Δέκα ελληνικά πανκ συγκροτήματα

Σαν καταιγίδα μέσα στην νηνεμία ήλθε το punk στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα στην Μεγάλη Βρετανία και σαν το χταπόδι άρχισε ν' απλώνει τα πλοκάμια του και στον υπόλοιπο κόσμο. Πρώτοι "παθόντες" Γάλλοι και Γερμανοί και αργότερα εισχώρηση σε κεντρική Ευρώπη, Σκανδιναβία και νότια Ευρώπη. Η Ελλάδα, καθηλωμένη στο δικό της μουσικό μικρόκοσμο, μόλις στις αρχές του ογδόντα άρχισε να οσμίζεται το νέο κύμα, όταν όμως αυτό είχε ήδη αρχίσει να ξεθυμαίνει.

Ήταν τότε που μια μικρή σκηνή άρχισε να ξεπηδάει και να γιγαντώνεται κυρίως σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Όταν πια άρχισε πια να ορθοποδεί γερά, μετέδωσε τη σπίθα της και σε άλλες πόλεις όπως τα Ιωάννινα, η Πάτρα, ο Βόλος και το Ηράκλειο. Στην πλήρη άνθησή της πια στα μέσα του ενενήντα, σχεδόν κάθε πόλη είχε να περηφανευτεί για τη δική της punk μουσική σκηνή, που συνήθως συνοδεύονταν και από ένα μικρό, πιστό όμως και φανατικό πυρήνα οπαδών.

Στην πλειονότητά της η Ελληνική punk rock σκηνή, θέλοντας και μη ακολούθησε το δύσκολο δρόμο της μοναξιάς. Αυτό, γιατί η στήριξη που ίσως θα βελτίωνε το κίνημα από τη λεγόμενη διανόηση ή τον προοδευτικό κόσμο της χώρας δεν ήλθε ποτέ. Αντιθέτως βρήκε πόλεμο ή χειρότερα περιφρόνηση και πάγιες νοσηρές και συντηρητικές συμπεριφορές των ειδημόνων που την περιέλαβαν.

Χωρίς χώρους που θ' αποδέχονταν αυτή τη μουσική, θέλοντας και μη δημιουργήθηκαν διάφορα στέκια κυρίως σε πανεπιστημιακούς χώρους ή χώρους καταλήψεων όπου ο καθένας ήταν ευπρόσδεκτος να παίξει τη μουσική του, αλλά κυριότερα να συναναστραφεί. Έτσι από την αρχή το κίνημα στηρίχτηκε στην αυτοδυναμία, την αυτοδιαχείριση και αυτοργάνωση που ναι μεν αποδείχτηκε μονόδρομος αν και περιθωριοποιήθηκε στα βλέμματα των λίγων, τουλάχιστον εμφανίστηκε δεμένο και σφριγηλό χωρίς να έχει να δώσει λόγο σε κανένα. Ίσως σε αυτό να οφείλεται και το στυλ που ακολουθήθηκε που και αυτό στην πλειονότητά του ήταν το πιο ακραίο, με τη hardcore πλευρά του punk, αυτή των Discharge των Conflict και των Crass να έχουν την τιμητική τους.

Σχεδόν όλα τα γκρουπ ηχογράφησαν σε μικρές ανεξάρτητες εταιρίες, σημαντικότερες των οποίων ήταν η Enigma, η Wipe - Out και η Di - Di Music στην Αθήνα και η Θεσσαλονικιώτικη Lazy Dog. Πολλοί όμως που ακόμη και μια κυκλοφορία έστω και σε ανεξάρτητη εταιρία ήταν έξω από τα πιστεύω τους, έβγαλαν και διακίνησαν μόνοι τους το υλικό τους συνειδητά, χωρίς τη βοήθεια κανενός στην πιο ακραία μορφή του D.I.Y. Παρά τις δυσκολίες και τις όποιες αντιξοότητες, μέχρι και σήμερα το Ελληνικό punk αν και σε ύφεση εξακολουθεί και δείχνει τα δόντια του και παίζει σημαντικό ρόλο στο underground κίνημα της χώρας.

