Hang with me Joe

Γίνεται ποτέ μια drum machine και ειδικότερα αν μιλάμε για ένα Roland TR-606 να θεωρείται ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου; Μα και φυσικά, θα σου απαντούσε ο κύριος Steve Albini. Αυτό το drum machine, μάλιστα, αποτέλεσε το μοναδικό συνεργάτη που κατάφερε να υπομείνει τον κυκλοθυμικό του χαρακτήρα, την εγωκεντρική του φύση και τις όποιες ιδιοτροπίες αυτού του, κατά τα άλλα φαινόμενου, της σύγχρονης μουσικής σκηνής.

Με ξεκίνημα από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, ο Albini αποτέλεσε μέλος μιας παρέας που συμπεριλάμβανε στους κόλπους της πλην άλλων, δύο σπουδαία γκρουπ του Σικάγο τους Effigies και τους Naked Raygun. Αυτή η παρέα λοιπόν, πρωτοστάτησε στο να δημιουργηθεί η πρώτη punk rock σκηνή της πόλης, που τελικά αναδείχτηκε μουσικά λίγα χρόνια αργότερα με την επιτυχία των Smashing Pumpkins, ενώ αυτή η μικρή παράδοση ως τις μέρες μας συνεχίζεται με συγκροτήματα όπως οι Rise Against και οι Alkaline Trio.

Μέχρι σήμερα, στα σαράντα πέντε του φέτος, ο Albini έχει καταγράψει ήδη μια εικοσιπεντάχρονη παρουσία τόσο ως μουσικός όσο και ως παραγωγός. Big Black, Rapeman και Shellac από τη μία, Pixies, Nirvana, Jesus Lizard, Ex και αρκετές δεκάδες ακόμη από την άλλη.

Εδώ προς το παρόν θ' αρκεστούμε στην πενταετή δραστηριότητά του με τους Big Black.

01) LUNGS. Δισκογραφικό ντεμπούτο με έξι κομμάτια στα οποία ο Albini όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο κάνει "most things". Αυτό σημαίνει πως συνθέτει, εκτελεί, τραγουδάει και φυσικά κάνει την παραγωγή σε ένα one man show με μέσα που ακόμη και για την εποχή που ηχογραφήθηκε ο δίσκος φάνταζαν αρχαιολογικά. Στιχουργικά, οι σκοτωμοί, ο θάνατος και γενικά η μαύρη πλευρά της ζωής πρωταγωνιστούν. Αρκεί μόνο να ρίξει κανείς μια ματιά σε μερικούς από τους τίτλους (Dead Billy, I Can Be Killed, R.I.P), για να καταλάβει σε τι μονοπάτια βαδίζει ο άνθρωπος. Ηχητικά, παρόλο που ικανοποιεί ο δίσκος, δεν είναι αυτός που ξεσηκώνει ή που σου δίνει το δικαίωμα να τον μνημονεύεις. Περισσότερο λειτουργεί διερευνητικά, με τον Albini κάπως να ψάχνεται στο τι θα προσφέρει. Σε αρκετά σημεία ο λιτός προγραμματισμός του Roland θυμίζει λίγο από Fad Gadget στις πιο αγωνιώδεις του στιγμές, αλλά τα σκοτεινά φωνητικά και οι λεπιδιές της κιθάρας προετοιμάζουν το έδαφος για τη συνέχεια που έχει να δώσει πολλά πράγματα.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1982 από την Ruthless Records της παρέας που αναφέρθηκε στη εισαγωγή, και αποτελεί τον ορισμό του handmade και των φτωχών μέσων ηχογράφησης. Αρκετά χρόνια αργότερα επανεκδόθηκε από την Touch And Go Records.

02) BULLDOZER. Ακριβώς ένα χρόνο μετά το Lungs πραγματοποιείται η δεύτερη δισκογραφική απόπειρα από τους Big Black με έξι νέα τραγούδια. Τα δεδομένα εδώ έχουν αλλάξει καθώς ο Albini έχει ήδη προσλάβει στο γκρουπ δύο από τα ιδρυτικά μέλη των Naked Raygun, τους Jeff Pezzati για το μπάσο και Santiago Durango για την κιθάρα, ενώ χρέη ντράμερ εκτός του Roland εκτελεί ο Patrick Byrne που αργότερα θα ενσωματωθεί στους αρκετά επιτυχημένους Urge Overkill.

