20 ιρλανδέζικα ροκ τραγούδια

Είκοσι αγαπημένα του υπογράφοντας. Ισχύει ο περιορισμός του ενός τραγουδιού ανά καλλιτέχνη γιατί διαφορετικά οι 4-5 μεγάλοι θα έκαναν καρτέλ και θα εκτόπιζαν τους Frames, τους Cane 141, τους U2 και τους υπόλοιπους μικρούς.

20. U2 - 11 O'clock tick tock
Παραγωγός ο Martin Hannett. Τους έκανε να ακούγονται όπως αυτός γούσταρε. Σαν μαντσεστεράτοι, βρώμικοι φακτοριανοί. Δεν τους άρεσε και φώναξαν τον πανίσχυρο Βιμ Lillywhite. I will not follow.

19. The Frames - Finally
Ήταν 14 χρονών (μπάντα) όταν το έβγαλαν, είναι 20 τώρα. Ωραία χτισμένο μέσα στον ήχο το βιολί του Colm Mac Con Iomaire.

18. Moloko - Fun for me
Η Roisin Murphy γεννήθηκε σε πόλη που τραγούδησε ο Van Morrison (Streets of Arklow) και έκανε το ντουέτο με τον εγγλέζο Mark Brydon τον οποίο ...απέλυσε όταν στέρεψε από ιδέες και συνέχισε μόνη στο δισκοπάζαρο. Το Fun for me εμφανίστηκε σε πολλές συλλογές μετά την κυκλοφορία του. Από trip hop μέχρι sexy house, από Ibiza μέχρι massive beats, από distorted dance μέχρι soundtracks.

17. Cane 141 - The party
"Η τέχνη είναι παντοτινή, το κοινό έρχεται και φεύγει". Θυμήθηκα το μότο του David Thomas τον οποίο θαυμάζουν οι τρεις πιτσιρικάδες που μας είχαν ενθουσιάσει με το πάρτι τους λίγο μετά το μιλένιουμ. Απαντούσαν μάλιστα με το δικό του I want to see more places forever στη σχετική ερώτηση. Τους έφαγε κι αυτούς η μαρμάγκα.

16. Fatima Mansions - Blues for Ceausescu
Έβγαλαν 5-6 δίσκους στις αρχές των 90s αλλά όλα πέρασαν και δε μ' άγγιξαν πέρα απ' αυτόν τον αποχαιρετισμό στο δικτάτορα με το... αίσιο τέλος. Το αντίο ποτέ δεν ακούστηκε τόσο ευχάριστα. Ο Cathal Coughlan που ήταν κάποτε στους Microdisney συνέχισε μόνος κι έμεινε μόνος.

15. Perry Blake - The hunchback of San Francisco
Επαρχιωτάκι από το Sligo που το 1998 μπήκε στις ζωές μας με τον ομώνυμο δίσκο του. Έμεινε λίγα χρόνια και μετά αποχώρησε διακριτικά αφήνοντας πίσω τα ανεξίτηλα σημάδια του. Τι τραγουδάει εδώ; Για τον μοναχικό και την μοναχική σε ένα μοναχικό περιβάλλον. Φτιάξε μας Perry!

14. Whipping Boy - When we were young
Αn influential Irish rock music band σύμφωνα με την γνωστή εγκυκλοπαίδεια που ζητάει απόδειξη για να δεχτεί αυτό που γράφεις. Τι απόδειξη να παρουσίασε ο συντάκτης του βιογραφικού, κανένα άρθρο του ΝΜΕ που περιείχε τον χαρακτηρισμό; Μια μπάντα που άξιζε καλύτερης τύχης ήταν αλλά η Columbia που έβγαλε τον καλό δίσκο τους (ένα χρόνο μετά την ηχογράφησή του) δεν τους την χάρισε. Κι όταν σε πετάξει η πολυεθνική δύσκολα σηκώνεσαι ξανά.

