Γεννήθηκα στις Ηνωμένες Πολιτείες

Όλοι το ξέρουν ότι δεν παίζεις το παιχνίδι των πλουσίων, όλοι το ξέρουν ότι έχεις γεννηθεί από φτωχά αρχίδια και έχεις μεγαλώσει στους δρόμους μαζί τους, ναι, αυτό είναι το βασικό μάγκα μου, έχεις μεγαλώσει μαζί τους, κάποιοι θυμούνται ακόμα την παρέα σου και τώρα πια έχεις γλυτώσει από όλους τους δαίμονες σου τους προσωπικούς, αυτούς που κατατρώνε τον κάθε καλλιτέχνη που βλέπει τους στίχους και τους ήχους να έρχονται και να φεύγουν αν δεν κατατεθεί σκληρή δουλειά, και διάολε αυτό εσύ το έχεις αποδείξει, έχεις τιθασεύσει την πενία σου όπως ακριβώς και την επιτυχία σου, τις ανάγκες μίας μπάντας που κόντεψε να σε παρατήσει μερικά χρόνια πιο πίσω, όταν μέσα στην τελειομανία σου και τις λάθος επιλογές σου σε επίπεδο μανατζαραίων έχεις φτάσει μισή ίντσα, μισή γαμημένη ίντσα από τον πάτο και έχεις τελικά καταφέρει να σταθείς και να ηχογραφήσεις τον ήχο της αναχώρησης, τον τελευταίο ύμνο αυτών που μπόρεσαν να διαβάσουν τους μπήτνικς στην απλή γλώσσα που μόνο το φευγάτο από το high school αγόρι ξέρει να τραγουδάει στους λοβούς του αυτιών του κάθε κοριτσιού που μπορεί να ακούσει, η κάθε φερόμενη ως Γουέντυ μπορεί να λάβει τα ηνία αυτού του ρόλου στο μυαλό σου, τα κατάφερες και τι μπόρεσες πέρα από το να τραγουδήσεις τους κακόφημους δρόμους, όπως και αυτών των χαμένων ψυχών σε παίγνια και τζόγο που αποτελούν την τελευταία ελπίδα; Ποιο ποτάμι θα σε φέρει πίσω; Ποια πόλη θα κρατήσει πάλι τα βήματα σου αξιοπρεπή;

Δε φτάνει πια η πόλη, είτε είναι το Νιου Τζέρσυ είτε η Οκλαχόμα είτε το Μαϊάμι. Αυτά είναι λίγα πια. Πρέπει όλη η χώρα να σκιαγραφηθεί αλλιώς δεν υπάρχει μέλλον, όχι μόνο στην πορεία σου αλλά και σε αυτό που θέλεις να αποκαλείς καλλιτεχνική κατάθεση. Οι Ιάπωνες έχουν κερδίσει τον οικονομικό πόλεμο και οι αυτοκινητοβιομηχανίες καταρρέουν η μία μετά την άλλη, οι βετεράνοι γεμίζουν τα μπαρ αδειάζοντας τη μια μπουκάλα μετά την άλλη, ενώ οι έχοντες εργασία θυμίζουν όλο και περισσότερο τους ήρωες του Ελαφοκυνηγού και είναι φίλοι σου, πρέπει να τραγουδήσεις γι’ αυτούς.

