To #1 τα Χριστούγεννα του ‘84

Κουίζ: Ποιός από τους Αντώνη Μιχαηλίδη, Στέφανο Γεωργίου και Γιώργο Παναγιώτου συνεχίζει ν΄ αναπνέει σε κάποια γωνιά της Ευρώπης; H σωστή απάντηση είναι Στέφανος Γεωργίου ή μάλλον πρώην Στέφανος Γεωργίου (όπως και πρώην Cat Stevens και νυν κάτι οσμάν-γιουσούφ και τα συναφή). Ο Αντώνης Μιχαηλίδης απεβίωσε πριν ακριβώς 6 χρόνια (ικανός μπασίστας, ως Mick Karn, των Japan και όχι μόνο) ενώ ο Γιώργος Παναγιώτου έφυγε στο Χριστουγεννιάτικο χάραμα του 2016. Η μητέρα του πρώην Γεωργίου Σουηδέζα, του Παναγιώτου Αγγλίδα με μακρινή Γαλλική καταγωγή ενώ του Μιχαηλίδη και οι δυο γονείς ήταν Κύπριοι.

‘Πότε ήταν η τελευταία φορά που σε αποκάλεσαν με το πραγματικό σου όνομα;’ ρωτήθηκε ο Γιώργος από έντυπο μέσο πριν κάποια χρόνια. ‘Την τελευταία φορά που πήγα σε Ελληνικό γάμο’ απάντησε. ‘Θεωρούν ότι αποκαλώντας με με το πραγματικό μου όνομα δείχνουν ότι με ξέρουν καλύτερα’.

Και μάλλον δεν ήταν εύκολο να τον ‘ξέρεις καλύτερα’ το Γεώργιο Κυριάκο Παναγιώτου. Απ΄ την αρχή δεν τον είχα δει και με καλό μάτι μιας και στα 13 μου η πρώτη κατά κάποιο τρόπο αγαπημένη μου μπάντα ήταν οι Duran Duran, των οποίων οι μάλλον χαζοχαρούμενοι Wham (το χμμ… συγκρότημα του εξ ημισείας συμπατριώτη μας με τον Ιταλοαιγυπτιοάγγλο Andrew Ridgeley) αποτελούσαν το αντίπαλο δέος. Σύγκριση, βέβαια, έστω για μένα, ποτέ δε θα μπορούσε να υπάρξει, οι Duran βασικά μέχρι το ΄85 ήταν μια pop-(glam) rock-new (romantic) wave μπάντα αξιώσεων (που βέβαια διάλεξε να στραπατσάρει μέρος της αξιοπιστίας της με την απωθητική της υπακοή στα κελεύσματα της μουσικής βιομηχανίας-sic).

Για το Γιώργο, απ' την άλλη, δυο στιγμές έχω να θυμάμαι, και οι δυο συμπτωματικά 32 χρόνια πριν…

Η μία... χμμ… είχα δυσκολίες να το παραδεχτώ αλλά το ‘Last Xmas’ είναι μια χαρά ανάλαφρο ποπ τραγουδάκι, σχεδόν new wave pop με συμπαθές drum machine, μια μικρή μελαγχολία και τον Παναγιώτου αναμφίβολα καλλίφωνο… Το ντουέτο στόχευε τότε στο Χριστουγεννιάτικο Νο 1 στη Βρετανία και φυσιολογικά θα τα κατάφερνε αν…

…αν δυο Κέλτες, ο ένας Ιρλανδός και με πορεία κείνο τον καιρό σε ελεύθερη πτώση (Geldof) κι ο άλλος Σκωτσέζος σε κάλλιστο φεγγάρι την εποχή εκείνη με τους Ultravox (Ure) δεν αναλάμβαναν την πρωτοβουλία για την σύνθεση του ‘Do they know it’s Xmas?’, όπου-μαντέψτε..- τον μακαρίτη (που δίνει όμορφη ερμηνεία) διαδέχεται στο δικό του κομμάτι ο ‘ανταγωνιστής’ Duran Le Bon..Το ‘Do they know…?’ καρφώθηκε στο Νο 1 των Χριστουγέννων του ΄84, το δε ‘Last Xmas’ έμεινε στο Νο 2 με την παρηγοριά ότι αποτέλεσε το single με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών εκτός Νο 1.. άραγε πως να αισθανόταν ο δασύτριχος Τζωρτζ για όλ’ αυτό…; Μπερδεμένος;

‘H βασική μου σχέση με την Ελληνική μου καταγωγή είναι το τριχωτό μου στήθος’ φέρεται να δήλωσε κάποια στιγμή. Μπερδεμένος λοιπόν. Σεξουαλικά, ως γνωστόν, αλλά και από άποψη εθνικής καταγωγής. Το πρώτο, προσωπικά τουλάχιστον δε με απασχολεί, το δεύτερο ωστόσο ναι, έχει το ενδιαφέρον του. Κάποια πράγματα είναι γνωστά για την παιδική ηλικία και ανατροφή του. Ο πατέρας του Κύπριος μετανάστης στο Νησί (Κύπριος σκέτο, δηλαδή Έλληνας, ο όρος ‘Ελληνοκύπριος’ είναι ουσιαστικά τόσο α-νόητος όσο το Ελληνορόδιος ή Ελληνοναξιώτης) δούλεψε σα σκυλί σε εστιατόριο για ένα καλύτερο μέλλον, με αποτέλεσμα να βρίσκεται ελάχιστα με τα παιδιά του. Η οικογένεια επισκεπτόταν την Κύπρο βασικά τα καλοκαίρια όπου μάλιστα ο νεαρός Γιώργος είχε ως ‘χόμπυ’ διάφορες μικροκλοπές… Στο σπίτι δε μιλούσαν Ελληνικά (η μητέρα του δε τα γνώριζε έτσι κι αλλιώς) ενώ η προσπάθεια του πατέρα του να τον στείλει σε κάτι σαν ιδιωτική σχολή για να τα μάθει σε ηλικία περίπου 6 χρονών (κι ενώ ουσιαστικά τα γνώριζε ελάχιστα) ήταν μάλλον αποτυχημένη. Συν τοις άλλοις, ο παππούς του απ' τη μεριά της μητέρας του δε δέχτηκε καν να βρεθεί στη γαμήλια τελετή των γονιών του αποδοκιμάζοντάς την επιλογή της κόρης του να παντρευτεί έναν ‘alien’ κι όχι κάποιο λεβεντόπαιδο Εγγλέζο. Με βάση όλ’ αυτά τα δεδομένα, ο Γιωργάκης υπήρξε αρκετά σνομπ σε σχέση με την πατρική του καταγωγή.

Μέχρι τέλους όμως; Μάλλον όχι, καθώς το όνομα που διάλεξε για τη σελίδα του σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης έδιωξε μακριά τη λάθος στάση του παρελθόντος.

Ως ‘Singing Greek’ υπέγραφε ο άνθρωπος γι’ αυτό κι εγώ δικαιούμαι να πω Καλό Ταξίδι Γιώργο.