Better Looking Records
Better Looking through independency!
Ακόμη κι αν πέρασαν οι μέρες που μια ανεξάρτητη εταιρεία μπορούσε να σου... σώσει τη ζωή, τουλάχιστον υπάρχουν και στις μέρες μας άνθρωποι που αφιερώνουν τη δική τους ζωή σε ανεξάρτητες εταιρείες. Το έχω πει πολλές φορές ότι πλέον πρότυπα indie, D.I.Y. αισθητική και προπάντων «προχωρημένης» αντίληψης θεωρώ μόνο τα dance labels. Το indie rock κάπου έδειξε να χάνεται στο δρόμο και συντηρητικοποιήθηκε στην προσπάθεια του να... συντηρήσει την ανεξαρτησία του. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αναζητούμε συνήθως τις εξαιρέσεις και στην περίπτωση της Better Looking Records φαίνεται ότι βρίσκεται μια εξαίρεση. Ικανή όμως να αλλάξει τους κανόνες είναι;
Με έδρα τη Santa Monica Boulevard του Los Angeles οι τύποι της Better Looking Records φροντίζουν με κάθε τρόπο να διασώσουν το indie πνεύμα των 90ς (το οποίο όσο αστείο ακούγεται σήμερα, άλλο τόσο συναρπαστικό υπήρξε τότε) είτε αυτό είχε να κάνει με τον αμερικάνικο μετα-κολεγιακό ροκ ήχο, είτε με τις (πάντοτε) πιο επιδεικτικά ευαίσθητες ευρωπαϊκές κιθαρωδίες τύπου Sarah Records. Ποιος νοιάζεται για όλα αυτά; Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ γνωρίζω πολύ κόσμο που θεωρεί τους Pavement δυναμικό ισοδύναμο των Beach Boys (χωρίς πολλές φορές να γνωρίζει τους δεύτερους) και τους My Bloody Valentine τους εντάσσει στη σφαίρα της... κλασσικής μουσικής.
Οι Paul Fischer και David Brown είναι τα «αφεντικά» της εταιρείας. Δεν γνωρίζω αν θα καταφέρουν να εξελίξουν την Better Looking στη Matador των 00ς, βλέπω όμως ότι λειτουργούν με τον ενδεδειγμένο τρόπο για να πετύχουν κάτι τέτοιο. Η εταιρεία μετράει μικρό χρονικό διάστημα ζωής και η τελευταία της κυκλοφορία (τη στιγμή που γράφτηκε το κείμενο, ε;)έχει τον κωδικό 007 (καλό!). Δύο είναι οι λόγοι που αποφασίζω να ασχοληθώ εκτενώς με την Better Looking από τόσο νωρίς. Πρώτα γιατί στον κατάλογο της βρίσκω το δεύτερο νούμερο από τη σειρά συλλογών 'Holiday Matinee' και δεύτερον γιατί ένα από τα τρία νέα γκρουπ που παρουσιάζονται παρακάτω έχει αυτό το... κάτι που θέλω όταν αποφασίζω να ξεχαστώ και να ενδώσω και πάλι στις indie rock πιέσεις! Πάμε να δούμε αναλυτικά τέσσερα νούμερα από τον κατάλογο της Better Looking Records σαν μια πρώτη γνωριμία με τον κόσμο της...
HOLIDAY MATINEE CD COMPILATION VOLUME 2
Better Looking Records
Με έδρα το San Diego της California εδώ και δύο χρόνια η Holiday Matinee είναι μια ανεξάρτητη εταιρεία «marketing and publicity». Αυτό με δυο λόγια σημαίνει ότι με ανεξάρτητο ήθος και πάθος οι υπεύθυνοι της εταιρείας παίρνουν ένα μάτσο μπάντες και αναλαμβάνουν να τις διδάξουν τα λάθη που έκαναν οι Superchunk και ποτέ δεν έφτασαν εκεί που άξιζαν. Τις «μανατζάρουν» δηλαδή χωρίς την τρομοκρατική έννοια που έχει αποκτήσει ο όρος στα πλοκάμια της μουσικής βιομηχανίας. Είσαι ανεξάρτητος καλλιτέχνης πας εκεί και σε βοηθούν να «εξαρτηθείς». Να βγεις μαζί με άλλους συναδέλφους σου στο δρόμο δηλαδή (συγκρότημα που δεν παίζει live... να πάει από εκεί που ήρθε!), να σε ακούσει καμιά δισκογραφική, να μπουν τα τραγούδια σου σε κανά promo compilation και άλλα τέτοια... Οι Holiday Matinee Tours έχουν ήδη γνωρίσει αρκετή επιτυχία και γενικά οι τύποι είναι αρκετά δημιουργικοί για να τους αγνοήσει κανείς.
