Top 20
Ο Αντώνης Ξαγάς επέλεξε τα 20 καλύτερα τραγούδια μέσα από την αχανή δισκογραφία του Goliath Tibet
Όντας φανατικός αναγνώστης της αστυνομικής λογοτεχνίας, έχω διαβάσει για κάθε λογής κίνητρα φόνων. Αυτό που δεν θυμάμαι είναι ο φόνος αρχισυντάκτη εντύπου από κάποιον άμοιρο πιεσμένο συντάκτη. Πιστεύω πως η ανάθεση ενός αφιερώματος σε ένα συγκρότημα όπως οι Current 93 είναι μια πολύ ...εύλογη αιτία ενός τέτοιου φονικού! Σπεύδω όμως να απαλλάξω τον αρχισυντάκτη μας από κάθε υποψία τέτοιων σαδιστικών ενστίκτων. Η επιλογή για αυτό το αφιέρωμα ήταν αποκλειστικά δική μου (μήπως φορτώνω τον εαυτό μου με ...μαζοχιστικά σύνδρομα;).
Η δισκογραφία των Current είναι κυριολεκτικά αχανής. Και μόνο η παράθεση των τίτλων θα έφτανε να καλύψει όλο το άρθρο. Πέρα από τα "κανονικά" LP (καμιά εικοσαριά είναι αυτά) περιλαμβάνει EPs, split δίσκους με συνεργασίες, επανεκτελέσεις και υπερβολικά πολλά live για μια μπάντα η οποία δεν βρίσκεται και πολύ συχνά στο δρόμο. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει στηθεί ένας άτυπος διαγωνισμός για το ποιοί θα βγάλουν τους περισσότερους δίσκους. Οι Current 93 ή οι Fall; Να το διορθώσω: Ο Tibet ή ο Smith; Γιατί και οι δύο έχουν τις μπάντες ως προσωπικά οχήματα. Οι συνεπιβάτες-μουσικοί έρχονται και παρέρχονται... Έτσι από την κολλεκτίβα των Current πέρασαν κατά καιρούς: o Steven Stapleton (ο οποίος συντηρεί παράλληλα και τους Νurse with Wound για τους πιο "άρρωστους" πειραματισμούς του), ο συγχωρεμένος Jhon Balance των Coil, η Rose McDowell των καταχωρημένων ως twee-pop (!) Strawberry Switchblade., ο Tony Wakeford των Sol Invictus και ο Douglas P. των Death in June, ο εκπληκτικός κιθαρωδός Michael Cashmore, ο Steve Ignorant των Crass, o Boyd Rice (ΝΟΝ), ο διάσημος πλέον Anthony των Johnsons και πολλοί πολλοί άλλοι.
Λίγη (προ)ιστορία: (όσοι θέλετε περισσότερα υπάρχει ένα καταπληκτικό βιβλίο του David Keenan για όλο αυτόν τον κυκεώνα με τίτλο "England's Hidden Reverse"). Εν αρχή είναι οι Throbbing Gristle, αυτή η ακραία ριζοσπαστική αγγλική μπάντα, πρόδρομος της βιομηχανικής επέλασης στα 80s. Η διάλυση των Gristle ήταν θα έλεγε κανείς ...ευεργετική καθώς τα θραύσματα ήταν τρία σημαντικά σχήματα: οι electropop Chris & Cosey, οι Coil και οι Psychic TV. Ο (η) (ας μην εκφραστούμε με απόλυτη βεβαιότητα) Genesis P-Orridge των τελευταίων, θα ..."βαφτίσει" έναν νεαρό που είχε ενσωματωθεί στην μπάντα μετά από ένα πέρασμα από τους (κυριολεκτικά αχαρακτήριστους!) 23 Skidoo δίνοντας του το όνομα Tibet (εκείνη την εποχή ήταν βουδιστής εξ' ου και το..Θιβέτ).
