Daft Punk

From disco to disco!

Δεκαοκτώ χρόνια μετά το ξεκίνημά τους βρίσκονται στην επικαιρότητα με το σάουντρακ του Tron: Legacy. Στα μέσα της διαδρομής τους τους στόλιζε ο Άρης Καραμπεάζης

Δέκα λόγοι για τους οποίους γυρίζει τόσο γοητευτικά η παλιομοδίτικη disco-μπάλα των daft punk...

Daft Punk 171. Το έχουμε πει και θα το ακούσουμε πολλές φορές: με την κυκλοφορία του 'Homework' LP, λίγο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 90 οι Daft Punk κατάφεραν να χαρίσουν και πάλι την αξιοπιστία της στη χορευτική μουσική. Ούτως ή άλλως το house κυρίαρχο χορευτικό ρεύμα ήταν, είναι και θα είναι... πριν, μετά, αλλά και χωρίς αυτούς. Απλά με αυτούς απέκτησε επιτέλους το σοβαρό πρόσωπο που του έλειπε. Γιατί οι «βαρώνοι» του Detroit πνιγμένοι στην κόκα και στις παρτούζες all over the planet πουλούσαν τα remix τους σαν πακέτα τσιγάρα... και το τρασιλίκι τους είχε πιάσει πάτο. Ενώ πάλι οι Άγγλοι super stars ήθελαν και ένα σπρώξιμο από κάπου. Και τελικά το είχαν!

Daft Punk 162. Με λίγη καλή θέληση μπορούμε να πούμε ότι επανακαθόρισαν κι όλα τους κανόνες της. Την έφεραν -για πρώτη φορά ίσως τόσο έντονα- σε άμεση επαφή με είδη σχεδόν εχθρικά (έως και... heavy metal επιρροές αναφέρουν). Της χάρισαν μια smart γραμμικότητα, μια pop απλότητα και μία γοητευτική μονοτονία να την ακολουθεί καθώς άλλαζε μορφές. Μην τρελαθούμε όμως κι όλα ότι και καλά έχουμε να κάνουμε με τους Orbitalή έστω τους Sabres of Paradise του τέλους του αιώνα. Οι Daft Club βρήκαν τα κομμάτια πεταμένα και μας παρέδωσαν όχι παζλ, αλλά γνήσιο μετά-μοντέρνο κολάζ. Pop art ονομάστηκε αυτό κάποτε... και είναι μάλλον το τέλος της τέχνης. Τι να κάνουμε όμως όλα τα πράγματα έχουν κάποτε ένα τέλος!

Daft punk 113. Βάλανε τη Γαλλία και πάλι στο κόλπο. Ενώ πολλοί άλλοι Γάλλοι DJs -πιο έξυπνοι και πιο ευφάνταστοι από αυτούς- το προσπαθούσαν χρόνια - Motorbass, Ettiene De Crecy, Dimitri From Paris κ.λ.π. το big bang έλαβε χώρα επί των ημερών τους. Και από τότε έχουμε βαρεθεί να μετράμε τα ονόματα που μας έρχονται από την χώρα του Asterix. Ο ηλεκτρονικός ήχος σε όλο του το φάσμα βρήκε και από έναν Γάλλο εκπρόσωπο και από τον Alex Gopher... ως τον Kid Loco, οι ματιές γεμάτες ζήλια των Βρετανών δε λένε να σταματήσουν! Το γαλλικό ροκ για χρόνια ήταν ένα καλόγουστο αστείο, που επιβεβαιωνόταν μέσα από ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις. Το γαλλικό house, lounge κ.λ.π. είναι ένα σύγχρονο ηχητικό ευαγγέλιο. Κι ας το χαρακτηρίζουν οι Kruder and Dorfmeister «μουσική με άφθονο glam και ελάχιστη... μουσική μέσα της!».

