Black Pistol Fire
Οι Black Pistol Fire είναι δυο Καναδοί πιτσιρικάδες που εδώ κι ένα χρόνο ζουν το δικό τους rock'n'roll παραμύθι. Ξεκίνησαν παίζοντας μαζί από 15 χρονών και όταν ενηλικιώθηκαν είχαν ήδη έτοιμα κάμποσα ζόρικα τραγούδια. Η πρώτη τους μπάντα, οι Shenanigans, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Bombshell Baby το 2007. Εκτός από κάποιες εκλάμψεις τσαμπουκαλεμένων grungy-blues, το υπερβολικά "νότιο" στυλάκι τους δεν άφηνε και πολλές ελπίδες για το μέλλον της μπάντας. Άλλωστε, στα αμερικάνικα ραδιόφωνα το αναμάσημα του Fogerty είναι πιο συνηθισμένο και από τις εμφανίσεις άρθρων για τον Dylan στο Uncut. Αφού η φάση με τους Shenanigans δεν προχώρησε, ο κιθαρίστας Kevin McKeown και ο ντράμερ Eric Owen, άφησαν τη σοφιστικέ indie σκηνή του Toronto και κατηφόρισαν στο Austin του Texas, αναζητώντας ένα πιο δεκτικό περιβάλλον για τον ήχο τους. Στην πραγματικότητα, βρήκαν κάτι πολύ σπουδαιότερο: τον πλέον κατάλληλο άνθρωπο για να καταγράψουν την ενέργεια της μουσικής τους! Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά...
Αρχικά νοίκιασαν (τι άλλο;) ένα γκαράζ στο Austin, όπου ζούσαν και έκαναν συνεχείς πρόβες. Είχαν αποφασίσει πως δεν επρόκειτο να προσπαθήσουν να βρουν νέο μπασίστα και να ρισκάρουν τη "χημεία" που πήγαζε από την μακρόχρονη φιλία τους. Πέρασαν μήνες παίζοντας μουσική και τρώγοντας μόνο πατάτες! Όμως, ο κόπος και η αβιταμίνωση έμελλε να ανταμειφθούν. Κάποιο βράδυ που έπαιζαν για "χαρτζηλίκι" σε ένα τοπικό στέκι, τους πέτυχε ο παραγωγός Jim Diamond και αμέσως τους την έπεσε για να ηχογραφήσει το νέο τους υλικό. Ο Diamond δεν είναι κάποιος... τυχαίος "περαστικός". Επί επτά χρόνια έπαιζε μπάσο στους Dirtbombs και ηχογραφούσε τις δουλειές τους στο studio του στο Detroit (το Ghetto Recorders). Έχει συνεργαστεί με ένα σωρό σπουδαία ονόματα, όπως οι Fleshtones, Electric Six, Mooney Suzuki, Ponys, Clone Defects, Von Bondies, Jon Spencer, White Stripes και πολλοί άλλοι! Μάλιστα, πριν μερικά χρόνια, ήταν στα δικαστήρια με τον Jack White για κάποια πνευματικά δικαιώματα, αλλά αυτό είναι "άλλου παπά ευαγγέλιο"... Αυτό που έχει σημασία είναι πως, όταν μια τόσο έμπειρη "αλεπού των studio" μυρίζεται καλό rock'n'roll, σπάνια πέφτει έξω.
Ο Jim Diamond πήρε τον Kevin και τον Eric μαζί του στο Detroit. Σε καμιά εικοσαριά blog και site διάβασα πως η ηχογράφηση έγινε σε ένα "εγκαταλειμμένο κτίριο". Στην πραγματικότητα, πρόκειται για το εγκαταλειμμένο πτηνοτροφείο όπου στεγάζεται το Ghetto Recorders Studio, όπου έγινε η δουλειά! Μέσα σε 20 ώρες οι BPF ξεπέταξαν τα 13 τραγούδια για το φετινό ντεμπούτο τους. Την παραγωγή ανέλαβε ο Michael Rocha, ενώ η εμπειρία του Diamond έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να γραφτεί ένας ολοζώντανος δίσκος γεμάτος αρχέγονη rock'n'roll ενέργεια. Η διαφορά των Black Pistol Fire από τους Shenanigans είναι συγκλονιστική. Όλο το άλμπουμ είναι ένα μεθυστικό και ψυχωμένο blues'n'roll πανδαιμόνιο που σε πρώτη ακρόαση φέρνει στο μυαλό κάποιες απ' τις καλύτερες στιγμές των Black Keys και των Blues Explosion!
