The Positive Mental Attitude of

Όταν ο Dee Dee Ramone έγραφε το τραγούδι Bad Brain για να το βάλει στο Road To Ruin, το μόνο που δεν περίμενε, ήταν πως ο τίτλος του θα ενέπνεε τόσο πολύ τέσσερεις νεαρούς Αφροαμερικανούς, που θα το έκαναν όνομα για το συγκρότημά τους και κατ' επέκταση συνώνυμο του αφηνιασμένου και ως τα άκρα ήχου που θα ονομάζονταν hardcore. Οι Paul D. Hudson γνωστότερος ως H.R. (Human Rights) ή κατ' άλλους Hunting Rod στα φωνητικά, ο μικρότερος αδελφός του Earl Hudson στα ντραμς, ο Garry Miller ή Dr. Know ή απλώς Doc στην κιθάρα και ο Darryl Aaron Jennifer στο μπάσο, ήταν αυτοί που ουσιαστικά καθιέρωσαν τον Αμερικάνικο hardcore ήχο και έγιναν ο πρώτος κρίκος σε μια πολύ μεγάλη αλυσίδα που κάθε κομμάτι της θα περιλάμβανε συγκροτήματα μεγάλης εμβέλειας όπως οι Dead Kennedys, οι Black Flag οι D.O.A., οι Circle Jerks και πολλοί άλλοι.

Πιτσιρικάδες ακόμη ξεκίνησαν σαν ένα fusion jazz κουιντέτο με το όνομα Mind Power, έχοντας ως βασικό τραγουδιστή τον Sid McCray. Όταν ο τελευταίος ανακάλυψε το punk rock των Sex Pistols και των Clash, ήταν σα να παρέλαβε κάποια θεϊκή εντολή που αυτή τον διέταζε να το μεταλαμπάδευσε στα υπόλοιπα μέλη. Και όταν σιγουρεύτηκε πως αυτό έχει μπολιαστεί για τα καλά μέσα τους, αισθανόμενος πως έχει εκπληρώσει το χρέος του, φεύγει, αφήνοντας τα υπόλοιπα να τα γράψει η ιστορία.

Οι εναπομείναντες τέσσερεις διαπιστώνουν πως ο μουσικός ανεμοστρόβιλος του punk άρχιζε να σαρώνει και τη δική τους πλευρά του Ατλαντικού. Συγκροτήματα όπως οι Ramones, οι Heartbreakers, και οι Dead Boys αρχίζουν και αφήνουν το στίγμα τους και τα παλικάρια μας αποφασίζουν να παρατήσουν μια και καλή τη jazz rock ανακατωσούρα και να στραφούν με όλη τους την ψυχή στο punk rock. Μέσα από αυτό - ο μύθος κάτι λέει για το Police And Thieves των Clash - ανακαλύπτουν τη reggae των Wailers και του Lee "Scratch" Perry, που αν για τους Clash ήταν ένα ακόμη τυπικό επακόλουθο της ηχητικής τους παραζάλης, γι' αυτούς και εν' μέσω του ρασταφαριανισμού έγινε θρησκεία, ο Jah το νόημα της ζωής τους και ο Χαϊλέ Σελασιέ ο προφήτης τους που ως μετενσάρκωση του Χριστού ήλθε στη γη για να μας σώσει από τις αμαρτίες.

Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, είναι ακριβώς αυτό που εξευτελίζει πέρα ως πέρα την όλη φιλοσοφία του punk. Το punk της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, παραβιάζεται ασύστολα από κάποιους που το χρησιμοποιούν ως μέσο για να υμνήσουν τον Αδάμ και την Εύα, τον Jah και τον Χαϊλέ Σελασιέ, για να τραγουδήσουν για Βαβυλώνες, προφήτες και πιστούς υπηρέτες. Το πιο φυσιολογικό ήταν το ίδιο το punk να τους αποβάλλει από τα σπλάχνα του στη στιγμή, ή να τους αγνοήσει επιδεικτικά και στη χειρότερη να τους πάρει με τα γιαούρτια. Κι όμως οι Bad Brains λατρεύτηκαν όσο λίγοι άλλοι και έχαιραν τέτοιου απεριορίστου σεβασμού, που ελάχιστα συγκροτήματα κατάφεραν ν' αποκτήσουν. Άραγε τι στο καλό υπήρχε πάνω τους και είχαν τέτοια μαζική αποδοχή, ακόμη και από τα λεγόμενα anarcho - punk συγκροτήματα της εποχής, με ολωσδιόλου αντίθετες φιλοσοφικές και πολιτιστικές αναζητήσεις; Ήταν η μουσική; το στυλ; αυτό το Positive Mental Attitude που ακολουθούσαν; Ότι και να ήταν, ότι και είχαν, αυτό βρίσκονταν στο DNA τους και το μετέδιδαν με τρόπο μοναδικά μαγευτικό και εξαιρετικά επιτυχημένο.

Όταν πλέον είχε αποτιναχτεί από πάνω τους το Jazz Rock παρελθόν τους, και η σωτηρία της ψυχής τους είχε βρει καταφύγιο μέσα από τον ρασταφαριανισμό, άρχιζαν σιγά - σιγά να χτίζουν τον ήχο τους περνώντας ατελείωτα βράδια γεμάτα πρόβες και προσευχές και όποτε τους δίνονταν η ευκαιρία παίζοντας για φίλους στα - η αλήθεια είναι - περιορισμένα σε αριθμό μικρά κλαμπάκια της πρωτεύουσας που τους δέχονταν.

Έτσι, άρχισε σιγά - σιγά με αυτούς ως επίκεντρο, ν' αναπτύσσεται ένας πυρήνας συγκροτημάτων, που μέσα από αυτά ξεπήδησαν ορισμένοι μετέπειτα "σταρ" του punk rock όπως ο Ian MacKay (Teen Idles, Minor Threat, Fugazi) και ο Henry Rollins (SOA, Black Flag, Rollins Band), ή ετοιμάστηκε το έδαφος για ν' απλωθεί το hardcore ακόμη περισσότερο στην πρωτεύουσα με συγκροτήματα όπως οι Government Issue, οι Scream και οι Youth Brigade. Οι ίδιοι όμως ένοιωθαν ν' ασφυκτιούν στον περιορισμένο χώρο της πρωτεύουσας και έψαχναν την ευκαιρία να φύγουν από κει για τόπους που το ταλέντο τους θα είχε περισσότερες πιθανότητες να ακμάσει. Όταν πετάχτηκαν και από το τελευταίο κλαμπ που μπορούσαν να παίξουν, τα μαζεύουν και μετακομίζουν στη πιο μεγάλη και με περισσότερες ευκαιρίες Νέα Υόρκη.