Οι συλλογές σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη κίνηση. Η δεύτερη αυτή συλλογή από το επιτελείο της Holiday Matinee είναι ένα πρώτης τάξεως εναλλακτικό compilation... με ουκ ολίγα διαμαντάκια να λάμπουν μέσα του. Από μακριά φεγγοβολάει το απίστευτο 'The calendar hang itself', το καλύτερο τραγούδι από το αριστουργηματικό 'Fevers & Mirrors' LP των Bright Eyes. Θα βρούμε και τους Wheat, των οποίων το όνομα ακούστηκε αρκετά πριν από δύο χρόνια με την έξυπνη ατμοσφαιρική pop του 'Hope And Adams' album. To 'Flat black' είναι μια downtempop σπιτική ηχογράφηση από το 1999, με όλα τα καλά και τα κακά αυτών των περιπτώσεων. Θα ξεχωρίσω ακόμη τους 'The Album Leaf' για το βιομηχανικό ambient του 'Audio Pool' και τον τρόπο με τον οποίο το εξανθρωπίζουν στην πορεία (πρόκειται για project καθαρά προσωπικό του Jimmy LaValle, ντράμερ των Tristezza που τους συναντάμε παρακάτω σε ένα μάλλον αδιάφορο κομμάτι ιδίας αισθητικής, πλην λιγότερο συναρπαστικό). Τους νέους «ροκάδες» της Sub Pop, τους Vue, δεν τους συμπάθησα ποτέ... και τα μπάσταρδα του Jon Spencer να πάνε από εκεί που ήρθαν.
Εσείς πάντως φροντίστε να ενημερώνεστε από τις συλλογές της Holiday Matinee σχετικά με τα τεκταινόμενα στον (ταλαίπωρο) ανεξάρτητο ήχο και αναρωτηθείτε γιατί και στη χώρα μας δεν υπάρχει μια εταιρεία αναλόγων δραστηριοτήτων και ενδιαφέροντος (απάντηση: γιατί δεν βγαίνει οικονομικά!).
The JEALOUS SOUND : The jealous sound EP
Better Looking Records
Οι Knapshack παρέμειναν αιωνίως (από το 1993 δηλαδή...) ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του αμερικάνικου underground, κι ας περιόδευσαν με τα μεγαθήρια του χώρου (Pavement, Rocket From The Crypt). Οι καλιφορνέζοι rockers πολλές φορές κάνανε τον όρο pop punk να ακούγεται και πάλι με ενδιαφέρον, για αυτό και χαίρομαι που συναντάω στους Jealous Sound τον τραγουδιστή και κιθαρίστα τους Blair Shehan (μαζί με μια σχεδόν all-star ομάδα από διάφορες μπάντες- Ten Foot Pole, Sunday's Best κ.λ.π.).
Πέντε τραγούδια μελωδικής, νευρώδους και μετρημένα θορυβώδους pop θα βρει ο υποψήφιος αγοραστής στο παρόν EP. Όσοι αγάπησαν τους Husker Du στις τελευταίες μέρες τους, τους Sugar σε όλη τη διάρκειά τους και τον Bob Mould τον λατρεύουν σα θεό... θα βρουν εδώ τον ήχο τους. Περιττεύει η αναφορά περισσότερων επιρροών γιατί ο θείος Bob επισκιάζει τους πάντες. Στα μείον η ομοιομορφία των συνθέσεων και τα τυπικά φωνητικά του Shenan (αυτό μπορείς και να το εκλάβεις ως θετικό βέβαια). Στα συν το πάθος των τραγουδιών, οι υπέροχες κιθάρες και η pop ευστοχία στο α λα Teenage Fanclub χαρωπό 'Quiet Life'. 6/10
THE GOOD LIFE : Novena On A Nocturn
Better Looking 2000
Πίσω από τον όμορφο τίτλο του δίσκου, το υπέροχο εξώφυλλο και το αισιόδοξο όνομα του σχήματος κρύβεται ο κύριος Tim Kasher και οι ατελείωτες ευαισθησίες του, τις οποίες φροντίζει να ντύνει με επιμελημένο lo-fi θόρυβο από τις κιθάρες και τα ξεχαρβαλωμένα κρουστά και με όμορφες (σαν τη ζωή) απλές μελωδίες. Ο Tim Kasher έρχεται από το σχήμα των Cursive και σε αυτή την παρ' ολίγον solo προσπάθεια του τον βοηθάνε ουκ ολίγοι φίλοι του από διάφορα ανεξάρτητα σχήματα. Ο Kasher με τον δικό του...-αμερικάνικο- τρόπο προσεγγίζει την ευρωπαϊκή τραγουδιστική ευαισθησία, όπως αυτή έχει σφραγιστεί από τη γραφή του Robert Smith και των απογόνων του (και ακόμη παραπέρα). Το παραπέρα βέβαια το επιδιώκει και ο ίδιος μιας και ρίχνει κλεφτές ματιές και στους «κλασσικούς» της pop μουσικής (που ως γνωστόν πλέον είναι κυρίως Γάλλοι...).
