Υπόθεση Διασκευές

Υπόθεση διασκευές. Τεράστιο κεφάλαιο, με ιστορία μεγάλη όσο η ίδια η μουσική αυτή καθεαυτή, που χάνεται κάπου στο βάθος της χρονογραμμής. Σημάδια της εκάστοτε εποχής και pop κουλτούρας.

Μια εναλλακτική προσέγγιση με διαφορετικές αφετηρίες για κάθε μουσικό και καλλιτέχνη. Μια άλλη ματιά σε μια αλλοτινή συνήθως σύνθεση η οποία αφουγκράζεται το πνεύμα του σήμερα.

Υπάρχουν φιλόμουσοι που αδιαφορούν, στέκονται σκεπτικά ή ακόμη και αντιτίθενται στις διασκευές, επικαλούμενοι την ευκολία αναγνώρισης που προσφέρουν με όχημα μια ήδη πιθανή επιτυχία. Δε μπορώ να διαφωνήσω κάθετα με αυτό, αλλά ούτε να κρύψω και το πόσο πολύ λατρεύω οποιαδήποτε εναλλακτική πρόταση, remix ή live ηχογράφηση που αποκλίνει από την αυθεντική πρώτη εκτέλεση.

Το να επιλέξεις μόνο 11 διασκευές φαντάζει όχι μόνο δύσκολο εγχείρημα αλλά στιγμές και βασανιστικό, αν αναλογιστεί κανείς τους τόνους αυτών που έχουν κυκλοφορήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Οπότε κατέληξα στο να επιλέξω μερικές από αυτές οι οποίες βρίσκονται στη δισκοθήκη μου σε μορφή 12ιντσου, CD single (άραγε τα θυμάται κανείς αυτά;) ή σε κάποια συλλογή, δίχως να χρειάζεται να βουτήξω στον αχανή κόσμο των mp3 και του streaming.

Παρακάτω ακολουθούν 11 διασκευές τις οποίες αγάπησα ιδιαίτερα και έπαιζα συχνά από τα πρώτα χρόνια που ξεκίνησα ως δισκοθέτης εκεί κάπου στα τέλη του ’90.

1998 | Lambchop: Give Me Your Love (Curtis Mayfield)
Τρεισήμισι δεκαετίες μετά την αρχική του ηχογράφηση, η ευφυΐα των Lambchop το μετατρέπει σε ένα διαμαντάκι της σύγχρονης country/soul μουσικής, με τα έγχορδα να κεντάν, το ρυθμό να σε παίρνει από το χέρι και την ευδαιμονία να εκτοξεύεται στα ύψη.

1999 | Ian Brown: Billie Jean (Michael Jackson)
Το να επιλέγεις ένα από τα καλύτερα τραγούδια της pop κουλτούρας ever για να διασκευάσεις, θέλει κάτι περισσότερο από τόλμη και σιγουριά, αλλά νομίζω πως ο άλλοτε frontman των Stone Roses το έκανε όμορφα δικό του, δίνοντας τη δική του αλήτικη ερμηνεία. B-side σε CD single που αγόρασα καθαρά για τούτο το track.

2001 | Tiga & Zyntherius: Sunglasses At Night (Corey Hart)
Dance ύμνος στις αρχές των ‘00s και σημαία του electro revival με όχημα τη Gigolo Records, παίχτηκε, ακούστηκε και τραγουδήθηκε τόσο πολύ την περασμένη δεκαετία που αμφιβάλλω αν το περίμενε ποτέ στη ζωή του ο Καναδός μουσικός Corey Hart εκεί κάπου στο 1984.

2002 | Flunk: Blue Monday (New Order)
Η εκτέλεση των Νορβηγών Flunk είναι τόσο όμορφα υποτονική και νοσταλγική, με τη χροιά της Anja Oyen Vister να ακούγεται τόσο γλυκιά και εύθραυστη, που θες να την πάρεις αγκαλιά. Δεν το αγνόησε καμία lounge συλλογή της εποχής η οποία σεβόταν τον εαυτό της.

2002 | Dani Siciliano: Come As You Are (Nirvana)
Την άκουσα πρώτη φορά σε μια συλλογή του Gilles Peterson κι ομολογώ πως δεν ενθουσιάστηκα. Το γεγονός όμως ότι κάθε φορά γυρνάω σε αυτήν μάλλον αποδεικνύει πόσο με κέρδισε στο πέρασμα των χρόνων. Μια τελείως διαφορετική electro jazz προσέγγιση, μια soul διασκευή από την σταθερή συνεργάτιδα του Matthew Herbert.

2003 | Primal Scream & Kate Moss: Some Velvet Morning (Lee Hazlewood)
Οι δαχτυλιές μου πάνω στο 12” από εκείνη τη χρονιά είναι ακόμη τόσο εμφανείς, που θα μπορούσε κάλλιστα να με περιμαζέψει η αστυνομία για εξακρίβωση στοιχείων δίχως ιδιαίτερο κόπο. Ήδη τεράστιο χιτ εδώ και δεκαετίες, η εκτέλεση όμως των Primal Scream & Kate Moss, με την καταλυτική παρέμβαση των Andrew Innes, Kevin Shields και Jagz Kooner, το έστειλε στα ουράνια.

2005 | Ada: Maps (Michael Mayer & Tobias Thomas Mix) (Yeah Yeah Yeahs)
Αν δεν είσαι υποψιασμένος είναι πολύ πιθανό να μην καταλάβεις ότι πρόκειται για κομμάτι των Yeah Yeah Yeahs κι ένα από τα καλύτερα ερωτικά rock κομμάτια που γράφτηκε στην σύγχρονη ιστορία. Η Ada του δίνει techno υφή, οι Michael Mayer & Tobias Thomas το κάνουνε ακόμη πιο αστρικό. Από την εποχή που η γερμανική dance μεσουρανούσε.

2005 | Joseph Arthur: Look At Me (John Lennon)
Αγγελικά πλασμένη, βουτηγμένη στη μελαγχολία, η εκτέλεση του Αμερικανού τραγουδιστή/τραγουδοποιού αγκαλιάζει υπέροχα ένα ούτως ή άλλως όμορφο τραγούδι του σκαθαριού από τη χρονιά του 1970. Τολμώ να πω ότι μ’ αρέσει περισσότερο από την αυθεντική εκτέλεση του Lennon.

2008 | Get Well Soon: Born Slippy Nuxx (Underworld)
Ένας dance ύμνος του ’90 στα χέρια ενός κατατονικού Γερμανού που παίζει καθαρόαιμη Indie Rock μουσική; Γιατί όχι, όταν μετατρέπεται σε ένα περίεργα όμορφα σκοτεινό κομμάτι που σε κάνει να αναπολείς μελαγχολικά τα χρόνια που περάσαν.

2009 | Seelenluft: Horse With No Name (America)
Ακουστικές κιθάρες, μελένια φωνητικά, ρυθμική ανάπτυξη και beat που φλερτάρει με το dancefloor. Το remix του DJ Hell στην άλλη πλευρά του 12ιντσου δονεί τόσο απολαυστικά την ατμόσφαιρα που το εκτινάσσει ακόμη περισσότερο και φαντάζει τη soft rock του 1971 τόσο μακρινή.

2011 | Spoek Mathambo: Control (Joy Division)
Την πρώτη φορά που το άκουσα ρίγησα ολόκληρος. Όταν έβαλα να δω και το ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ασπρόμαυρο βίντεο κλιπ του κόντεψε να εκραγεί το κεφάλι μου! Από τη Νότια Αφρική με αγάπη (και παράνοια).