Εκεί τον Δεκέμβριο του 1979 βγάζουν το πρώτο τους single Pay To Cum/ Stay Close To Me και αλλάζουν τη ιστορία της νεότερης ιστορίας του rock. Το Pay To Cum κυκλοφόρησε από την "δική τους" Bad Brain Records σε παραγωγή του Ελληνοαμερικανού Jimmy Quidd. Εξ' ολοκλήρου DIY κυκλοφορία, από το εξώφυλλο όπου οι τέσσερεις νεαροί φωτογραφίζονται από έναν άγνωστο δωδεκάχρονο φίλο τους, ως την τυπογραφική δουλειά και τη διανομή που έγινε με αποκλειστικά δικά τους μέσα. Όσο για τη μουσική; Όπως λέει ο H.R. οι Bad Brains ήθελαν απλώς να βγάλουν κάτι πιο γρήγορο από αυτό που έπαιζαν οι Ramones. Και όχι μόνο τα κατάφεραν, αλλά μπόρεσαν και έβγαλαν ένα faster than faster μουσικό δημιούργημα με έναν φρενήρη ρυθμό και με ασυγκράτητα φωνητικά που θαρρείς και τρέχουν στις 78 στροφές. Το Pay To Cum, μόλις σε ενάμιση λεπτό που διαρκεί, ως άλλο πολυβόλο ρίχνει τις σφαίρες του κατά ριπάς, για να σταματήσει το ίδιο απότομα όπως ξεκινάει επιτελώντας το έργο που του επέλεξε γι' αυτό η μοίρα. Και παρόλο που το flip side Stay Close To Me δεν είναι του ίδιου επιπέδου τραγούδι, από μόνο του το Pay To Cum αποτελεί ένα τρομακτικό ντεμπούτο που όμοιό του λίγες φορές επαναλήφθηκε. Ο Jello Biafra πανέξυπνος και διορατικός, αμέσως το τσαλάκωσε και το έβαλε στην συλλογή που άλλαξε το ρου της μουσικής (Let Them Eat Jellybeans!), ενώ 32 χρόνια μετά τον Απρίλιο του 2011 το σιγκλάκι επανηχογραφήθηκε προς τιμήν της τέταρτης "record store day".

Bad Brains: Tape, Roir Records 1982. (10)

Με ένα σαθρό βιογραφικό που περιλάμβανε ένα και μόνο single, οι Bad Brains παίρνουν τους δρόμους για την πρώτη τους μίνι περιοδεία. Μοναδικό τους όπλο στην περιοδεία αυτή, η φήμη, που συχνά προηγούνταν της εμφάνισης και την έκανε σαν ιερή μυσταγωγία, ένα είδος gospel θρύλου. Η περιοδεία πραγματοποιήθηκε στο εσωτερικό της χώρας μόνο, καθώς η απόπειρά τους να παίξουν στην Αγγλία ως support των Damned δεν στέφτηκε με επιτυχία γιατί οι Βρετανικές αρχές δεν τους επέτρεψαν την είσοδο στη χώρα.

Με τον καιρό και έχοντας αρκετά τραγούδια στο παλμαρέ τους, απευθύνονται στην Roir μια δισκογραφική στη Νέα Υόρκη που ειδικεύονταν ως επί τω πλείστον στην κυκλοφορία κασετών. Οι Dictators, οι Suicide και οι New York Dolls ήταν κάποια από τα γκρουπ που είχαν δοκιμάσει, επιτυχημένα μάλιστα, αυτό τον τρόπο διανομής του υλικού τους από τη συγκεκριμένη εταιρία. Εκεί το 1982 κυκλοφορούν την πρώτη τους δουλειά με τίτλο τ' όνομά τους σε παραγωγή του Jay Dublee.

Και αυτό που βγαίνει είναι κάτι εξωπραγματικό. Είναι ένας ανυπέρβλητος σίφουνας, μια μουσική καταιγίδα γρήγορη σαν αστραπή, ένας πρωτάκουστος και αφηνιασμένος ήχος που θαρρείς πως έρχεται από το υπερπέραν. Φωνητικά -throats αναφέρονται - χωρίς ανάσα και μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, που σε κάνουν και αναρωτιέσαι αν βγαίνουν από άνθρωπο ή από μια μηχανή παραγωγής φωνητικών. Εξέχοντα κιθαριστικά σόλα και μανιασμένα ντραμς που βαρούν ανελέητα εκπλήσσουν τα άμαθα ως τότε αυτιά του δύσμοιρου ακροατή. Μπροστά σ' αυτήν τη χιονοστιβάδα ακόμη και τα πιο γρήγορα κομμάτια των Dead Kennedys φαντάζουν σαν τραγούδια για παιδάκια προσχολικής ηλικίας. Τρία reggae κομμάτια στρατηγικά τοποθετημένα δίνουν ανάσες (σε όλους), κάθε φορά που αυτές είναι έτοιμες να κοπούν και φτου και πάλι από την αρχή.

Τα κομμάτια που αποτελούν το Bad Brains έχουν μείνει πλέον κλασικά και φυσικά αξεπέραστα όπως το τρελαμένο Sailin' On, το ενάντια σε οτιδήποτε υλικό Don't Need It, το Supertouch/Shitfit που αναγγέλλει το τέλος του κόσμου, το θαυμαστό Regulator του Sid McCray, το Big Takeover όπως φυσικά και το Pay To Cum που το βρίσκουμε και πάλι μπροστά μας. Οι Minor Threat, οι Scream και οι 7 Seconds είναι μερικοί από τους δεκάδες που χρωστούν τα μέγιστα σε αυτή την κασέτα, τοποθετώντας την εικόνισμα στο προσκέφαλό τους για πάρα πολλά χρόνια.

Η πρώτη φορά που το Bad Brains κυκλοφόρησε σε βινύλιο ήταν το 1989 με την ονομασία Attitude - The Roir Sessions από την In Effect για την Αμερική και την We Bite για την Ευρώπη με κάποιες πληροφορίες και σημειώσεις στο εσώφυλλο του από τον Ira Kaplan των Yo La Tengo, ενώ και η Roir το επανέκδωσε έναν χρόνο αργότερα.

