The Try A Little Sunshine Story

Κοίτα - είναι δύσκολο να σου εξηγήσω τι είναι ποπ. Kι αυτό γιατί η ποπ για 'μένα είναι ένα από εκείνα τα πράγματα στη ζωή που περιβάλλονται από μία μεταφυσική άχλη. Μη γελάς - πώς αλλιώς να το πω; Είναι ένα από 'κείνα τα πράγματα των οποίων η αξία είναι αυταπόδεικτη, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν, ανεξάρτητα από τις συνθήκες γύρω τους. Ένα από εκείνα τα πράγματα των οποίων η παρουσία αρκεί για να μεταμορφώσει τον κόσμο σε μια πιο μαγική εκδοχή του.

Με άλλα λόγια, θα έλεγα πώς είμαι ερωτευμένη.

Ένας φίλος μου μού είπε κάποτε πως του αρέσει η indiepop γιατί είναι ειλικρινής και χωρίς προσποιήσεις - όχι μ' αυτές τις λέξεις βέβαια αλλά εγώ πάντως αυτό κατάλαβα. Εμένα πάλι μ' αρέσει γιατί είναι γλυκόπικρη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι η μόνη μουσική που έχω γνωρίσει που δείχνει να πιστεύει στην ευτυχία - πως υπάρχει, πως είναι δυνατή και προπάντων πως αξίζει κανείς να προσπαθεί γι' αυτή. Επίσης μ' αρέσει ο παιδιάστικος ενθουσιασμός της, ο τρόπος με τον οποίο απορεί και θαυμάζει μπροστά στον κόσμο, το ότι αποδίδει σημασία σε μικρά πράγματα και αντιμετωπίζει τα πάντα σα να είναι καινούρια.

Ποπ, βασικά, είναι ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα, παρά ένα μουσικό είδος. Ένας τρόπος φτιαγμένος καλές προθέσεις, αντανακλάσεις από την εποχή που όλα σου φαίνονταν καινούρια (γιατί ήταν), τη θλίψη που σου αφήνει το να ζεις στον 'πραγματικό κόσμο' (η οποία συχνά δείχνει ατελείωτη, αλλά ποτέ δεν είναι) και ασυνάρτητα όνειρα για μια άλλη ζωή (πιο χρωματιστή)... καθώς και μια ανομολόγητη ή μισο-εξομολογημένη πίστη σε κάτι απροσδιόριστο... ας πούμε, στο ότι όλα αυτά δεν είναι μάταια αλλά μπορούν ν' αλλάξουν τον κόσμο (σου) και να τον κάνουν (λιγάκι) καλύτερο.

Γιατί το έχω σκεφτεί πολύ και κατέληξα ότι αυτό είναι αθωότητα: αυτή η αίσθηση του νέου μπροστά στα πράγματα, και όλος ο ενθουσιασμός και ο ρομαντισμός στην προσέγγιση που αυτό επιφέρει. Κι έχω διαπιστώσει πως είναι μια κατάσταση στην οποία μπορείς να βρίσκεσαι συνέχεια, γιατί πάντα υπάρχει -ή θα μπορούσε να υπάρχει- κάτι καινούριο στη ζωή σου, κάτι για το οποίο δεν ξέρεις πολλά ακόμη και οι προσδοκίες σου δεν έχουν διαμορφωθεί ακόμη. Αν η αθωότητα είναι το αντίθετο κάποιου πράγματος, αυτό είναι ο κυνισμός - και νομίζω πως είναι αυτή η έλλειψη κυνισμού που κάνει την ποπ ένα από τα καλύτερα, τα πιο όμορφα, τα πιο πολύτιμα πράγματα στον κόσμο.

Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Δεν είναι μόνο το ότι θεωρώ τον κυνισμό ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί - γιατί το μόνο που κάνει είναι να αναπαράγει την απογοήτευση, και τί μπορεί να βγει ποτέ απ' την πίστη ότι ο κόσμος είναι άσχημος;- αλλά και κάτι άλλο. Κάτι που έχει σχέση με το ότι την ημέρα που ο Μπάμπης, σε μια ξαφνική κρίση έμπνευσης, μου χάρισε το 'Try A Little Sunshine' λέγοντάς μου μάλιστα 'καλύτερο απ' όλα τα Belle & Sebastian μαζί!' μου συνέβη κάτι καταπληκτικό (αν και δεν τον πίστεψα -τι μπορούσε να είναι καλύτερο απ' όλα τα Belle and Sebastian μαζί;).

