The Divine Comedy

The Early Years

Η στυλάτη, νεορομαντική ποπ των Divine Comedy, υπήρξε από την αρχή ουσιαστικά προσωπική υπόθεση του Ιρλανδικής καταγωγής Neil Hannon, και με το πέρασμα του χρόνου φροντίζει ο ίδιος να το καθιστά αυτό ολοένα και πιο σαφές. Άλλωστε όταν "προσέλαβε" τραγουδιστή (John Allen), τον κράτησε για λιγότερο από ένα χρόνο. Αν και το παρουσιαστικό του δεν τον βοηθάει ιδιαίτερα, ο ίδιος πλασσάρει εαυτόν ως γνήσιο απόγονο του Scott Walker, με τον ιδιαίτερο όμως χαρακτήρα του pop-star όπως τον διδάσκει χρόνια τώρα ο Morrissey. H δε ποπ των ονείρων του, είναι γεμάτη έγχορδες και πλούσιες ενορχηστρώσεις, λογοτεχνικές και σινεφίλ αναφορές και μιλάει ακούραστα για ιστορίες αγάπης, αγάπης... και έρωτα περιφερόμενoυ αδιάκοπα γύρω από τον δημιουργό της, και αναδεικνύοντας τον σε αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή.

Η πρώτη περίοδος των Divine Comedy, οπότε και μπορούμε να μιλάμε για "κανονικό" γκρουπ, δε στέφθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία. Μια σειρά από ep's, το 'Europop' σε παραγωγή Edwyn Collins, περιοδείες με ονόματα όπως οι My Bloody Valentine, και ο Hannon αποφασίζει να δώσει προσωρινά ένα πρόωρο τέλος. Επιστροφή στο Londonberry- την ιδιαίτερη πατρίδα του-, μια σειρά από νέα τραγούδια, και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος με τίτλο 'Liberation' το 1993. Μνήμες από όλες τις δεκαετίες της Βρετανικής ποπ και οι πρώτες θετικές κριτικές από το μουσικό τύπο. Και το lp 'Promenade' το 1994 θα βρεθεί στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, και θα φέρει το πρώτο κύμα καλτ φήμης για τον Hannon, o Jarvis έχει ήδη ανοίξει το δρόμο για επίδοξους ώριμους και ρομαντικούς ποπ σταρ!

Το πέρασμα στην επιτυχία ακούει στο όνομα 'Casanova', το μνημείο λυρισμού, ευαισθησίας και ερωτικής ειρωνίας που χρόνια ζητούσε ο Hannon! Όλα σχεδόν τα singles του δίσκου θα γνωρίσουν την επιτυχία, γεγονός που θα συνεχιστεί και με το ep 'A short album about love', κυκλοφορημένο την ημέρα των ερωτευμένων του έτους 1997, και γεμάτο μελιστάλαχτες ερωτικές μπαλλάντες, που όμως δεν εμποδίζουν τον Neil στις λεξικές του αντιμαχίες με τον Jake Shilingford των My Life Story, για το ποιος είναι τελικά ο "ποπ-βασιλιάς"! Το 'Fin de siecle' το 1998 αγγίζει τα όρια της progressive pop, με τις υπερβολικές ενορχηστρώσεις, τη μεγαλομανή διάθεση και τα μακροσκελή τραγούδια, και ίσως μόνο για αυτό να μην μπόρεσε να "χαραχτεί στις καρδιές μας". Φυσιολογικά η Setanta (η super-pop εταιρεία που από την αρχή τους συνοδεύει) έριξε το καλαίσθητο best of στην αγορά, στις αρχές του 2000, ενώ το ίδιο φυσιολογικά και εμείς περιμένουμε το νέο δίσκο (στην Parlophone πλέον) και τις νέες αγάπες.