Επώνυμα Ηθοποιών Άσματα 11-20
11. The Eels - Grace Kelly Blues
Απ' το υπόγειο του κου E[verett] με αγάπη. Εκεί, στο υπόγειο του σπιτιού του, εμπνεύστηκε όλο το περιεχόμενο του άλμπουμ με τις μαργαρίτες του γαλαξία [Daisies of the Galaxy, 2000]. Τούτο δω, ένα θλιμμένο μπλουζ στη θεϊκή Χάρη της και τον άδικο χαμό της.
"Believe it or not" αυτή ήταν η πρώτη τηλεοπτική σειρά στην οποία εμφανίστηκε η Γκρέης το 1950. Και, εξίσου σημαδιακά, η τελευταία της ταινία λεγόταν "High Society" [1956], πριν παντρευτεί τον πρίγκιπα του Μονακό παραμυθιού και εισέλθει στην υψηλή κοινωνία. Ήταν, δε, κινηματογραφική μεταφορά του πρώτου της θεατρικού έργου "The Philadelphia Story" [1948].
Το 1982 προσπάθησε να ξαναρχίσει την καριέρα της με το ευκόλως εννοούμενο "Rearranged" αλλά την πρόλαβε ο χάρος. Η Χάρις της υπέστη καρδιακό επεισόδιο ενώ οδηγούσε και κουτρουβάλησε το βουνό μένοντας αναίσθητη και μη ξυπνώντας ποτέ πια. Αυτά λέει η επίσημη εκδοχή και η Στεφανί που ήτανε μαζί της στο αμάξι, μια Rover P6. Οι κακόβουλοι λένε πως κατρακύλησε από το ίδιο σημείο στο οποίο είχε γυριστεί η σκηνή του πικνίκ στο χιτσκοκικό "Κυνήγι του κλέφτη" [To Catch a Thief, 1955]. Και είναι γνωστό πως ο πρίγκιπας Ρενιέ δε συμφωνούσε με την επάνοδό της στον κινηματογράφο και ότι ζήτησε να μην προβληθούν ποτέ τα 60 λεπτά υλικού που είχε προλάβει να ολοκληρώσει στην τελευταία ερμηνεία της ζωής της.
Ο μόνος που δε συμμερίζεται την κακή της τελευτή φαίνεται πως είναι ο λιβανέζος popαπάρας Mika που τόλμησε να συνθέσει στίχους του τύπου "I try to be like Grace Kelly/ But all her looks were too sad/ So I try a little Freddie [Mercury]/ I've gone identity mad!". Κακομοίρα μου!
12. Billy Bragg & Wilco - Ingrid Bergman
Η 'Ινγκριτ λένε ότι δεν είχε καμιά σχέση με τον συνεπώνυμο σκηνοθέτη. Κι όμως ο παράνομος καρπός της κοιλίας της με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι ονομάστηκε Ρομπερτίνο Ίνγκμαρ. Η σύλληψή του έγινε πάνω στην ηφαίστειο νήσο Στρόμπολι κατά τα γυρίσματα της ομότιτλης ταινίας [1949]. Την κυκλοφορία της καυτής αυτής παραγωγής [1950] συνόδεψαν τα εξοργισμένα σχόλια των αμερικανών πουριτανών για τον άνδρα και την κόρη που εγκατέλειψε ακολουθώντας τον έρωτα. Το ζεύγος παντρεύτηκε στο Μεξικό το 1952, χρονιά που γεννήθηκαν και οι δίδυμες Ιζαμπέλα και Ιζότα Ροσελίνι.
Την θυελλώδη αρχή αυτής της ιστορίας την έκανε στιχάκια ο Woody Guthrie, αλλά δεν πρόλαβε να βάλει μουσική και να τα ηχογραφήσει. Η κόρη του Γούντι, Νόρα, για να πικάρει τον Ντύλαν και την μπέιμπι σίτερ, κάλεσε τον Μπίλη Μπραγκ να διαλέξει ανάμεσα σε χίλια αδημοσίευτα στιχουργήματα του πατρός της να μελοποιήσει όποια ήθελε. Έτσι βγήκε το "Mermaid Avenue" [1998] και το "Mermaid Avenue ΙΙ" [2000]. Τους Wilco τους φώναξε ο Bill.
Το κάντρι μπλουζ τραγούδι ακούγεται ολίγον σαν "Makin' Whoopee" αλλά θυμίζει πολύ το στιλ του Γκάθρι. Οι στίχοι "This old mountain it's been waiting/ All its life for you to work it/ For your hand to touch its hard rock/ Ingrid Bergman" κάθε άλλο παρά αθώοι ακούγονται. Εξάλλου είναι γνωστό ότι στο Στρόμπολι γυρίστηκαν ή "συμπληρώθηκαν" αρκετές "νεορεαλιστικές ταινίες". Είναι αυτές οι, καλτ σήμερα, προσθήκες που τότες ονομάζονταν τσόντες.
