Της κηδείας #6

SUPPOSE YOU GAVE A FUNERAL... AND NOBODY CAME!
του Άρη Καραμπεάζη

Έχουμε και λέμε... μια καλή κηδεία προϋποθέτει κατ' αρχήν να έρθουν όλες οι πρώην γκόμενες σου -μα όλες! Για να χαζεύεις από ψηλά (κατά τους Χριστιανούς), από χαμηλά (κατά τους αρχαίους ημών προγόνους) ή από πουθενά μιας και πέθανες (κατ' εμέ) ότι γάμησες κι ότι σε γάμησε σε αυτή τη ζωή. Ομοίως μια καλή κηδεία της γκόμενας σου προϋποθέτει να μην μαζευτούν σώνει και καλά όλοι οι δικοί της πρώην και περάσεις την ώρα σου χάνοντας το μέτρημα. Στοιχειώδης αντρική ψυχολογία είναι αυτή.

Αν τώρα είσαι γκόμενα, μια σωστά φορτισμένη συναισθηματικά κηδεία προϋποθέτει ότι θα σκάσει τουλάχιστον μια (1) φίλη σου με την οποία μαλώσατε άπαξ στην τετάρτη δημοτικού και δεν ξαναμιλήσατε έκτοτε. Μιας και πέθανες όμως δε λέει να σου κρατάει κακία... Κάθε γκόμενα άλλωστε έχει μαλώσει με μία πάλαι ποτέ πολύ καλή της φίλη... Παρακάτω...
Αν είσαι πλούσιος και διάσημος κατά τη στιγμή του θανάτου σου, θα πλακώσει όλος ο κόσμος -κυρίως αυτοί που δεν τους γνώρισες και δεν σε γνώρισαν ποτέ-, μαζί και τα κανάλια. Αν είσαι φτωχός και άσημος μην μπαίνεις καν στον κόπο να οργανώσεις κηδείες και τα ρέστα, υπό το φόβο να επαληθεύσεις το κατά τα άλλα πανέμορφο τραγουδάκι που τιτλοφορεί το παρόν άρθρο.

Η μουσική τώρα που υποτίθεται ότι θέλουμε να ακουστεί στην κηδεία μας... το μόνο σίγουρο είναι ότι θα επισκιαστεί από το κλάμα, τις φωνές και το γενικότερο νταβαντούρι που επικρατεί από τις 10 το πρωί ως τις 8 το βράδυ στα κατ' ευφημισμό αποκαλούμενα "κοιμητήρια" (ποιος να κοιμηθεί με τόση φασαρία;). Άντε πες ότι είσαι τυχερός και στην κηδεία σου σκάνε λίγοι, καλοί και πρόθυμοι να ακούσουν ολόκληρη την "ενάτη" που επέλεξες εσύ να ακούσουν σε μια στιγμή καινοφανούς προληπτικής ικανότητας της ζωής σου. Είσαι σίγουρος ότι την επιθυμία τους θα συμμεριστούν και οι τρόφιμοι της διπλανής κηδείας, ή η παραδίπλα χήρα/ ορφανή παιδιών μάνα κ.λ.π. που τελεί τον εβδομαδιαίο οδυρμό της επί του τάφου που της έλαχε;

Έλα ντε... θυμάμαι τον γάμο ενός φίλου μου, ο οποίος επί χρόνια μας υπόσχονταν ότι στο γάμο του θα ακούσουμε αυτό και το άλλο... και θα τα σπάσουμε με το παράλλο και τελικά μας σύνθλιψαν τα συνήθη δημοτικά και δημώδη. Θέλω να πω ότι σε κάτι τέτοιου είδους τελετές ότι και να κάνεις θα επικρατήσει η παράδοση. Δεν πα να διάλεξες εσύ Leonard Cohen για να υποδεχτείς τη νύφη, το "Σ' αγαπώ γιατί είσαι ωραία" θα ακουστεί στο τέλος, τον θεό τον ίδιο να κατεβάσεις. Εδώ στην κηδεία του ίδιου του Χριστού να πούμε και κάθε χρόνο ακούμε τα ίδια και τα ίδια...

Οπότε θεωρώ σχεδόν απίθανο ότι στην κηδεία μου όλες οι πρώην γκόμενες μου, όλοι οι πρώην φίλοι μου και όσοι από τους νυν και αεί εχθρούς μου έχουν το σθένος και την εξυπνάδα να παραβρεθούν σε ένα τόσο ευχάριστο για αυτούς γεγονός, θα έχουν την τύχη να ακούσουν τα παρακάτω πραγματικά υπέροχα τραγούδια:

