Βιογραφικό

Οι Amebix είναι ένα από τα δυσκολότερα συγκροτήματα στο να καταταγούν σε κάποιο μουσικό είδος. Οι πρώιμες anarcho-punk τους αναζητήσεις, σε συνδυασμό με τον έξαλλο hardcore τρόπο ζωής τους, έρχονται αναπόφευκτα σε αντιδιαστολή με το μετέπειτα βαρύγδουπο industrial crust-punk που έβγαζαν και που πλησίαζε επικίνδυνα το heavy metal των Black Sabbath ή των Motorhead.

Όπου όμως και να τους κατατάξεις δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς στο ταλέντο και τη δημιουργικότητά τους, που τους χρήζει ως πρότυπο για όποιον θέλει ν' ακολουθήσει έναν σκληρό, βαρύ κι επιθετικό ήχο.

Ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1978 σε μια μικρή κωμόπολη της νοτιοδυτικής Αγγλίας σαν Band With No Name με τον Rob (Aphid) Miller φωνητικά, τον αδελφό του Chris (Stig) Miller κιθάρα, τον Andy "Billy Jugg" Hoare ντραμς και τον Clive Barnes μπάσο που γρήγορα παραχώρησε την θέση του στον Rick Gatsby.

Ο Rob, ερασιτέχνης μουσικογραφιάς τότε, πήγε να καλύψει μια συναυλία των Crass στο Πλύμουθ. Εκεί γνωρίζεται με κάποια μέλη του γκρουπ και τους δίνει ένα demo που στο μεταξύ είχαν ηχογραφήσει. Αυτό περιείχε έξι σχεδόν άθλια κομμάτια που ώ της εκπλήξεως είχε καταφέρει να πουλήσει τέσσερα αντίτυπα με θύματα γνωστούς και φίλους από το σχολείο.

Λίγο καιρό μετά το τραγούδι University Challenged από το συγκεκριμένο demo συμπεριλαμβάνεται στο πρώτο Bullshit Detector, οι Band With No Name αλλάζουν τ' όνομά τους σε Amebix, ο δε Aphid μεταμορφώνεται σε Baron.

Είναι τότε που συναντούν τον Martin Baker ένα σχιζοφρενή ντράμερ που τους προσφέρει για διαμονή το πολυτελές σπίτι των γονιών του, που γρήγορα μετατρέπεται σε στέκι για πρόβες και κραιπάλες. Όταν οι γονείς του Martin επιστρέφουν, έντρομοι τον στέλνουν απευθείας σε ψυχιατρική κλινική και οι υπόλοιποι διώχνονται κακήν κακώς. Πάντως η συμβολή του Martin στην ανάπτυξη του γκρουπ ήταν μεγάλη και έγκειται στο γεγονός πως αυτός ήταν ο συνδετικός κρίκος για να αποκτήσει ο ήχος των Amebix μια πιο βαρύγδουπη στα όρια του Goth αίσθηση από το συμβατικό punk rock ήχο της εποχής. Αργότερα, στο πρώτο τους LP θα γράψουν το Largactyl ένα από τα καλύτερά τους τραγούδια ως φόρο τιμής για τον άτυχο παλιόφιλό τους.

Μόνα τους και πάλι τα δύο αδέλφια, προσλαμβάνουν τον Norman Butler στα keyboards, και περιπλανώμενοι φτάνουν στο Μπρίστολ όπου γνωρίζουν την πιο σκληρή πλευρά της ζωής μένοντας σε διάφορες καταλήψεις για περίπου τέσσερα χρόνια, περνώντας κάθε είδους κακουχίες και εθισμούς και κάνοντας δεσμούς με τοπικά hardcore γκρουπ όπως οι Chaos UK και οι Disorder. Από τους τελευταίους δανείζονται τον ντράμερ τους τον Virus και κυκλοφορούν το πρώτο τους single.

Το Who's The Enemy βγαίνει στη Spiderleg Records των Flux Of Pink Indians και περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια τα Carnage, Curfew, Belief και No Gods No Masters. Το single είναι μια μίξη thrash με βαρύ hardcore punk και μικρές πινελιές από ήχους που θυμίζουν Killing Joke, που άλλωστε ανέκαθεν αποτελούσαν τους ήρωες τους. Θεματολογία εναντίωσης σε θεσμούς, πολιτικές και θρησκείες με το No Gods No Masters να είναι και το κομμάτι που αποτέλεσε και το διαχρονικό τους motto. Η παραγωγή έγινε από τον Mark Byrne μετέπειτα Vice Squad, ενώ το δισκάκι θα φτάσει στο νούμερο τριάντα τρία του indie τοπ τον Αύγουστο του 1982.

Στις αρχές του 1983 βγαίνει το εφτάιντασο Winter/Beginning Of The End στους ίδιους μουσικούς προσανατολισμούς με τον προκάτοχό του, ένα single που περιγράφει με χαρακτηριστική ακρίβεια την αθλιότητα της ζωής τους και τις κακουχίες που περνούν στις δύσκολες μέρες στο Bristol. Βρίσκοντας σχετικά καλή ανταπόκριση το σιγκλάκι φτάνει στο νούμερο δεκαοχτώ του indie τοπ της Αγγλίας.

Η τελευταία τους ηχογράφηση στη Spiderleg είναι το δωδεκάιντσο EP No Sanctuary με εφτά τραγούδια. Σε αυτό τη θέση του Norman έχει καταλάβει ο John "Jenghis" Bortwick. Ο δίσκος είναι ένα συνονθύλευμα goth και dark συνθέσεων, βασισμένα σε αργό, βαρύ heavy metal με αντιεξουσιαστικούς στίχους κατάλοιπο των θεωριών του Baron. Με αυτό τον αλλοπρόσαλλο συνδυασμό οι Amebix καταφέρνουν και πιάνουν για μία ακόμη φορά τον παλμό του κόσμου, που τους το ανταποδίδει ανεβάζοντας το EP στο νούμερο δέκα του τοπ.

