Zeroes: Τα 50 καλύτερα άλμπουμ 20-11
20. Animal Collective - Merriweather post pavilion (Domino, 2009)
Λήμμα από μουσικό λεξικό του μέλλοντος: "τo φαινόμενο Panda Bear" - συμβαίνει όταν ακούς ένα δίσκο που σου φαίνεται λίγο-πολύ αδιάφορος και προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δε φταίει ο δίσκος, αλλά ότι φταις εσύ. Πήρε το όνομά του τότε που το Pitchfork ψήφισε το "Person Pitch" ως καλύτερο album του 2007, με αποτέλεσμα εκατοντάδες ακροατές σε όλο τον κόσμο να ακούνε το δίσκο στο repeat επαναλαμβάνοντας μονότονα "πρέπει.να.μου.αρέσει.πρέπει.να.μου.αρέσει". Όλα όσα έχουν ακουστεί για το νέο αυτό album των
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
19. Amon Tobin - Supermodified (Ninja Tune, 2000)
O βραζιλιάνος δεν τραγουδάει, ούτε φωνάζει καλλίφωνους να το κάνουν. Φτιάχνει πολυσύνθετα instrumental με συστατικά που χρησιμοποιούν και πολλοί άλλοι: drum'n'bass και jazz και hip-hop ρυθμούς, κοφτερή warp electronica και σφήνες από blaxploitation scores, chillout jazz, ακόμα και μουσικές της πατρίδας του. Είναι dj αλλά δε ζορίζεται να καλύψει ανάγκες της πίστας. Σε προτιμά καθηλωμένο στη θέση του συνοδηγού. Αντίθετα με τους πολλούς άλλους που τους τρώει το σκοτάδι, αυτός είναι παρών σ'αυτή τη φωτεινή λίστα. Μπάμπης Αργυρίου
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18. Boards of Canada - Geogaddi (Warp, 2002)
Με τον προκάτοχό του (βλ. Music Has The Right To Children) να είναι ένας από τους πιο στιβαρούς και μεστούς ψυχεδελικούς δίσκους, όχι μόνο των 90s αλλά και της ευρύτερης μουσικής παραγωγής, μόνο εύκολο δεν ήταν να παραμείνουν στο δυσθεώρητα υψηλό επίπεδο που οι ίδιοι είχαν τοποθετήσει τους εαυτούς τους. Το ότι σχεδόν άγγιξαν την κορυφή για δεύτερη φορά λέει πολλά. Ακόμη περισσότερα όμως θα ακούσει κάποιος, αν βουτήξει άφοβα στο ρευστό σύμπαν του Geogaddi και αφουγκραστεί μέχρι και τις σιωπές του. Θάνος Σιόντορος
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
17. White Stripes - Elephant (XL, 2003)
Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε ένα fanzine που το λέγαν Rollin' Under. Το ξεκίνησε μόνος του ο Μπάμπης Αργυρίου σαν συνοδευτικό φυλλαδιάκι σε κασέτες που κυκλοφορούσε με γκρουπάκια της Θεσσαλονίκης εκείνης της εποχής, και μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ένα (σχεδόν) τριμηνιαίο έγχρωμο, ιλλουστρασιόν και μεγάλου σχήματος εναλλακτικό περιοδικό με μεγάλη συντακτική ομάδα και τη μεγαλύτερη κυκλοφορία που είχε μέχρι τότε παρόμοιο έντυπο. Ώσπου κάποια στιγμή σταμάτησε να βγαίνει. Χωρίς αναγγελίες και
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
16. Piano Magic - Artists' rifles (Rocket Girl, 2000)
...και με τον τρίτο δίσκο τι γίνεται; Είναι αυτός ακριβώς. Ονομάζεται "Artists' rifles" και πολυ απλά είναι ότι καλύτερο μπορείτε να ακούσετε από την ομολογουμένως καλή-έως τώρα-σοδειά του έτους 2000. Το "μιλιταριστικό" μνημείο του εξωφύλλου (δυστυχώς δε μας λένε από που προέρχεται) και το αναλόγου αισθητικής θεματάκι που ανοίγει το δίσκο θα σας οδηγήσουν τελικά στο ύστατο μνημείο ρομαντισμού, σε έναν δίσκο που τοποθετείται δίπλα μονάχα στο "Painted word" των Television Personalities, χωρίς μάλιστα να τους συνδέει