1. Gang Of Four: We Live As We Dream Alone
Επειδή δεν είμαι και κανένας τυχαίος θα μπω στο θέμα με τσαμπουκά και με μήνυμα περί του πέρατος του βίου ταυτόχρονα. Ήδη κάτι υπεραιωνόβιες θείες και λοιποί ανεπιθύμητοι έχουν τρομοκρατηθεί από το εισαγωγικό ριφάκι και αποχωρούν ατάκτως. Καλά τα πάμε, θα μείνουν οι εκλεκτοί. Ομοίως αποχωρούν και κάτι σκόρπιες γκόμενες από τις κατά καιρούς περιόδους που απαρνιόμουν τη φύση μου και ξημεροβραδιαζόμουν στα μπουζούκια. Κακό αυτό... για να τις αναγκάσουμε να γυρίσουν πίσω κάνουμε άρον άρον την αλλαγή στα πλατώ, πετσοκόβουμε τους GOF και ακούμε:

2. Σωτηρία Μπέλλου: Η Νταλίκα (Δήμος Μούτσης - Κώστας Τριπολίτης)
Τα έγραψα και στο Sonik αυτά, παρότι μπήκε η υπογραφή του Βούτσινου! Δεν γίνεται να έχεις περάσει τη ζωή σου όντας ελεύθερος επαγγελματίας, όντας ευχαριστημένος για αυτό και όντας έτοιμος να πατήσεις επί πτωμάτων για να πάρεις κι εσύ το πολυπόθητο σπορ μοντέλο που θα σε σέρνει στους δρόμους με 240 Km/h τουλάχιστον και όταν έρθει η ώρα να σου πατήσουν το δικό σου το πτώμα να παραβλέψεις τούτο εδώ το ανυπέρβλητα punk-o-λαϊκό κομμάτι. Σφάλμα θα ήταν... Πόσοι μείναμε; Για να μετρήσουμε κεφάλια;

3. Marion: Let's All Go Together
Δηλαδή εγώ είμαι ο μαλάκας που σηκώνομαι και φεύγω; Σε πρόωρη και ανύποπτη φάση κατά τη διάρκεια της τελετής αιφνιδιαστικά καλείς όλους τους φίλους που πραγματικά σε αγάπησαν, όλες τις γκόμενες που δεν προσποιήθηκαν οργασμό και όλους τους πιστωτές που πραγματικά θέλουν τα φράγκα τους πίσω να σε ακολουθήσουν εκεί που τέλος πάντων πας (αν όντως πας κάπου, που δεν βλέπω δηλαδή να πηγαίνεις και πουθενά). Τρόποι υπάρχουν άπειροι, καλή θέληση να υπάρχει!

4. Jimi Tenor: Take Me Baby
Αν λοιπόν ψαρώσει κανείς και συμμετάσχει και αυτός δεν πάει να πει ότι θα μας φορτώσει σώνει και καλά και με τα δικά του έντεκα τραγούδια. Όλα κι όλα! Δικιά μου είναι η κηδεία είπαμε! Στην απίθανη περίπτωση τώρα που καταφέρεις και καβαντζώσεις και καμιά γκόμενα μπες κατευθείαν στο ψητό, χώσε το παραπάνω ιδρωμένο και φιλήδονο τραγούδι του Jimi να παίζει στο τέρμα και φρόντισε να εκμεταλλευτείς τον χρόνο που ούτως ή άλλως σου έχει τελειώσει για τα καλά. Προς αποτροπή κινδύνου να μετατραπεί η τελετή σε electro-house φιάσκο, αλλάζουμε κλίμα για να υπενθυμίσουμε και το υπόβαθρο κουλτούρας του εκλιπόντος.

5. Tuxedomoon: In The Name Of Talent
Αντί επικήδειου λόγου, ας βγει κάποιος με καθαρή και στεντόρεια φωνή και ας απαγγείλει τους στίχους από τούτο το μέγα αριστούργημα των Tuxedomoon, το οποίο αν θυμάμαι καλά το είχα ακούσει προ ημερών και στην κηδεία του Αντώνη του Ξαγά. Τι κι αν με πρόλαβε και πέθανε πρώτος. Ήταν άλλωστε και μεγαλύτερος κι εγώ την είχα την ιδέα στο μυαλό μου από χρόνια. Βάρυνε το κλίμα, ας το βαρύνουμε λίγο ακόμη λοιπόν!

6. Pet Shop Boys: My October Symphony
Σιγά μη δεν πεθάνω Οκτώβριο και σιγά μη ζήσω και πάλι μέχρι τον Μάιο να δω για ακόμη μια φορά τον ΠΑΟΚ να ξεφτιλίζεται σε αυτή την ατέλειωτη μέρα της μαρμότας που τον οδηγεί κάθε χρόνο σε μια θέση που οδηγεί στο ΟΥΕΦΑ. Και σιγά μη δεν ακουστούν οι Pet Shop Boys στην κηδεία μου. Άσε που συμμετέχει και ο Johnny Marr, οπότε άνετα μπορώ να παρακάμψω τους Smiths και να επιλέξω κάτι από την προσωπική δισκογραφία του Moz, για να τσαντιστεί και ο Κοτσώνης ο οποίος πέθανε μες στο κατακαλόκαιρο και μας έβαλε να ακούμε X-Mal Deutschland για να μας εκδικηθεί που πρόλαβε να δει για ακόμη μια φορά τον... Αρούλη να πέφτει κατηγορία!