Παρακάτω παρατίθεται - έστω συνοπτικά - μια αλφαβητική λίστα με δέκα πολύ καλά συγκροτήματα που συντελέσαν το καθένα με τις δυνατότητές του στην άνθηση ή τη διατήρηση της punk μουσικής σκηνής της χώρας. Λείπουν για διαφορετικούς λόγους οι πολυαγαπημένοι Γκρόβερ, οι Panx Romana και οι Ex Humans. Την τελευταία στιγμή έμεινα απ' έξω μερικά πολύ αξιόλογα γκρουπ όπως οι Όρα Μηδέν, οι Χειμέρια Νάρκη, οι Parkinsons, οι Χαοτική Διάσταση, οι Ανάσα Στάχτη, οι Moot Point, Βανδαλούπ, Πανικός κ.α.

Μερικές από τις πληροφορίες, κυρίως όσον αφορά τις χρονολογίες, αντλήθηκαν από την ιστοσελίδα anexartisi.gr.

Αδιέξοδο: Αθηναίοι από την πρώτη γενιά του Ελληνικού punk, έδρασαν την τριετία 1983 - 1986. Αδελφικό συγκρότημα με τη Γενιά Του Χάους, έβγαλαν μαζί τους δύο κασέτες που η πρώτη μπορεί να θεωρηθεί και από τις πρώτες κυκλοφορίες του είδους.

Η επόμενή τους κασέτα θα μοιράσει τον χρόνο με τους Απόγνωση και θα είναι το ορεκτικό για τον μοναδικό τους δίσκο που θ' ακολουθήσει. Είναι το 38 Χιλιοστά στην Enigma Records την εταιρία που στο μεταξύ είχε κυκλοφορήσει τον δίσκο των Ex Humans και τη Διατάραξη Κοινής Ησυχίας.

Οι Αδιέξοδο στο 38 Χιλιοστά παίζουν το punk όσο πιο γρήγορα μπορούν, πολύ κοντά στον ήχο των Exploited και των Discharge. Ακατέργαστος ήχος, χαμηλή παραγωγή, αλλά παθιασμένο παίξιμο με έντονους κοινωνικούς και πολιτικούς στίχους - αφορισμούς - εναντίωσης των πάντων. Ακούγοντας αυτό τον δίσκο σήμερα φαίνεται πως τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι θύτες και τα θύματα είναι ακριβώς στην ίδια θέση και το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα και οι χρονολογίες.

Θεωρώντας πως δεν έχουν πλέον τίποτε άλλο να πουν, οι Αδιέξοδο διαλύονται το 1986. Πάντως μετά τη διάλυσή τους δεν παρέμεινα ανενεργοί καθώς σχεδόν όλα τα μέλη που πέρασαν από την μπάντα παρέμειναν στον χώρο με προεξέχοντες τον κιθαρίστα που φτιάχνει τους Deus X Machina και τον τραγουδιστή να συνεργάζεται για λίγο με τους Σπυριδούλα.

Αντί:Από τα πρώτα συγκροτήματα του χώρου, οι Αντί ήταν ένα τρίο με φωνή, μπάσο και πλήκτρα που δημιουργήθηκε στην Αθήνα το 1980. Κυκλοφόρησαν δύο demo κασέτες και αναλώθηκαν κυρίως σε συναυλίες στην Αθήνα  χωρίς περαιτέρω δισκογραφία για τουλάχιστον μια πενταετία.

Το 1986 το τραγούδι τους Σταμάτα Να Μιλάς Για Θάνατο συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή Συνταγή Αντί  Θανάτου. Ο ήχος τους είναι κάτι το μοναδικό για την Ελλάδα, καθώς συνέδεσαν τον δυναμικό τους καταγγελτικό στίχο με ένα ιδιαίτερο τραχύ παίξιμο και συνθέσεις με καθάριο ήχο που βασίζονταν στην χρήση των πλήκτρων. Έτσι ακούγονταν πιο ανάλαφροι και πιο κοντά στο post punk αλλά και στα new wave συγκροτήματα της εποχής.

Το 1990 το τραγούδι τους Νεκρή Πλειοψηφία μπήκε στην εφτάιντζη συλλογή Fragmenta και την ίδια χρονιά βγαίνει το μικρό τους διαμαντάκι που ακούει στ' όνομα Μουσικά Αντίδοτα. Σε αυτό οι Αντί καταλαμβάνουν την πρώτη πλευρά του δίσκου και τα Κοινωνικά Απόβλητα την δεύτερη.

