7 τραγούδια θα σου πω (μετρημένα)

Η ιστορία γνωστή στα indie, alternative και λοιπά όπως-θέλετε-πείτε-τα κομμάτια που ακούμε κατά καιρούς, παρόλα αυτά, η αρχή της παρατήρησης έγινε μέσα από ένα παραδοσιακό, γνωστό ως Μετσοβίτικο όπως διαβάζω, τραγούδι. «Σαρανταπέντε Κυριακές κι εξηνταδυό Δευτέρες δεν είδα την αγάπη μου» έγραψε κάποιος, πιθανότατα στο χωριό του, κάπου στα βουνά της Πίνδου κι έχει έκτοτε τραγουδηθεί σε άπειρα πανηγύρια και ηχογραφηθεί σε κάθε λογής στροφών δισκάκια (στο link η παλαιότερη ίσως ηχογράφησή του, από 78άρι του ’31).

Έλα όμως τώρα να απαντήσεις στο ερώτημα, γιατί σαρανταπέντε Κυριακές κι εξηνταδυό Δευτέρες; Random numbering; Εντάξει, όχι εντελώς τυχαίο, προφανώς δίνει και την ανάλογη έμφαση στο πόσον καιρό είχε να δει την αγαπητικιά του, να τονίσει ο άνθρωπος πόσο πολύ του είχε λείψει, λιγότερο από χρόνο σε Κυριακές, περισσότερο από χρόνο σε Δευτέρες. Το λες και whatever. Έμφαση σαν αυτή των Beatles στο Eight days a week (όπου ο Paul έκανε ρεφρέν και τίτλο την απάντηση ενός σοφέρ όταν τον ρώτησε αν δουλεύει πολύ). Προφανώς επίσης ταίριαξε και στο τραγουδιστικό μέρος του πράγματος, στον ρυθμό.

Ολόκληρο βιβλίο έχει γράψει ο David Klein πάνω στο θέμα, όπως τυχαία ανακάλυψα, με τίτλο “If 6 was 9 and other assorted number songs”. Εις βάθος έρευνα γύρω από την αριθμολογία γνωστών τραγουδιών; Εδώ πάλι, ας μείνουμε σε λίγα χαρακτηριστικά παραδείγματα που ήρθαν αυτομάτως στο μυαλό:

The Rolling Stones – 19th nervous breakdown

Μα τους χίλιους κεραυνούς, οχτακόσια εγκεφαλικά θα πάθω, σε περιμένω πενήντα ώρες και λοιπές τυχαίες καθημερινές εκφράσεις υπερβολής (ok, το πρώτο μπορεί να προέρχεται κι απ’ τον καπετάνιο του Τεν Τεν). Κάπως έτσι κι ο Mick Jagger, κομματιασμένος από περιοδεία πέντε εβδομάδων στην Αμερική του ‘65, αναφώνησε (με βαθιά Αγγλική προφορά) “dunno about you blokes, but I feel about ready for my 19th nervous breakdown”. Τους άρεσε για τίτλος, το κράτησαν, το έκαναν τραγούδι.

Placebo – 36 degrees

Κι αν οι 36 βαθμοί πέφτουν κοντά στη μέση θερμοκρασία του ανθρώπινου σώματος (δύσκολα θα μπορούσε άλλωστε να τραγουδήσει thirty six point six degrees), είναι εκείνοι οι αριθμοί στη γέφυρα που δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα.

“4 7 2 3 9 8 5 - I gotta breathe to stay alive
and 1 4 2 9 7 8 - feels like I'm gonna suffocate

14 16 22 - this skin that turns to blister blue”

Για πες μας Brian, ποιο το βαθύτερο νόημα πίσω απ’ τους αριθμούς; “They just seemed to fit” απάντησε και όλοι ησύχασαν. Το απόλυτο τραγουδιστικό randomness λοιπόν.

P.J. Harvey – 50 ft. queenie

Υπάρχουν αρκετοί ορισμοί εκεί έξω (στο διαδίκτυο) για το queenie, παλιομοδίτικος όρος για τη βασίλισσα, όρος για το θηλυκό φύλο, μεγάλου μεγέθους χτένι (το όστρακο δηλαδή, ξέρετε, το logo της Shell, εκείνο που μοιάζει με την ηβική περιοχή της γυναίκας) κ.λπ. κ.λπ. Όλα αυτά συγκλίνουν φυσικά στον συμβολισμό τους στους στίχους της P.J., ειδικά όταν σε συνέντευξή της δήλωνε ότι «η queenie είναι τόσο μεγάλη γιατί τρώει άντρες, μια καλής μορφής πρωτεΐνη». Η queenie λοιπόν δεν μπορούσε να μείνει στα τυπικά, στα 6 feet, τα αντίστοιχα με τα δικά μας 2 μέτρα μπόι. Έπρεπε να φτάσει στην υπερβολή των 15 μέτρων, ολόκληρο κτήριο. Έτσι της έκατσε της Polly, ένα γιγάντιο σαρκοφάγο «χτένι».

