Το δέντρο που πληγώναμε (λέγε με και δέντρο της συμφοράς)

1. "Where the Streets Have No Name"
2. "I Still Haven't Found What I'm Looking For"
3. "With or Without You"
4. "Bullet the Blue Sky"
5. "Running To Stand Still"
6. "Red Hill Mining Town"
7. "In God's Country"
8. "Trip Through The Wires"
9. "One Tree Hill"
10. "Exit"
11. "Mothers of the Disappeared"

Έχοντας περάσει 3 χρόνια από την κυκλοφορία του ‘Unforgettable Fire’, ήδη σε μια βδομάδα αφ’ ότου εμφανίστηκε είχα προμηθευτεί το νέο U2, πάνω κάτω 33 χρόνια πριν και οι τότε εντυπώσεις μου είναι ταυτόσημες με τις τωρινές:::

1. Μμ, ωραίο ξεκίνημα, ο Edge σε φόρμα, ξεκινάμε με προσδοκίες (8/10)

2. Τι’ ναι αυτό ρε; Και τι προσπαθεί να κάνει ο τραγουδιστής στο άθλιο βιντεοκλιπάκι; Ελάτε όλοι να μας χαϊδέψετε, η μπάντα μας παίζει στο δρόμο για σας αμερικανοί φίλοι μας, δε μας ξέρατε πριν, μια μετα-πανκ μπάντα από το Δουβλίνο ήμασταν αλλά ίσως να μας είδατε 2 χρόνια πριν (live aid) να ροκάρουμε παραδοσιακά κι ορθά...( εκεί μυριστήκαμε δολάριο για τα καλά) (0/10)

3. Μπράτσο, γιλέκο, βλέμμα με νόημα (λέμε τώρα) κι ολίγο γυμνό στο clip (τι όνειρο είδες άραγε Neil Jordan)… τόσο αγνό κι αυθόρμητο όσο η φιλανθρωπία της Μαριάνας Βαρδινογιάνναινας (3.5/10)

4. Αυτό υποτίθεται είναι για τα βάσανα της Νικαράγουας; Πολύ καταλληλότερο για όσους επιθυμούν ταχύ εναγκαλισμό με το Μορφέα (3/10)

5. Η νούμερο 1 επιλογή στο αφιέρωμα ‘Ύμνοι στη γεροντική άνοια’ (0/10)

6. Υπάρχει πιο κάτω; Ήδη συνειδητοποιώ για τα καλά ότι το ενάμισι χιλιάρικό μου σπαταλήθηκε στους νέους κλόουν του (ω του κλισέ) αμερικάνικου ονείρου (0/10)

7. Κι ενώ είμαστε σταθερά 15 πόντους πίσω, δυο διαδοχικά τρίποντα κατεβάζουν τη διαφορά και μια μικρή και ταπεινή ελπίδα αχνοφαίνεται στον ορίζοντα.. εντάξει, ξεκάθαρα πλέον δε μιλάμε για το post punk που ξέραμε και μας μεγάλωσε αλλά τουλάχιστον, με δεδομένο μπροστάρη τον Edge, εδώ υπάρχει μια αποκατάσταση αξιοπρέπειας…(7,5/10)

8. ...η οποία αφ’ ενός είναι προσωρινή και αφ’ ετέρου, ναι, υπάρχει και πιο κάτω.. η στιγμή που τα αυτιά μου απείλησαν να αποκοπούν από το υπόλοιπο εγώ μου με την απαίτηση να σταματήσει άμεσα η μόλυνση, ηχητική κι αισθητική (0/10)

9. Χάσανε σε δυστύχημα ένα φίλο τους τεχνικό Μαορί και το συγκεκριμένο είναι μάλλον αξιοπρεπές αλλά ούτε υποψία για τίποτε ιδιαίτερες εξάρσεις (5,5/10)

10. Άλλη μια μετριότητα στην απόπειρα της μπάντας και του manager της για ψευτοαφομοίωση σε μια μέχρι πριν 3 χρόνια λαμπρή συνταγή συστατικών ξένων και άνοστων (3,5/10)

11. Αρκετά καλός επίλογος που ωστόσο πιστοποιεί ότι οι καλύτερες μουσικά στιγμές από το ΄87 και μετά θα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας (7/10)

Με τόσο ξεδιάντροπο γλείψιμο απ’ τη μια στο Αμέρικα (και πάνω απ’ όλα στην ανεξάντλητη αγορά της) κι απ΄ την άλλη στους τζαγκεροπρίσληδες κι ό,τι αυτοί αντιπροσωπεύουν, οι πωλήσεις πήγαν μια χαρά, στα επόμενα χρόνια ένας αντιπαθέστατος τύπος με γελοία-κολλημένα λες- γυαλιά ηλίου καλούσε επί σκηνής τηλεφωνικά τον Μπιλ Κλίντον και η περίοπτη θέση σε περιοδικά σκουπιδάκια ήταν δεδομένη.

Φευ, όμως, η όποια σχέση με διεθνείς αμνηστίες, φιλανθρωπίες στην Αφρική, φωτό με διεθνείς ηγέτες (sic) και δε συμμαζεύεται δεν αρκούν για να εμποδίσουν κάποιον, ιδιαίτερα αν σε γνώρισε μεταξύ ΄80-’84, να δει τι κρύβεται πίσω από κείνα τα κολλημένα στο πρόσωπο μαύρα γυαλιά.