Διασκευάζοντας στα 10s
:: Liars - "Army of Me" (2011) [Σύνθεση της Bjork (1995)]
Ποτέ μην επιτρέπετε να πέσει ευέλικτο υλικό σε χέρια μανιακών κιθαροκτόνων, που την επόμενη στιγμή το μετατρέπουν σε παρανάλωμα του πυρός. Το εύθραυστο μπασοsynth κρύσταλλο της Bjork γίνεται θρύψαλα από doom παραμορφώσεις. Οι Liars έχουν αποδείξει πολλάκις ότι σκαμπάζουν από noise τεχνικές και απολαμβάνουν μαζί με μας τις ιδιότυπες ροκ ακρότητές τους, δίχως να πασχίζουν να φανούν αντάξιοι κούφιων προσδοκιών. Δώστε ηλεκτρισμό και σώστε!
:: Vassilikos - "Henry Lee" (2011) [Παραλλαγή του Παραδοσιακού "Young Hunting" από Nick Cave & The Bad Seeds (1996)]
Δεν πιστώνεις στον Βασιλικό την ιδιαίτερη παρέμβαση στα της ενορχήστρωσης, παρά τον υποδέχεσαι ξανά ως μεγάλο crooner που δικαίως τολμά, στην επιτομή της φωνητικής του υπεροχής. Δίχως να καταφύγεις σε μεγαλόστομους χαρακτηρισμούς είναι αδύνατο να περιγράψεις τις λυγμικές παραστάσεις τούτου του Πατρινού. Στο μνημειώδες "δολοφονικό" ντουέτο της Polly Jean και του μέγιστου "Νικόλα του Σπηλιά", προσδίδει μια επιπλέον δραματική πλοκή με μοναδικό σύμμαχο την ακουστική desert folk κιθάρα.
:: Forest Swords - "If your Girl" (2010) ["If Your Girl Only Knew" της Aaliyah (1996)]
Παράξενα όμορφο το drone σύμπαν του τύπου που κυκλοφορεί ανάμεσά μας με το φευγάτο moniker Forest Swords. Εξίσου "χάσιμο" κι η μουσική του, με τα σύνορα ιδιωμάτον να καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Είναι ambient, kraut, νέο-ψυχεδέλεια, math-rock; Αφήστε το καλύτερα, δεν είναι καιρός γι' άλλες σπαζοκεφαλιές. Βυθιστείτε ανενδοίαστα στην χειρουργική του ανάμειξη στο ποπ πρόσωπο της αδικοχαμένης Aaliyah.
:: Swell Season - "Two-Headed Boy" (2011) [Σύνθεση των Neutral Milk Hotel (1998)]
Οι Neutral Milk Hotel πέταξαν στα σκουπίδια μια "μεγάλη καριέρα", προτιμώντας να καταχωρηθούν με χειροπιαστά κομψοτεχνήματα στους αιώνες των αιώνων της μουσικής ιστορίας. Βαριά κληρονομιά το καθαρτήριο "Two-Headed Boy", κόσμημα που στο εκφραστικό μεγαλείο των Swell Season λάμπει ξανά. Είναι που σπαρακτικές ερμηνείες σαν αυτή εμφανίζονται όλο και σπανιότερα. Οι φλέβες στο λαιμό του Glen Hansard (ηγήτορας και των Frames) χτυπούν ακόμα και τα πλήκτρα μελωδούν. Για τα εκπληκτικά AV Club Undercover.
:: Centenaire - "Sea of Teeth" (2010) [Σύνθεση των Sparklehorse (2001)]
Kraut-shoegaze καταβύθιση στον ωκεανό των Centenaire που, ουδόλως τυχαία, δανείζονται ψήγματα γαλήνης απ' την ανεξάντλητη πηγή πραότητας του Mark Linkous και των Sparklehorse του. Φόρος τιμής αυτή η διασκευή στην ισχυρότερη τους επιρροή, τον προσφάτως εκλιπόντα αυτόχειρα. Εδώ η psych ταυτότητα των Centenaire αναγράφει θαυμαστά και με παραμορφωμένο μελάνι την χημεία πιάνου-κιθάρας της indie folk ομορφιάς του "Sea οf Teeth".
