Τα καλύτερα live albums: Τάσος Κορομηλάς
Αγαπημένα live albums
Live. Η πεμπτουσία της μουσικής. Η στιγμή της απόλυτης αλήθειας, οπότε και ο καλλιτέχνης έρχεται σε άμεση επικοινωνία με τους ακροατές του και καλείται να αποδείξει την αξία του σε αυτούς. Η στιγμή που είτε θα αποθεωθεί είτε θα φάει καμιά γαλότσα στο κεφάλι. Αναρίθμητες είναι οι live εμφανίσεις, όμως πολύ λιγότερες είναι οι ζωντανές ηχογραφήσεις εκείνες, οι οποίες καταλήγουν στην κυκλοφορία ενός ολοκληρωμένου live άλμπουμ (βέβαια, στη γενιά του youtube όλα πλέον είναι πιο εύκολα).
Ανήκοντας στην τελευταία γενιά συντακτών του mic, λέω να αφήσω στην άκρη τα παλαιότερα, κλασσικότατα ζωντανά άλμπουμ, γνωστών και άγνωστων μουσικών θρύλων, για τους αρχαιότερους και φυσικά εμπειρότατους συντάκτες μας και να καταπιαστώ με ζωντανές κυκλοφορίες, τουλάχιστον κατοπινές της γεννήσεώς μου. Αυτές, οι οποίες στοίχειωσαν κομμάτια της ζωής μου και συνεχίζουν, έως και σήμερα, να με γοητεύουν. Ζητώντας συγνώμη από εκείνους που λόγω περιορισμένου χώρου δεν αναφέρω, κατεβάζω στο χλοοτάπητα την εξής ενδεκάδα.
11. Ozzy Osbourne - Just say Ozzy (1990 - Epic)
Έτσι, γιατί το πρώτο μου βινύλιο μένει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη. Ο παππούς της rock στην προ-MTV-reality εποχή και στο ηλιοβασίλεμα της μετά-Sabbath δεύτερης νιότης του. Πόσο θεϊκά ακουγόταν τα "Bloodbath in paradise" και "Miracle man" στα αυτιά ενός παιδιού.
10. Rage Against The Machine - Live at the Grand Olympic Auditorium (2003 - Epic)
Los Angeles, Σεπτέμβριος 2000, ακριβώς ένα χρόνο πριν το χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Οι εποχές αλλάζουν, η Παλαιστίνη φλέγεται, Αφγανιστάν και Ιράκ παίρνουν σειρά. Πάραυτα, ο Zac και η παρέα του συνεχίζουν απτόητοι να βαράνε για τους αμερικάνους Ζαπατίστας, λίγο πριν οι ίδιοι βαρέσουν διάλυση. Best of ζωντανό album για τα παλικάρια με τα εκρηκτικότερα live.
9. Covenant - In Transit (2007 - Metropolis)
Υπάρχουν μερικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι γεννιούνται ώριμοι. Οι πάντα συνεπείς, ηλεκτρονικοί Σουηδοί σε κέφια, αφήνουν το παγωμένο Helsingborg και περιοδεύουν για 18μήνες. Ένα απίστευτο "Dead Stars" μένει κολλημένο για καιρό στο μυαλό μου και στο cd του αυτοκινήτου μου.
8. Dead Can Dance - Toward The Within (1994 - 4AD)
Φωτεινή μυσταγωγία στη Santa Monica, Νοέμβριος του 1993. Παραμυθένιες χίλιες και μία νύχτες, με την αγγελική φωνή της Lisa Gerrard να απαγγέλει περσικές αγάπες, θλιμμένα μοιρολόγια και ταξίδια στο παρελθόν των πέντε ηπείρων, σε ένα πανανθρώπινο, ζωντανό soundtrack.
