The Early Years
Οι Afghan Whigs του Greg Dulli θα είναι πάντοτε το απόλυτα αντι-grunge γκρουπ που άφησε πίσω της η γενιά του grunge, ήδη από τον καιρό που το κοινό εκσφενδόνιζε εναντίον τους αντικείμενα στα φεστιβάλ της Sub Pop. Δημιούργησαν φανατικότατους φίλους, άλλα και "πιστούς" εχθρούς που ενίοτε άγγιξαν τα άκρα... Η βάση των τραγουδιών τους είναι οι ιστορίες απόγνωσης και ερωτικής απόρριψης που έχει να διηγείται ο Dulli, το σκοτεινό και πεσσιμιστικό κλίμα... όλα αυτά διανθίζονται με δυνατές και θορυβώδεις κιθάρες, με "περήφανη" rhythm section και με επιρροές στην διάθεση -και την ενορχήστρωση- από την ανεξάντλητη πηγή της μαύρης -κυρίως soul- μουσικής, σε όλες τις μορφές της (είναι αυτοί που διασκεύασαν το "απόλυτο" creep των Τ.L.C.)
Ο Dulli κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο πανεπιστήμιο του Cimcinatii γνωρίζεται με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, συμφοιτητές του εκτός από τον John Curley, ο οποίος δούλευε στην πόλη σαν φωτογράφος. Οι δυο τους είναι που θα σχηματίσουν το γκρουπ στα 1986 με την προσθήκη των Mc Collum και Earle, και δύο χρόνια αργότερα θα κυκλοφορήσουν το 'Big Top Halloween' lp στη "δική" τους Ultrasound records, του οποίου ο άγουρος μετά-πανκ (με την Αμερικάνικη του όρου έννοια) ήχος θα φτάσει στα αυτιά των ανθρώπων της Sub Pop. To 'Up in it' lp του 1992 ακόμη και σήμερα ακούγεται τραχύ και ακατέργαστο, θορυβώδες, άλλα και σε σημεία απολαυστικό και γεμάτο ενέργεια.
Η μπάντα για δύο χρόνια θα βρίσκεται "στο δρόμο" (φτάνει και στην Ευρώπη για πρώτη φορά) έως την κυκλοφορία του 'Congregation' lp το 1992, μια υπέροχη κατάθεση επιθετικού και συνάμα gospel-ίζοντος rock ήχου που όμως ξεπηδάει από την καρδιά της soul παράδοσης. Μέχρι αυτή τη στιγμή αναγνωρίζονται ως cult όνομα (κυρίως λόγω Dulli), με το καταλυτικό 'Gentlemen' lp του 1994 όμως τους γνωρίζει και το MTV και ο υπόλοιπος κόσμος, χωρίς ποτέ να γίνουν mainstream... Οι κριτικοί πλέον τους λατρεύουν ενώ κάπου εδώ έρχεται και ο Buchicgnani να αντικαταστήσει τον Earle.
Το 'Black Love' του 1996 θα αποτελέσει τον τελευταίο σκοτεινό δίσκο τους, φιλόδοξες συνθέσεις σε αριστουργηματικές αναπτύξεις που όμως δε βρίσκουν το δρόμο προς το κοινό. Ο Dulli θα συνεχίσει τη ζωή του στη Νέα Ορλεάνη, και θα ξεπεράσει επιτέλους την "μανιοκαταθλιπτική φάση" που παρατράβηξε στην περίπτωσή του. Όλα αυτά θα αποτυπωθούν με τον καλύτερο τρόπο στο '1965' lp, έναν δίσκο για το sex και την ηδονή (όπως τα όρισαν οι μαύροι δάσκαλοι...), τις υγιείς πλέον ερωτικές σχέσεις και το φως να δηλώνει επιτέλους παρουσία στη δουλειά των Afghan Whigs.