Εδώ τα κομμάτια είναι φανερά ανώτερα από το Lungs, δείγμα του τι περισσότερα μπορεί να καταφέρει μια ομαδική δουλεία από ένα μόνον άνθρωπο. Από αυτό το δίσκο κιόλας οι Big Black ξεκινούν το αδιάκοπο σφυροκόπημα στην κιθάρα, τον industrial ήχο στα ντραμς, και να καθιερώνουν ένα νέο είδος μουσικής απόλαυσης, αυτό που αργότερα θα ονομαστεί σαν "noise".

Τα τρία τραγούδια της πρώτης πλευράς (Cables, Pigeon Kill, I'm A Mess) ανακηρύσσονται ως τα καλύτερα του δίσκου από τα υπόλοιπα τρία (Texas, Seth, Jump The Climb) που είναι κάπως πιο πειραματικά, με το τελευταίο να αποτελεί ένα από τα πρώτα που συνέθεσε ο Albini.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1983 σε μια άσημη εταιρία του Σικάγο την Fever Records σε συνεργασία με την Ruthless, και επανακυκλοφόρησε από την Touch And Go το 1992.

03) RACER X. Τρίτη κυκλοφορία για τους Big Black, αυτήν τη φορά στη νεοϋορκέζικη Homestead Records το 1984. Και σε αυτό το ep πάλι έχουν επιλεχτεί έξι κομμάτια, η σύνθεση παραμένει η ίδια, με μία απουσία αυτή του Byrne. Τα κομμάτια συνεχίζοντας την ανοδική πορεία τους είναι ακόμη καλύτερα από αυτά του Bulldozer, σκληρότερα και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ανακηρύσσουμε πρώτο και καλύτερο της ως τότε πορείας τους το The Ugly American, από πολύ κοντά το αναθεματισμένο στιχουργικά Sleep!, ενώ αξίζει να επικροτηθεί και η μυστηριώδης διασκευή στο κομμάτι The Big Payback του James Brown.

Ο δίσκος έχει την τύχη να είναι εκτός από καλύτερος και περισσότερο επιτυχημένος, καθώς η Homestead με την καλύτερη προώθησή της βοήθησε στο να ξεφύγουν οι Big Black από τα στενά όρια της περιοχής τους και να ξεδιπλωθούν σε όλη την αμερικάνικη ήπειρο.

Με τις περιοδείες που εξαντλητικά κυνήγησαν, άρχισαν να αποκτούν προσβάσεις δημιουργώντας ένα καλό όνομα, και να βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να είναι οι πατέρες μιας σχολής που αργότερα θα βρουν καταφύγιο μεταξύ άλλων τα τότε underground συγκροτήματα όπως οι Sonic Youth και οι Butthole Surfers.

04) IL DUCE. This record is dedicated to the memory of the bambino, Il Duce Benito Mussolini, whose life has been an inspiration to us all. Ξέρει και ανάβει φωτιές ο Albini σε όσους δεν μπορούν να κατανοήσουν το κυνικό και πολλές φορές χυδαίο χιούμορ του. Κατά τα άλλα, αυτό είναι ένα εφτάιντσο του 1985 από την Homestead, με το ομώνυμο κομμάτι να έχει μείνει έξω από το Racer X. Εδώ είναι και η τελευταία παρουσία του Pezzati που στο μεταξύ έχει αφοσιωθεί στους Naked Raygun. Το flip side λέγεται Big Money, που θα το συναντήσουμε στο lp Atomizer, ενώ νέο μέλος στο μπάσο είναι από τα τέλη του 1984 ο Dave Riley.

