Τα καλύτερα live albums: Μίλτος Τσίπτσιος
Τα 11 καλύτερα live
Πελάγωσα! Σάστισα ανακαλύπτοντας τι υλικό πάει να μείνει απ' έξω. Εκατοντάδες ζωντανές ηχογραφήσεις που πολλές από αυτές θ' άξιζαν μία θέση στην λίστα με τα αγαπημένα θα πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια. Κάνω πέτρα την καρδιά μου και αρχίζω και ξεσκαρτάρω. Έξω κατ' αρχάς όλα τα live που έχω μαζέψει σε κασέτες και προέρχονται από χέρι σε χέρι διανομή, αν και εδώ κρύβονται διαμάντια που σίγουρα είχαν θέση στην τοπ ενδεκάδα. Μακριά όλα τα bootlegs. Ας γίνει η λίστα μόνον με επίσημα άλμπουμ. Αποφασίζω: έξω τα EP's έξω τα singles, έξω και οι συλλογές. Τέλος απορρίπτω από τη λίστα παραπάνω από ένα δίσκο του ίδιου συγκροτήματος.
Η συρρίκνωση έφερε κάποια αποτελέσματα όχι όμως επαρκή. Έτσι διώχνω έξω όσο καλά και αν είναι τα κάτωθι που παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά.
Adverts: Live At the Roxy Club, Anti-Nowhere League: Live In Yugoslavia, Au Pairs: Live In Berlin, Bauhaus: Press the Eject and Give Me the Tape, Circle Jerks: Gig, Conflict: Turning Rebellion into Money, Cure: Concert the Cure Live, Damned: Live Shepperton 1980, Dead Kennedys: Live At the Deaf Club, Descendents: Hallraker, Echo & the Bunnymen: Live In Liverpool, Fear: Live... For The Record, Jam: Dig the New Breed, Lords of the New Church: Live at the Spit, New Model Army: Raw Melody Men, Nomeansno: Live And Cuddly Rollins Band: Turned On, Stiff Little Fingers: Hanx, U.K. Subs: Crash Curse, Wipers: Live και... Fall: A Part of America Therein, Fall: Legendary Chaos Tape, Fall: In A Hole.
Θα μπουν στην τελική ενδεκάδα τα παρακάτω:
11. Bad Brains: The Youth Are Getting Restless (1990 Caroline).
Τους Bad Brains πολλοί τους μίσησαν, την μουσική τους όμως κανείς. Αυτό το live (που κέρδισε στα σημεία το προηγούμενο τους στην SST), είναι ηχογραφημένο στο Άμστερνταμ το 1987 όταν το γκρουπ περιόδευσε στην Ευρώπη για την προώθηση του LP I Against I. Οι Bad Brains βρίσκονται εδώ στην φάση που ελλατώνουν το hardcore προς όφελος ενός πιο μεταλλικού ήχου. Παρόλα αυτά τα "throats" του H.R. όπως και τ' ακροβατικά του είναι ακόμη μοναδικά, η κιθάρα του Dr. Know εξακολουθεί να ξεσκίζει. Η επιτομή του hardcore που ακόμη και σήμερα παραμένει αξεπέραστη. Γνωρίστε την και μάλιστα ζωντανά.
10. Angelic Upstarts: Live In London (Zonophone 1981).
Ίσως όχι από τα καλύτερα όλων των εποχών αλλά ευτυχώς ζητήθηκαν αγαπημένα και αυτό εξακολουθεί και παραμένει. Από τα πρώτα live που βρέθηκαν στην κατοχή μου με έντονη συναισθηματική αξία και από τα σημαντικότερα της δεύτερης γενιάς του Αγγλικού punk rock. Είναι και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη γνωριμία μας με το ιδιότυπο performing του Mensi που περιλαμβάνει ενδιάμεσα των τραγουδιών τις θρυλικές αργότερα απαγγελίες και τις χαρακτηριστικές ιστοριούλες του.
09. Big Black: Pigpile (Touch And Go 1991).
Καλοκαίρι του 1987. Ο δικτάτορας Albini αποφασίζει να διαλύσει το πιο σκοτεινό γκρουπ που δημιουργήθηκε στο νέο κόσμο. Από το αποχαιρετιστήριό τους κονσέρτο στην Αγγλία, αποκαλύπτεται ένα αριστουργηματικό μουσικό ντοκουμέντο για μας. Δώδεκα κομμάτια έτοιμα να ξετινάξουν μυαλό και αυτιά. Και θα χρειαστεί πολύ ώρα για να συνέλθει κανείς μετά από αυτή την ηχητική φωτοβολίδα.
08. Neurotics: Kickstarting A Backfiring Nation (Jungle 1986).
Χωρίς το Newtown εδώ, αυτό το άκρως πολιτικοποιημένο συγκρότημα πάλεψε για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των άνεργων και των κοινωνικά αποδεκατισμένων. Όπως όμως όλοι οι καλοί Σαμαρείτες απέτυχαν και αυτοί οικτρά. Πριν όμως πρόλαβαν και μας άφησαν δυο-τρία σπουδαία άλμπουμ και αυτό το live ισχυρό αποτύπωμα της χαμένης γενιάς. Βοηθοί τους εδώ και μερικοί από τους σπουδαιότερους punk poets και comedians που τους ξεκουράζουν ανάμεσα στα τραγούδια.
