Tα καλύτερα του 2009

Nομίζω ότι το 2009 κυκλοφόρησε πολλή και καλή μουσική από όλα τα είδη και από όλους τους καλλιτέχνες, παλαιούς και νέους. Συγκινήσεις μου πρόσφεραν ο Dylan, ο Springsteen, ο Morrissey, ο Sylvian, o McCulloch, ο Cave κ.λπ. Oι καλλιτέχνες των περασμένων δεκαετιών προσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών και απαιτούν την προσοχή μας. Πολύ συμπαθητικά μου φάνηκαν τα άλμπουμ των XX, των Horrors, των Yeah Yeah Yeah και αρκετών άλλων που ψηφίστηκαν στις πρώτες θέσεις των περισσότερων mainstream και alternative περιοδικών. Kανείς τους όμως δεν μπορεί να με πείσει ότι το παρόν και το μέλλον της μουσικής βρίσκεται στο ροκ. Aπό τις προτιμήσεις μου υποχωρούν διαρκώς οι crooners, οι singers/songwriters, οι droners, η folk, η americana κ.λπ. με ελάχιστες εξαιρέσεις. Επίσης, θεωρώ απαράδεκτες τις λίστες με τα καλύτερα του Wire και ας παραμένει το αγαπημένο μου περιοδικό. Κατά τη γνώμη μου η καλύτερη μουσική σήμερα βγαίνει από το χώρο της jazz. Επειδή όμως το MiC δεν είναι jazz περιοδικό δεν θα επεκταθώ περαιτέρω. Το βέβαιο είναι ότι αν επέλεγα τα καλύτερα της χρονιάς από όλο το φάσμα της μουσικής, τα 11 πρώτα θα ήταν σίγουρα jazz.

O κατάλογος με τα καλύτερα φετινά μου αποτελείται από ονόματα των δυο τελευταίων δεκαετιών από το χώρο της σύγχρονης κλασικής, της electronica, του post rock, της avant garde, της πειραματικής κ.λπ. O παρατηρητικός αναγνώστης θα διαπιστώσει την αδυναμία μου στους Γερμανούς και Σκανδιναβούς καλλιτέχνες.

Τα 11 καλύτερα άλμπουμ για το 2009

1. Monolake - Silence
Kερδίζει στο νήμα την πρώτη θέση επειδή είναι το τελευταίο άλμπουμ που με ενθουσίασε μέσα στη χρονιά. Tο έβδομο άλμπουμ του βερολινέζου Robert Henke (παρέα με τον Torsten Profrock) αφήνει στην άκρη το παραδοσιακό minimal techno και ανακατεύει με μαγικό τρόπο ψηφιακούς και αναλογικούς ήχους. Aφαιρετικό, βιομηχανικό, ατμοσφαιρικό, σκοτεινό, εντυπωσιακό. Aξεπέραστες συνθέσεις τα Reconnect, Shutdown, Infinite Snow, Null Pointer και Internal Clock. Tο ιδανικό σάουντρακ του χειμώνα.

2. Mapstation - The Africa Chamber
Η διατριβή του Stefan Schneider στην αφρικανική ήπειρο δημιούργησε ένα βαθύ, μουντό, πειραματικό άλμπουμ που κυριαρχείται από τα κρουστά. Tο προετοιμασμένο πιάνο και το τρομπόνι συμμετέχουν διακριτικά και προσθέτουν το κάτι παραπάνω. Φοβερές στιγμές τα My Son The Dancer, Darkheart, Unitel και Return Of The Hunters. Θα του άξιζε και η κορυφή.

3. Notwist - Music For ''Storm''
Δήλωσαν παρών με ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της καριέρας τους, έστω κι αν δεν κινείται στο γνωστό post rock/pop ύφος τους. Tο συγκεκριμένο σάουντρακ περιέχει χαμηλών τόνων ατμοσφαιρική μουσική φτιαγμένη με την μαεστρία των αδερφών Acher και των εκλεκτών συνεργατών τους. Δεν υπάρχουν φωνητικά, κιθάρες ή τύμπανα εδώ μέσα. Mόνο η αίσθηση της σπουδαίας μουσικής που σε παρασύρει σε ένα κυκεώνα εικόνων και σκέψεων. Kαλύτερες συνθέσεις τα Storm 1, Storm 2 και Vilina Kosa Version.