Πάντως, αυτό που κάνει το δίσκο να ξεφεύγει από τα πλαίσια της αντιγραφής των καθιερωμένων nu-blues ντουέτων τύπου White Stripes ή Black Keys, είναι η ωμή ενέργειά του. Η live ηχογράφηση έχει παίξει καθοριστικό ρόλο, στο να βγάλει όλη την ψυχή που φαίνεται να έχουν οι Black Pistol Fire. Άλλωστε, αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο συμφωνούν όλοι οι αμερικάνοι μουσικο-γραφιάδες: Αυτή η μπάντα είναι άπαιχτη στα live της. Και πάλι ο Eric είναι ξεκάθαρος: "Είναι τιμή μας να μας συγκρίνουν με μπάντες που γουστάρουμε πολύ, όπως οι Black Keys και οι White Stripes, όμως η αλήθεια είναι πως αν μας δουν live θα καταλάβουν πως διαφέρουμε πολύ... Είμαστε κατά βάση μια live μπάντα και μάλιστα αυτοσχεδιάζουμε τόσο πολύ, ώστε καμία συναυλία μας δεν είναι ίδια. Παίζουμε μαζί τόσα χρόνια, ώστε ο καθένας μας μπορεί σχεδόν τηλεπαθητικά να μαντεύει πώς θέλει ο άλλος να τραβήξει τις εντάσεις ή τις παύσεις κάθε κομματιού".
Οι ανάσες που δίνουν ανάμεσα στα εκρηκτικά ακόρντα και τις μανιασμένες τυμπανοκρουσίες κάθε κομματιού, είναι το σημείο που σε κερδίζει σε όλη τη διάρκεια της ακρόασης. Τα "Cold Sun", " Jezebel Stomp" και "Silent Blue" είναι ιδεατές αναμείξεις των αβανταδόρικων ακόρντων των 22-20s, της πρώιμης ορμής των Black Keys και της (ζεπελινικού επιπέδου) μείωσης στροφών που τόσο μας γοητεύει σε κάθε δουλειά του Jack White. Tα "Suffication Blues" και " Where You Been Before" είναι ίσως τα πιο κοντινά στους Stripes, αλλά τα ρεφραίν τους θα μπορούσαν να ανήκουν στα καλύτερα τραγούδια του Dan Auerbach. Στα " Jackknife Darlin'", " So Heavy" και " Trigger On My Fire" είναι ολοφάνερη η αγάπη τους για το southern-rock και το cow-punk. Το "Sort Me Out" είναι το πιο R'n'B κομμάτι τους και δείχνει πως, αν το θελήσουν, θα μπορέσουν εύκολα να κάνουν και μουσική για την κορυφή των κολεγιακών airplay... Άλλωστε, οι μάνατζέρ τους έχουν ήδη βάλει τα δυνατά τους: Τραγούδια των Black Pistol Fire παίχτηκαν ήδη σε εμπορικές τηλεοπτικές σειρές όπως το "Μπέβερλι Χιλς" και το "Χαβάη 5-0" (αυτή η καινούργια εκδοχή με τον πιο ξενέρωτο ΜακΓκάρετ που θα μπορούσατε να φανταστείτε!). Επίσης η μουσική τους έντυσε και μια διαφήμιση της Pepsi στον Καναδά. Όλα αυτά σημαίνουν πως έχουν ήδη βάλει τις σωστές βάσεις στο εφηβικό κοινό, το οποίο μόλις πάει κολέγιο πιθανότατα θα τους απογειώσει.
Ο ήχος τους είναι μια τσαμπουκαλεμένη ανάμειξη επιρροών: Hendrix και Black Keys, Zeppelin και White Stripes, Creedence και Dirtbombs... Οι προαναφερθείσες επιρροές είναι όσα άκουσα εγώ μέσα σε αυτό το άλμπουμ. Ο Eric, σε μια πρόσφατη συνέντευξη, ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστικός: "O Kevin μεγάλωσε με παλιομοδίτικο rock and roll όπως Elvis, Carl Perkins, Little Richard και Buddy Holly. Στη συνέχεια πέρασε στους Beatles, στον Dylan, στους Derek and the Dominoes, ενώ ο Hendrix τον οδήγησε να γίνει κιθαρίστας. Εγώ μεγάλωσα ακούγοντας πολύ grunge και punk rock. Ξεκίνησα με Nirvana, Foo Fighters, Bad Religion και Rancid. Μετά ανακάλυψα μπάντες όπως οι Allman Brothers και My Morning Jacket. Πάντως, θα έλεγα πως οι μεγαλύτερες επιρροές μας ως γκρουπ είναι οι Creedence Clearwater Revival, οι Led Zeppelin και οι δύο πρώτοι δίσκοι των Kings of Leon...". Οι επιρροές που αναφέρει κάθε μπάντα δείχνουν και τη μουσική παιδεία της· και σε αυτό το επίπεδο οι BPF μοιάζουν καλά διαβασμένοι... Ένας κολλητός τους στο Austin έκανε την πλέον εύστοχη παρατήρηση για τη δουλειά τους: "...αυτοί οι τύποι αγάπησαν τις κλασσικές rock φόρμες, αλλά μελέτησαν τόσο τέλεια τους Stooges, ώστε να μπορούν να εντάξουν την punk κουλτούρα στον ήχο τους". Και, καθώς οι White Stripes διαλύθηκαν και οι Black Keys ολισθαίνουν σε πιο ποπ κατευθύνσεις, το ακατέργαστο punk-blues μοιάζει να βρίσκει τα νέα "πυρομαχικά" του σε αυτούς τους ψυχωμένους πιτσιρικάδες...
_____
NEXT: Human Eye