Άμεσα ο δίσκος ξεφεύγει από τα standards του lo-fi και αποκτά επιφάνεια πιο λυρική, πιο πλούσια και ασφαλώς λιγότερο βαρετή και τετριμμένη. Το απαραίτητο πλέον... πιάνο βάζει κι εδώ το χεράκι του. Χωρίς να είναι και Stuart Staples ο Kasher ουκ ολίγο πόνο φαίνεται να κουβαλά μέσα του... καταφέρνει όμως και τον εκφράζει με αξιοπρέπεια και μέτρο. Δεν κλαψουρίζει και δε γκρινιάζει. Εννιά τραγούδια και τριαντα πέντε λεπτά σε διάρκεια. Όσο ακριβώς χρειάζεται ένας καλός δίσκος για να μην υποκύψει σε φλυαρίες. Αυτός ο δίσκος ασφαλώς και πρέπει να ξεφύγει από το στενό ανεξάρτητο κύκλωμα και να βρει διέξοδο προς τα έξω. Οι φίλοι των Smiths, των Pavement και των Belle & Sebastian είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσουν μαζί μου. Καμιά φορά και χωρίς να κάνεις κάτι πρωτότυπο δεν μπορείς παρά να μας κερδίζεις, κ.Kasher. 8/10
THE AND/ORS : Will self-destruct
Better Looking 2000
Δεκατέσσερα τραγούδια σε ένα μισάωρο; Οι The and/ors με γύρισαν πολύ πίσω... πόσο καιρό έχω να ακούσω ένα δίσκο των Replacements; Αιώνες μου φαίνεται! Πρόκειται περί τεσσάρων ατόμων, που και πάλι μπορούν να χαρακτηριστούν... βετεράνοι της ανεξάρτητης κιθαρωδίας. Οι τύποι πίνουν νερό στο όνομα του αμερικάνικου punk ήχου. Ξεκινούν από τους Television, περνάν στους Husker Du και καταλήγουν στους Pavement. Και εκεί είναι που μένουν για τα καλά! Αυτός ίσως είναι ο πιο Pavement-influenced δίσκος που έχω ακούσει στη ζωή μου. Αν δε τον ακούσει και ο ίδιος ο Malkmus... πιθανό είναι να αναρωτιέται σε ποιο συρτάρι είχε ξεχάσει αυτά τα τραγούδια. Οι φίλοι του είδους είτε θα εκνευριστούν με αυτό το γεγονός, είτε θα ικανοποιηθούν μιας και θα βρουν αρκετές δόσεις για να ικανοποιήσουν τη στέρησή τους. Ακόμη δεν έχω ακούσει το νέο δίσκο των πάλαι ποτέ λατρεμένων Guided By Voices... και ασφαλώς δεν μπορώ να απονείμω στους The And/ors τον τίτλο τον λοουφιντελιστών της χρονιάς. Τους απονέμω όμως το βραβείο των «πιστών» του είδους... 6/10
Αντί επιλόγου...
Ακούγοντας τα παραπάνω και ψάχνοντας λίγο περισσότερο για ήχους και ονόματα που να σχετίζονται με όλα αυτά σχεδόν νοστάλγησα ακούσματα με τα οποία είχα να καταπιαστώ χρόνια τώρα. Και φυσικά ας μη σπεύδουμε να χαρακτηρίσουμε όλα αυτά τα πράγματα παρωχημένα και... εκτός εποχής. Το ξέρουμε πολύ καλά πλέον ότι η μουσική και οι... μόδες της όχι απλά κάνουν κύκλους, αλλά και ότι αυτοί οι κύκλοι ολοένα και έχουν μικρότερη ακτίνα. Τα πράγματα επιστρέφουν στις μέρες μας πιο σύντομα απ' ότι νομίζουμε!
*Ευχαριστώ πολύ τον Μάνο Νομικό για τη συνεργασία και την επαφή με το υλικό της Better Looking Records. Τα χαιρετίσματά μου στους φίλους του στην Αμερική!
Επί του πιεστηρίου...
Η εταιρεία κυκλοφορεί αυτό τον καιρό το cd 'Songs For Cassavetes-An All Ages Film', soundtrack σε ένα ντοκιμαντέρ που αφορά την ιστορία του punk και DIY κινήματος στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 90 και το οποίο πρέπει... να δούμε ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ! Στο cd περιλαμβάνονται ακυκλοφόρητα και σπάνια κομμάτια από τους The Make Up, Unwound, Tullycraft, Dub Narcotic Sound System κ.α. Πληροφορίες για όλα αυτά στο site... www.betterlookingrecords.com.