7. Saint Etienne: Pale Movie
Πρέπει να το έχω επιλέξει σε τουλάχιστον δύο ακόμη αφιερώματα του Mic, οπότε δεν μπορεί να απουσιάσει από αυτό, που μπορεί να είναι και το τελευταίο μας αν τυχόν για οποιοδήποτε λόγο πάρει φόρα και έρθει κατά πάνω μας το αντικείμενο του αφιερώματος! Καλώ τους πάντες λοιπόν να νοικιάσουν από ένα τουλάχιστον ανά τρία άτομα cabrio αυτοκίνητο για να έρθουν στην κηδεία μου... και τις γκόμενες να φοράν ηλίθια και πολύχρωμα καπέλα τα οποία θα κρατάνε για να μην τους φύγουν από τον αέρα και θα τραγουδάνε όλοι μαζί "λα... λα.... λα... λα... λα... λα...." κατά την αποχώρηση, ανακουφισμένοι που στο μέλλον δεν θα χρειαστεί να γελοιοποιούνται και να ξεφραγκιάζονται για να ικανοποιήσουν περαιτέρω ιδιότροπες επιθυμίες μου σαν και την παραπάνω.

8. R.E.M.: I Remember California
Σαν υπόκρουση στο μεταθανάτιο flash-back video, κατά τη διάρκεια του οποίου περνάνε μπροστά από τα μάτια όλων (εκτός από τα δικά μου που μου τα κλείσανε οριστικά) σημαντικά και μη γεγονότα της ζωής μου, θέλω τη live εκτέλεση αυτής της κομματάρας, όπως ακούγεται στο Tourfilm του 1990 και όχι τη στουντιακή χλαπάτσα του Green. Ατέλειωτες ιδιοτροπίες... Θυμάμαι, θυμάσαι, θυμάται... κανείς άραγε πόσα τραγούδια μου απομένουν ακόμη μέχρι να μην ξανασχοληθεί ποτέ και ξανά κανείς μαζί μου; Εκτός βέβαια και αν ακολουθήσει αυγουστιάτικα το πολυαναμενόμενο αφιέρωμα "τα 11 τραγούδια που θέλω να ακουστούν στο μνημόσυνο μου" κ.ο.κ.

9. Morrissey: Angel, Angel Down We Go Together
Μόνος σου δεν πας ούτε στον Παράδεισο ως γνωστόν, πόσο μάλλον στην Κόλαση. Επιπλέον έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα σήμερα πουθενά δεν μπας χωρίς κονέ. Σε ρόλο μαιτρ που αρπάζει το πενηντάευρω για να σε χώσει σε καλό τραπέζι, ο Μορρισσεϊκός άγγελος με παίρνει από το χεράκι, με γνωρίζει στον μπάρμπαν, τον πορτιέρη και τα υπόλοιπα παιδιά του μαγαζιού, τσακώνει άλλο ένα πενηντάρικο για να τον έχουμε κάβα και στο μέλλον αν χρειαστεί, φιλιόμαστε σταυρωτά και φεύγει.

10. Maria Callas: La Mamma Morta
Καθώς τα ψέματα φαίνεται να τελείωσαν οριστικά, ο κόσμος να έχει φύγει και η κάσα να σε έχει καταπλακώσει κάποιος φανατικός εχθρός σου έχει προλάβει να αντικαταστήσει την ηδυπάθεια του Moz με τα ουρλιαχτά της Κάλλας, που άκουγε ο Tom Hanks όταν αποχαιρέταγε κι αυτός με τη σειρά του τον γκόμενο του στην κατά πολλούς πιο δραματική στιγμή του Philadelphia. Για να προλάβουμε κάθε ψίθυρο περί σεξουαλικών ιδιοτροπιών του μακαρίτη (εμού δηλαδή - είναι και αυτά τα φιλιά με τον άγγελο προηγουμένως βλέπεις...) αυτόματα ρίχνουμε τίτλους τέλους με το πιο brutal κλασσικομουσικό έπος που λατρέψαμε ever!

11. L.V. Beethoven: Ninth Symphony
Από την αρχή μέχρι το τέλος και ξανά. Δεκτό και το να ακουστούν αποσπάσματα όπως ακριβώς ακούγονται στο soundtrack του Clockwork Orange με την επιμέλεια του Wendy Carlos. Δεκτό και οποιοδήποτε ευφάνταστο remix! Δεκτά και τα παράπονα των γύρω τάφων για την αμείωτη ένταση. Ας αρχίσουν οι βανδαλισμοί στο νεκροταφείο λοιπόν!

Για μια στιγμή όμως, εγώ δεν είχα πει να με κάψουν και να ρίξουν την τέφρα μου σε κανένα δρόμο χωρίς τελετές και άλλες αηδίες... Κανένας σεβασμός ακόμη και για τους πεθαμένους λοιπόν...