05) ATOMIZER. Επιτέλους, μετά από αναμονή τριών ep's και ενός single ήλθε η ώρα και για το πρώτο lp των Big Black. Αυτό κυκλοφορεί από την Homestead στις αρχές του 1986 και στην κυριολεξία ανατινάζει τα πάντα στο πέρασμά του. Κοφτερές κιθάρες που θαρρείς και θα σκίσουν τις σάρκες σου, σκοτεινά φωνητικά γεμάτα βία και θάνατο, αγωνιώδη ανατρεπτικά hardcore περάσματα του Riley που τρέχουν να προλάβουν τον ασύλληπτο ρυθμό που ξεπετάει το Roland. Αυτό που καταφέρνουν οι Big Black με αυτό το άλμπουμ τους είναι να απομονώσουν τις καλύτερες στιγμές των PiL ή έστω των αρχικών Killing Joke και να τις εμπλουτίσουν με την καταστροφική μανία των Birthday Party για να βγάλουν αυτό το σπουδαίο αποτέλεσμα. Τραγούδια όπως το Jordan, Minnesota, το Kerosene, το Passing Complexion ή το live εκτελεσμένο Cables του Bulldozer που κλείνει το δίσκο, δημιουργούν μια ολόκληρη σχολή τέχνης του θορύβου που θα φτάσει να επηρεάσει γκρουπ που κάνανε επιτυχίες παίζοντας κοντά στο στιλ αυτό, όπως οι Nine Inch Nails και οι Ministry. Ακόμη και σήμερα θεωρείται ένας δίσκος αναφοράς για το είδος του, κατέχοντας περίοπτη θέση στους industrial κύκλους της μουσικής.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην Ευρώπη πολύ γρήγορα και από την Blast First Records, και επανακυκλοφόρησε το 1992 από την Touch And Go.

06) HAMMER PARTY. Συλλογή της Homestead που κυκλοφόρησε το 1986 και στη βινιλιακή της μορφή περιέχει τα Lungs και Bulldozer, ενώ αν διαλέξετε το cd θα έχετε ως bonus και το Racer X. Κρίμα και κακώς που δεν συμπεριλαμβάνεται το δύσκολο να βρεθεί πλέον Il Duce, με το οποίο η συλλογή θα θεωρούνταν τουλάχιστον ολοκληρωμένη.

Εκείνη την εποχή ξεκινάει και η πρώτη ευρωπαϊκή τους πορεία, ενώ κυκλοφορεί σε περιορισμένα αντίτυπα το lp The Sound Of Impact από την Blast First. Πολλοί οπαδοί των Big Black θεωρούν τον συγκεκριμένο δίσκο ως το καλύτερο live που έχει κυκλοφορήσει ποτέ το συγκρότημα, αλλά πλέον υπάρχουν αρκετές δυσκολίες για να τον βρει κάποιος.

07) HEADACHE. Άλλο ένα δωδεκάιντσο με τέσσερα κομμάτια και σε καινούργια εταιρία. Touch And Go το όνομά της και 1987 το έτος κυκλοφορίας του. Στην πρώτη του έκδοση μάλιστα συνοδευόταν από το επόμενό τους single, το Heartbeat, ένα poster και ένα βιβλιαράκι. Στην ιστορία θα μείνει το φρικιαστικότερο εξώφυλλο που έχει εκτυπωθεί ποτέ σε δίσκο, με το λιωμένο κεφάλι στη μπροστά πλευρά και το σχεδόν καθόλου κεφάλι στην πίσω. Όλα αυτά μαζί για ευνόητους λόγους κρύβονταν μέσα σε μαύρη σακούλα από αυτές που χρησιμοποιούνται για να καλύψουν τα ανθρώπινα πτώματα.

Τα τέσσερα κομμάτια του ep είναι σχετικά μετριότερα σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες του συγκροτήματος, κάτι που δεν κρατείται μυστικό, μιας και ο Albini σε μια άνευ προηγουμένη κρίση ειλικρίνειας το αναφέρει στο εξώφυλλο του δίσκου.

Καλύτερο των τεσσάρων είναι το σπινταριστό electro-punk Ready Men, με τα άλλα τρία να πειραματίζονται πάνω σε θορύβους που θα ταίριαζαν περισσότερο σε γκρουπ όπως οι SPK, οι Chrome ή οι Einstuerzente Neubauten.