Ο Tibet είχε γεννηθεί στη Μαλαισία και από τα 10 του (!) άρχισε να ενδιαφέρεται για τον θρησκευτικό αποκρυφισμό, όταν και έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο "του πιο κακού ανθρώπου στον κόσμο" Aleister Crowley. Από τον Crowley θα πάρει και το όνομα του το μουσικό όχημα που θα τον συνοδεύσει για τα επόμενα χρόνια. 93 Current είναι το ρεύμα του Θελήματος (ότι κι αν σημαίνει αυτό, εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά!). Αν πάντως προσπαθήσεις να αποκρυπτογραφήσεις τον Tibet και τους στίχους του μάλλον θα ...αποτρελαθείς. Δύσκολο να βάλεις ταμπέλα: κατά καιρούς υπήρξε γνωστικός, υπαρξιστής, βουδιστής, σατανιστής, αποκρυφιστής, καλός χριστιανός, παγανιστής, ρουνολόγος(;) και πάει λέγοντας... Το παράξενο, το αφύσικο, το μεταφυσικό, το διεστραμμένο, το απόκρυφο έλκουν τον Tibet όπως το φως την πεταλούδα. Τώρα τί θα κρατήσει ο καθένας από αυτό το μεταφυσικό παραλήρημα, είναι ζήτημα αποκλειστικά προσωπικής πρόσληψης. Δυστυχώς εξαιτίας των εμμονών του, της συχνά εσκεμμένης σύγχυσης που καλλιεργούσε, κάποιων παρεξηγήσιμων προκλήσεων χωρίς ουσία (πολλές φορές έχει κατηγορηθεί ως φιλοναζιστής και αρνητής του Ολοκαυτώματος), ουσιαστικά αυτο-περιθωριοποιήθηκε. Και είναι πραγματικά γελοίο να βλέπεις να είναι στη μόδα με παγκόσμια επιτυχία και αναγνώριση οι κάθε λογής δραματικοί μοναχικοί και θλιμμένοι τραγουδοποιοί, ένας συρφετός ατάλαντων που ταλαιπωρούν κιθάρες και άτυχα αυτιά (με κάποιες εξαιρέσεις όπως ο Devendra) και οι Current 93 να απασχολούν μόνο έναν μικρό πυρήνα φανατικών. Από μία άποψη καλύτερα βέβαια...
Η μουσική των Current 93 υπήρξε πολυσχιδής. Στην πρώιμη (και για πολλούς πιο ενδιαφέρουσα) περίοδο τους υπήρξαν ακραία πειραματικοί αντλώντας από τα περιθωριακά μουσικά κινήματα της εποχής, την πραγματικά εναλλακτική κουλτούρα των 80s (όχι "indie" και άλλες τέτοιες γελοιότητες). Και ξάφνου, κάπου στα 1987 ο Tibet έρχεται σε επαφή με την μουσική των Incredible String Band, ανακαλύπτει το "Forever changes", τον Nick Drake, και όλη την folk σκηνή, την μπολιάζει με την δική του ιδιορρυθμία και εγένετο ...apocalyptic folk! Αυτό τον δρόμο εξακολουθεί να βαδίζει με λίγες λοξοδρομήσεις μέχρι και σήμερα...
Οι Current 93 δεν υπήρξαν φορέας καμίας μουσικής επανάστασης, έκρηξης και άλλων πομπωδών που συνηθίζουμε να ανακαλύπτουμε εμείς οι "μουσικοκριτικοί". Δημιούργησαν όμως μια μουσική απόλυτα προσωπική, μια μουσική που φέρει χαραγμένο με πύρινη σφραγίδα το πάθος του δημιουργού της, μια μουσική απαιητηική, η οποία ξεσκεπάζει το χάος μέσα μας και μετουσιώνει τον πόνο, τον φόβο και τις πιο αποτρόπαιες πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης σε υψηλή τέχνη. Αυτό δεν είναι άλλωστε και ένα από τα ζητούμενα της τέχνης;
H επιλογή των 20 τραγουδιών ακολουθεί την ορθόδοξη χρονολογική ροή. Και έχει αφήσει έξω πολλά αγαπημένα. Αδικεί επίσης τις μικρές μουσικές μινιατούρες-γέφυρες που συνηθίζουν οι Current στους δίσκους τους (όπως π.χ. το "The darkly splendid world" ή το "North"). οι οποίες διαρκούν μόλις μερικά δευτερόλεπτα (άντε λεπτό). Αφήνω όμως σε εσάς την ανακάλυψη. Υπάρχουν άλλωστε τόοοσοι δίσκοι των Current 93 εκεί έξω...