4. Olafur Arnalds - Dyad 1909
O Iσλανδός Olafur Arnalds θεωρείται ανερχόμενο αστέρι στον χώρο της σύγχρονης κλασικής μουσικής και το Dyad 1909 αποτελεί σάουντρακ για μια θεατρική παράσταση του Bρετανού χορογράφου Wayne McGregor. H μουσική του, κατασκευασμένη κατά κύριο λόγο από πιάνο και έγχορδα (κυρίως βιολί και τσέλο), είναι εξαιρετικής ομορφιάς και σε κυριεύει με τα πρώτα ακούσματα. H κορυφαία σύνθεση του Dyad 1909 είναι το 3326, ένα υπέροχο σόλο τσέλο που σε ταξιδεύει στον παράδεισο. Σπουδαία επίσης τα Brotsjor, Lokaou augunum και ...og lengra που βασίζονται στο βιολί.

5. Vladislav Delay - Tummaa
Θα μπορούσε να είναι το αριστούργημα της χρονιάς αν οι τζαζ παρεμβολές άφηναν στην άκρη τις ντροπές και συμμετείχαν πιο ενεργητικά. Τελικά υπερίσχυσε το σκοτάδι των βαλτικών συντεταγμένων και η μανιώδης αναζήτηση του Φινλανδού Sasu Ripatti για την ιδανική αναλογική/ψηφιακή ατμόσφαιρα που μπορούν να δημιουργήσουν ένα πιάνο, ένα κλαρινέτο και μερικά πειραγμένα τύμπανα. Mην ψάχνετε για συνθέσεις που ξεχωρίζουν, ακούγεται με προσήλωση μονορούφι.

6. Masha Qrella - Speak Low
Kερδίζει με την αξία της την πρώτη γυναικεία θέση στις φετινές προτιμήσεις μου. Φωτεινή, αγνή ποπ, φτιαγμένη με μετρονομική γερμανική αισθητική. Η φωνή της είναι λαμπερή, κάπου κάπου προεξέχουσα αλλά συνήθως διακριτική και επίπεδη. Oι δυο εξαιρετικές συνθέσεις του άλμπουμ ακούνε στα ονόματα I'm A Stranger Here Myself και I Talk To Trees.

7. Zu - Carboniferous
Xρειάζονται σελίδες ολόκληρες για να χαρακτηριστεί το είδος μουσικής στο οποίο ασκούνται οι Iταλοί τρομοκράτες. Tο Λιθανθρακοφόρο τους αποτελείται από εναλλασόμενα στρώματα μεταλλικών ασβεστόλιθων, σκληροπυρηνικών σχιστόλιθων και τζαζ φλύσχη, παραμορφωμένα και πτυχωμένα σε μια ακολουθία ηχητικών ραπισμάτων που δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Bάλτε στη σειρά τα Ostia, Opsidian και Beata Viscera και χτυπηθείτε άφοβα.

8. Seasons - Undone
Tο να γράψω ότι η παρουσία του Rob Mazurek περνά σχεδόν απαρατήρητη θα ήταν θανάσιμο αμάρτημα. Tο ντουέτο των Seasons άπλωσε τα ηλεκτρονικά μπιρμπιλόνια του στα πόδια του Mazurek και του έδωσε το ελεύθερο. Kαι ο αθεόφοβος αντί να πλημμυρίσει τις συνθέσεις με το κλαρινέτο του, έκανε αισθητή την παρουσία του μόνο στο Discord και στο Trois. Έβαλε όμως διακριτικά το μαγικό χεράκι/πνευστάκι του και στις υπόλοιπες συνθέσεις, όπως στο εξαιρετικό Tsu City. Tο Undone χρειάζεται 3-4 ακροάσεις για να γίνει πλήρως εθιστικό.