08) HEARTBEAT. Εφτάιντσο του 1987 με τρία κομμάτια στην Touch And Go και πάλι. Εδώ βρίσκουμε τα Things To Do και I Can't Believe, δυο κομμάτια ίδιου περίπου επιπέδου με αυτά του Headache, αλλά και το ομώνυμο που είναι μία εξαιρετική διασκευή που πραγματοποιούν οι Big Black στο τραγούδι των Wire.

09) THE MODEL / HE'S A WHORE. Τρίτη κυκλοφορία μέσα στην ίδια χρονιά. Πρόκειται για το λεγόμενο single των διασκευών, μιας που και τα δύο κομμάτια είναι συνθέσεις άλλων. Το He's A Whore είναι των Cheap Trick, ενώ το The Model των Kraftwerk του Man Machine. Το τελευταίο θα το ξανασυναντήσουμε και στο κατοπινό lp Songs About Fucking. Front και back cover του single ακολουθεί και αυτό την πεπατημένη των τραγουδιών, με τους Big Black φωτογραφημένους ως Cheap Trick στη μία πλευρά, και ως Kraftwerk στην άλλη. Μία εκτέλεση του He's A Whore υπάρχει μαζί με το Kerosene ζωντανά ηχογραφημένο, στην ίσως πιο χαρακτηριστική συλλογή του χώρου, το παρανοϊκό Nothing Sort Of A Total War της Blast First. Σε αυτήν, εκτός από Big Black μπορείτε να βρείτε όλα τα καλά παιδιά του σιναφιού όπως τους Sonic Youth, τους Dinosaur Jr, τους Butthole Surfers και μερικούς άλλους από τους πιο διακεκριμένους θορυβοποιούς.

10) THE RICH MAN'S EIGHT TRACK TAPE. Δεν είναι κασέτα αλλά cd, δεν έχει οχτώ κομμάτια αλλά δεκαέξι. Αποτελείται από το Atomizer (χωρίς το Strange Thing), όλο το Headache και όλο το Heartbeat. Κυκλοφόρησε από την Blast First το 1987 και εύκολα εντοπίζεται στην επανακυκλοφορία του από την Touch And Go. Ενδείκνυται για αυτούς που ανακαλύπτουν τώρα τον Albini και αναζητούν επιδερμικά παλαιότερες δουλειές του.

11) SONGS ABOUT FUCKING. Δεύτερο lp μετά το Atomizer και μία καινούργια βόμβα στα δισκοπωλεία. Ο δίσκος βγήκε από την Touch And Go στην Αμερική και την Blast First Records στην Αγγλία, περιέχει δεκατρία κομμάτια, ενώ στην έκδοση του cd συμπεριλαμβάνεται και το He's A Whore. Ό,τι πιο ανήθικο υπάρχει, μπορείτε να το βρείτε εδώ μέσα. Από τον τίτλο, στο εξώφυλλο, στις σημειώσεις, στους στίχους. Ο Albini ποτέ δεν φημιζόταν για τους ηθικούς του φραγμούς, όμως εδώ ξεφεύγει φτάνοντας στα άκρα. Η επίσημη κυκλοφορία του συνέπεσε λίγο μετά από την αναγγελία της διάλυσης του συγκροτήματος, καθώς ο Durango αποχώρησε για να πάει να συνεχίσει τις σπουδές του στη νομική. Όσον αφορά μουσικά όμως το δίσκο, από τις πρώτες νότες κιόλας του The Power Of Independent Trucking που τον ανοίγει, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν τυφώνα που όμοιό του δεν είχαμε ξανασυναντήσει. Καταιγιστικοί ρυθμοί από τον Durango, τον απόλυτο αφέντη αυτού του δίσκου, που πριονίζουν τον αέρα, ξέφρενα ξεσπάσματα από το Roland, άλλοτε ρυθμικά και άλλοτε με κοψίματα που φέρνουν τούμπα ένα ολόκληρο κομμάτι. Η φωνή του Albini πολλές φορές θα ακουστεί μακρινή, σκοτεινή και απόκοσμη, και άλλες φορές οργισμένη, δυναμική και αγριεμένη. Οι Big Black καταφέρνουν σε αυτόν το δίσκο να συνδυάσουν άψογα το δυναμισμό του punk rock με το noise ήχο, τον ήχο που αυτοί καθιέρωσαν. Από τα κομμάτια του δίσκου εύκολα ξεχωρίζει κανείς τον ανεξέλεγκτο punk rock θόρυβο του L' Dopa (το καλύτερο κομμάτι της ιστορίας του συγκροτήματος), την χαρακτηριστική διασκευή στο The Model, το μανιακό Bad Penny, το απόλυτου θορύβου Ergot και το ψυχωτικό Pavement Saw. Μετά είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του, το Songs About Fucking εξακολουθεί να αποτελεί δίσκο αναφοράς, όχι μόνο για τους οπαδούς του είδους, αλλά γενικά για όλο τον κόσμο που γνώρισε και αγάπησε την τότε ανεξάρτητη μουσική σκηνή.