Το No Sanctuary θα τραβήξει το ενδιαφέρον του Jello Biafra που λανθασμένα θα τους θεωρήσει hardcore γκρουπ και θα τους προσφέρει συμβόλαιο για ένα άλμπουμ στην Alternative Tentacles. Το LP Arise που ακολουθεί το 1985, είναι και το πρώτο μη Αμερικάνικο που βγαίνει από την συγκεκριμένη εταιρία. Σε αυτόν τράμερ είναι ο Robert "Spider" Richards ενώ στα synths ο George "The Dragon".

Το Arise είναι ένα δύστροπο άλμπουμ, προσβλητικό σε ορισμένες στιγμές, ξεκομμένο από το hardcore όσο ξεκομμένοι από την κοινωνία είναι και οι ίδιοι, χωμένο μέσα στο σκοτάδι, γεμάτο μελαγχολία και διαβρωμένο με heavy στοιχεία, φόρος τιμής στους Black Sabbath. Φωνητικά κοντά σε αυτά του Lemmy αλλά και ένα δυναμικό τοίχο από βαρύγδουπο ήχο σαν αυτόν των Killing Joke που είναι και η βασικότερή τους επιρροή τους και σε αυτό το άλμπουμ. Το κομμάτι της πίτας που αναλογεί στο punk περιορίζεται μόνο στους στίχους που εξακολουθούν και παραμένουν ασυμβίβαστοι γεμάτοι πολιτικά μηνύματα. Το άλμπουμ θα φτάσει στο νούμερο τρία του indie τοπ στο τέλος του 1985 συνεχίζοντας και αυτό την επιτυχία των προηγούμενων κυκλοφοριών.

Το 2000 το Arise επανακυκλοφόρησε σε CD με την προσθήκη δύο ακόμη κομματιών των Right To Ride και Beyond The Sun, που είναι τα δύο τελευταία demo του γκρουπ, και είναι τόσο καλά που κερδίζουν κατά κράτος τα περισσότερα παλιά κομμάτια του Arise. Σε αυτά η θεματολογία τους έχει να κάνει με τις μηχανές, την αγάπη τους γι' αυτές και τη συμπαράστασή τους προς το κίνημα των μηχανόβιων που τον καιρό εκείνο είχε κάποια προβλήματα με τον Αγγλικό νόμο. Στη βινυλιακή επανέκδοση του Arise, αυτά τα δύο κομμάτια προσφέρονταν ως bonus single στα πρώτα αντίτυπα.

Το 1987 βγαίνει το δεύτερο LP του γκρουπ το Monolith στην Heavy Metal Records. Σε αυτό τη θέση πίσω από τα keyboards έχει πάρει ο A. Droid. Το Monolith όπως και το Arise ξεκινάει με ένα instrumental αργό κομμάτι, με μελωδικές πινελιές, ενώ σε όλο το υπόλοιπο άλμπουμ κυριαρχεί ένα σκοτεινό, βαρύ κι ασήκωτο crust heavy metal με πολύ λιγότερες πλέον hardcore αναφορές. Ακόμη και τα ηχοστρώματα που ξετίναζαν τους Killing Joke αρχίζουν να εκλείπουν, σε ένα τελικά πολύ σκοτεινό, βρώμικο και δυσκολοάκουστο τελικά άλμπουμ.

Αμέσως μετά την κυκλοφορία του Monolith οι Amebix διαλύονται δίνοντας την αποχαιρετιστήρια συναυλία τους στο Σαράγιεβο.

Μετά τη διάλυση του γκρουπ ο Stig, ο George και ο Spider σχηματίζουν τους Zygote με μπασίστα τον Tim Crow, βγάζοντας το άλμπουμ Wind Of Knives, την ίδια ώρα που ο Baron αποτραβιέται σε μια από τις πιο απομονωμένες περιοχές της Βρετανίας ακολουθώντας το επάγγελμα του κατασκευαστή σπαθιών.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, τρεις είναι οι σημαντικότερες κυκλοφορίες που καταπιάνονται με την μουσική των Amebix. Αυτές είναι το LP The Power Remains του 1993 της Γερμανική Skuld που η πρώτη του πλευρά έχει τα τέσσερα demo του Monolith και η δεύτερη ένα live του 1987, η bootleg συλλογή του 1998 ονόματι The Beginning Of The End που περιλαμβάνει τα δύο σιγκλάκια, καθώς και το No Sanctuary και το CD Make Some Fucking Noise - Live In Ljubljana του 2003.

Τον Φεβρουάριο του 2008 μετά από μια εικοσαετή απουσία οι Amebix επιστέφουν με τους Baron και Stig, έχοντας μαζί τους στα ντραμς τον Roy Mayoga στα ντραμς. Παράλληλα η Alternative Tentacles κυκλοφορεί το No Sanctuary - The Spiderleg Recordings που περιλαμβάνει και τις τρεις κυκλοφορίες του γκρουπ στη Spiderleg. Έναν χρόνο αργότερα βγαίνει και το DVD Risen, ένα ντοκιμαντέρ αφιερωμένο σε όλη τη διαδρομή των Amebix γκρουπ με πολλές συνεντεύξεις, φωτογραφικό υλικό και αποσπάσματα από τις κατά καιρούς συναυλίες του γκρουπ.