Αντίδραση: Ίσως το πρώτο καθαρά hardcore συγκρότημα της Ελλάδος, ξεκίνησαν στο δεύτερο μισό των eighties παίζοντας σε σχολεία και καταλήψεις. Μετά από τρία επιτυχημένα demo, βγάζουν το πρώτο τους single με τίτλο Αίμα Στους Δρόμους στην Wipe Out με πέντε κομμάτια πραγματικούς δυναμίτες με αδιαπραγμάτευτους στίχους και υπερβολική ταχύτητα στη μουσική.

Ακολουθεί το πρώτο τους LP με τίτλο Κατάσταση Κινδύνου το 1990. Αξιόλογος δίσκος με φανερές επιρροές από Dead Kennedys και Discharge που στοιχειώνουν τον δίσκο που τους βρίσκει στην πιο ακμάζουσα φάση της καριέρας τους. Ένα  χρόνο αργότερα βγαίνει το εξίσου καλό Ενάντια.

Ακολουθεί σιωπή  για πέντε χρόνια και μια νέα κυκλοφορία το 1996 το single E/Rats. Από τότε  συνέβησαν γεγονότα από αυτά που δεν τιμούν αυτό που θεωρητικά πρέσβευαν οι Αντίδραση, τα οποία οδηγούν σε φαγωμάρα και ανακατατάξεις. Παρά τα προβλήματα που συνεχώς προέκυπταν, το γκρουπ παρέμεινε ενεργό κυκλοφορώντας το Πάσχα του 2006 το CD Παντού Και Πουθενά μια D.I.Y. κυκλοφορία με ανανεωμένο ήχο πιο μεταλλικό, αλλά χιλιοακουσμένο που δεν πρόσφερε κάτι εξαιρετικό στον χώρο.

Γενιά Του Χάους: Ίσως η πιο ιστορική Ελληνική μπάντα, μα σίγουρα η πιο φημισμένη. Ξεκίνησαν ως τρίο το 1982 με το όνομα Αντικουλτούρα, μετατράπηκαν ύστερα από ανακατατάξεις σε Chaos Generation, για να καταλήξουν σε Γενιά Του Χάους ενάμιση χρόνο αργότερα.

Σε συνδυασμό με τη μουσική τους η ΓΤΧ δεν παρέμειναν στη θεωρητική πλευρά του punk. Αντιθέτως ενόχλησαν, αμφισβήτησαν και συγκρούστηκαν με την εξουσία και είχαν ενεργή συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα της εποχής πάντα πρώτοι και παντού. Συνεργάστηκαν με τους Αδιέξοδο σε πολλά επίπεδα και το 1983 κυκλοφόρησαν μαζί τους την κασέτα Καλή Όρεξη, ενώ ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο τ' όνομά τους βγαίνει το 1986 από τη Di Di Music.

Μέσα από απλή σχεδόν πρωτόγονη αλλά όμορφα δοσμένη punk μουσική, εξέφρασαν με τον καλύτερο τρόπο όλη την αγωνία και την απόγνωση της νέας γενιάς, με πολιτικούς στίχους, εκρηκτική συνθηματολογία και επιθετικό ήχο. Αξιομνημόνευτο το artwork του δίσκου με τα γραφιστικά και τη συνθηματολογία που ποτέ πριν δεν είχε ξαναπαρουσιαστεί στον Ελληνικό χώρο.

Λίγο πριν τη διάλυσή τους το 1989 βγαίνει και το δεύτερό τους LP με τίτλο Ρέκβιεμ με αρκετά αλλαγμένη σύνθεση. Εδώ το punk rock που αποδίδουν με μαεστρία προχωράει ένα βήμα παραπέρα με πιο αγχωτικά φωνητικά, μεγαλύτερο λυρισμό, και πάντα με υψηλής ποιότητας συνθέσεις που καθηλώνουν τον ακροατή.

Η πολυσυζητημένη αλλά και διχαστική επιστροφή του γκρουπ γίνεται τον Απρίλιο του 2009.