1. Falling back in the fields of rape (Dogs blood rising)
Όσοι έχουν συνηθίσει τους Current σε θλιμμένα folk τραγουδάκια, εδώ ας μην πλησιάσουν τα "συρματοπλέγματα". Είναι ...ηλεκτροφόρα! Άρρωστο, εκφοβιστικό (δεν ακούγεται με τίποτα νύχτα!), τρομακτικοί θόρυβοι σε σκοτάδια που άλλα πιο "συμβατικά" industrial σχήματα όπως οι Neubauten ποτέ δεν πλησίασαν, μοχθηρά φωνητικά (ακόμη και η φωνή ενός μικρού παιδιού ακούγεται δυσοίωνη!), παράνοια, και μια ενοχλητική αίσθηση βίας έκδηλη ήδη από τον τίτλο. Το εξώφυλλο με την κερασφόρο μορφή είναι η απόλυτη οπτικοποίηση της μουσικής του δίσκου. Το soundtrack του Καθαρτηρίου! Αν όχι της Κολάσεως...
2. Alone (Imperium)
Το έργο είναι πάντα ανεξάρτητο από το δημιουργό και έχει δική του αυτόνομη ζωή από τη στιγμή που θα φύγει από την κλειστή του κάμαρα... Γιατί θυμίζω αυτή την αυτονόητη αλήθεια; Επειδή ο Tibet σε μια στιγμή επηρμένης ανάγνωσης του παρελθόντος αποκήρυξε τον δίσκο αυτό. Έναν δίσκο ακραία πεσιμιστικό, όπου ο θόρυβος αντιμάχεται νικηφόρα τις μελωδίες και ο θάνατος τον σκιάζει με το μαύρο του πέπλο. Η μοναξιά μετά την απώλεια... Δεν ξέρω γιατί, αλλά το "Alone" πάντα μου έφερνε στο νου το "Again" των Tuxedomoon, χωρίς όμως το λυτρωτικό άγγιγμα του σαξόφωνου.
3. Happy birthday pigface Christus (S/T Single)
Μια από τις πιο προσφιλείς τεχνικές του Tibet είναι η χρήση παιδικών φωνών και μελωδιών από παιδικά τραγούδια. H παιδική αθωότητα σε αντίστιξη με την βιαιότητα του κόσμου; Όχι μόνο... Ένα παιδί εκτός από έκφραση του αθώου Καλού, είναι όσο κι αν ακούγεται "βέβηλα" προκλητικό, η έκφραση συνάμα του αγνού αθώου Κακού, αυτού που προκαλεί πόνο χωρίς κανένα κίνητρο, χωρίς καν να το συνειδητοποιεί (με τι ηδονή ένα παιδί ξεσκίζει τα φτερά μιας πεταλούδας!)... Το κομμάτι ξεκινάει με την παιδική χορωδία να τραγουδά "αθώα", πατώντας στη μελωδία της Άγιας Νύχτας το "pigface Christus is born", για να πάρει τη σκυτάλη ο Tibet με μια σεληνιασμένη ερμηνεία για τις συμφορές που εκείνη η άγια νύχτα και η εκμετάλλευση της επέφεραν στην ανθρωπότητα (παρολ' αυτά έχω την εντύπωση ότι ο Tibet έχει πίστη βαθιά, όση δεν έχουν χίλιοι ...Χριστόδουλοι!). Σε μια παλιά του συνέντευξη το είχε χαρακτηρίσει πάντως ως το ...pop τραγούδι των Current. Το κομμάτι θα το βρείτε στο "Emblems", το διπλό δίσκο με τον ελληνοπρεπή τίτλο ο οποίος συγκέντρωνε πολλά singles, Β-sides και ακυκλοφόρητα της πρώτης περιόδου των Current. Περιόδου είπα; In menstrual night I go...