Rock For Light: LP, PVC Records 1983. (10)

Κατά τη διάρκεια της περιοδείας των Bad Brains στην Αμερική για την προώθησή του πρώτου τους δίσκου, παρουσιάστηκε ένα πρόβλημα το οποίο θα ταλάνιζε για πολλά χρόνια την ύπαρξη ή την ανυπαρξία του συγκροτήματος. Είχαν πλέον αρχίσει να γίνονται γνωστές οι θέσεις του γκρουπ και περισσότερο του H.R. για την ομοφυλοφιλία και πόσο αυτή είναι κατακριτέα και απαγορευμένη από την πίστη τους. Όταν λοιπόν έφτασαν σε περιοχή του Τέξας για να παίξουν με τους Big Boys γνωστούς για τις διαφορετικές τους σεξουαλικές προτιμήσεις, ξέσπασε ένας πόλεμος μεταξύ τους και της όλης punk queer σκηνής. Οι M.D.C. με καλό όνομα τον καιρό εκείνο πρωτοστάτησαν σε αυτή την κόντρα ενάντια στους Bad Brains, με σχεδόν καταστρεπτικές συνέπειες για τους τελευταίους. Ταπεινωμένοι επιστρέφουν στη Νέα Υόρκη με το μέλλον τους να φαντάζει το λιγότερο δυσοίωνο.

Λίγο καιρό πριν γίνουν όλα αυτά, οι Bad Brains κυκλοφόρησαν δύο δωδεκάιντσα. Το πρώτο βγήκε στην Alternative Tentacles για την Αγγλική αγορά, λέγεται I Luv I Jah με τέσσερα κομμάτια, το ομώνυμο και τα I, Sailin' On και Big Take Over που ήταν ήδη γνωστά από την κασέτα της Roir, ενώ το άλλο είναι το I And I Survive με τέσσερα και αυτό κομμάτια από τον επερχόμενο πρώτο τους δίσκο. Είναι τα Destroy Babylon, Coptic Times, Joshua's Song και το I And I Survive. Το συγκεκριμένο E.P. βγήκε στην Bad Brain Records και αποτέλεσε την δεύτερη και τελευταία κυκλοφορία αυτής της ιδιότυπης εταιρίας.

Και ενώ η πιθανότητα το γκρουπ να διαλυθεί φάνταζε περισσότερο από ποτέ ως η πιο πιθανή, ένας λίγο - πολύ τρελούτσικος μουσικός ονόματι Ric Ocasek αναλαμβάνει να βγάλει το γκρουπ από το τέλμα, παίρνοντας το ρίσκο ν' αναλάβει την παραγωγή στο πρώτο τους άλμπουμ, και ανακηρύσσεται ως το μοναδικό τους αποκούμπι στην punk rock κοινωνία. Ο δίσκος θα ονομαστεί Rock For Light και θα βγει από την PVC Records το 1983. Παρόλο που πριν καν την κυκλοφορία αυτού του άλμπουμ οι Bad Brains βρίσκονταν στην κορυφή των hardcore συγκροτημάτων, με αυτή την κυκλοφορία κατοχυρώνουν ως αποκλειστικά δικό τους τον μοναδικό αυτό ήχο. Και αν λοιπόν το Bad Brains έβαλε τα θεμέλια για να δημιουργηθεί το οικοδόμημα του hardcore, το Rock For Light ολοκλήρωσε το χτίσιμο με τον καλύτερο τρόπο. Σχεδόν τα μισά κομμάτια του δίσκου υπήρχαν ήδη στο Bad Brains και με τον Ocasek στην κονσόλα επανηχογραφούνται, λειαίνονται λίγο και παίρνουν μια γυαλάδα και μια λάμψη ακόμη μεγαλύτερη.

Τα νέα κομμάτια είναι μια ακόμη γροθιά στο στομάχι, μια νέα ηχητική έκρηξη με τρομακτική ενέργεια και πείσμα που ξεσκίζει και τις εναπομείνασες καρδιές που δεν είχαν καταλάβει ακόμη τι γίνονταν. Καλύτερα όλων το σκληρό και με απαράμιλλο ρεφραίν We Will Not, το με την χεβυμεταλλίζουσα κιθάρα Coptic Time, το πολλά υποσχόμενο στη συνέχεια At The Movies, το καθαρόαιμο πανκίζον How Long Can A Punk Get?, χωρίς τα υπόλοιπα να υπολείπονται σχεδόν καθόλου σε ποιότητα. Και σε αυτό τον δίσκο τα reggae είναι τρία, που τυγχάνει να είναι τρία από τα καλύτερα όλων των εποχών του είδους, με προεξέχον ένα συγκλονιστικό I & I Survive που όμοιό του δεν μπόρεσε να ξαναβγάλει το μουσικό αυτό είδος. Στα credits του δίσκου τα Throat του H.R. αναφέρεται ως Throat του Josef 1 κάνοντας υπερβολικά σαφή τα θρησκευτικά του ιδεώδη.

Με τους Bad Brains ηγέτες και τους D.O.A. και Black Flag κατά πόδας το hardcore ανθεί για τουλάχιστον μια πενταετία προσφέροντας υλικό που δύσκολα θα επαναληφθεί τα κατοπινά χρόνια.

Αυτός που θα προτιμήσει την επανέκδοση του Rock For Light από την Caroline, θα κερδίσει τρία bonus κομμάτια τα Supertouch, I και Jam.

I Against I: LP, SST Records 1986. (9)

Το καλοκαίρι του 1986 οι Black Flag μας είχαν ήδη αποχαιρετήσει, όπως είχαν κάνει λίγο καιρό νωρίτερα και οι Dead Kennedys. Το hardcore κίνημα της Αμερικής σταδιακά άρχισε να φθίνει, ή να περιορίζεται σε συγκροτήματα μικρότερων δυνατοτήτων. Οι υψηλές ταχύτητες άρχισαν να φρενάρουν και ο ήχος άρχισε να παίρνει μια πιο brutal μορφή από τη στιγμή που οι μουσικοί είχαν αποφασίσει να δώσουν περισσότερη έμφαση στον όγκο και τα βαριά riff.