Ήταν ένα εξουθενωτικά ζεστό μεσημέρι ενός εξουθενωτικά άδειου καλοκαιριού της ζωής μου όπου δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη ότι κάτι θα μπορούσε να συμβεί. Και όντως δε συνέβη τίποτα - ωστόσο, κάθε φορά που κοιτάω πίσω και σκέφτομαι τη ζωή μου οι σκέψεις μου σταματάνε σ' αυτή την ημέρα και κάθε φορά διαπιστώνω ότι άλλαξε τη ζωή μου. Γιατί μαζί με το cd στο κουτί υπήρχε μια αφίσα, κι αφίσα αυτή έλεγε...

This is a compilation about love, fun, cupid, sweetness in chocolate, romance, innocence, lollipops after the pain, melancholy, dreams in the city, happiness, sunsets from the rooftops, water and bubble pistols, southbound excursions, stars in the sky, sky in her eyes, journeys, doo be doo, bicycle rides, dives in the lake, buried treasures, clouds, postcards, ocean rain, lovers, lunatics, giants, suncastles in the shade, moonflowers, lost friends... magic.

...κι εμένα μου φάνηκε πως αυτή ήταν η πιο όμορφη, η πιο συγκινητική λίστα από λέξεις που μπορεί να γίνει, και είχα έμπνευση: έβαλα την αφίσα στον τοίχο πάνω απ' το κρεβάτι, ξάπλωσα από κάτω κι ονειρεύτηκα τα πιο ωραία όνειρα που είχα ποτέ μου. Φαντάστηκα μια ζωή που τη ζούσα πιο πολύ σ' έναν κόσμο σαν αυτό που περιέγραφαν αυτές οι λέξεις παρά σ' αυτόν που έβλεπα γύρω μου κάθε μέρα. Η σκέψη αυτή έφτανε για να με κάνει απέραντα ευτυχισμένη, κι ένοιωθα σα να 'χω βρει κάτι που έψαχνα όλη τη ζωή μου, κάτι που πάντα ήξερα αλλά είχα ξεχάσει και μόλις τότε καταλάβαινα πόσο μου είχε λείψει. Τόσο καταπληκτικά ήταν όλα αυτά, που όταν μετά βγήκα έξω να περπατήσω στην πόλη ψάχνοντας να βρω κάτι 'τόσο χρωματιστό όσο αυτές οι λέξεις' πίστευα πραγματικά πως θα το βρω - ότι στρίβοντας σε κάποια γωνία θα πέσω πάνω σ' ένα αγόρι με καστανά μαλλιά και γαλάζια μάτια κι από 'κείνη τη στιγμή ποτέ δε θα γυρίσω πίσω.

Φυσικά αυτό δε συνέβη (κι ακόμη δεν έχει συμβεί) κι ούτε τίποτα άλλο σαν αυτό που έψαχνα βρήκα - ο κόσμος έδειχνε τόσο γκρίζος όσο έδειχνε και το πρωί της ίδιας μέρας και ίσως και λίγο πιο πολύ, και παρότι πέρασα και τις επόμενες μέρες περιμένοντας κάτι να συμβεί τελικά απογοητεύτηκα. Αλλά αυτό που έχει τελικά σημασία είναι ότι τελικά το ότι απογοητεύτηκα δεν είχε καμιά σημασία. Το συναίσθημα που μ' έκανε να βγω έξω και να γυρνάω σαν την άδικη κατάρα ένα κατά τα άλλα εντελώς ανέμπνευστο και απαίσια ζεστό απόγευμα πιστεύοντας ότι όπου να 'ναι θα συμβεί κάτι καταπληκτικό ήταν τόσο δυνατό που ποτέ δε μ' άφησε να ξεχάσω. Κι ακόμη και σήμερα βρίσκεται πίσω από κάθε όνειρο ότι θα γίνω ευτυχισμένη και κάθε ανώφελα και θεατρικά ρομαντική προσπάθεια να το πετύχω. Ακόμη κι αυτές που πιάνουν.

Είναι καλό να έχεις κάτι να σου δείχνει το δρόμο.

Corduroy Utd:

Beatles - Penny Lane
Field Mice - Emma's House
Beach Boys - Good Vibrations
Chills - Heavenly Pop Hit
Belle & Sebastian - Le pastie de la bourgeoisie
Blueboy - So catch him
Aislers Set - Balloon Song (14 Iced Bears cover)
TV Personalities - Smashing Time
Smiths - Nowhere fast
Edson - Sunday lovely Sunday
Looking Glass - Mirror Man

Και μερικοί αναπληρωματικοί ;)

Λιλιπούπολη - Οι μέρες της βδομάδας
Milkyway - Shine (Go to California)
Go-Betweens - Was there anything I could do?
Housemartins - I smell winter
Clientele - Saturday
Pale Fountains - Just a girl