4. The return to their earth (for my Christ thorn) (Emblems)
"Χους ει και εις χουν απελεύσει" τραγουδάνε οι μαυροφορεμένοι υπάλληλοι του Θεού πάνω από το φέρετρο... Η γη που μας θρέφει και την θρέφουμε... Οι στίχοι είναι συγκλονιστικοί, σχεδόν περιπαιχτικοί της ρομαντικής μας αφέλειας και υπεροψίας. Και παρόλο που τα όργανα και η μουσική είναι οικεία, το όλο άκουσμα είναι ανοίκειο, σχεδόν εκφοβιστικό...
5. Maldoror is ded ded ded ded (Emblems)
Όποιος κατατρέχεται από την εμμονή της ύπαρξης του Κακού στον μάταιο τούτο κόσμο, δύσκολα μπορεί να αποφύγει τον Ισίδωρο Ντυκάς, ή πιο γνωστό ως Κόμη του Λωτρεαμόν (όπως και είχε αυτο-αναγορευτεί!). Έναν πρόωρα χαμένο νεαρό που οι φιλόλογοι κατατάσσουν μεταξύ των "καταραμένων ποιητών" (μαζί με Μπωντλέρ και Ρεμπώ) και του οποίου τα διαβόητα "Άσματα του Μαλντορόρ" αποτελούν έναν από τους πιο φαρμακερούς καρπούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Υπνωτικό, ύπουλο, υποχθόνιο, αργόσυρτο ινδουιστικό mantra, ύμνος στη μελαγχολία της ύπαρξης, μοιρολόι στο αγέννητο παιδί του Tibet, το οποίο κατέληξε όπως λέει ο ίδιος "σε μια τουαλέτα λόγω έκτρωσης", και το οποίο αν ζούσε θα έπαιρνε το όνομα Maldoror...
6. Oh Coal Black Smith (Swastikas for Noddy)
Σβάστικες για τον Noddy, μια φιγούρα βλάκα της αγγλικής παιδικής λογοτεχνίας. Εύγλωττο αν μη τι άλλο! Εδώ ο Tibet βουτάει στη λαϊκή παράδοση της Αγγλίας, μια παράδοση παγανιστική, γεμάτη σκοτεινές μορφές, δρυίδες, ξωτικά και διασκευάζει αυτό το παραδοσιακό κομμάτι (γνωστό και ως "The two magicians"), το οποίο αφηγείται την ιστορία του κακού μαύρου Smith (ενσάρκωση του διαβόλου ουσιαστικά) ο οποίος κυνηγά ανελέητα την νεαρή παρθένα που με τη σειρά της χρησιμοποιεί ένα σωρό κόλπα και μεταμορφώσεις για να προασπίσει το ...πολυτιμότερο αγαθό της. Επιλέγω αυτή εδώ την εκτέλεση από την πιο γυαλισμένη και φροντισμένη που υπάρχει στο "Croocked crosses for the nodding god"...
7. Rome for Douglas (Earth covers earth)
Καμιά δεκαρά νοματαίοι συνδράμουν σε αυτό το δίσκο και φωτογραφίζονται "αλά Incredible String Band" στο εξώφυλλο (τώρα ξέρετε τι ξεπατίκωσαν και οι Espers). Ο Douglas του τίτλου είναι προφανώς ο φίλος και συνεργάτης του Tibet Douglas Pierce των Death in June (τον οποίο και έχει τιμήσει με αυτόν τον τρόπο σε ακόμη δύο τραγούδια). Κομμάτι με υποδόρια επιθετικότητα, και μια αίσθηση πτώσης και παρακμής. "And when Rome falls/falls the world"... Κατ' ευθείαν από ποίημα του Byron (του δικού μας Βύρωνα) όπου περιέγραφε τις εντυπώσεις από την επίσκεψη του στο ερειπωμένο Κολλοσαίο. Όλες οι αυτοκρατορίες πέφτουνε καταρρέοντας από την ίδια τους την ισχύ... Αυτή του θανάτου; So this empire is nothing??
