σε άσχημη μέρα/ φάση/ περίοδο. Οι κυκλοφορίες ζωντανών ηχογραφήσεων έρχονται συνήθως είτε σε περίοδο αναζήτησης και περισυλλογής ή σε περίοδο διάλυσης να βουλώσουν καμιά υποχρέωση. Τέλος υπάρχουν και σχήματα που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ τίποτα παρά μόνο ζωντανά. Αυτοί είναι και οι λόγοι που προτιμώ να δω ζωντανά κάτι παρά να το ακούσω "ζωντανά", γι' αυτό και αποφεύγω τις αντίστοιχες ηχογραφήσεις και ακόμη περισσότερο τις βιντεοσκοπήσεις. Καλώς ή κακώς αρκετά μουσικά σχήματα δεν υπάρχουν πια οπότε θέλοντας να βιώσεις μια ψευδαίσθησή τους, ακούς κάτι σχετικό. Κάποια από αυτά σας τα παραθέτω εδώ.
The Birthday Party - Live, 1981-82
Μπορεί να ήμουν φανατικός οπαδός του Cave όχι όμως και των Birthday Party. Η φωτό του τραγουδιστή πεσμένου στο πάτωμα στο εξώφυλλο τα λέει όλα. Πρόκειται για μια συλλογή κομματιών από τρία διαφορετικά live, δέκα από το Venue στο Λονδίνο το 1981, έξι από την Βρέμη στη Γερμανία το 1982, και 1 από την Αθήνα το 1982. Το τελευταίο ήταν και ο λόγος που το διάλεξα εκείνο το βροχερό βράδυ στο HMV. Τώρα οφείλω να σας προειδοποιήσω, αυτός ο δίσκος είναι Raw Power. Από αυτούς που βάζεις μια φορά να παίξουν και τους κρύβεις πριν καλά - καλά τελειώσει το πρώτο κομμάτι. Θέλει γερό αυτί, αλλά άμα τον ακούσεις ή τον πετάς ή κολλάς. Σε κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο και επίσης παράλληλα αναρωτιέσαι πόσο φεύγα ήταν τα άτομα που παίζουν. Τους Birthday Party έτσι δεν θα τους δείτε ποτέ live (μετά το θάνατο του Tracy Pew), αυτό είναι όσο πιο κοντά μπορείτε να φτάσετε. Ά, και στο κομμάτι από την Αθήνα παίζει πνευστά ο J.G. Thirwell, αλλιώς γνωστός και ως Foetus!
The Doors - Absolutely Live
Οκ, πριν αρχίσετε να γιουχάρετε, αυτός ο δίσκος έχει συναισθηματική αξία. Για χάρη του πήγα στο πρώτο ραντεβού της ζωής μου άφραγκος. Είχα που λέτε περάσει ένα τετράωρο σε ένα παζάρι δίσκων στο Ρόδον και εκεί που πάω να την κάνω, πέφτω πάνω του. Νομίζω πως έκανε κάτι παραπάνω από αυτά που είχα και μου έκανε και σκόντο ο πωλητής. Με το βινύλιο στο χέρι λοιπόν πήγα περιχαρής στο πρόσωπο, περιττό να σας πω ότι το συγκεκριμένο ειδύλλιο ναυάγησε αλλά το διπλό βινύλιο βρίσκεται ακόμη στην κατοχή μου.
Motorhead - No Sleep At All
Όλοι τους ξέρετε, τους έχετε ακούσει, αλλά πόσους δίσκους τους έχετε; Με καλύτερη παραγωγή από το No Sleep Till Hamersmith σε remastered cd δίνει μια εικόνα για το πώς έπαιζαν στα 80s - όχι ότι έχουν αλλάξει και τίποτα από τότε. Όσες φορές και να τους δεις όμως δεν είναι αρκετό.
