Wet dreams του Θανάση Παπαδόπουλου
Η κοπελίτσα που χόρευε με τον Σαρμπέλ το δήλωσε: "Η εσωτερική ομορφιά μετράει, όχι η εξωτερική". Φαντάζομαι ότι η δήλωση περιλαμβάνει και τους μουσικούς.
Ο Leonard Cohen ήταν πιο αναποφάσιστος στα περί εσωτερικού/ εξωτερικού κόσμου. Είχε γράψει το 'Take This Longing' για την όμορφη Christa Pfaggen, γνωστή με το καλλιτεχνικό Nico, από την οποία εισέπραξε χυλόπιτα. Το 'Chelsea Hotel # 2' είναι για την "we are ugly but we have the music" Janis Joplin, με την οποία τα πήγε καλύτερα, όπως διαπιστώνει από τους στίχους ο προσεκτικός ακροατής.
H Patti Smith πάλι, στα '70s όταν κάποιος της έδειξε εξώφυλλο δίσκου του Ian Dury δήλωσε: "I don't listen to music by people I don't wanna fuck". Δεν ξέρω αν μικρότερο με εξέφραζε έστω και εν μέρει κάτι τέτοιο, σήμερα πάντως δεν συντάσσομαι με την άποψη της κάποτε οργισμένης Patti. Μάλλον έχει ανακαλέσει και η ίδια.
Δε θυμάμαι καλά καλά ποιες μουσικούς ζαχάρωνα στα νιάτα μου (σίγουρα την Debbie Harry, την Sarah Cracknell των Saint Etienne, και καμιά πεντακοσαριά άλλες... Α, μου άρεσε και η Δώρα Μασκλαβάνου που τραγουδούσε με τον Ξυδάκη, αλλά τώρα πια δεν έχω ιδέα γιατί). Πάντως απωθημένα δεν μου έχουν μείνει. Με τα χρόνια έχω γίνει πιο mainstream στο γούστο. Shakira, Jennifer Lopez (τραγουδίστρια δεν είναι;) κ.λπ.
_____