Οι πρωτομάστορες του είδους, αμέσως μετά το Rock For Light διαλύονται για πρώτη από τις πολλές φορές που θ' ακολουθήσουν και ο H.R. βρίσκει την ευκαιρία να ενσωματωθεί στους reggae Zion Train, ενώ παράλληλα και βήμα - βήμα αρχίζει το χτίσιμο μιας σόλο καριέρας που με το πέρασμα των χρόνων θ' αρχίσει να διογκώνεται, ώσπου θα φτάσει να περιλαμβάνει κοντά στους δέκα δίσκους και αρκετές συνεργασίες κυρίως με άλλους rasta μουσικούς και σχήματα.

Προς τα τέλη του 1985 μετά από σχεδόν τρία χρόνια διαλείμματος, η παλιοπαρέα αποφασίζει πως ήλθε ο καιρός για μια επανένωση. Βρίσκοντας καταφύγιο στην τεράστια τότε SST κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο με τίτλο I Against I. Στο σημείο αυτό οι Bad Brains βρίσκονται στο peak της θρησκευτικής τους πίστης, με αποτέλεσμα όλα σχεδόν τα τραγούδια που περιέχονται στο δίσκο στιχουργικά να κινούνται στην αναζήτηση της αλήθειας μέσω του Jah που υμνείται και δοξάζεται σε κάθε ευκαιρία.

Από μουσικής πλευράς είναι ένας δίσκος τελείως διαφορετικός από τους δύο προηγούμενους καθώς παραμερίζεται το hardcore τρεχαντήρι προς χάριν ενός πιο μεταλλικού ήχου, που αν εξεταστεί αντικειμενικά και στο σύνολό του, ακούγεται τελείως συμβατικός όπως θα ακούγονταν ένα άλμπουμ των Aerosmith ή των Kiss. Και είναι ακριβώς αυτό το γεγονός που ξενίζει κάπως στα αυτιά τον παλαιοτέρων οπαδών τους και ειδικά των πιο κολλημένων με το hardcore.

Και πράγματι δεν ξεπερνιέται εύκολα μία τύπου μπαλάντα ονόματι Hired Gun, ένα ποζεράδικο στα όρια των Bon Jovi Return To Heaven, ή ένα ξεκάθαρα ποπίζον She's Calling You. Ακόμη και ο H.R. που τον ακούμε να τραγουδάει το Secret Love μέσω τηλεφώνου από την φυλακή, εξευγενίζει τα Throat του βγάζοντας μια γλυκιά ίσως πιο light χροιά πρωτόγνωρη για τα δικά του δεδομένα.

Αλλά όταν αποφασίζουν να επαναφέρουν το punk attitude τους τότε τρέξτε να κρυφτείτε. Γιατί κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με τον σκληροπυρηνικό δυναμίτη που φέρει το όνομα I Against I, ούτε με το ανεπανάληπτο thrash μελόδραμα House Of Suffering.

Δύο μόνο τραγούδια που είναι υπέρ αρκετά για να στείλουν όλες τις heavy metal ξανθομαλλούσες περσόνες από Metallica και Slayer ως Iron Maiden και Judas Priest, μέσα σε μια σεμνή τελετή να παραδώσουν τα όργανά τους μια και καλή, διαισθανόμενοι την ξεκάθαρη ήττα τους και την ολοφάνερη τους κατωτερότητα. Αυτός είναι ο μοναδικός δίσκος των Bad Brains που δεν περιέχει κανένα reggae κομμάτι, ενώ για πρώτη φορά βγήκε και video - clip για ο ομώνυμο τραγούδι.

Με το πέρασμα των χρόνων όλο και περισσότεροι μουσικοί πειραματίστηκαν με αυτό το ιδιότυπο metal - punk που ακούστηκε από το I Against I όπως οι Suicidal Tendencies, οι Jane's Addiction, οι Faith No More και πολλοί άλλοι.

Live: LP, SST Records 1988. (9)

Η συνεργασία των Bad Brains με την SST συνεχίζεται με ένα ακόμη άλμπουμ. Αυτή τη φορά πρόκειται για το πρώτο τους ζωντανό, που επέλεξαν να το ονομάσουν απλώς Live. Τα τραγούδια που αποτελούν αυτό τον δίσκο προέρχονται από διάφορες συναυλίες που έδωσε το γκρουπ αμέσως μετά την κυκλοφορία του I Against I και λίγο πριν την (για μία ακόμη φορά) διάλυσή τους. Όπως είναι φυσιολογικό το I Against I δεσπόζει εδώ μέσα καλύπτοντας σχεδόν το εξήντα τοις εκατό των κομματιών, με τα υπόλοιπα να κατανέμονται ισομερώς σχεδόν από τις δύο προηγούμενες δουλειές του συγκροτήματος.

Ο ήχος για ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ εκείνης της εποχής είναι κρυστάλλινος και δυνατός, και καταφέρνει και αποδίδει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το πάθος και την ένταση που εξέπεμπε το γκρουπ, την ορμή που διέθετε, αλλά και τις ασύλληπτες συνθετικές και εκτελεστικές τους δυνατότητες. Ακούγοντας το δίσκο νοιώθεις μια θεσπέσια αύρα να ξεπηδά από τα ηχεία, αισθάνεσαι στο πετσί σου και ας μην είσαι μέσα το γεμάτο, βαρύγδουπο και γεμάτο μπάσο του Jennifer να σφυροκοπάει και την εκκωφαντική κιθάρα του Doc να σολάρει ασταμάτητα. Και στο τέλος μένεις αποσβολωμένος από τις ιδιαίτερες φωνητικές δυνατότητες του H.R. που ανάλογα τις περιστάσεις άλλοτε βγάζει τα σωθικά του ουρλιάζοντας, άλλοτε σα μηχανάκι στα όριά του εκσφενδονίζει χίλιες λέξεις στο λεπτό και άλλοτε ικετευτικά σαν πιστός υπηρέτης του Jah τον υμνεί και τον ευχαριστεί.

Στις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ περιλαμβάνεται το ασυναγώνιστο για μία ακόμη φορά I Against I, το δαιμονισμένο F.V.K. και το απροσδόκητα χεβιμεταλλίζoν Sacred Love, με όλα τα υπόλοιπα να ακολουθούν από κοντά.