7. Rammstein - Live Aus Berlin (1999 - Motor)
Τι παραγωγάρα! Ζωντανά από το Βερολίνο, οι Γερμαναράδες με τις, δικαίως, περισσότερες πωλήσεις στην - εκτός Βρετανίας - Ευρώπη διδάσκουν επαγγελματισμό. Ο Till Lindemann φλέγεται στο απόλυτο industrial tanz-metal σόου. "Du riechst so gut" μωρό μου!
6. Nirvana - MTV Unplugged In New York (1994 - Geffen)
Ο πόνος του πρεζάκια που άλλαξε τα πάντα. Πόσο μου την έσπαγε που είχε γίνει της μόδας! Junkie λυρισμός σε στημένο τηλεοπτικό σκηνικό, από τη μπάντα που κατόρθωσε να γράψει για εκείνη το Metal Hammer και η Σούπερ Κατερίνα. I'm married, buried... γρυλίζει ο Cobain. Η Courtney πού να ήταν άραγε;
5. Joy Division - Les Bains Douches (2001 - NMC)
6 μήνες πριν το ραντεβού του με το Jim Morrison, ο Ian Curtis, 23 χρόνων, τραγουδά για τη χαμένη του νιότη μπροστά σε γαλλικό και ολλανδικό κοινό. Χορεύοντας ρομποτικά, αποκομμένος απ' τα εγκόσμια, ερμηνεύει ένα συγκλονιστικό "Digital", καθώς το νέο κύμα της μπάντας από το Manchester έχει ήδη αρχίσει να παρασέρνει τις επόμενες τρεις δεκαετίες.
4. Nine Inch Nails - And All That Could Have Been (2002 - Nothing)
Πριν αρχίσουν να ανεβάζουν στο διαδίκτυο τόνους ζωντανού υλικού, οι NIN, δεύτεροι σε τάξη, απωθημένα μου, βγάζουν στο κλαρί έναν απολογισμό των δυναμικών τους, βιομηχανικών κονσέρτων. Σίγουρα, όχι όσο απίστευτο θα ήθελα, αλλά τι να κάνεις... Έρωτες είναι αυτοί.
3. Dead Moon - Hard Wired In Ljubljana (1997 - Music Maniac)
Τη χρονιά της κυκλοφορίας του, το ζεύγος Cole φτάνει αισίως τα 50 παρά 1, μα η φωνάρα του Fred συνεχίζει ακόμη να στέλνει αδιάβαστους κάθε λογής μεταλλικούς ψωνισμένους poser-άδες. Η garage, όσο ακατέργαστη χρειάζεται και το "Play With Fire" σε ανατριχιαστική, ντουέτο εκτέλεση. Hail Portland!
2. Portishead - Roseland NYC Live (1998 - Go! Discs)
Το ασχημόπαπο Beth Gibbons μετατρέπεται σε κύκνο επί σκηνής και σπαράζει την καρδιά μας με άκρως θεατρική ερμηνεία. Βιολιά και φοβερό dj-λίκι ανάγουν την trip hop σε άλλη διάσταση. Σπύρο, πόσες ατελείωτες κουβέντες κάναμε επί του συγκεκριμένου; I got nobody on my side, and surely that ain't right... and surely that ain't right... Και στην άκρη, ο Σώτος να λικνίζεται στα χαμένα...
1. The Smashing Pumpkins - Earphoria (1994 - Virgin)
Τελευταίο και καλύτερο, στη θέση που αρμόζει στη μεγαλύτερη αγάπη μου, το κορυφαίο σχήμα της πάλαι ποτέ alternative rock σκηνής. Οι τύποι από την πόλη των ανέμων που με συνόδεψαν παντού και πάντα. Εδώ, στη μετά-Siamese Dream εποχή τους, πριν ακόμη προλάβει ο Corgan να κόψει τα drugs και να το ρίξει στη χορτοφαγία, τα σπάνε στις ανά τον κόσμο μουσικές σκηνές, χαζεύουν τους τρελογιαπωνέζους με ένα καταιγιστικό "Slunk" και ταΐζουν τους λονδρέζους με "Silverfuck" ψυχεδέλειες! Α, ρε εποχές...
----