8. Crοwleymass unveiled (Island)
Σαν παραφωνία στη "συνήθη" τραγουδοποιία των Current είναι αυτό το κομμάτι. Πολύ κοντά στην ...electropop, με ρυθμική βάση, όπου έχει σίγουρα βάλει το χέρι του ο Hilmar Orn Hilmarsson (ΗOΗ), ο οποίος εκτός από ιερέας της παγανιστικής προχριστιανικής ισλανδικής θρησκείας (της "Islenska Asatruarfelagid" αν ενδιαφέρεστε) είναι και μάστορας των ηλεκτρονικών (όσοι είδατε πέρυσι το καταπληκτικό ντοκυμανταίρ "Screaming masterpiece" θα τον θυμόμαστε). Τραγούδι αφιερωμένο στο ...νονό της μπάντας, είχε πρωτοκυκλοφορήσει μάλιστα την ημέρα των γενεθλίων του Crowley...
9. Falling (Island)
Μουσική συνάντηση σε χθόνιο επίπεδο. Ίσως ο πιο ονειρικός δίσκος που έβγαλαν ποτέ οι Current, με ήχους απόκοσμους και στίχους για άστρα που πεθαίνουν... Τα σύνθια του ΗOΗ κυριαρχούν και η μικρούλα Bjork (πολύ πριν γίνει ...αστέρι και τραγουδάει σε Ολυμπιάδες) ακούγεται πραγματικά σαν εξώκοσμη νεράιδα από το υπερπέραν...
10. In the heart of the wood and what I found there (Thunder perfect mind)
1945... Nag Hammadi της Αιγύπτου. Ένας ντόπιος αγρότης στέκει απορημένος μπροστά στο περιεχόμενο ενός σφραγισμένου αγγείου το οποίο είχε ξεθάψει τυχαία. Και ασφαλώς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτοί οι πάπυροι που είχε ανακαλύψει θα αποτελούσαν έναυσμα για μια μεγάλη εκδοτική (και οσονούπω κινηματογραφική) επιτυχία, για την αναζωπύρωση της "αίρεσης" του Γνωστικισμού και για μια μεγάλη συνωμοσία κατά της ...ελληνορθοδοξίας (κατά ..Τράγκα!). Αυτοί οι πάπυροι περιείχαν τα λεγόμενα και Γνωστικά Ευαγγέλια (όπως π.χ. αυτό του Ιούδα). Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τους Current, πέρα προφανώς από το γεγονός ότι ο Tibet υπήρξε και γνωστικιστής; Το Thunder perfect mind λοιπόν, είναι ένα ποίημα που ήταν μεταξύ αυτών των κειμένων, ένα ποίημα όπου εξυμνείται η θεία γυναικεία φύση. "Thunder perfect mind" θα ονομαστεί και ο κατά την άποψη μου κορυφαίος δίσκος των Current (την ίδια εποχή μάλιστα κυκλοφόρησαν και οι Nurse with Wound το ...δίδυμο αδελφάκι του δίσκου με τον ίδιο τίτλο). Τι να πρωτοδιαλέξεις από αυτό το αριστούργημα; Αυτή η μεθυστική ελεγεία του δάσους δεν θα μπορούσε να μείνει απ' έξω πάντως. Παιγμένη λες από ομάδα ξωτικών της φαντασίας με τον Πάνα προεξάρχοντα...
11. Rosy star tears from heaven (Thunder perfect mind)
Η δουλειά που κάνει ο Tibet με τις φωνές είναι εκπληκτική. Κραυγές και ψίθυροι, στρώματα φωνών σαν από οράματα αγγελικών και δαιμονικών μορφών με την αραχνοϋφαντη γυναικεία φωνή της Rose να ακούγεται τρυφερά παράταιρη, σαν αγαπημένο πρόσωπο σε εφιαλτικό όνειρο...
