Ζεστά ποτά 2016

Καλή χρονιά δεν το λες το 2016. Να πω για τη Συρία και τις εικόνες των αμάχων που εναλλάσσονταν με τις εικόνες των τυφλών χτυπημάτων σε «ειρηνικές» χώρες, να πω για την επικράτηση των εθνικισμών και του συντηρητισμού όπως εκφράστηκε με το Brexit και τον Τραμπ-άκουλα, να πω για τους πρόσφυγες - ένα ανθρώπινο κεφάλαιο στα αζήτητα και για τα δικά μας που βλέπω τους φίλους μου να μεταναστεύουν, να πω για τα είδωλα της γενιάς μας που τα πήρε ο μαύρος χάρος...

Καθένας βέβαια όσο κι αν καθορίζεται από την ιστορική στιγμή και από το στενό πλαίσιο που του καθορίζει, στην καθημερινότητά του τελικά αντιλαμβάνεται εντονότερα ένα μικρόκοσμο ο οποίος έχει μέγιστη σημασία για αυτόν και μόνο. Τα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο μου δεν άλλαξαν τον ρου της ιστορίας αλλά τον δικό μου με αποκορύφωμα τον προαναγγελθέντα θάνατο της στενότερης μου φίλης μετά από τέσσερα χρόνια καρκίνου. Δεν ξέρω αν ακούγεται μελοδραματικό, αλλά κάθε αγαπημένο πρόσωπο που φεύγει βουτάει και ένα κομμάτι του εαυτού σου μαζί ανεπιστρεπτί. Σου λείπει ο άνθρωπος, αλλά και αυτός που ήσουν εσύ μαζί του, ενώ αντίθετα από τις χολιγουντιανές ταινίες δεν αλλάζεις τη ζωή σου με μια νεοαποκτηθείσα πεφωτισμένη φιλοσοφία ζωής. Απλά βιώνεις την απώλεια.

Φυσικά κάθε χρόνος φέρνει και αισιόδοξα πράγματα, μεγαλώνουμε, αγαπάμε, αγαπιόμαστε, διαλέγουμε μια αγκαλιά που τη λέμε σπίτι μας, συναντιόμαστε στις συναυλίες και αποφεύγουμε τους ψηλούς μπροστά μας, συνδεόμαστε με ανθρώπους που εκτιμάμε και κάνουμε σχέδια. Αφήνουμε την μουσικοπυξίδα μας να μας οδηγεί σε νέα και παλιά μέρη, καμιά φορά στα βράχια επίσης! Και είμαστε εκεί έξω, κόντρα στη γενική πεποίθηση ότι «πεθαίνεις» στα 30 σου και σε θάβουν στα 75 (αν είσαι τυχερός).

Έντεκα ποτήρια για το ‘16

1. Jenny Hval - Blood Bitch
Το θέμα του άλμπουμ είναι αιμοσταγές, όχι όμως με τον ορυμαγδό που στήνει κάθε black metalάς ο οποίος σέβεται τον εαυτό του. Αυτά τα πλάσματα (aka γυναίκες) που αιμορραγούν 12 φορές το χρόνο και δεν πεθαίνουν, έχουν μια πιο εσωτερική αντίληψη για την αιμο-ψυχορραγία. Όπως η Νορβηγίδα Τζεννούλα στο άλμπουμ αυτό με θέμα τη γυναικεία περίοδο, τα βαμπίρ και ότι άλλο λεκιάζει με κόκκινο, συνδυάζει ηλεκτρονικούς ντελικάτους πειραματισμούς και ατμόσφαιρες με πανέμορφες μελωδίες, ψηλές νότες και ψίθυρους χωρίς να κλείνει την πόρτα στο θόρυβο. Σκέτη απόλαυση που συνοδεύεται με Bloody Mary υποθέτω…

2. Jambinai - A Hermitage
To Oldboy της δισκογραφίας, θα έλεγα για να τονίσω την Κορεάτικη καταγωγή όσο και τη βίαιη με ασιατικό τρόπο αλλά και συναρπαστική αισθητική του εγχειρήματος. Τα παραδοσιακά κορεάτικα όργανα μπερδεύονται σε ένα ανανεωτικό post rock καμβά και η εικόνα είναι μαγική. Συνοδεύεται με Soju (소주) φυσικά.

3. Nick Cave and the Bad Seeds - Skeleton Tree
Αν και γραφική φαν του Cave, ομολογώ πως τα τελευταία χρόνια το καλάθι που κρατώ είναι μικρότερο και από της κοκκινοσκουφίτσας που της το αναποδογυρίζει κάθε φορά ο λύκος. Άκουσα το άλμπουμ με επιφύλαξη και έφυγα αιχμάλωτη. Οι αργά εξελισσόμενες μελωδίες, η επαναληπτικότητα των ήχων και οι μακριές αφηγήσεις, ελευθερώνουν μια δύναμη εσωτερική, υπνωτιστική, καθηλωτική. Συνοδεύεται με κονιάκ παξιμάδι και μαύρο καφέ, ξέρετε γιατί.