Quickness: LP, Caroline Records 1989. (8)

Αμέσως μετά τις συναυλίες για την προώθηση του I Against I τα αδέλφια Hudson αποχωρούν για μία ακόμη φορά από το γκρουπ. Οι Miller και Jennifer δοκιμάζουν για λίγο καιρό με κάποιον Taj Singleton στα φωνητικά το καινούργιο τους υλικό, αλλά διαπιστώνουν πως ο τελευταίος δε δένει με την όλη φάση.

Τον ίδιο καιρό ο H.R. συνεχίζει την εκτός Bad Brains καριέρα του κυκλοφορώντας δίσκους με την SST που όμως δεν έχουν την προσδοκώμενη επιτυχία. Μοιραία και ως συνέπεια τούτων, η νέα επανασύνδεση του γκρουπ, με μοναδικό απόντα τον έτερο αδελφό Hudson που αντικαθίσταται από τον Maxwell "Mackie" Jayson των Cro - Mags.

Ο δίσκος ονομάστηκε Quickness και έρχεται ως η φυσική ηχητική συνέχεια του I Against I, καθώς ο παραγωγός και οι βασικοί παίκτες αν εξαιρέσουμε τον ντράμερ είναι οι ίδιοι. Στο Quickness λείπει η ταχύτητα, ενώ παρατηρείται μια ακόμη μεγαλύτερη στροφή προς τον μεταλλικό ήχο. Όχι τον συνηθισμένο συμβατικό heavy, αλλά μία θορυβώδης και δυνατή μουσική εκτίναξη εκπληκτικής τεχνικής, αναμεμειγμένη με έναν ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο με funk μπασογραμμές και περίπλοκα ντραμς. Και αν αυτά συνδυαστούν με τα τύπου reggae φωνητικά του H.R. καθαρά επηρεασμένα από τα γονίδια της Τζαμαικανής μητέρας του, δημιουργούν για μία ακόμη φορά ένα πρωτοποριακό ήχο.

Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου βρίσκονται στην πρώτη πλευρά με καλύτερα τα The Messengers, το πιο παλιό Don't Bother Me και το στα όρια του gospel Soul Craft. Δυστυχώς όμως, στίγμα για το άλμπουμ όπως φυσικά για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρο το punk rock, το τραγούδι Don't Blow Bubbles. Είναι ένα κατάπτυστο τραγούδι μίσους και απέχθειας ενάντια στους ομοφυλόφιλους, με χυδαίους και περιφρονητικούς στίχους, που μιλούν για την απόφαση του Θεού να στείλει το Aids για να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς.

Γενικά, χωρίς να είναι και κανένα αριστούργημα, το Quickness καταφέρνει και δημιουργεί με τον ιδιαίτερό του ήχο μια δική του σχολή που μέσα από αυτή αποφοίτησαν πολλά μεγάλα συγκροτήματα όπως οι Fishbone, οι Infectious Grooves, σίγουρα οι Living Colour, ακόμη και οι Beastie Boys. Στα παράξενα του δίσκου η αναφορά του Hudson στα credits ως ντράμερ και όχι του Mackie που μάλλον θεωρήθηκε ως session μουσικός και όχι ισότιμο Bad Brains μέλλος.

The Youth Are Getting Restless: LP, Caroline Records 1990. (10)

Αυτό είναι το δεύτερο live άλμπουμ των Bad Brains. Προέρχεται και αυτό από την περιοδεία για την προώθηση του I Against I αυτή τη φορά από το Ευρωπαϊκό της σκέλος. Η διαφορά του από τον προκάτοχό του είναι πως εδώ συμπεριλαμβάνεται μία και μοναδική συναυλία αυτή στο club Paradiso του Άμστερνταμ το 1987, και όχι συρραφές από διάφορες συναυλίες.

Πάντως από τα δεκαεφτά κομμάτια του δίσκου μόνο τα τέσσερα είναι από το I Against I, με τα υπόλοιπα να είναι από τα παλιά τους, ενώ για πρώτη φορά βρίσκουμε και δύο διασκευές. Η μία είναι ένα απολαυστικό reggae medley στο Day Tripper των Beatles με το She's A Rainbow των Rolling Stones, ενώ η άλλη διασκευή είναι η dub απόδοση του Revolution του θρύλου της reggae Dennis Brown. Είναι ένα live που δεν χορταίνεις ν' ακούς και να ξανακούς.

Το γκρουπ βρίσκεται σε υπερβολικά καλή κατάσταση με τον H.R. επιθετικό και πομπώδη να παραδίδει μαθήματα φωνητικής, και δίκαια να χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους frontmen του hardcore μαζί με τον Biafra και τον Rollins. Μαζί του η πιο σφιχτοδεμένη, πιο άρτια και πιο τεχνικά καταρτισμένη rhythm section του punk rock στην πιο μανιασμένη και με περισσότερη ενέργεια βραδιά της. Aποτέλεσμα αυτών είναι το The Youth Are Getting Restless να είναι ένας από τους καλύτερους live δίσκους όλων των εποχών που μπορεί και ακούγεται ως σήμερα το ίδιο φρέσκος και ζωντανός. Ένας δίσκος που αφήνει με το στόμα ανοιχτό τον δύσμοιρο ακροατή ξεκινώντας από την πρώτη νότα του I, από το ηλεκτροσόκ του Coptic Time, από το ηχητικό πανδαιμόνιο του Banned In D.C., από το υπερηχητικό House Of Suffering, από το αλλάζω ανά χιλιοστό του δευτερολέπτου τα φωνητικά μου στο Let Me Help, από το παραδίδω μαθήματα reggae The Youth Are Getting Restless και τον αποτελειώνει με τον σίφουνα του Pay To Cum.

Τον καιρό εκείνο λίγα ήταν τα συγκροτήματα που ήθελαν να μοιραστούν την βραδιά τους παίζοντας με τους Bad Brains. Βλέπετε οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες.

Αυτό το live μάλιστα έβγαλε και δισκάκι με τα Pay To Cum/ At The Movies πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο για ζωντανό άλμπουμ.

Rise: LP, Epic Records 1993. (7,5)

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο H.R. μετά το Quickness εγκαταλείπει για μία ακόμη φορά τους Bad Brains για να συνεχίσει στο μοναχικό του δρόμο. Αμέσως μετά, το 1991, η SST βγάζει έναν ακόμη live δίσκο το δεκάιντσο mini LP Spirit Electricity. Αυτό, περιέχει έξι τραγούδια και προέρχεται και αυτό από το I Against I tour, αυτή τη φορά από συναυλίες τους στο Πρόβιντενς και το Λος Άντζελες.