Γκούλαγκ: Είναι πολλές φορές που τα λόγια είναι περίσσεια και οι περιγραφές φαντάζουν τόσο στείρες και τόσο ανούσιες. Είναι πολλές φορές που δεν μπορείς να περιγράψεις τον ήχο ή την σκηνική παρουσία ενός γκρουπ με λόγια αν δε τη ζήσεις. Τότε ακούς, βλέπεις και μένεις αποσβολωμένος. Αυτό συμβαίνει με τους Γκούλαγκ.

Ξεκίνησαν το 1985 και μας άφησαν άφωνους με τη σκηνική τους παρουσία και τον ανεπανάληπτό τους ήχο. Τότε ακόμη δεν ξέραμε. Πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Και άφωνοι χάσκαμε κάθε φορά που τους βλέπαμε. Και η Είσοδος Κινδύνου της Lazy Dog βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, επάξια δίπλα σε ένα Bad Seed, δίπλα στο Metal Circus ή το In Got We Trust. Δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από δαύτα. Εμπνευσμένοι στίχοι που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα που είχαν ακουστεί ως τότε, που δεν απαγγέλλονται απλώς, αλλά θαρρείς πως είναι προσωπικά βιώματα του τραγουδιστή, οργισμένο με αιτία hardcore που συναρπάζει με τη μελωδικότητά του, τέχνη στη σύνθεση σε κάθε νότα που ξεσηκώνει.

Μετά την Είσοδο Κινδύνου θ' ακολουθήσει η κασέτα Είμαστε Μικροί Μα Θα Μεγαλώσουμε, και το γκρουπ μεγαλώνει ξεφεύγοντας κάποια στιγμή από τα στείρα Ελληνικά όρια με τις επιτυχημένες Ευρωπαϊκές του περιοδείες. Σε Γερμανικό label βγάζουν το εφτάιντσο Big Talk με πέντε κομμάτια που κάποια από αυτά το 1990 θα μπαίνουν στο Στην Αυλή Των Θεαμάτων. Είναι ο δίσκος που συνεχίζει και ολοκληρώνει το έργο που έμεινε μισό μετά την Είσοδο. Δίσκος δυσθεώρητος για τα Ελληνικά δεδομένα, τέλειο δείγμα στιχουργικής και συνθετικής ολοκλήρωσης θ' ακούγεται φρέσκος για πάντα.

Η διεθνής πορεία του γκρουπ συνεχίζεται, και οι ίδιοι συμμετέχουν στη συλλογή 16 Guys Against The Rest Of The World, ενώ το 1994 βγάζουν το single Η Άλλη Πλευρά/Άλλες 8 Χαμένες Ώρες. Το 1996 βγαίνει ο τελευταίος τους δίσκος Πάτα Γερά με σαφώς ανανεωμένο ήχο που αφήνει πίσω της παλιές hardcore ημέρες, για να μας παρουσιάσει μια πιο φρέσκια και μοντέρνα έκφραση. Ηχεί σαν λίγο από Rollins Band και Fugazi με ανάμιξη από Rage Against The Machine, και τώρα που πέρασαν τα χρόνια αποδεικνύεται το ίδιο σημαντικός με τους προηγούμενους.

Τον τελευταίο καιρό οι Γκούλαγκ εμφανίζονται σποραδικά με λίγο διαφορετική σύνθεση αλλά πάντα συνεπείς και σε εγρήγορση.

Εκτός Ελέγχου: Χωρίς περιστροφές το καλύτερο Ελληνικό συγκρότημα. Το συγκρότημα που θα μπορούσε να είχε διαπρέψει, αλλά τελικά αδικώντας τους εαυτούς τους, για τους δικούς του λόγους παρέμεινε στη στασιμότητα μη κάνοντας ποτέ το παραπάνω βήμα. Και πώς να γίνονταν αυτό από τη στιγμή που σε όλη τη σταδιοδρομία τους μετά βίας το ρεπερτόριό τους περιλάμβανε πάνω από είκοσι τραγούδια. Και όλα αυτά σε μια πορεία κοντά στα είκοσι χρόνια.