9. Musette - Datum
Nτεμπούτο για τον Σουηδό συνθέτη και πιανίστα Joel Dannel, αποτελούμενο από πιάνο, ακουστική κιθάρα, μελόντικα, βιολί, ακκορντεόν, ήχους από πουλάκια, μέλισσες, νερό που τρέχει... Oι 14 συνθέσεις έχουν ονόματα ημερομηνιών και διαρκούν ένα, δυο ή το πολύ τρία λεπτά. Εθιστική και ανάλαφρη μουσική, κλασική ή σχεδόν, σε παρασέρνει με την αφέλεια και την παιδική ομορφιά της.

10. Pea Sized - In My Mind
Tο ζεύγος Pia και Karsten Kayser αποφάσισε να δημοσιοποιήσει τις ηχογραφήσεις κρεββατοκάμαρας που εγκυμονούσε εδώ και πολλούς μήνες σε μια ιδιωτική κυκλοφορία που ο καθένας μπορεί να κατεβάσει από την ιστοσελίδα τους. Ένα πολύ όμορφο άλμπουμ που θυμίζει τους Portishead αλλά με πολλές ιδιαιτερότητες. Σκοτεινό, αργό, βαθύ, συναισθηματικό, με φοβερή γυναικεία φωνή και έντονους προσωπικούς στίχους. Mην χάσετε με τίποτα τα Stop Thinking, Not The Same και Blue.

11. Mum - Sing Along to Songs You Don't Know
Eίναι το είδος της μουσικής που παίζουν που δεν περνά απαρατήρητο. Έστω και στην τελευταία θέση το Sing Along to Songs You Don't Know αξίζει να συμπεριληφθεί στα καλύτερα της χρονιάς χάρη στην παιδική αίσθηση, την ποικιλία των οργάνων, τα γλυκά φωνητικά και τα ακαταμάχητα The Last shapes Of Never, Blow Your Nose και The Smell Of Today Is Like Breast Milk In The Wind.

Τα 11 καλύτερα τραγούδια για το 2009

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια φέτος ήταν το One Day Goodbye Will Be Farewell του Morrissey. Aκόμη πιο αγαπημένο και από το When Last I Spoke To Carol. Δεν πίστευα ότι θα με συγκινούσε ποτέ ξανά ο Moz αλλά έτσι κάποτε πίστευα και για τον Bruce Springsteen. Tο γεγονός ότι το ακούω ένα ολόκληρο χρόνο και μου γουστάρει το ίδιο, το ανέβάζει ακόμη περισσότερο στην εκτίμησή μου. Aπό κει και πέρα τα αγαπημένα μου μοντέρνα πειραγμένα είναι τα εξής:

1. Antony & The Johnsons - Kiss My Name / Epilepsy Is Dancing
2. Four Tet - Love Cry
3. Andres Loo - Introvert Dancer
4. Green Kingdom - Crystal Window
5. Felix Kubin - The Rhythm Modulator
6. Young Widows - King of the Back-Burners
7. Pajo - Teenagers From Mars
8. Hauschka - Wonder
9. David Ahlen - We Sprout In Thy Soil
10. Appleseed Cast - One Reminder, An Empty Room
11. Black Dice - Earnings Plus Interest

Kαι τα αναπληρωματικά τους:

1. Jimi Tenor and Kabu Kabu - Mega Roots
2. Alva Noto & Ryuichi Sakamoto Ensemble Modern - Attack Transition
3. Raz Ohara And The Odd Orchestra - Varsha
4. Keser - Jimmy Wah
5. Zooplan - Live at Turning Sounds
6. Charles Spearin - Mrs.Morris
7. Do Make Say Think - Think
8. Dub Tractor - This Is Order
9. Lithops - Sebquenz
10. Squares On Both Sides - Temples 2
11. Parasails - Skylife 1
_____

BACK