Είναι επιπέδου The Youth Are Getting Restless, αλλά απευθύνεται σε πιο φανατικούς οπαδούς του γκρουπ, καθότι μικρότερης διάρκειας, προσφέροντας δύο παλιά, τα Banned In D.C. και Attitude, το Return To Heaven και το Let Me Help από το I Against I, ξανά το medley του Day Tripper/She's A Rainbow και μια ανατριχιαστικά συγκινητική εκτέλεση του The Youth Are Getting Restless.

Με τον H.R. απόντα οι Doc και Darryl ζητούν τη βοήθεια του Chuck Mosley των Faith No More που αναλαμβάνει για λίγο καιρό τα φωνητικά, ώσπου κι αυτός φεύγει για να κάνει τους Cement. Οι εναπομείναντες Bad Brains προσλαμβάνουν τότε τον Israel Josef - I και κυκλοφορούν το Rise το 1993 στην πολυεθνική Epic.

Είναι παράξενο να βγαίνει δίσκος των Bad Brains χωρίς τον φυσικό τους αρχηγό και ακόμη πιο παράξενο να τον αντικαταστεί κάποιος που έχει το ίδιο όνομα με αυτό που χρησιμοποίησε ο H.R. στο Rock For Light. Τέλος πάντων ο μικρός κάνει ότι μπορεί για ν' ανταποκριθεί στα καθήκοντά του, αλλά αν και φανταστικός τραγουδιστής συμπεριφέρεται ως κλώνος του H.R. προσπαθώντας να δώσει στα κομμάτια τη χροιά που έδινε αυτός, βγαίνοντας τελικά χαμένος στις συγκρίσεις.

Αναπόφευκτα, όλο το βάρος του δίσκου πέφτει στον Dr. Know που κάνει ότι μπορεί για να συμμαζέψει την κατάσταση. Και η αλήθεια είναι πως τα καταφέρνει αρκετά καλά βγάζοντας έναν δίσκο για όλα τα γούστα, που όμως στο τέλος αφήνει τον ακροατή με ανάμικτες εντυπώσεις.

Έτσι εδώ θα βρούμε μεταλοράπ του στυλ των Rage Against The Machine με λίγη δόση Soundgarden (Rise, Miss Freedom), πανκοχαρντκορ (το αν θέλω μεγαλουργώ Unidentified και το Coming In Numbers), σκληροτράχηλα φανκομέταλ που έκαναν διάσημους τους Red Hot Chili Peppers (Take Your Time, Free), δύο reggae το Love Is The Answer που είναι καλό αλλά με πολλά μπλιμπλίκια και το Yes Jah κομμάτι πίστης και αφοσίωσης στον μεγαλοδύναμό τους, ένα χαζούλικο μπαλαντοειδές metal ταμάμ για την Γιουροβίζιον (Without You) και μια διασκευή στο Hair του φανκά μπασίστα Larry Graham.

Το Love Is The Answer κυκλοφόρησε και ως CD single σε τέσσερεις διαφορετικές εκτελέσεις για πολύ πωρωμένους με τη reggae.

God Of Love: LP, Maverick Records 1995. (6)

Μετά από πέντε και βάλε χρόνια τα αδέλφια Hudson ξαναγυρίζουν. Τα εκατομμύρια της Madonna κολάζουν και τους πιο πιστούς και έτσι η τετράδα είναι έτοιμη για νέες περιπέτειες.

Στην κονσόλα καλείτε ο Rick Ocasek να επαναλάβει το θαύμα του Rock For Light, αλλά ο Jah φαίνεται πως άρχισε να τους εγκαταλείπει σιγά-σιγά. Τα τραγούδια όσα τουλάχιστον δεν είναι reggae, είναι μετριότατα, για πρώτη φορά μάλιστα υπάρχουν και άσχημα κομμάτια που μπλέκουν άθλιες προσμίξεις ραπ με βαρετούς alternative grunge ρυθμούς, με τον H.R. στην επάνοδό του στα φωνητικά να δείχνει σα να έλειψε όλο αυτό τον καιρό στη Τζαμάικα και πήρε την προφορά ενός τοπικού τραγουδιστή.

Άκαιρα σολαρίσματα που εξακολουθούν να παραμένουν αξιοζήλευτα για heavy metal συγκροτήματα, αλλά που εδώ δεν κολλούν με τίποτα, ενώ τα reggae που είναι και πολλά, είναι ιδανικά για trendy μπιτσμπαράκια με ειδίκευση στη μπιτάτη μουσική, ότι πρέπει για να δροσίζουν τους λουόμενους. Το κομμάτι απ' όπου πήρε τ' όνομά του ο δίσκος, μαζί με τη βλακεία που λέγεται Longtime βγήκαν και ως single.

Παρ' όλα αυτά το LP μπαίνει στο τοπ είκοσι του Billboard και οι Bad Brains ετοιμάζονται ν' ακολουθήσουν τους εντωμεταξύ σημαντικότατους για την μουσική σκηνή Beastie Boys. Όμως ο H.R. άρχισε να κάνει πάλι τα δικά του, κάτι που αναγκάζει τους υπόλοιπους να τον σουτάρουν μια και καλή από το γκρουπ. Όπως το Pay To Cum, έτσι και αυτός ο δίσκος επανεκδόθηκε για την "record store day" του 2011 και μάλιστα στα πρώτα του αντίτυπα προσφέρονταν ένα single με δύο ακυκλοφόρητα τραγούδια τα Let's Make Love και It's Agreeable.

Black Dots: LP, Caroline Records 1996. (10)

Λίγο πριν η Ουάσιγκτον αποδειχτεί πολύ μικρή για τους Bad Brains και η μετακόμισή τους στη Νέα Υόρκη θεωρηθεί ως εκ των ουκ άνευ, τραβήχτηκαν ως τη Βιρτζίνια για να επισκεφτούν τον Don Zientara τον ιδιοκτήτη των αργότερα διάσημων Inner Ear στούντιο, όπου εκεί θα φιλοξενούνταν οι παραγωγές της Dischord Records, θεωρητικά μιας από τις μεγαλύτερες Αμερικάνικες ανεξάρτητες εταιρίες.