Χρόνος και τραγούδι λοιπόν για αυτούς τους Θεσσαλονικείς που ξεκίνησαν από πολύ νωρίς, αλλά μόλις στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα παρουσιάζουν μια πιο σταθερή μορφή που περιστρέφονταν γύρω από τον Αποστόλη Δαδάτση τραγουδιστή κιθαρίστα και συνθέτη τους, την πιο ευφυή μα και αυτοκαταστροφική προσωπικότητα της πόλης. Παίζοντας το κλασικό punk rock του δρόμου με επηρεασμούς από Stiff Little Fingers μέχρι D.O.A., δημιουργούν μια μεγάλη μάζα οπαδών που τους ακολουθεί πιστά κάνοντας κάθε τους συναυλία και ένα μοναδικό πολιτιστικό γεγονός στην πόλη. Εκρηκτικοί πάνω στη σκηνή, δυναμικοί και ασυμβίβαστοι στη μουσική τους, φέρνουν άλλον αέρα στο punk rock,καταφέρνοντας να πιάσουν ακριβώς τον παλμό των νέων μιλώντας στη γλώσσα του, σταράτοι, άμεσοι και ευθυτενείς.

Ο μοναδικός τους δίσκος τελικά μετά από πολλές αναβολές βγαίνει στη Lazy Dog το 1994 και περιλαμβάνει όλα τα γνωστά και χιλιοπαιγμένα τους τραγούδια. Μετά από μια περιπετειώδη περιοδεία στην Ευρώπη ουσιαστικά διαλύονται αρκούμενοι μόνο σε περιστασιακές επανενώσεις.

Τον τελευταίο καιρό ο Δαδάτσης τραγουδούσε υς Γκέτο, ενώ σαν ένα είδος συγχώνευσης αναμιγνύονται με τους αδελφικούς Γκρόβερ παίζοντας περιστασιακά, μα πάντα το ίδιο ξεσηκωτικά.

Ναυτία: Αυτό το συγκρότημα δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με όσα προηγήθηκαν ή με αυτά που ακολουθούν. Από Αγανακτισμένοι Πολίτες και με πολλές αλλαγές στις συνθέσεις τους, οι Ναυτία έβλεπαν το punk σαν ένα τρόπο μεταφοράς των μηνυμάτων τους και διεκδίκηση των ιδεών τους. Μακριά από κάθε είδους εμπορευματοποίηση, καμιά σχέση με εταιρίες, έστω και ανεξάρτητες, από διακινητές μουσικής, μουσικοπαραγωγούς, χώρους συναυλιών με εισιτήριο ή μπράβους σε αυτές. Μοναδικοί στην αυθεντικότητά τους με πίστη ισχυρή και πιστή και αδιαπραγμάτευτη ιδεολογία.

Δημιουργήθηκαν το 1988 στη Θεσσαλονίκη και αμέσως γίνονται οι σημαντικότεροι αντιπρόσωποι του anarcho - punk στην Ελλάδα. Πρωτοστατούν στο στήσιμο της Θεσσαλονικιότικης D.I.Y. σκηνής, καλούν συγκροτήματα από όλη την Ευρώπη, μέχρι που διακινούν και τους δίσκους τους. Με διπλά φωνητικά από άντρα και γυναίκα, λυσσαλέο στίχο, για δικαιώματα ζώων, σεξισμό, παγκοσμιοποίηση, ακραίο hardcore τόσο επιτυχημένο όσο αυτό των Conflict.

Περιοδεύουν στην Ευρώπη και κυκλοφορούν την live κασέτα Sex, Drugs And Greek Salad. Μετά από μία ακόμη κασέτα την Sweet Secret Of Life βγαίνει και το LP τους η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση. Δίσκος μανιφέστο χωρίς μισόλογα και απευθείας χτύπημα στο ψαχνό. Το 1994 βγαίνει το split LP με τους Γερμανούς Graue Zellen με τίτλο The Ναυτία Kinky Horror Show που περιέχει και ένα παλιό κομμάτι των Εκτός Ελέγχου το Μητέρα Ψαρόμορφη.

Στους Εκτός Ελέγχου έπαιξε για λίγο και ο μπασίστας τους, ενώ η ντράμερ τους φτιάχνει τους Αθίγγανους Του Σύμπαντος. Η τελευταία τους συναυλία έγινε στο Βιολογικό της Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο του 1993 σε μια προαποφασισμένη λήξη συνεργασίας.