13. My Bloody Valentine - Soft as snow (but warm inside)
Αυτό ήταν στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών, άλμα δυο δεκαετιών άνευ κονταριού. Το 1987 έβγαζαν το (υπέροχο) sixties pop Strawberry Wine και το 1988 είπαν τέρμα στα εύπεπτα, στα σίγουρα, στα ρετρό και βούτηξαν στο θόρυβο που τους έκαψε εντελώς.

12. Therapy? - Unbeliever
Ποτέ δεν ένιωσα άχαρος, αδέξιος, δε μίσησα ό,τι έκανα πριν, δεν έζησα υπό την σκιά καμιάς γοητείας, δεν μ' άφησε καμιά σαν τις άλλες να έχω όλο το χρόνο δικό μου. Τότε γιατί μ'αρέσει αυτή η φλώρικη ορθομεταλλιά;

11. The Divine Comedy - In pursuit of happiness
Δεν τα κάνουν πια όπως τα έκανε ο Bacharach στα sixties, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Ενώ ο Hannon προσπαθεί να πείσει πως δεν είναι απ' αυτούς που άλλα λένε κι άλλα κάνουν, η ορχήστρα που κούρδισε ο Joby Talbot οργιάζει όπως καμιά άλλη στην πρόσφατη ιστορία. Κρουνεριά νιουγουεϊβάδικη.

10. Rory Gallagher - Moonchild
Έχει πλάνο ο Rory για σένα, φεγγαρόπληκτε μελαγχόλα, που αφήνεις το χρόνο να κυλάει σαν άμμος μέσα απ' τα δάχτυλα και μπορεί να σου καρφιτσώσει ένα μόνιμο χαμόγελο στο στόμα. Αρκεί μόνο να τον εμπιστευθείς. Καλό παλικάρι ο Rory και οι καλοί ξέρεις τι παθαίνουν... Ο κακός Ζήλος τον κορόϊδευε τότε γράφοντας πως το μόνο που αλλάζει στους δίσκους του είναι το πουκάμισο που φοράει στη φωτογραφία του εξωφύλλου.

9. Thin Lizzy - Don't believe a word
Συγκινούμαι τώρα που ξανακούω μουσικούς που είχα αγαπήσει σε κάποια φάση της ζωής μου. Ο σαν-Hendrix-του-μπάσου Phil Lynott πέθανε στα 36 εξαιτίας των συνηθισμένων καταχρήσεων και έμεινε forever young. Είχε βγάλει τους στίχους του σε βιβλίο με τίτλο "Τραγούδια για όταν θα είμαι μακριά". Αυτό είναι το αγαπημένο μου.

8. Boomtown Rats - Rat trap
Το Bohemian Rhapsody του νέου κύματος. Is this the real life? Is this just fantasy? It's a rat trap Billy and you've been caught. Bismillah! No, we will not let you go.

7. Virgin Prunes - Pagan love song
Η μουσικοκριτική διανόηση της εποχής είχε θάψει το If I die I die. Το αποτέλεσμα, αυτό το λίγο, οφείλεται στον παραγωγό Colin Newman, έλεγαν. Δυστυχώς, εκείνη η σύνθεση της μπάντας δεν ηχογράφησε άλλο δίσκο για να τους επιβεβαιώσει ή να τους διαψεύσει. Το If I die I die όμως είναι κάτι σαν Forever changes του gothic και το Pagan love song που τότε κυκλοφόρησε χωριστά, στις επανεκδόσεις αποτελεί μέρος του, όπως θα έπρεπε να είναι απ'την αρχή. Γερό τραγούδι, μα τον βελζεβούλη. Πρόσεξε όμως γιατί θέλει να σου κλέψει την καρδιά.