Daft Punk 194. Άνοιξαν το δρόμο για το πραγματικό σταριλίκι των dance καλλιτεχνών, ενώ παραδόξως οι ίδιοι απέφυγαν το να γίνουν σταρ και προτίμησαν να δώσουν τον χαρακτήρα αυτό στη μουσική τους. Το όνομα του σημαντικότερου project που βγήκε από τα σπλάχνα τους δεν είναι τυχαίο (STARDUST), ούτε και το ότι ενώ ίσως και να έγραψαν το καλύτερο dance single των 90ς (Music sounds better with you)... πολλοί είναι αυτοί που ούτε καν τους συνδέουν με το συγκεκριμένο τραγούδι. Οι Daft Punk κινούνται στη γραμμή εκείνη που το άψογα οργανωμένο marketing συνδυάζεται με φαινομενικά «αντι-εμπορικές» και αντισυμβατικές κινήσεις, μετατρεπόμενο έτσι σε ένα τεράστιο hype, που από ένα σημείο και μετά λειτουργεί μόνο του. Κάπου εδώ κολλάει και η αυθαίρετη χρήση της λέξης punk.

Daft Punk 185. Από τότε που ως Darlin' συμμετείχαν σε μια συλλογή της Duophonic διασκευάζοντας με παράδοξο τρόπο Beach Boys και κερδίζοντας τον χαρακτηρισμό «daft punk» για τη μουσική τους σε μια κριτική του Melody Maker... παραμένουν το ίδιο εκνευριστικοί για τα media. Ενώ τους δίνυον τροφή με χίλιους δυο τρόπους, από την άλλη εμποδίζουν την ολοκλήρωση του μύθου των Daft Punk. Τη μία βγάζουν το video της χρονιάς (Revolution 909), την άλλη δεν κυκλοφορούν καθόλου video clip για αυτό που οφείλει να γίνει το απόλυτο dance κομμάτι του φετινού καλοκαιριού ('One more time'). Βάζουν μια «πιστωτική» κάρτα (για free download) στο cd τους, που το εμποδίζει έτσι από το να μετρηθούν οι πωλήσεις του στους καταλόγους των charts... και σαν άλλοι Radiohed μας σπάνε τα νεύρα με δηλώσεις ενάντια στη μουσική βιομηχανία. «Ενεργούμε και μέσω της μη δράσης» δηλώνουνε... και σίγουρα όσοι τα ακούν για πρώτη φορά όλα αυτά εντυπωσιάζονται. Φοράνε μάσκες και μεταμφιέζονται σε ρομπότ με σκοπό να αποφύγουν τη διασημότητα... και σίγουρα οι δεκαεξάχρονοι ακροατές τους, που δεν έχουν ιδέα για κάποιους Residents, το θεωρούν πρωτοποριακή κίνηση.

Daft Punk 146. Ο Dimitri From Paris ο καημένος σκίζεται τόσα χρόνια να ανακαλύψει και το παραμικρό εφτάιντσο από τη χρυσή εποχή της disco. Οι Daft Punk κλέβουνε λούπες από τα κομμάτια που και η κουτσή (από το χορό;) Μαρία γνώριζε τότε (π.χ. Odyssey: Going back to my roots) και να σου που κομίζουν αυτοί πρώτοι από όλους το μήνυμα της αναβίωσης της Disco. Ξεκινάνε όμως από τα χρόνια της παρακμής και όχι από τα «Χρυσά» 70ς. H discoteca των Daft Punk είναι το μπάσταρδο των 80ς που πήρε την γεμάτη μαγκιά μαύρη μουσική, την έβαλε να συνουσιαστεί με τα παιδιά των «λευκών» (new wave, electro κ.λ.π.) και το αποτέλεσμα έκανε τους περισσότερους «σοβαρούς»ακροατές της εποχής να αναζητήσουν «σοβαρή» μουσική σε λύσεις- ρέπλικες όπως αυτή που πρόσφερε το «σκληρό» ροκ εκείνη την περίοδο. Με μια μαγική κίνηση ξεπλένονται όλες μας οι αμαρτίες και η λέξη disco είναι το now big thing... για έξι μήνες, ένα χρόνο... Τι σημασία έχει τώρα πια!