Το 1979 αυτά τα (ο Jah να τα κάνει) στούντιο ήταν μικρό ένα υπόγειο με καναδυό δωμάτια τα οποία κατέλαβαν οι Bad Brains από ένα ο καθένας. Ο H.R. που μόλις είχε αναλάβει μετά τη φυγή του Sid McCray, προτίμησε την αυλή παρέα με τον γιό του Don που μάλιστα ακούγεται και στα κενά των τραγουδιών, για να ξεκινήσει ο απόλυτος ορυμαγδός.

Ήχος τραχύς, σκληρός μια ιδιόμορφη μίξη Black Sabbath και Led Zeppelin από τη μια με Sex Pistols και Dickies από την άλλη, αλλά παιγμένος με ταχύτητα σαν αυτή του Μπολτ στα εκατό μέτρα, που δεν φρενάρει πουθενά και τόσο αδιανόητα αλάνθαστα που θαρρείς και προέρχεται από γκρουπ με μεγάλη εμπειρία και όχι από τέσσερα παιδιά που πριν λίγους μήνες είδαν το φως της μουσικής.

Τα μισά σχεδόν κομμάτια του demo παρέμειναν ακυκλοφόρητα σαν ένα διαμαντένιο αλλά επτασφράγιστο μυστικό δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια, ενώ τα υπόλοιπα επανηχογραφήθηκαν για την κασέτα της Roir και το Rock For Light.

Από τα νέα θαυμάζουμε το Don't Need It που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι το πρώτο τραγούδι που έβγαλε το γκρουπ, το Don't Bother Me που μπήκε στην συλλογή Best Of Limp και μια διαφορετική εκδοχή του στο Quickness, το απίστευτα γρήγορο Black Dots και το reggae The Man Won't Annoy Ya ηχογραφημένο λίγο πριν ασπαστούν τον ρασταφαριανιασμό.

Δεν περνά ένας χρόνος και ακόμη μια έκπληξη μας έρχεται από τους Bad Brains. Κυκλοφορεί το Omega Sessions από τη Victory, ένα δεκάιντσο EP με κάποια session του γκρουπ από το 1980.

Εδώ υπάρχει το I Against I που ήταν όσον αφορά τον ήχο του το 1986 ότι πιο πρωτοπόρο υπήρχε και ξαφνικά αποκαλύπτεται πως οι αθεόφοβοι το είχαν άσσο στο μανίκι τους έξι ολόκληρα χρόνια και όχι μόνο αυτό αλλά μας το βγάζουν στη φόρα δεκαεφτά χρόνια αργότερα. Ε... Οι τύποι είναι φαινόμενα!!!

Μαζί του μια εκτέλεση του Stay Close To Me που εκτός από την παρουσία του σαν flip side στο Pay To Cum δεν το είχαμε ματαξαναδεί, το παλιό reggae I Luv I Jah και τα επίσης παλαιότερα At The Movies και Attitude κάπως πιο συγκροτημένα.

Live At Maritime Hall SF: CD, 2b1 Records 2001. (7,5)

Το 2001 βρήκε τους Bad Brains χώρια και πάλι. Και δεν είναι μόνο αυτό. Λίγο καιρό πριν και εξαιτίας κάποιον κακών τους χειρισμών, χάνουν και το δικαίωμα να χρησιμοποιούν το όνομά τους. Αναγκαστικά περιοδεύουν ως Soul Brains και με αυτό το όνομα τους συναντούμε σε αυτό το live άλμπουμ. Προέρχεται από μία συναυλία τους στο Σαν Φραντσίσκο το 1999 με τα τέσσερα ορίτζιναλ μέλη να αποδίδουν διεκπεραιωτικά και σε χαλαρούς ρυθμούς όλα αυτά τα τραγούδια που τους έκαναν στο παρελθόν ηγέτες και πρωτοπόρους σε όποιο μουσικό στυλ καταπιανόταν. Το σετ μπορεί να χαρακτηριστεί και κάτι σαν best of, ή καλύτερα ως μια αναδρομή από τις πρώτες μέρες τους τότε που σφυροκοπούσαν με το Rock For Light, ως τις τελευταίες μέρες αποσύνθεσης του God Of Love που ευτυχώς εκπροσωπείτε μόνο με ένα τραγούδι.

Δεν υπάρχει κανένα από το Rise για ευνόητους λόγους, ενώ υπάρχει και ένα ίσως καινούργιο (με τους Bad Brains ποτέ δεν ξέρεις) το On Like Popcorn. Το Live At The Maritime Hall, δεν προσφέρει κάτι καινούργιο στη δισκογραφία του γκρουπ, είναι απλώς ένα ενδιαφέρον παραστατικό για να μαθευτεί πως ηχούσε το γκρουπ στις ζωντανές του εμφανίσεις μετά την ενηλικίωσή του.

I & I Survived (dub): CD, Reggae Lounge 2002. (4)

Πρώτο άλμπουμ για τους Bad Brains μετά από εφτά χρόνια και μετά το μέτριο God Of Love. Σε αυτά τα εφτά χρόνια οι Bad Brains διαλύθηκαν, αναδημιουργήθηκαν, ξαναδιαλύθηκαν, μετονομάστηκαν και γενικά έκαναν ότι μπορούσαν για να χαλάσουν τον μύθο που με τόσο κόπο έφτιαξαν.

Το I And I Survived είναι ένα instrumental άλμπουμ που αποτελείται από reggae κομμάτια με κάποια σαμπλαρισμένα φωνητικά του H.R. από παλαιότερες ηχογραφήσεις. Είναι ιδανικό για τους φίλους της dub μουσικής καθώς υπάρχει απεριόριστη χρήση από σαξόφωνα, τρομπέτες και πολλά άλλα πνευστά και κρουστά όργανα.

Υπάρχουν και μερικά παλιά hardcore και punk κομμάτια που έχουν και αυτά μετατραπεί για τις ανάγκες του δίσκου σε reggae, αλλά εμείς προσπερνάμε γρήγορα για το...

Banned In D.C: CD, Caroline Records 2003. (10)

Σημαντική, πολύτιμη, όσο και αναγκαία αυτή η συλλογή της Caroline που περιδιαβαίνει όλη την ιστορία του συγκροτήματος από τις φουριόζες πρώτες μέρες του Pay To Cum ως και τις metal - funk του Quickness.

