Winning eleven 2011
Αν σας άρεσε το 2011 τότε το 2012 θα το λατρέψετε. Μπορεί βέβαια να έχετε ένα μικρό S&M θεματάκι, αλλά what the heck, δέξου τους φίλους σου με τα ελαττώματα και τις ιδιαιτερότητές τους. Η χρονιά φεύγει και μας αφήνει φτωχότερους σε Βέγγο, Γουάινχαους, Χίτσενς, φτωχότερους σε λεφτά, αλλά άμα έχεις συναισθήματα, την υγεία σου και ροκ εντ ρολ, όλα μπορούν να γίνουν πιο εύκολα.
1. Black Lips - Arabian mountain. Νοσταλγία, λίγο Madness και πολύ γκαραζωμένες κιθάρες, ό,τι πρέπει για να ψηφίσεις χωρίς φόβο και πάθος.
2. White Denim - D. Οι καλές τεξανές μπάντες έχουν πληθύνει πάρα πολύ πια. Τόσο, που σε λίγο θα καταντήσει obsolete το ανέκδοτο με τα βουβάλια και τις σχέσεις τους με τους Ινδιάνους.
3. Boston Spaceships - Let it beard. Σαν μουσικός τσελεμεντές, απευθείας με πτήση διαστημόπλοιου από τη Βοστώνη. Με τρομερές φιλικές εμφανίσεις και την τρανή απόδειξη ότι ο J Mascis ζει και βασιλεύει.
4. Tom Waits - Bad as me. Τόσο κακός όσο θέλει. Και με το μαγικό ραβδάκι που και στις ψιλοχλωμές στιγμές του (αν το βάλει κανείς δίπλα στο Rain Dogs) να είναι μίλια μπροστά.
5. Gillian Welch - The harrow and the harvest. Η κάντρι η επιούσια βγήκε και από τη φετινή σοδειά και τα ελέη της είναι πλούσια.
6. Russian Circles - Empros. Οι μαστοδοντικές επελάσεις δεν θα είναι ποτέ πια μόνες τους και θα έχουν για παρέα τις ψυχεδελικές λούπες. Ομπρός του μέταλ παλικάρια!
7. Mogwai - Hardcore will never die (but you will). Χρόνιο νόσημα που μαθαίνεις να ζεις μαζί του. Καταραμένοι οι Σκωτσέζοι, ειδικά αν βγάζουν δίσκους σαν και αυτόν που δικαιολογεί την ύπαρξή τους.
8. Tom Morello - World wide rebel songs. Ευτυχώς, κάποιες φορές η καραστρατευμένη τέχνη έχει και νοήμα και περισσότερο περιεχόμενο από μαρς εμβατήρια. Άσε που, εποχές που είναι, ένα cd με union songs είναι πάντα απαραίτητο.
9. Josh T. Pearson - Last of the country gentlemen. Και κάντρι. Και θεολογία. Και αναζητήσεις. Και απαντήσεις. Και μούσι που βάζει κάτω τον Waren Ellis. Ευλόγησον.
10. Veronica Falls - Same. Όχι μόνο με τραγούδια που ρέπουν προς τους πίνακες επιτυχιών, αλλά και με ύφος που δεν σηκώνει αμφισβητήσεις περί της ουσίας τους.
11. REM - Collapse into now. Τιμής ένεκεν-standing ovation εξόδιο γιατί ήταν αξιοπρεπείς και έγραψαν εξαιρετικά τραγούδια (καθώς και μερικές απίστευτες παπάρες). Μια κορυφαία τους στιγμή την κράτησαν για το τέλος και την λενε Oh my heart...
Best 2011 songs
1. Down by the water - Decemberists. Όσο και να σηκώνει κουβέντα το King is dead, το Down by the water είναι μεγάλο τραγούδι.
2. Oh my heart - REM. Είναι ωραίο να κρατάς το καλύτερο για το τέλος.
3. Bicentenial Man - Black Lips. Το επίσημο σερφ απολυτίκιο του 2011, να το ψέλνεις για ορεκτικό όταν ετοιμάζεσαι να ακούσεις την χιλιοστή special edition των Beach Boys.
4. Mistress dread - Lou Reed/Metallica. Παρότι συνεχίζω να τους προτιμάω χώρια, αυτό νομίζω ότι θυμίζει τις καλύτερες στιγμές και των δύο.
5. Found love in a graveyard - Veronica Falls. All you need is love honey, ας τη βρεις και στο ψυγείο του χασάπη απέναντι. Δε βαριέσαι...
6. Lonely boy - The Black Keys. Γιατί καλώς το βάλανε πρώτο στον καινούργιο τους δίσκο.
7. Dark or blue - Black Frame. Όχι επειδή είναι φίλοι, αλλά τι στο καλό, εδώ τους συνιστά μέχρι και ο Τομ Ρόμπινσον στο BBC radio...
8. The plains/Bitter dancer - Fleet Foxes. Γιατί η τεχνοκρατούμενη ατμοσφαιρικότητα (η ποιά;) δεν πεθαίνει ποτέ.
9. One by one - The Ettes. Παρότι τα χαλάνε κάπως στο φετινό τους άλμπουμ με την περιρρέουσα deja vu ατμόσφαιρα, το συγκεκριμένο "λέει".
10. Hell cuts lose - Tom Waits. Ποιός ανεύθυνος του έδωσε αυτουνού τα κλειδιά για τον οξαποδώ; Ποιός θα μαζέψει τα αίματα τώρα; Ε;
11. No help coming - Holy Golightly and the Brokeoffs. Παλικάρια, ό,τι κάνουμε μόνοι μας. Βοήθεια δεν έρχεται από πουθενά...
_____