Daft Punk 157. Απλοποιώντας με σχεδόν εξευτελιστικό τρόπο σύνθετες και πολυσυζητημένες έννοιες της φιλοσοφίας, της τέχνης, της κοινωνιολογίας κ.λ.π. οι Daft Punk δεν αποκτούν δα και το διανοούμενο profile του Van Morrison. Τη στιγμή όμως που ο μέσος συνάδελφος το μόνο που έχει να πει είναι τι ναρκωτικά μας προτείνει για κάθε club και πόσες γκόμενες παραπάνω πηδάει κάθε βράδυ... όλο και κάτι κάνουνε. Δείτε και τον Fatboy Slim... μόνο για το γιο του ξέρει να λέει και το πόσο έχει ανάγκη από ξεκούραση.Η διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και φανταστικού έχει χαθεί. Ξέρουμε πως δουλεύει η πραγματικότητα και πώς να τη δημιουργήσουμε. Δεν πιστεύουμε τίποτα πια. Δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε διάσημοι, αλλά δεν έχουμε και τίποτε εναντίον τους. Δε θέλουμε να γκρεμίσουμε το σπίτι τουBono. Για αυτό το κόλπο με την κάρτα και τα free downloads δώσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε. Σπάμε την υπάρχουσα τάξη, τη νέα τάξη, κάθε είδους τάξη... αλλά αυτό δεν έχει τίποτε να κάνει με την αναρχία» Ωραία που περνάμε εδώ στο Disney Club ρε γαμώτο!

Daft Punk 208. «Είμαστε πραγματικά ρομπότ. Δεν προσποιούμαστε τίποτα Είναι αλήθεια ότι πριν ήμασταν άνθρωποι και έπρεπε να φοράμε μάσκες για να το παίζουμε ρομπότ. Τώρα όμως δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα, μιας και έχουμε γίνει ρομπότ! Μπορούμε να σας δείξουμε τις φάτσες μας. Είμαστε πολύ ευτυχισμένοι που γίναμε έτσι... Είμαστε πολύ όμορφοι. Όλα είναι ωραία» Στο βαθμό που μερικές φορές η μουσική τους σου φαίνεται ανόητη... οι ίδιοι κάνουν το κάθε τι για να σε πείσουν για αυτό. Τα super singles του πρώτου τους δίσκου ('Around the world' και 'Da funk') ήταν εξευτελιστικά απλά... Τρία τέταρτα της ιδέας χρειάστηκε για να γίνουν. Η ιδέα όμως βρέθηκε μόνο στα μυαλά αυτών των ανόητων τύπων.

Daft Punk 139. ΠΡΟΣΟΧΗ: Οι Daft Punk δεν χρησιμοποιούν ποτέ τη λέξη electronica. Τους ενδιαφέρει απόλυτα ο χαρακτηρισμός «χορευτική» μουσική και δηλώνουν ανοιχτοί προς κάθε κατεύθυνση -soul, rock, funk, heavy metal, classical music- και κάθε δεκαετία -50ς, 60ς, 70ς, 80ς, 90ς... - με επιμέλεια αποφεύγουν πάντως να εντάξουν εαυτούς στην έπαρση της σύγχρονης σοβαρής electronica.

Daft Punk 1210. Ίσως περισσότερο και από την ίδια τη μουσική τους ενδιαφέρει να μετατραπούν οι Daft Punk στο απόλυτο MULTIMEDIA ACT του πλανήτη. Υπάρχει ένας ολόκληρος οργανισμός -με πρώτο συνθετικό πάντα τη λέξη DAFT- που «παλεύει για αυτό το σκοπό: Daft Trax (ασχολείται με τις καθαρά μουσικές δραστηριότητες και την προβολή τους), Daft Music (αναλαμβάνει το publishing), Daft life (οτιδήποτε άλλο -εξωμουσικό- έχει να κάνει με τους daft punk περνάει από εδώ). Κυκλοφόρησαν ήδη το DVD Daft - A Story About Dogs Androids Firemen and Tomatoes- και θέλουν να γίνουν multimedia με όλη τη σημασία της λέξης, επιδιώκοντας να φτάσουν στο επίπεδο μιας «καθολικής εμπειρίας διασκέδασης» με επίκεντρο τη μουσική.

Μέσα σε όλα αυτά υπάρχει και το 'Discovery'... το νέο LP των Daft Punk που πριν κυκλοφορήσει χαρακτηρίστηκε «το καλύτερο άλμπουμ όλων των εποχών»...