? & The Mysterians – 96 tears

Τον παράτησε. Αλλά ο ? σκοπεύει να πάρει την εκδίκησή του. Και τότε εκείνη θα κλάψει 96 δάκρυα. Ένα ένα. Μετρημένα. Αμέ.

Γι’ αυτό το πολύ δημοφιλές και χιλιοδιασκευασμένο γκαραζοχίτ έχει υποστηριχθεί πολλές φορές ότι ξεκίνησε ως 69 tears και άλλαξε στην πορεία καθώς ο ? φοβήθηκε τη λογοκρισία από τα ραδιόφωνα της συντηρητικής εκείνης εποχής, βλ. 1966. Αλλού βέβαια ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν άλλαξε ο τίτλος, ήταν εξαρχής αποφασισμένος και βασίζεται σε φιλοσοφικό ζήτημα που δεν μπορεί να μας εκθέσει (ένα παιδί απ’ το χωριό, δεν τον ξέρεις).

Άλλο ενδιαφέρον trivia, ότι φοβήθηκε το κράξιμο λόγω ομοιότητας στον τίτλο μετά την επιτυχία του 19th nervous breakdown (βλ. παραπάνω) αλλά η μπάντα του τον έπεισε να τον κρατήσει.

Jay-Z – 99 problems

Για τα 99 του προβλήματα ραπάρει ο Jay-Z (μόνο η bitch ξέφυγε απ’ το μέτρημα) κλέβοντας τον στίχο από το ίδιου τίτλου κομμάτι του Ice-T. Όχι, δεν τα απαριθμεί με ακρίβεια και μας μπερδεύει. Θυμίζει επίσης το γνωστό ανέκδοτο με τον σουβλατζή που απαντάει στην παραγγελία:

• 99 σουβλάκια; Να τα κάνω 100;
• Ποιος θα τα φάει ρε μεγάλε 100 σουβλάκια;

Στην παραγωγή ο πολύς, χιτάς του hip hop και όχι μόνο, Rick Rubin.

Queens of the Stone Age – Regular John

“One six two seven eight, two six three seven eight nine” τραγουδούσε ο Josh Homme το 1998 στον πρώτο δίσκο των QOTSA και, αν και μοιάζει αρκετά τυχαίο, τελικά ξεφεύγει κάπως από τις υπόλοιπες περιπτώσεις. Πρόκειται για αριθμό τηλεφώνου, από αυτούς που βλέπεις σε τοίχο τουαλέτας να συμπληρώνεται από ένα «κάνω πίπες», στον οποίο πρόσθεσε απλώς ένα ψηφίο για να μην γίνει σαματάς κι αρχίσουν όλοι να καλούν. Λέμε τώρα.

Ο Josh ήταν πάντως ιδιαίτερα χαρούμενος όταν τον ρώτησαν πρώτη φορά για την περίπτωση να είναι το τηλέφωνο κάποιου, απαντώντας “it's a whole phone number, with one extra digit stashed in there. That's cool, man. You're the first person who’s ever asked me that question”.

Boards of Canada – Gyroscope

Από τις πιο περίεργες περιπτώσεις που επίσης δεν καταλήγει και τόσο random όπως θα υποστήριζε αρχικά κανείς. Στο συμπαθέστατο αυτό κομμάτι του Σκωτσέζικου ηλεκτρονικού duo ακούμε στο background ένα αγοράκι να διαβάζει μια σειρά μονοψήφιων αριθμών. Πρόκειται για ηχογράφηση από τους λεγόμενους «σταθμούς αριθμών» που χρησιμοποιούσαν κρατικές μυστικές υπηρεσίες σε ψυχροπολεμικές περιόδους προκειμένου να εκπέμπουν, στα βραχέα, κωδικοποιημένα μηνύματα προς τους σε αποστολή πράκτορές τους. Ok BoC, μας κάψατε. Κάτι σαν επεισόδιο του The Americans μέσα στ’ αυτιά σου. Περισσότερες πληροφορίες κι ελεύθερο κατέβασμα αντίστοιχων ηχογραφήσεων μπορείτε να βρείτε εδώ κι εδώ.