07. Flipper: Public Flipper Limited. Live 1980 - 1985 (Subterranean 1985).
Διπλό LP αλλά και επιτραπέζιο παιχνίδι μαζί. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή. Κατά τα άλλα η σε πρώτη μετάδοση σκαλοπάτι - σκαλοπάτι προσέγγιση των Flipper στην αυτοκαταστροφή. Η απέναντι πλευρά του Αμερικάνικου hardcore. Βαρύ άλμπουμ με δύσκολα τραγούδια σε μια ταραγμένη εποχή με πολλές απώλειες. Οι Flipper τις βίωσαν στο πετσί τους και τιμωρήθηκαν.
06. Black Flag: Who's got the Ten and a Half? (SST 1986).
Εύκολη η απάντηση. Η Kira το έχει. Τα σκυλιά του δρόμου θα μπορούσαν να έχουν κυκλοφορήσει πεντακόσια live με τις τόσες τους ζωντανές παρουσίες που έκαναν στην καριέρα τους. Κυκλοφόρησαν όμως κανα δυό και αυτό είναι από την κοντά ενενηκοστή μέρα της καλοκαιρινής τους περιοδείας του 1985. Με τεντωμένα νεύρα, άυπνοι, άφαγοι, κουρασμένοι και όμως αξεπέραστοι για μια ακόμη νύχτα.
05. Subhumans: Live In a Dive (Fat Wreck Chords 2004).
Μεγάλη έκπληξη αυτό το διπλό άλμπουμ. Η επιστροφή των Subhumans σε ένα live που τσακίζει κόκαλα και που περιλαμβάνει ότι καλύτερο είχαν ηχογραφήσει αυτοί οι αντιδραστικοί anarcho - punks κατά τη διάρκεια της καριέρας τους. Ακόμη καλύτερο το DVD τέλειο οπτικοαουστικό υπερθέαμα.
04. D.O.A.: Talk-Action=Zero (Restless 1991).
Η 21η Δεκεμβρίου έχει ανακηρυχθεί από τον δήμαρχο του Βανκούβερ ως D.O.A. day και εμείς αναμένουμε την ανακήρυξης ημέρας Γενιάς του Χάους από τον Κακλαμάνη, ή Εκτός Ελέγχου day από τον Παπαγεωργόπουλο. Ως τότε ας αρκεστούμε σ' αυτό το live της μιας ανάσας, ας απορροφήσουμε για μια ακόμη φορά αυτόν τον hardcore παροξυσμό που μόνον οι D.O.A.μπορούν και προσφέρουν.
03. Husker Du: The Living End (WEA 1994).
"Εεε!! Τίνος ίσι σιι;" "Των Husker Du ο Norton!!" "...Aαα!!!"
Live αμέσως μετά την ηχογράφηση του Warehouse με το τέλος να έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. Οι προστριβές και οι εντάσεις θα καταστρέψουν το πιο ταλαντούχο και δημιουργικό συγκρότημα. Ας είναι. Το Living End όπως και οι υπόλοιπες κυκλοφορίες τους δεν θα ξεθωριάσει ποτέ και θα είναι πάντα δίπλα μας τις στιγμές που θα διψάμε για λίγη πέρα από τα όρια μουσική.
02. Magazine: Play (Virgin 1980). Τι στούντιο, και τι live. Με τους Magazine δεν χορταίνεις ποτέ. Το Play είναι λυρικό, είναι μεταξένιο, είναι αψεγάδιαστο, είναι ένα ισχυρό δείγμα γραφής ανεπανάληπτων στιγμών. Τι κι αν λείπει ο McGeoch. Τι κι αν η παραγωγή είναι ισχνή. Τι κι αν αρχίζει η παρακμή. Η δύναμη των τραγουδιών, η βελούδινη φωνή του Devoto, το παγερό μπάσο του Adamson, τα γλυκύτατα πλήκτρα του Formula αντικαθιστούν τα πάντα. Συγκλονιστείτε με την αξεπέραστη ομορφιά του Parade και ζήστε ιστορικές στιγμές από αυτό το ανυπέρβλητο γκρουπ.
01. Birthday Party: Drunk on the Popes Blood (4AD 1982).
Are you already for this? Μην πείτε πως δεν προειδοποιηθήκατε! Μην πείτε πως σας οδήγησαν σαν πρόβατα στην σφαγή! Το γνωρίζατε τι θα συμβεί. Είναι το καλύτερο όλων. Κι ας έχει μόνον τέσσερα τραγούδια. Και ας διαρκεί μόνον δεκαέξι λεπτά (of sheer hell!). Οι Mick Harvey, Tracy Pew, Rowland Howard, Phil Calvert και η παρέα τους σε έναν συνδυασμό τρόμου, αγριάδας, βρωμιάς και καυτής ανάσας. Τέτοιο Loose σίγουρα δεν θα ξανακούσουμε ποτέ στην ζωή μας. Live άλμπουμ ανεπανάληπτης ιεροτελεστίας που προσφέρει όγκους ανατριχίλας. Πόσο δύσκολα γυρνάει η πλευρά για τη Lydia!
00. Fall: Totale's Turn's (It's Now or Never) (Rough Trade1980).
The different between you and us is that we have brains. Ή με άλλα λόγια για το πως η μουσική χωρίζεται σε δύο κατηγορίες που η μία περιλαμβάνει τους Fall και η άλλη όλους τους υπόλοιπους.
----