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. Strokes - Is this it (RCA, 2001)
Is this it? Είναι τελικά το ντεμπούτο album των Strokes αντάξιο του τεράστιου hype που το αγκαλιασε, βασιλικά; Είναι κατι περισσότερο από άξια αναβίωση της Νεουορκέζικης σκηνής των 70's, με καλά αφομοιωμένες επιρροές των Velvet, Stooges κ.α.; Εννιά χρόνια μετά η ακρόαση του σε κάνει να νοσταλγείς το σαρωτικό ροκ & ρολ (με το σεξ και τα ντράγκς απαραίτητα στο ιερό τρίπτυχο) που φτιάχνεται με απλά (και οχι αγνά) υλικά και αναβλύζει πρωτόγονη ενέργεια. This is, totally, it. Ελεάνα Γαρίνη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. Sigur Ros - () (Fat Cat, 2002)
Στην Ισλανδία βρίσκεται ίσως ο μεγαλύτερος παγετώνας της Ευρώπης, ο Vatnajokull. Βρήκα μια σχισμή του, βατή και αφρούρητη, και έπεσα μέσα. Νομίζω πως βγήκα μετά από αιώνες, αλλά ήταν μόλις εβδομηνταδύο λεπτά. Στην Ισλανδία πάλι, ο Ιούλιος Βερν, αντικρίζοντας την κορυφή του ηφαιστείου Snaefell τοποθέτησε εκεί το ηρωικό ξεκίνημα για το ''Ταξίδι Στο Κέντρο Της Γης'' (μη μου πείτε ότι το ξέρατε!). Ήρθε ο καιρός που τον ακολούθησα και εγώ. Ο τίτλος αυτού του νέου album των Sigur Ros δεν είναι τυχαία ένα
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13. Einsturzende Neubauten - Silence is sexy (Mute, 2000)
Με αυτό τον δίσκο έκλεισαν εικοσαετία. 20 χρόνια... Μακρά πορεία... Πορεία η οποία τους έφερε από τα γεφύρια, τα βιομηχανικά γιαπιά και τα άρρωστα underground club στα σαλόνια και στα mainstream ραδιόφωνα, από τον ανελέητο (ενίοτε ανυπόφορο) βιομηχανικό ορυμαγδό στα παιχνίδια με τον (σέξυ) ήχο της σιωπής. Οι Neubauten ωριμάζουν, εξελίσσονται, δεν μηρυκάζουν τα νεανικά τους επιτεύγματα αλλά τα χρησιμοποιούν ως βάση για να φτιάξουν έναν δίσκο-υπόδειγμα σύγχρονης αστικής μουσικής αρχιτεκτονικής. Αντώνης Ξαγάς
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12. Fleet Foxes - Fleet Foxes (Sub Pop, 2008)
Ντάλα καλοκαίρι. Ο κατάλληλος καιρός για μακροσκελείς και αδιέξοδες μουσικές συζητήσεις. Που σχεδόν πάντα καταλήγουν στα χειρότερα αποτελέσματα. Αν καταλήξουν δηλαδή. Η αδελφή του Robin Pecknold, κιθαρίστα και τραγουδιστή των Fleet Foxes πήρε το όνομά της (βαφτίστηκε δηλαδή κανονικά, όχι παρατσούκλια και τα ρέστα) από ένα άλμπουμ των Steely Dan. Ευτυχώς δηλαδή που προτιμήθηκε το Aja από το Countdown To Ecstasy... Άπαντα τα μέλη του γκρουπ μεγάλωσαν με τη μουσική των γονιών τους και ποτέ δεν μπήκαν
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11. Sigur Ros - Agaetis byrjun (Fat Cat, 2000)
Δεν ξέρω αν ο όρος είναι δόκιμος, αλλά από την στιγμή που άκουσα το ep των Ισλανδών Sigur Ros με τον τίτλο 'Ny Batteri', ο μόνος χώρος που μπορώ να τους κατατάξω είναι αυτός που ανήκουν τα συγκροτήματα της μουσικής διανόησης. Ο δίσκος 'Agaetis Byrjoun' κυκλοφόρησε στην χώρα τους το 1999 και σάρωσε τις πρώτες θέσεις των τοπικών κατηγοριοποιήσεων, δείχνοντας ότι η Bjork βρήκε διάδοχη κατάσταση στην μουσική εκπροσώπηση της χώρας της. Παρά τον ισλανδικό τίτλο του, πράγμα που δείχνει μια κάποια διανοουμενίστικη
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
