15 Τραγούδια μικρής διάρκειας

Οι γραμμές που ακολουθούν μάλλον θα ήταν καλύτερα να είχαν γραφτεί κάπου στη δεκαετία του ’70. Καλύτερα, επίσης, θα ήταν και να διαβάζονταν τότε. Τότε που οι άνθρωποι ήταν λιγότερο επιφυλακτικοί απέναντι στο συναίσθημα και που αγαπούσαν να αφιερώνουν στη μουσική το χρόνο που της άξιζε.

Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά χρειάζεται αρκετός χρόνος για να μιλήσουμε και να ακούσουμε τραγούδια μικρής διάρκειας; Η σωστή, κατά τη γνώμη μου, απάντηση είναι καταφατική. Αρχικά απαιτείται αναμφίβολα λίγος χρόνος για να τα ακούσεις, αλλά (συνήθως) δυσανάλογα πολύς για να τα νιώσεις. Κι έτσι, τα ακούς ξανά και ξανά!

Το έχουν πει όχι μόνο οι αρχαίοι ημών πρόγονοι («ουκ εν τω πολλώ το ευ»), αλλά και οι κατά πολύ νεότεροι απόγονοί τους («Τα ακριβά αρώματα τα βάζουν σε μικρό μπουκάλι»). Τραγούδια μικρής διάρκειας υπάρχουν πολλά. Αυτά όμως που επέλεξα να αναφέρω έχουν αφενός διάρκεια μικρότερη των δύο λεπτών και αφετέρου ένα καλά κρυμμένο μυστικό, το οποίο μπορεί να αποκαλυφθεί μόνο σε όσους δεν τα προσεγγίσουν βιαστικά. Η «μαγεία» τους συνίσταται (και) στο ότι παίρνουν -ευκολότερα απ’ ό,τι τα μεγάλης διάρκειας- τη μορφή που τους δίνουν τα συναισθήματα κάθε ακροατή.

Σ’ αυτό το παιχνίδι, που καλείσθε έμμεσα να παίξετε κι εσείς, πολύτιμο εργαλείο κάποιες φορές αναδεικνύεται η απουσία στίχων. Ακόμα όμως κι όπου αυτοί είναι παρόντες, λόγω της εκ των πραγμάτων επιβαλλόμενης λακωνικότητας, μοιάζουν κάπως με χαϊκού, που πιστοποιούν την αγωνία του δημιουργού να φανερώσει κυρίως μέσα από νότες όσα εκείνος βλέπει.

Άλλα πάλι, είναι εκρηκτικά και απογειώνονται άμεσα, αφήνοντας τελικά ένα αίσθημα ανικανοποίησης, που καλεί σε άμεσες επανακροάσεις. Ένας τραγουδοποιός μπορεί να γράψει ένα μικρό σε διάρκεια τραγούδι, διότι η συγκεκριμενη έμπνευσή του δεν «έβγαινε» μεγαλύτερη. Αυτή η περίπτωση δε θα μας απασχολήσει καθόλου. Εδώ θα μιλήσουμε για τραγούδια που σκόπιμα έγιναν «μικρά», για να πουν περισσότερα.

Η εκ μέρους μου αναζήτηση τέτοιων τραγουδιών δεν είναι καινούργια ιδέα, αλλά ανάγεται στο παρελθόν. Η συγκεκριμένη, θα μπορούσα να πω ότι είναι ένα είδος «φόρου τιμής» σε έναν «χαμένο» γνήσια ανυπότακτο φίλο, που τα έψαχνε μανιωδώς, κατηγοριοποιώντας τα και γεμίζοντας θεματικές «μικρές» κασέτες. Ένα ακροατή που μπορούσε να ακούει διαφορετικά. Απ’ αυτόν γνώρισα κι εγώ κάποια από τα τραγούδια που ακολουθούν, τα οποία εξακολουθώ να απολαμβάνω αμείωτα.

Η σειρά καταγραφής δεν είναι αξιολογική, αλλά έγινε με μαναδικά κριτήρια την ύπαρξη ή μη στίχου και την έντασή τους. Και για το τέλος μια παραίνεση: αν αποφασίσετε να τα ακούστε διαδικτυακά, παρακαλώ αποφύγετε οπωσδήποτε τις εκδοχές τους που συνοδεύονται από βίντεο ή εικόνες. Δεν τους αξίζει να τα γνωρίσετε εγκλωβισμένα μέσα από την οπτική ενός ακροατή. Καλή ακρόαση.

Moody Blues - “The Day Begins” (intro) (1.09’)

Ben Watt - “Aubade” (0.48’)

Camel - “Fritha Alone” (1.40’)

Vangelis - “Sword Of Orion” (1.57’)

Boston - “The Journey” (1.44’)

Mike Rutherford - “After Hours” (1.43’)

Joe Walsh - “Inner Tube” (1.24’)

Pink Floyd - “Pigs On The Wing 1” (1.25’)

Penguin Café Orchestra - “Paul’s Dance” (1.42’)

Simon & Garfunkel - “Bookends” (1.18’)

Genesis - “For Absent Friends” (1.47’)

Jamie N. Commons - “Lead Me Home” (1.59’)

Neil Young - “Cripple Creek Ferry” (1.33’)

The Rolling Stones - “Not Fade Away” (1.49’)

Ming City Rockers - “I Don’t Like You” (1.20’)