12. When the May rain comes (Thunder perfect mind)
Το τραγούδι δεν είναι δικό τους... "Ανήκει" στη γερμανική (τι άλλο;) kraut μπάντα Sand. Αλλά με αυτή την ονειρική διασκευή ουσιαστικά το αφομοίωσαν. Γεμάτο εικόνες, με υπέροχους στίχους, κλείνεις τα μάτια και σχεδόν νιώθεις τη μυρωδιά του χώματος μετά από μαγιάτικη βροχή. Μάιος, ο μήνας που αναγεννάται η φύση, "τα φύλλα στα δέντρα και οι θάμνοι και μικρά λουλούδια ανθίζουν", μια νίκη της φύσης πάνω στο θάνατο, με λίπασμα τον ίδιο το θάνατο.... Πιάνεις χώμα και πιάνεις έρωτες, σκέψεις, όνειρα, φιλοδοξίες, γνώσεις, μνήμες, υπάρξεις αιώνων... Να είναι άραγε αυτό το νόημα;
13. Hitler as Kalki (SDM) (Thunder perfect mind)
Ένα από τα πιο αποκαλυπτικά κομμάτια της κοσμοθεωρίας του Tibet (τουλάχιστον εκείνη την εποχή). Το όνομα Hitler στον τίτλο από μόνο του προκαλεί. Παρολ' αυτά είναι αφιερωμένο στον πατέρα του, ο οποίος και πολέμησε τους ναζί. Kalki, για όσους δεν κατέχετε ινδουϊστική μυθολογία (όλοι μας δηλαδή), είναι η δέκατη και τελευταία ενσάρκωση του θεού Βισνού, ο οποίος καβάλα σε ένα λευκό άλογο (τα καημένα τα αλογάκια τα τραβάνε όλα!) θα έρθει να καταστρέψει τον κόσμο! Πολλοί είχαν κάποτε πιστέψει ότι ο Hitler ήταν ένας Kalki. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν ήταν, αν και ομολογουμένως προσπάθησε ...φιλότιμα. Το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα 16-λεπτο αργόσυρτο ψυχεδελικό έπος που μουσικώς αντλεί και από το kraut rock (ειδικά τους Amon Duul).
14. Moonlight, you will say (Of ruine or some blazing starr)
Προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσεις το νόημα των στίχων του Tibet εμπλουτίζεις σίγουρα και τις θρησκειολογικές σου γνώσεις. Το Miserere λοιπόν που επαναλαμβάνεται συνεχώς σαν οιωνός ή σαν επίκληση στο τελετουργικό αυτό κομμάτι, είναι ένας από τους πιο γνωστούς ύμνους της χριστιανικής εκκλησίας, ο οποίος βασίζεται στον ψαλμό 51, γνωστό ως μετάνοια του Δαβίδ (εκείνου που αφού πρώτα ...κανόνισε τη Βηθσαβεέ και απαλλάχτηκε από τον κερατά σύζυγο φονεύοντας τον, τράβηξε στο τέλος και μια μετάνοια - και όλα καλά!). Τί κόσμος Θεέ μου... Η εκπληκτική Φοίβη (Phoebe Cheshire) απαγγέλει σκιαχτικά: "είδα αυτόν τον κόσμο ως ένα δυνατό ουρλιαχτό πόνου / είδα αυτόν τον κόσμο ως έναν μεγάλο ωκεανό αίματος / είδα αυτόν τον κόσμο ως τoν κολοφώνα της δυστυχίας / είδα αυτόν τον κόσμο ως την μεγάλη απογοήτευση"... Miserere, ελέησέ με Θεέ, λυπήσου με... Ανατριχιαστικό...
15. How the great satanic glory faded (Tamlin EP)
Μια τηλεφωνική συνομιλία του Tibet με τον Tiny Tim (λίγους μήνες πριν αποχαιρετήσει οριστικά τη ματαιότητα) μας εισάγει στο κομμάτι, όπου ο ...μικροσκοπικός Tim υποστηρίζει με πάθος ότι ο διάβολος είναι τόσο γοητευτικός όσο η Σάρον Στόουν (!). Ο Tibet ακούγεται σαν δυσοίωνος μάντης κακών σε ένα κομμάτι που χρωματίζεται από τον ηδονικό συνδυασμό ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας (την οποία παίζει ο Nick Saloman των Bevis Frond). Κάποιοι το είπαν ακόμη και "ροκ"!
