The Early Years
Το 1988 ο Bill Callahan ηχογραφεί - στα μόλις τέσσερα κανάλια που έχει στη διάθεσή του - την πρώτη κυκλοφορία κάτω από το όνομα Smog. Πρόκειται για το περίεργα τιτλοφορημένο 'Macrame gunplay', που κυκλοφόρησε μόνο σε κασέτα, μια τακτική που ακολουθήθηκε για δύο ολόκληρα χρόνια μέχρι να βγει το πρώτο εφτάιντσο του συγκροτήματος στις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1991 οι Smog υπογράφουν στην Drag City, τη θρυλική πλέον ανεξάρτητη δισκογραφική από το Σικάγο, ενώ ήδη από το 1990 η πρώτη ολοκληρωμένη συλλογή τραγουδιών τους- με τίτλο 'Sewn to the sky'- δίνει με επιτυχία και πιστότητα (χαμηλή...) το στίγμα της μπάντας.
Δέκα χρόνια μετά τα βασικά χαρακτηριστικά της Callahan-ικής τραγουδιστικής φόρμας παραμένουν αναλλοίωτα. Το πικρό χιούμορ του, οι ιστορίες που κινούνται κάπου ανάμεσα στο γροτέτσκο και το κυνικά ρεαλιστικό στοιχείο, οι κάτι παραπάνω από σκληρές βιωματικές αναφορές και τα σκοτεινά πορτραίτα ενός επικίνδυνα προσωπικού κόσμου βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο. Οι στίχοι του Callahan είναι αυτοί που συνετέλεσαν τα μέγιστα στο να αποκτήσει φανατικούς οπαδούς (και εχθρούς...). Η μουσική του άλλοτε περιορίζεται σε ένα κακότεχνο και θορυβώδες γρατζούνισμα της κιθάρας, άλλοτε ακολουθεί ιδιόμορφους ενορχηστρωτικούς κανόνες, πάντα όμως εκπλήσσει με την υποβλητική της ικανότητα, απ' όπου και αν πηγάζει αυτή. Από την country στο New Wave... και από το συντηρητισμό της folk γραφής στις ρυθμολογικές καινοτομίες του πρόσφατου 'Dongs of Sevotion' ο Callahan πάντοτε στάθηκε... «ανοιχτός» μέσα στα αυτοκαθοριζόμενα στενά όρια του.
Μέσα σε αυτή τη δεκαετία ο Callahan μας παρέδιδε πάντοτε, τουλάχιστον καλούς δίσκους, και ουκ ολίγες φορές το προσωπικό του σκοτάδι έστειλε προς το φως μικρά κλειστοφοβικά αριστουργήματα. Ήδη από το 1993 ο χαμηλότονος θόρυβος του 'Julius Ceasar' lp καταδεικνύει την συνθετική πρόοδο του δημιουργού του και παραμένει η πλέον συναισθηματική στιγμή του. Τα 'Wild love' και 'The doctor came at dawn' φλερτάρουν περισσότερο με την απόγνωση και γίνονται σχεδόν επιθετικά προς τον ακροατή (με το δικό τους τρόπο βέβαια...). Στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες του ο Callahan μοιάζει να τα έχει βρει κάπως καλύτερα με τον «άγριο» έξω κόσμο, και αναπτύσσει ακόμη περισσότερο τη διάθεση του να τον σαρκάσει, αλλά και την προσπάθεια να συμφιλιωθεί μαζί του (αν γίνει ποτέ κάτι τέτοιο).
Οι Smog και ο Bill Callahan ακολουθώντας μια τραγουδιστική τακτική που ξεκινάει από τους μονολόγους του Nick Drake, έχοντας ισάξιους συνοδοιπόρους όπως ο «παρανοϊκότερος» Will Oldham και συναντώντας πλέον ικανό αριθμό μιμητών, μετατρέπονται από μπάντα σύμβολο του Αμερικάνικου εναλλακτικού ήχου στα '90ς σε σημείο αναφοράς για την όποια εξέλιξη της παραδοσιακής τραγουδιστικής τέχνης, που εσχάτως δείχνει κουρασμένη. Ο Callahan γυρνάει τον κόσμο (αν και πάντοτε προτιμά το Σικάγο), ηχογραφεί δίσκους στο εξωτερικό (ήδη το έκανε στην Αυστραλία, και εξέφρασε την επιθυμία να «γράψει» και στη χώρα μας...), συνεργάζεται με την elite της σκηνής του τόπου του (Jim O' Rourke, Tortoise κ.λ.π.) και όλα αυτά δείχνουν ότι δε θα πάψει να μας «ταλαιπωρεί» και τα επόμενα χρόνια!