The Drones

Βιογραφικό

Αξιομνημόνευτη η περίοδος μέχρι το πρώτο τους άλμπουμ. Του Μίλτου Τσίπτσιου

The DronesΑν και μεγαλούπολη, το Μάντσεστερ ποτέ δεν κατάφερε να φτιάξει μία ισχυρή punk rock σκηνή. Ίσως επειδή οι μεγάλοι καλλιτέχνες της πόλης αυτής προτιμούσαν από το να μείνουν προσηλωμένοι στο είδος, να κάνουν το βήμα παραπάνω για να πάρουν στα πιο σίγουρα μια περίοπτη θέση στην ιστορία (Devoto, Curtis, Mark Smith).

Τα αφεντικά της πόλης ξεκάθαρα ήταν οι Buzzcocks και από κει και πέρα ασθμαίνοντας δύο γκρουπ προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη βαριά σκιά τους. Το ένα ήταν οι Slaughter And The Dogs. Οι άλλοι, αφού ως Rockslide και κουραστικοί pub rockers δεν έπειθαν, αποφάσισαν για δραστικές αλλαγές. Έγιναν Drones και ασπάστηκαν το punk rock των Sex Pistols και Clash.

Η σύνθεσή τους περιλάμβανε τους M.J. Drone (Mike Howells) στα φωνητικά και την κιθάρα, Gary "Gus Gangrene" Callender στην κιθάρα, Steve "Whisper" Cundall στο μπάσο και Peter "Purrfect" Howels στα ντραμς. Κοντά τους σε ρόλο μάνατζερ ο σχεδόν διάσημος μουσικοκριτικός Paul Morley.

Η μετακόμισή τους στο Λονδίνο θα τους χρήσει τακτικούς πελάτες στο Roxy, εκεί όπου θα παίξουν με όλη την τότε αφρόκρεμα και θα τους επιτρέψει να ακολουθήσουν τους Stranglers στην Rats On The Road περιοδεία τους.

Temptations Of A White Collar WorkerΕπιστρέφοντας, κυκλοφορούν το πρώτο τους single το πραγματικά θαυμαστό Temptations Of A White Collar Worker τον Απρίλιο του 1977 στη μοναδική κυκλοφορία της δικής τους O.H.M...S. Records. Τέσσερα τραγούδια τα Lookalikes, Corgi Crap, Hard On Me και You'll Lose που ξεχειλίζουν από ενέργεια, νεανικό ενθουσιασμό και punk rock οργή.

Το Lookalikes θα μπει στη συλλογή Streets την πρώτη κυκλοφορία της μετέπειτα διάσημης Beggars Banquet, ενώ μόλις τρεις μήνες μετά οι Drones θα βγάλουν το επόμενό τους single το Just Want To Be Myself/Bone Idol στη Valer Records σε παραγωγή του Simon Humphrey που έγινε πιο γνωστός για την ανάμειξή του στον πρώτο δίσκο των Clash και τις παραγωγές του στους δίσκους των Vibrators και XTC. Απ' τα καλύτερα τραγούδια το Bone Idols της πρώτης γενιάς του Αγγλικού punk, τους δίνει το διαβατήριο για ένα session στην εκπομπή του John Peel τον Δεκέμβριο, εκεί όπου παίζουν τα Be My Baby, The Change, Clique και Movement, ενώ ταυτόχρονα ακολουθεί το πρώτο τους άλμπουμ το Further Temptations.

Αυτό, αν και σε μερικά σημεία πάσχει από τα απομεινάρια της προ - punk περιόδου τους, γενικά είναι ένας αξιοπρεπής δίσκος με γρήγορα, κοφτά και ενεργητικά κομμάτια που ακροβατούν ανάμεσα στην αλητεία και την σκληράδα των Sex Pistols, και το μελωδικό παροξυσμό των Buzzcocks, ή ακόμη περισσότερο των Boys. Εδώ βρίσκονται και τα δύο τραγούδια από το δεύτερό τους single, τα Lookalikes και Corgi Crap σε λίγο διαφορετικές εκτελέσεις, όπως επίσης και το Persecution Complex που είχε την τιμή να μπει στο δεκάιντσο Short Circuit: Live At The Electric Circus.

Μετά από αυτό το εξοντωτικό 1977, οι Drones αποφάσισαν να πάτησαν λίγο φρένο, κάτι που όμως όπως φάνηκε τους στοίχησε, καθώς από εκείνο το σημείο και έπειτα άρχισε η πτώση, που ολοκληρώθηκε και έφτασε στο σημείο της απόλυτης παρακμής όταν άρχισαν να παίζουν ανάλαφρη χορευτική μουσική με την προσθήκη του κημπορντίστα Mike Koman.

Just Want To Be Myself/Bone IdolΤο 1980 βγήκε ένα άνευ λόγου και αξίας single το Can't See/Fooled Today στη Fabulous Records με νέα μέλη τον John Ellis στην κιθάρα από Vibrators και Riki Legair στο μπάσο σε παραγωγή του Steve Lillywhite, που έμελλε αν είναι και το κύκνειο άσμα των Drones που διαλύονται μέσα σε εντάσεις και παρατράγουδα.

Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια, ώσπου να ξαναεμφανιστούν και αυτό θα γίνει το 1996 όπου θα παίξουν στο Holiday In The Sun στο Blackpool, ενώ τον ίδιο καιρό βγαίνει από το ράφι ένα δυσεύρετο σιγκλάκι. Πρόκειται για το Be My Baby/Clique, (το πρώτο διασκευή στη μεγάλη επιτυχία των Ronettes) που επρόκειτο να κυκλοφορήσει το 1978, αλλά η προσπάθεια δεν ευοδώθηκε εξ' αιτίας της χρεοκοπίας της Valer.

Ένα χρόνο μετά βγαίνει το χορταστικό CD Expectations Tapes From The Attic 75-82 από την Overground, στα είκοσι δύο τραγούδια του οποίου βρίσκουμε αρκετά ακυκλοφόρητα κομμάτια μερικά μάλιστα από την προ punk περίοδό τους, κάποια γνωστά σε διαφορετικές εκτελέσεις και αρκετά live. Παράλληλα οι Drones κάνουν ένα νέο ξεκίνημα με το single Sorted/Johnny Go Home και δύο χρόνια αργότερα το CD Sorted και τα δύο στην Φινλανδική Alternative Action Records. Η έκδοση του Sorted σε βινύλιο ονομάστηκε Dirty Bastards με τα ίδια τραγούδια σε διαφορετική σειρά. Η σύνθεση πλέον εδώ είναι M.J. Drone και Gus Gangrene από τα παλιά, με το Lambert στα ντραμς, τον Pete Jobson στο μπάσο και τον Mark Standy στην κιθάρα. Μέτριο άλμπουμ, κάπως παρακμιακό, με ψευδοραμονίστικα ριφάκια, μια κακή διασκευή στο American Pie, αλλά και μια υπέροχη ωδή αφιερωμένη στον συμπολίτη τους και τεράστια punk μορφή Jon The Postman.

Λίγο πριν είχε βγει το Take Shelter ηχογραφημένο ζωντανά στο Τόκιο με τον Geordy στο μπάσο σαν νέο μέλος, ενώ φτάνοντας στις μέρες μας βρίσκουμε το DVD Further Temptations της Cherry Red και τη συμμετοχή τους στο τετραπλό box set εφτάιντσο Rare Peel από την παρουσία τους στο πρόγραμμα του John Peel το 1977.

Η ιστορία των Drones κλείνει οριστικά τον Ιανουάριο του 2013 με τον θάνατο του M.J. Drone.