Nick Cave & the Bad Seeds - Live Seeds
Τον συγκεκριμένο τον είχα λιώσει. Ήταν η πρώτη συλλογή του Cave που είχα σε κασέτα, οπότε λειτούργησε και σαν εισαγωγή στους δίσκους του. Είναι από καλή περίοδο αλλά δεν συγκρίνετε με τίποτα με την εμφάνιση του το `95 στο Περιστέρι. Δεν αναφέρομαι καν στην τωρινή σύνθεση που έχει φύγει μέχρι και ο Mick Harvey.
Guns N' Roses - Live Era `87-`93
Ακόμη θυμάμαι την φάτσα του τύπου στο HMV όταν του πήγα πίσω αυτό το CD. "Μα;" μου λέει "Δεν τους ξέρεις; Δεν σου αρέσουν οι Guns N Roses;" που να ήξερε ότι τους είχα "δανειστεί". Σε μια εποχή που γι' αυτούς όλα είχαν ουσιαστικά τελειώσει κυκλοφορεί αυτή η διπλή συλλογή με επιλογές από διάφορα shows. Στέκει πολύ καλά σαν εισαγωγή στον ήχο τους ή είναι χρήσιμο αν έχετε βαρεθεί της πρωτότυπες εκτελέσεις.
The Dead Boys - Night of the Living Dead Boys
Πάλι ο Pit έβαλε το χεράκι του εδώ, τσεκάρετε το αφιέρωμα στους Cramps για να δείτε για ποιον μιλάω. Το ειρωνικό σε αυτό το βινύλιο είναι ότι τα φωνητικά του Bators είναι στουντιακά. Παρ' όλα αυτά το punk συναίσθημα είναι εμφανέστατο. Ειδικά το οπισθόφυλλο του βινυλίου έχει κάτι φωτογραφίες που τα λένε όλα. Γνήσιο punk και "Ain't it fun" όντως. R.I.P Steve!
N.I.N. - Another Version of the Truth
Τα είπαμε και στο πρόσφατο review, αλλά θέλαμε να προσθέσουμε και κάτι σχετικά καινούργιο σ' αυτή τη λίστα.
Carter USM - Doma Sportova... Live in Zagreb, 20/5/94
Αυτό ήταν δωράκι μαζί με την ειδική έκδοση του Worry Bomb. Στην μνήμη του Pilgrim στην Διδότου που το είχε φέρει. Το ακούμε και προετοιμαζόμαστε για τα live του Νοεμβρίου που μας έρχεται. Για να μην ξεχνιόμαστε πάντως οι Carter παραμένουν μια από τις κλασικές βρετανικές μπάντες που σε κάποια φάση της καριέρας τους ήταν πιο δημοφιλείς στην Ελλάδα απ' οπουδήποτε αλλού. Αυτοί απλά πρόλαβαν και έπαιξαν και ένα Reading.
Fugazi - Live At Leoncavallo
Αυτό το live από την γειτονική μας χώρα βγάζει τέτοιο συναίσθημα που σε βάζει σε σκέψεις. Μιλάμε για μια φιλοσοφία και στάση ζωής αξιοσέβαστη απ' όλους. Ας είναι καλά ο McKaye και ο Piccioto. Κοντά στη μία ώρα η διάρκεια, λίγα λόγια και σταράτα!
The Cult - Dreamtime Live at The Lyceum
Έχει κυκλοφορήσει σε διάφορες εκδόσεις, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια από τις καλύτερες φωνές του πλανήτη η οποία χαραμίστηκε στο βωμό της εμπορικότητας. Εδώ από τις καλές εποχές, τότε που είχαν ακόμη λίγη ψυχή μέσα τους.
Lords of the New Church - Live at The Spit
Πάλι o Bators που βγάζει και ένα συγκινητικό λόγο στο τέλος. Μιλάει για skins, punk κλπ και πως όλοι είναι αδέρφια και δεν πρέπει να σφάζονται μεταξύ τους. Μπορεί αυτή η μπάντα να ήταν μόνιμα υπό διάλυση αλλά σε αυτό το show είναι αρκετά δεμένη.
----