4. Matt Elliott - The Calm Before
Είναι είδηση όταν βγάζει δίσκο αυτός ο καλός άνθρωπος. Πετάμε τα αντικαταθλιπτικά και βουτάμε με τα μούτρα στα κιθαριστικά αρπίσματα και τις λούπες του, στις λυπημένες και θυμωμένες ιστορίες του και τα αφήνουμε να μας ρουφήξουν ως τον πάτο ως εκεί που το νερό γίνεται μια μεγάλη τρύπα προς τη θάλασσα. Συνοδεύεται με θαλασσινό νερό από το στόμα και τη μύτη.

5. Kevin Morby - Singing Saw
Τώρα που ο Ντύλαν μπήκε στο πάνθεον των γραμμάτων, ας δούμε τι γίνεται εκεί κάτω με τους επίγονους του. We need to talk about Kevin λοιπόν, μιας και κατέχει την τέχνη των singer-songwriter με αυθεντικές δόσεις Folk Americana, σε πετάει στα Απαλλάχια και σε γυρίζει περνώντας από τη γειτονιά του Eugene Edwards ευτυχώς και όχι της Dolly Parton. Πιείτε Bourbon από το μπουκάλι.

6. Angel Olsen - My Woman
Ξεπερνώντας τον κίνδυνο να ακούγεται σαν ασκήσεις ύφους, η Αγγελικούλα δείχνει ότι ένα καλό folk DNA μπορεί να σε μεταλλαχθεί σε πολύ ενδιαφέροντα υβρίδια χωρίς να χαθεί η ψυχή. Ακούγεται δυνατά όπως γράφανε παλιομοδίτικα στικεράκια πάνω στους δίσκους και συνοδεύεται με κοκτέιλ με απ’όλα.

7. Heron Oblivion - Heron Oblivion
Πότε δεν είναι αργά για να ζήσεις τα 60s που σου αναλογούν. Ιδιαίτερα άμα είσαι και από το Σαν Φρανσίσκο. Έχεις, δεν έχεις, λουλούδια στα μαλλιά. Η φετινή ψυχεδελική εμμονή με γυναικεία φωνητικά πίσω από τα ντραμς. Συνοδεύεται με κάτι που σου έριξαν στο ποτό.

8. The New Lines - Love and Cannibalism
Όταν έγραφα ότι «η μπαρόκ, ψυχεδελική, ρομαντική και καλειδοσκοπική τζαζ-φολκ-ποπ που φιλοτεχνούν, εξαντλεί τα επίθετα που θα ξεπατίκωνες για να περιγράψεις αντίστοιχο άλμπουμ των 60s. Αντίθετα όμως από πολλούς επίδοξους ξεπατικωτές, οι New Lines φτιάχνουν μικρά κομψοτεχνήματα με ατμόσφαιρα, χρώμα και γενναιόδωρες, περίτεχνες μουσικές επιστρώσεις» το εννοούσα, γι αυτό το ξαναβάζω κι εδώ. Συνοδεύεται με Ayahuasca σε χαμηλό ποτήρι με φυλλαράκια Datura για γαρνιτούρα.

9. Kate Tempest - Let Them Eat Chaos
Θα ξανα-αναφερθώ στον Ντύλαν και θα φτερνίζεται. Η Καιτούλα είναι κατά βάση ποιήτρια, βραβευμένη επίσης, η οποία μελοποιεί τα ποιήματα της άλλοτε διακριτικά άλλοτε χορευτικά στα χνάρια της Anne Clark αλλά και των Sleaford Mods- μοιράζονται άλλωστε τη βρετανική καταγωγή και αλάνθαστη προφορά. Συνοδεύεται με Κεταμίνη για πρωινό όπως θα διαπιστώσετε στο track 03.

10. Radiohead - Moon Shaped Pool
Προσπάθησα ειλικρινά να μη βάλω πολλούς «μαθουσάλες» και να δώσουμε τόπο στα νιάτα, αλλά οι αγαπητοί μας έστειλαν φέτος στο φεγγάρι έχοντας βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στον art rock και τον πιο experimental εαυτό τους. Συνοδεύεται με γλυκόπικρη έντονη IPA.

11. September Girls - Age of Indignation
Οι Δουβλινέζες μας κέρασαν ένα ωραίο κλειστοφοβικό άλμπουμ, βραδύκαυστο αλλά προσιτό, φεμινιστικό, χωρίς να εξαντλείται σε κλισέ, με καλές δόσεις καλών 90s. Συνοδεύεται με μαύρη και άραχλη Guinness.

Έντεκα σφηνάκια ‘16

1. Eagle/Deer - Bones οf the sea
2. Unloved - Guilty of love
3. Teho Teardo & Blixa Bargeld - Nirgendheim
4. The Caretaker - My heart will stop in joy
5. Anenon: Body
6. Aukai - Wind runner
7. Ryley Walker The Roundabout"
8. Whitney - No woman
9. The Limiñanas - Prisunic
10. La Femme - Où va le monde
11. Jesu & Sun Kil Moon – Fragile