16. Lucifer over London (Lucider over London EP)
Θεοδικία λέγεται ίσως το πιο σημαντικό άλυτο θεολογικό πρόβλημα (ήθελα πάντως να ήξερα, υπάρχουν και λυμένα;;) και συνίσταται στο πρόβλημα της ύπαρξης του Κακού στον κόσμο. Πως δηλαδή μπορεί ένας πανάγαθος και καλός κατά τ' άλλα θεούλης να έφτιαξε έναν τέτοιο κόσμο-τερατούργημα; Και αλήθεια, μπορεί να υπάρξει Θεός χωρίς τον διάβολο; Σκοτάδι χωρίς το φως; Και τελικά τί τον χρειαζόμαστε τον διάβολο; Δεν είναι ο άνθρωπος ο ίδιος, μια μηχανή παραγωγής πόνου, σίγουρα το πιο μισάνθρωπο θηρίο στον πλανήτη; Τέτοιες σκέψεις οδηγούν τον Tibet στην εμμονοληπτική του ενασχόληση με τον Εξαποδώ, και όχι κάποιες γραφικές σατανολαγνείες. Ο Lucifer κάνει πάλι την εμφάνιση του σε τραγούδι των Current... Από τα πιο γνωστά κομμάτια τους, με τον Tibet να ξεδιπλώνει όλη την γκάμα των φωνητικών του ικανοτήτων, δυναμικό, ξεκινά με το riff του "Paranoid" και διατηρεί μια ένταση μέχρι το τέλος... "Six, six, six it makes us sick, we are sick, sick, sick of six six six"...!
17. All the pretty little horses (All the pretty little horses)
Ένα παλιό παραδοσιακό νανούρισμα επιστρατεύεται μήπως και ησυχάσει το παιδάκι που κλαίει στο εξώφυλλο... Από τα πιο τρυφερά κομμάτια των Current, ειδικά στην εκτέλεση όπου ο Tibet ψιθυρίζει σαν σε κατανυκτική προσευχή. Την προτιμώ σαφώς από την προβλέψιμα σκοτεινή και μανιερίστικα λυρική του Cave.
18. Α gothic love song (Soft black stars)
Αυτός είναι ο εσωτερικός συναισθηματικός δίσκος των Current (κάτι σαν το "Nebraska" του Springsteen). Ηχογραφήθηκε σε μια αγροικία κάπου στην Ιρλανδία, μόνο πιάνο-βιολί και φωνή. Και είναι πραγματικά μια κατάθεση ψυχής (όσο τετριμμένο ακούγεται πια αυτό, ευτελισμένο από χείλη καλλιτεχνών που άλλου είδους ...καταθέσεις προσδοκούν!) Το κομμάτι αυτό ξεχώρισε και έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή της μπάντας. Μια κρυστάλλινης διαύγειας μελωδία, από αυτές που κάνουν τα δάκρυα να κυλάνε πιο εύκολα και ίσως και πιο ειλικρινή από ποτέ, από αυτές που μιλούν για παλιές αγάπες που δεν πήγαν στο παράδεισο και έμειναν αλύτρωτες και στοιχειωμένες... Το εξώφυλλο του δίσκου το επιμελήθηκε ο ίδιος ο Tibet αποκαλύπτοντας έτσι και τις εικαστικές του ανησυχίες...
19. The immortal bird (Sleep has his house)
Δίσκος αφιερωμένος στον πατέρα του που πέθανε εκείνη τη χρονιά. Μινιμαλιστικός, χαμηλών τόνων, ψυχοβγαλτικός... Στο "Αθάνατο πουλί" (μαντέψτε ποιον εννοεί!) ο ήχος της μελόντικας πυκνώνει τα σύννεφα μελαχολίας που σκιάζουν το κομμάτι. Η φωνή ηχεί κουρασμένη, απογοητευμένη, μοναχική, εύθραυστη, τρυφερή... Μουσική για πονεμένους... "Για καλύτερο αποτέλεσμα θα πρέπει να ακούγεται στις 2 το πρωί" συνιστά ο δημιουργός....
20. Sunset (the death of Thumbelina) (Black ships ate the sky)
Το ομολογώ ότι το τελευταίο LP των Current δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα (επιφυλάσσομαι ακόμη πάντως). Τούτο όμως το παραμυθένιο τραγουδάκι για την Τοσοδούλα, το κορίτσι που γεννήθηκε μέσα σε ένα λουλούδι, ξεχωρίζει. Όχι τόσο γιατί είναι αφιερωμένο στον συγχωρεμένο Jhon Balance, αλλά για την γοητευτική του μελωδία την οποία αγκαλιάζει χωρίς να την πνίγει ένα αισθησιακό τσέλο.