Έτσι εδώ, εκτός του προαναφερθέντος, υπάρχουν τρία κομμάτια από το Black Dots, δύο από τα Omega Sessions, όσα και από το ομώνυμό τους και το I Against I, πέντε χορταστικά από το Rock For Light και με το Riot Squad σε μοναδική instrumental εκτέλεση, τέσσερα από το Quickness, το Big Takeover από το Youth Are Getting Restless και το I And I Survive στην δωδεκάιντση version του. Το CD κλείνει με το video clip του τραγουδιού I Against I.

Παραπάνω λόγια δεν χρειάζονται. Μια τέτοια συλλογή είναι το άλφα και το ωμέγα για να μπει κάποιος στον μαγικό κόσμο των Bad Brains. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το Live At CBGB τον δίσκο που κυκλοφόρησε το 2003 από την MVD Records, ζωντανά ηχογραφημένος τα Χριστούγεννα του 1982 στο πιο γνωστό punk rock κλαμπ της Αμερικής. Εδώ συναντούμε τους Bad Brains στα ντουζένια τους, στην πιο ρόδινη και πολύ hardcore περίοδο τους. Τσακώστε το και δεν θα χάσετε.

Η ίδια συναυλία κινηματογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε DVD το οποίο και προτείνεται ανεπιφύλακτα.

Build A Nation: LP, Megaforce Records 2007. (8)

Το Build A Nation είναι το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της αγέραστης αμερικάνικης hardcore μπάντας των Bad Brains. Κυκλοφόρησε από την Megaforce τον Ιούνιο του 2007, και κατά κάποιο τρόπο επαναφέρει το συγκρότημα στις ρίζες τους ηχητικά, σχεδόν όπως τους είχαμε γνωρίσει στο Rock For Lights και στην χωρίς άλλο ξεχωριστή καριέρα τους στην SST.

Οι Bad Brains στη σχεδόν τριαντάχρονη ύπαρξή τους, με το σπαθί τους έχουν καταφέρει να κερδίσουν το σεβασμό και την εκτίμηση από όλο σχεδόν το μουσικό κύκλωμα, μολονότι θεωρητικά σκοπός τους ήταν κυρίως η εξύμνηση των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων και μάλιστα σε κοινό κατά βάση χριστιανικό, ή έστω άθρησκο. Αυτοί λοιπόν οι θεοσεβούμενοι hardcore ρασταφαριανιστές, επανέρχονται με την original σύνθεσή τους, παρουσιάζοντας μας έναν δίσκο σχεδόν ισάξιο του Quickness, καλύτερο στα σημεία από το ανεκτό αλλά σχετικά κουραστικά funky Rise, και ευτυχώς για όλους μας μακριά από το εξ' ολοκλήρου dub και reggae πειραματικό I And I Survived.

Στο Build A Nation από τα δεκατέσσερα κομμάτια τα πέντε είναι reggae, αριθμός σχετικά υψηλός στην αναλογία που συνήθιζε το γκρουπ να προσφέρει ως τώρα στους δίσκους του. Αυτά, όπως είναι φυσικό, είναι τραγούδια αφιερωμένα στη Rasta φιλοσοφία από την οποία αντλούν τη δύναμή τους, και κυρίως στη μεγάλη τους αγάπη στον Jah, τον μοναδικό οδηγό της ζωής τους. Ο H.R., όπως παλιά, είναι ο ιδανικός τύπος στο να στολίζει αυτή την πεντάδα των reggae με την ιδιαίτερα τρεμουλιαστή, γλυκιά και λιτή φωνή του. Άλλωστε η μεγάλη του αγάπη για τη reggae τον έφερε πολλές φορές σε σύγκρουση με τα υπόλοιπα μέλη, και τον οδήγησε πολλές φορές σε έξοδο από το γκρουπ.

Ο ίδιος, στα υπόλοιπα εννέα ξεφεύγει από τις γλύκες και τις λιτότητες, και εν μέσω παροξυσμού εξαπολύει τις punk και hardcore επιθέσεις του. Ιδανικοί συμπαραστάτες του οι μανιασμένες κιθάρες του Dr. Know με τα αδιάκοπα μεταλλικά τους σόλα, και φυσικά το ραποειδές σκληρό μπάσο του Jenifer, λίρα εκατό για hardcore συνθέσεις. Ο δίσκος βγήκε σε παραγωγή του MCA ή κατά κόσμο Adam Yauch των Beastie Boys ορκισμένου θαυμαστή των Bad Brains, γεγονός που αυτομάτως προσδίδει μεγαλύτερο κύρος στην όλη προσπάθεια.

Το άλμπουμ είναι πολύ καλό και εν' τέλει οι κάνα δυο αδύναμες στιγμές του θα εκλαμβάνονται ως φυσιολογικές και δεν θα επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό το τελικό ικανοποιητικό αποτέλεσμά του. Οι Bad Brains ευτυχώς παραμένουν ενεργοί και εμείς δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τα επόμενα βήματά τους.

Μετά το Build A Nation πολλές φήμες κυκλοφορούσαν αν τακτά χρονικά διαστήματα τάχα πως οι Bad Brains ετοιμάζουν νέα δουλειά, τάχα πως ψήνεται νέο χτύπημα με δισκάκια και όλα τα παρεμφερή. Τέσσερα χρόνια μετά και τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχουν επιβεβαιωθεί. Το συγκρότημα περιοδεύει στον κόσμο ανά τακτά χρονικά διαστήματα όσο η ηλικία το επιτρέπει κηρύσσοντας την αλήθεια του Jah στον κόσμο.

Αυτό το παραμυθάκι θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να τελειώσει και οι Bad Brains επιτέλους ν' αποσυρθούν μια και καλή αν έχουν τον Θεό τους και να σταματήσουν να περιφέρουν το κουφάρι τους εδώ κι εκεί. Να σταματήσουμε κι εμείς να βλέπουμε τον H.R. και να τον λυπόμαστε με τις μαντίλες και τις φορεσιές του και τα χέρια του σε στάση προσευχής ν' ερμηνεύει τα παλιά κομμάτια ακίνητος και απαθής. Πρέπει να επιδιώξουν την υστεροφημία τους και ο κόσμος να τους θυμάται για αυτό που πραγματικά ήταν: Το καλύτερο hardcore γκρουπ, αυτό που ανακάτεψε με τον καλύτερο τρόπο την reggae με το metal, τη funk με το punk, βγάζοντας τον πιο θαυμαστό ήχο που έχει ποτέ ακουστεί.