Πίσσα Και Πούπουλα: Θεσσαλονικιώτικο συγκρότημα που ξεκίνησε γύρω στο 1988. Μετά από δύο κασέτες σε διανομή από χέρι σε χέρι κυκλοφορούν και αυτοί τον δίσκο τους στην Wipe Out το 1993. Δίσκος δυναμικός με ευφάνταστο σκληροπυρηνικό στίχο που άφησε εποχή. 

Λίγο πριν διαλυθούν βγάζουν και ένα live single με τρία κομμάτια που διανέμονταν από το fanzine Χωρίς Κανόνα. Μετά τη διάλυσή τους ο τραγουδιστής τους πήγε στους Δρακατώρ, ο κιθαρίστας τους πήγε στους Ναυτία για τον δεύτερό τους δίσκο, μετά στους Ziggy Was και αργότερα για λίγο στα Ξύλινα Σπαθιά.

Stress: Αθηναίοι από τους πιο παλιούς μιας και ξεκίνησαν από το 1980. Παίζουν στα δύο πρώτα punk festival που έγιναν στην Αθήνα, και μετά από αμέτρητες αλλαγές κυκλοφορούν δύο κασέτες εκ των οποίων η δεύτερη κυκλοφόρησε και στην Ευρώπη από την X - Drix Records.

Μπαίνουν και στη διατάραξη Κοινής Ησυχίας με το Δικαίωμα Στη Ζωή και το Άγχος. Στα τέλη του 1985 κυκλοφορεί ο δίσκος τους Ο Ήχος Της Ανασφάλειας, ο πρώτος D.I.Y. δίσκος με διανομή σε συναυλίες και χέρι - χέρι. Κυκλοφόρησε με τη Γενοκτονία λογοκριμένη σε τριακόσια μόνον αντίτυπα φτάνοντας στα όρια του θρύλου. Το 1987 επανακυκλοφόρησε από την Wipe Out όταν πλέον το γκρουπ είχε διαλυθεί με τη Γενοκτονία κανονικά μέσα. Είναι δίσκος γεμάτος ζωντάνια, στοχοποιημένο στίχο και ατόφια απόδοση του κλασικού punk.

Το 1992 και πάλι η Wipe Out έβγαλε τον Ήχο Της Ανασφάλειας II με ζωντανές ηχογραφήσεις και ακυκλοφόρητα κομμάτια. Επανεμφανίζονται το 1999 για τα γενέθλια της Villas Amalias με αφηνιασμένο κόσμο και δακρυγόνα από τα ελικόπτερα.

Χάσμα: Πραγματικά σημαντική μπάντα που έχει πολλά να πει. Σπάει μάλιστα και το δίπολο Αθήνα - Θεσσαλονίκη καθώς μας έρχονται από το Πύργο.

Δημιουργήθηκαν το 1996 όταν σχεδόν όλοι οι προαναφερθέντες είχαν διαλυθεί. Στα χνάρια των Ναυτία και αυτοί, ετοιμάζουν και διακινούν το πολύ προσεγμένο υλικό μόνοι τους χωρίς μεσάζοντες και εταιρίες διανομής. Κυκλοφορούν την κασέτα Όλοι Τόσο Μόνοι και κατά κάποιο τρόπο ηγούνται της αναβίωσης του Ελληνικού punk.

Το 1998 βγαίνει το CD Τα Χρώματα του Μίσους ένα CD που αποδεικνύει πως χωρίς αγριοφωνάρες, στείρα συνθηματολογία και ακραίο τρόπο έκφρασης, μπορείς να περάσεις τα μηνύματα που θέλεις με μοντέρνο ήχο, γλυκά φωνητικά, όμορφες μελωδίες και αρμονικές συνθέσεις.

Συνεχίζουν με δεκάδες συναυλίες αλληλεγγύης κυρίως σε χώρους καταλήψεων όπου πάντα γίνεται το αδιαχώρητο, και το 2000 βγαίνει το CD Αντεκδίκηση μια από τις καλύτερες δουλειές που έχουν παρουσιαστεί στον Ελληνικό χώρο και το 2003 το τελευταίο τους CD Κάθε Φορά Που Άλλος Γίνομαι.