:: Young Buffalo - "Anthems for a Seventeen Year Old Girl" (2011) [Σύνθεση των Broken Social Scene (2002)]
Πολυεπίπεδη ευφορία, ψυχική ανάταση, sing along μέχρι το τέλος του κόσμου. Απερίγραπτος συναισθηματικά αντίκτυπος αυτός που ασύδοτα παρέχουν οι Young Buffalo, ερμηνεύοντας τον εν λόγω υποτιμημένο ύμνο των σπουδαίων Broken Social Scene. Προσδίδουν ανεπιτήδευτα μια γλυκόπικρη αύρα που ανακηρύσσει συχνά πυκνά την americana σε βάλσαμο για τις όποιες σκοτούρες, προσθέτοντας ράθυμη μεγαλοπρέπεια και όγκο στο μελίρρυτο ακουστικό κλίμα του πρωτογενούς τραγουδιού με παλλόμενες slide κιθάρες. Ανέσυρε απ' την μνήμη την θαυμάσια πρακτική με την οποία οι Byrds μετουσίωσαν την έμπνευση του Dylan στο "Mr. Tambourine Man" σε ηχητική αναθεώρηση που ξεπέρασε κατά πολύ την αρχική μορφή του.
:: Copenhagen Collaboration - "Funeral" (2011) [Σύνθεση των Band of Horses (2006)]
Γκόσπελ μυσταγωγία, αγγελικά πλασμένες φωνητικές αρμονίες, ευαισθησία που σε διαπερνά. Η θεσπέσια και μαζική σύμπραξη διαχέει έναν ασυνήθιστα όμορφο λυρισμό στο ήδη σπαραξικάρδιο "Funeral", που σημάδεψε τα zeroes όσο λίγα τραγούδια. Η δανέζικη συμμαχία έφερε σε πέρας μια δύσκολη αποστολή, κι οι Sleep Party People, CODY, Hellraiserten, Alcoholic Faith Mission, My Name is Legion, St?rosaurus, Before the Show, Monkey Cup Dress, From Sarah, The Ondt and the Gracehoper, πρέπει να χαμογελούν ατέρμονα. Οι κιθαριστικές εκρήξεις του "πρώτου", αφήνουν τις συγχορδίες τους στο μπάντζο, το μεταλόφωνο, τα λυγμικά έγχορδα, τις ήπιες ακουστικές ωδές.
:: Christian Scott - "The Eraser" (2010) [Σύνθεση του Thom Yorke (2006)]
Τα ευεργετικά φυσήματα του νέου πουλέν της τζαζ Christian Scott, επιβεβαιώνουν την δυναμική τους σε κάθε του ηχογραφημένη κατάθεση. Είτε συνθέτει με πρωτόλεια ορμή, είτε αναδομεί, ο Scott ακούγεται εξίσου αισθητικά πειστικός. Το synth μπάσο μεταλλάσσεται σε κοντραμπάσο, η τρομπέτα αναλαμβάνει τα ηνία στην μελωδική ευφορία πλάι στο πιάνο. Δίχως τα ελλειπτικά φωνητικά του Yorke, ίσως και να ηχεί πληρέστερο κι απ' το πρωτότυπο.
:: Peter Gabriel - "Flume" (2011) [Σύνθεση του Bon Iver (2007)]
Απ' τις λίγες στιγμές μέσα απ' τον άλμπουμ διασκευών του Gabriel Scratch My Back που δικαιολογούν τον τίτλο του. O Peter Gabriel αυτοσχεδιάζει πάνω στο "Flume" του Bon Iver, με εξίσου μινιμαλιστική ενορχηστρωτική πρακτική με την πρωτόλεια εκδοχή αυτού. Η τραχύτητα της χροιάς του Bon Iver -κατά κόσμον Justin Vernon- παραχωρεί την θέση της σε μια βελούδινη ερμηνεία πιάνου, φωνής και διακριτικών εγχόρδων.
:: Jonsi - "Time to Pretend" (2010) [Σύνθεση των MGMT (2008)]
Η απόκοσμη αισθαντικότητα της φωνής του Jonsi Birgisson των σπουδαίων Sigur Ros, απογειώνει τoν υπεριπτάμενο ψυχεδελικό ποπ θρίαμβο των MGMT, παραδίδοντας ένα "Time to Pretend" απογυμνωμένο απ' τον hi-tech φουτουρισμό, ως μια λιτή κι απέριττη πιανιστική πνοή για λογαριασμό των καλαίσθητα "απαραίτητων" BBC Radio 1 Sessions.
+ Bonus μια διασκευή απ' τα zeroes
*Αφού καταφέρατε και φτάσατε μέχρι εδώ, χάρισμά σας μια freakout διασκευή*
:: Banjo or Freakout - "Archangel" (2008) [Σύνθεση του Burial (2007)]
Μα προς τα πού τράβηξαν τα dubstep θεμέλια; Το μπάντζο κι η εν γένει ηλεκτρακουστική ψυχεδελική πλάνη είναι όπως και να το κάνουμε πρωτάκουστο συμβάν σε δυστοπικό Burial περιβάλλον. Πρωτόγνωρα μαγευτική κι ερμηνεία του Ιταλού Alessio Natalizio. Banjo and not freakout... Παρατυπία εδώ, μιας και εμφανίστηκε το 2008. Χαλάλι...
_____