12) PIG PILE. Για το ευρύ κοινό που δεν γνωρίζει το The Sound Of Impact, το Pig Pile αποτελεί τον μοναδικό ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο των Big Black. Κυκλοφόρησε το 1992 από την Touch And Go και περιλαμβάνει μια συναυλία που έδωσε το συγκρότημα το καλοκαίρι του 1987 στο Λονδίνο λίγο καιρό πριν διαλυθεί. Εδώ τους βρίσκουμε σε δαιμονιώδη φόρμα κυριολεκτικά να ξεσκίζουν τα δώδεκα κομμάτια που χώρεσαν σε αυτό το lp. Τέσσερα από το Atomizer, τέσσερα από το Songs About Fucking, το Steelworker και το Dead Billy από το Lungs, το Cables και το Pigeon Kill από το Bulldozer. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ένα είδος greatest hits, αλλά και πάλι και δώδεκα διαφορετικά να υπήρχαν για κάποιον οπαδό τους το ίδιο θα λειτουργούσε. Άξια αναφοράς τα χαοτικά δίχως αύριο κιθαριστικά τριξίματα του Durango που για μια ακόμη φορά ισοπεδώνουν τα κομμάτια, αλλά και τα παθιασμένα σκοτεινά και ανυπέρβλητα φωνητικά του Albini. Ένα live τόσο τολμηρό και τόσο δυναμικό όσο και όλη η πορεία του συγκροτήματος. Στο βίντεο που κυκλοφόρησε προστίθεται και το Heartbeat με δύο μέλη των Wire να ανεβαίνουν στη σκηνή για να τιμήσουν τη σύνθεσή τους, αλλά και για να τιμηθούν από το γκρουπ καθώς αποτέλεσαν μια από τις επιρροές τους.

Για τους φανατικούς οπαδούς των Big Black υπάρχει και το άλμπουμ Big Black Live ή Live In Heaven ηχογραφημένο από συναυλίες του γκρουπ στην Ολλανδία. Ένας λόγος για ν' αναζητηθεί αυτός ο δίσκος είναι και το τραγούδι τους με τίτλο Rema Rema από ένα παλαιότερό τους και πολύ σπάνιο single.

Το φθινόπωρο του 1987 οι Big Black αποτελούσαν πλέον παρελθόν. Ο Durango μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα δημιούργησε τους Arsenal κυκλοφορώντας δύο ep's το 1988 και το 1990, για να γίνει σήμερα ένας επιτυχημένος δικηγόρος. Ο Riley δεν συνέχισε με ιδιαίτερη επιτυχία κάποια μουσική σταδιοδρομία, ενώ το 1993 έπεσε σε κώμα για ένα σχεδόν μήνα λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου. Όλοι γνωρίζουν τη συνέχεια για τον Albini. Πρώτα Rapeman με τρία singles και ένα άλμπουμ, και μετά Shellac εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, το γκρουπ επανασυνδέθηκε με τον Jeff Pezzati στη θέση του Riley, για μια εμφάνιση με αφορμή την επέτειο των εικοσιπέντε χρόνων της Touch And Go. Από τότε τίποτα.