Η σημαία και αυτά που συμβολίζει στην ψυχή σου είναι τα μόνα που έχουν μείνει, είτε για σένα είτε για το κοινό. Αλλάζεις την εμφάνιση σου σε έναν αλαφιασμένο άνδρα που τέλειωσε η νεότητα αλλά όχι η ορμή του. Κρατάς το δερμάτινο του Μεγάλου Δρόμου και την Τελεκάστερ σε σημείο τόσο φανερό που είναι σίγουρο ότι αποτελεί για τους αντιπάλους το έστω και μοναδικό σου όπλο. Η σημαία είναι το βασικότερο σημείο ενός οχυρού. Και αυτή υπερασπίζεσαι. Την βάζεις στο εξώφυλλο και φτιάχνεις ένα τραγούδι όπου ο κόσμος κλαίει όταν ακούει ότι σου έβαλαν ένα όπλο στο χέρι και σε έστειλαν να πολεμήσεις τον κίτρινο άνθρωπο, αλλά ο αδελφός σου έμεινε για πάντα ακίνητος και άπνοος στην Σαϊγκόν. Όλοι θυμούνται την Σαϊγκόν και τα σκυθρωπά ελικόπτερα να εγκαταλείπουν κακήν κακώς το πεδίο. Αυτό δείχνεις στο κοινό, ότι εσύ δεν θα τους εγκαταλείψεις. Θα είσαι εκεί όταν κάνουν παιδιά, όταν θα γεράσουν και θα θυμούνται τις δοξασμένες ημέρες πάνω από μία μπύρα και δίπλα σε έναν παλιόφιλο, όταν θα χωρίσουν με τον άνθρωπο που νόμιζαν ότι θα αγαπούν μια ζωή, όταν θα χάσουν τη δουλειά και θα στηθούν στην ουρά για το επίδομα ανεργίας, εσύ θα είσαι εκεί. Τα γράφεις εξάλλου στη ντουζίνα τραγουδιών αυτού του δίσκου. Εδώ είμαι γεννημένος, εδώ ωριμάζω, εδώ κάνω οικογένεια, εδώ κλαίω, εδώ ευχαριστούμαι έστω και για λίγα δευτερόλεπτα αυτή τη γαμημένη μέγγενη ζωής όταν ακούω ένα επιτυχημένο ανέκδοτο από τον φίλο μου λίγο πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, κι ας ξέρω ότι οι Yankees θα χάσουν για άλλη μια φορά το πρωτάθλημα. Σημασία είναι να μπορώ να ανταλλάξω καμία μπαλιά με τον γιόκα μου στην πίσω αυλή του σπιτιού εκείνες τις θλιμμένες Κυριακές που κάθε δίποδο πλάσμα του θεού σιχαίνεται...
. . . . . . . .

Ένα καπελάκι του baseball στην κωλότσεπη και μία σημαία θα αποτελέσουν μέσα από το φακό της Annie Leibovitz τα δύο σύμβολα στα οποία θα επενδύσει στο εξώφυλλο ο Bruce Springsteen τον Ιούνιο του 1984 καταθέτοντας το ‘Born in the USA’. Την ίδια χρονιά θα απαγορεύσει στον τότε πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεχίσει να χρησιμοποιεί αυθαίρετα το ομότιτλο του δίσκου τραγούδι για τις ανάγκες της προεκλογικής του καμπάνιας, θέτοντας έτσι μία αρχή για ανάλογες κινήσεις από άλλους καλλιτέχνες τα επόμενα χρόνια

Το ‘Born in the USA’ θα καταδείξει άμεσα στους ακροατές σε όλο τον κόσμο ότι δεν είναι μία εθνικιστική απόφυση της κουλτούρας των ΗΠΑ αλλά μία πατριωτική κριτική στον λάθος δρόμο που αυτή ακολουθεί με την κτηνώδη και αδυσώπητη λογική της εντός και εκτός των συνόρων της να βασίζεται στον φόβο ενός πυρηνικού πολέμου (για τους έξω) και μίας νέας κομμουνιστικής απειλής (για τους έσω). Θα καταφέρει να ξεπεράσει τα τριάντα (30) εκατομμύρια πωλήσεων παγκοσμίως και όχι απλά να εγκατασταθεί στην κορυφή των επιτυχημένων δίσκων του Bruce Springsteen αλλά και να καθιερωθεί ως ένας δίσκος αναφοράς, όχι μόνο εμπορικά αλλά και αισθητικά για ολόκληρη τη δεκαετία του ‘80.

Η αμερικάνικη σημαία του Springsteen αποδόθηκε εκεί όπου και ανήκε. Στους φτωχούς πιονέρους που έχτισαν τον Νέο Κόσμο και όχι στην πολιτειακή έκφανση των Τεξανών και της νεοϋορκέζικης αριστοκρατίας. Το οχυρό του κράτησε την αξιοπιστία του και το αρραγές και συμπαγές κορμό του δείχνοντας στους κυβερνητικούς προγάστορες την έξοδο από την αρένα του εργατικού rock’n’roll.