6. Stiff Little Fingers - Alternative Ulster
Διαφέρει απ'τα υπόλοιπα punk τραγούδια γιατί διαθέτει χρόνο και για... προκαταρκτικά. Το Ulster είναι το γεωγραφικό διαμέρισμα όπου βρίσκεται το Belfast. (Φαντάζομαι τα βιβλία του μέλλοντος να γράφουν: Belfast. Η γενέτειρα του Jake Burns!) Οι SLF έγραψαν τη χρυσή σελίδα τους με εικοσαριά τέτοιους δυναμίτες και δυο κλεψιμέϊκα (Marley + Specials). Τα παίζουν ακόμα και σήμερα.

5. The Pogues - Turkish song of the damned
Ναυάγια, πτώματα, η κόλαση που άνοιξε κι εσύ που χορεύεις με το τραγούδι των καταραμένων των εξ ανατολών γειτόνων μας. Λεπτομέρειες. Ένα από τα καλύτερα τραγούδια για να σε συνοδεύσουν στην έκφραση της χαράς σου, του έρωτά σου, της ευφορίας σου. Σάουντρακ για τα πανηγύρια. Δύσκολο να βρεις καλύτερο.

4. The Undertones - Teenage kicks
Δε μας λέει τίποτα καινούριο εδώ ο Feargal Sharkey, αλλά μας υπενθυμίζει με τον καλύτερο τρόπο πως ο ανεκπλήρωτος πόθος, δεν είναι λεωφορείο, είναι αρρώστια που μπορεί να τρελάνει τον έφηβο (κάθε ηλικίας). Θα τους πρότεινα, σε μελλοντικές επανεκδόσεις του τραγουδιού, να προσθέσουν δίπλα στον τίτλο, σε παρένθεση προς τιμήν του εναλλακτικού ραδιοκέφαλου: "Τι άκουσε ο John Peel και σταμάτησε το αυτοκίνητο για να κλάψει;".

3. Them - Gloria
Παραμένουμε στο ίδιο θέμα και θα ακούσουμε τον 19χρονο ήρωα να μας μιλάει για την Gloria που είναι γύρω στο 1.63, αστέρι από πάνω μέχρι κάτω, πηγαίνει τα μεσάνυχτα στο δωμάτιό του και τον κάνει να νιώθει ωραία. Δεν εξηγεί τίνι τρόπω κι εμένα δεν πάει κάπου το μυαλό μου. Πρόσεξε στη μέση που βγαίνει μπροστά το όργανο, δε θυμίζει πολύ Doors; Οι οποίοι βέβαια δεν υπήρχαν το 1964, όταν κυκλοφόρησε αυτό ως b-side (!!) του Baby please don't go.

2. The Waterboys - The Pan within
Ο Mike Scott ήταν 27 όταν ηχογράφησε το This is the sea, με τους Waterboys που καταχωρούνται ως Ιρλανδοί σε όλες τις εγκυκλοπαίδειες αν κι ο ίδιος είναι Σκοτσέζος. Σε αντίστοιχη λίστα με άλμπουμ το This is the sea μπαίνει άνετα στην ιρλανδική δεκάδα. Come with me on a journey under the skin. We will look together for the Pan within. Λέξεις που μέσα στο τραγούδι ακούγονται λες και μόλις βγήκαν απ'τη ζελατίνα.

1. Van Morrison - The way young lovers do
Αν ήταν ταινία θα ήταν μια καλοκαιρινή ιστορία έρωτα και πάθους, από τον καλύτερο σκηνοθέτη, με τους καλύτερους πρωταγωνιστές (το Body heat θυμήθηκα τώρα). Εν μέσω πολλών ατυχιών της περιόδου ο Van ευτύχησε να πέσει πάνω σε παραγωγό της Warner που ξετρελάθηκε με τα τραγούδια του Astral Weeks και του έφερε τους καλύτερους τζαζίστες να παίξουν για το δίσκο. Αν δεν πιστεύεις εμένα για την αξία του τραγουδιού, πίστεψε τον Jeff Buckley που το αγαπούσε και το διασκεύαζε (χωρίς τζαζίστες).