13. Songdog - Like Kim Novak [A Wretched Sinner's Song]
Η πλοκή και η αφήγηση μου φέρνουν στο νου το σπηλαιώδες "Where the Wild Roses Grow": "Μοιάζεις με την Κιμ Νόβακ" της είπα, αλλά ήταν ήδη νεκρή. Ψώνισα αυτήν τη γυναίκα του δικηγόρου, της αγόρασα μουσακά κι ένα τριαντάφυλλο, είπα "Έχω ένα δωμάτιο όπου θα μπορούσα να γονατίσω και να σου ρουφήξω τα ποδοδάκτυλα". Έπειτα κράτησα ένα μαξιλάρι στο πρόσωπό της, με τα δάκρυα στα μάτια μου, τσακισμένος ενόσω την οδηγούσα στην Κοιλάδα με τις Φραουλιές, καθώς ένας τρομαχτικός πρωινός ήλιος τρεμόπαιζε πίσω από ένα δέντρο.
Την μπαλάντα συνοδεύει ένα πριόνι μουσικό και ο ποιητής δράστης καταλήγει αποτρελαμένος σε κάποιο ίδρυμα "φωλιά του κούκου", μ' ένα τελικό άγγιγμα του πιάνου να κλείνει τη μαυρίλα. Ψάχνοντας πληροφορίες γι' αυτό το σκοτεινό σιντί "A Wretched Sinner's Song" [2008] και το παλαβό φολκ νουάρ τρίο από την Ουαλία που κρύβεται από πίσω του, έπεσα σε σχόλια του τύπου Reflective + confessional + emotive + imaginative + poetic = masterpiece. Κατά διαβολική τύχη όμως, βρήκα και μια γερμανική μέταλκορ μπάντα που λέγεται kill.kim.novak καθόλου άσχημη. Τελικά έχει πλάκα να ψάχνεις στο διαδίκτυο.
Παρόλ' αυτά η Marilyn Pauline Novak που κάποτε ήταν το αντίπαλο δέος της άλλης Μαίρυλιν, ζει [75 σήμερα] και εκτρέφει άλογα και προβατοκαμήλους στο Όρεγκον. Μακριά από δεσμώτες του ιλίγγου, ανθρώπους με χρυσά χέρια, γεράκια και ερωτικές θύελλες που τόσο συγκλόνισαν την πορεία της προς τη δόξα και την απότομη πτώση.
14. Μάνος Χατζιδάκις - Σχόλιο για την περίπτωση της Σαπφέτ Νοτερό
Την ίδια χρονιά που οι Cure κυκλοφόρησαν το "Pornography" ο Μάνος παρουσίασε το δικό του "Σχόλιο για τις δυνατότητες του αισθησιακού κινηματογράφου". Μια "Πορνογραφία" που έπεσε σα "βότσαλο στη λίμνη" της ελληνικής μετριότητας. Που την περιδιαβαίνουν ο Σέρλοκ Χολμς, η Μαίρυλιν Μονρόε, η Παναγία των Πατησίων, η Μπλανς Επιφανί, ο Ερίκ Σατί και οι τρεις Ρόζες [Μπλουμ, Λούξεμπουργκ, Εσκενάζι]. Όταν έχεις απολαύσει την "Πορνογραφία" ως ένα ενιαίο έργο, καταλαβαίνεις πόσο αδικείται κάθε της κομμάτι που ακούγεται μεμονωμένα και πώς ένιωθε ο Χατζιδάκις γι' αυτόν τον κερματισμό.
Στην παράσταση συμμετείχε και η Σαπφώ Νοταρά με τη στεντόρεια φωνή της, που την καλλιέργησε επίτηδες έτσι για τις ανάγκες του σινεμά κι έπειτα της έγινε σήμα κατατεθέν και δεν την αποχωριζόταν ποτέ. Το εν λόγω κομμάτι-σχόλιο είναι στίχοι του Άρη Δαβαράκη που προϋπαντούν γαλλιστί την πριμαντόνα του δεύτερου μέρους, την Σαπφώ που ερμηνεύει Σαρτρ σε μετάφραση Αλέξη Σολωμού "Στην οδό του Μπλαμαντώ". Ακούγοντας ξανά και ξανά όλο το έργο, έχω την αίσθηση πως όλα πριν ή μετά είναι έτσι βαλμένα για να υπηρετούν την κορυφαία στιγμή που η Σαπφώ μεγαλουργεί, "δε σας λέω χωρατό".
Εγκυκλοπαιδικά αναφέρω ότι η Σαπφέτ είναι γεννημένη στο Ηράκλειο [Χάνδαξ] και το πραγματικό της επίθετο είναι Χανδάνου. Είναι πολύ κρίμα και πολύ άδικο που δεν πρόλαβε να κάνει τίποτε άλλο μετά την "Πορνογραφία" όταν, ουσιαστικά τότε, άρχισαν πια να συνειδητοποιούν πολλοί το τεράστιο ταλέντο που χαραμίστηκε σε μερικούς μανιερικούς κινηματογραφικούς ρόλους. Σκέφτομαι πώς θα ήταν στις "Τρωάδες" που προβάριζε με τον Τσαρούχη. Και σκέφτομαι όλες αυτές τις ασήμαντες "Ελένες" και τους "Ορέστες" της σήμερον που έχουν τιμητικές ευκαιρίες που στερήθηκαν κολοσσοί σαν τον Παπαγιαννόπουλο και την Νοταρά.
15. Giustino di Gregorio - Minuetto per Isabella Rossellini
"For the rest of my life for you" σ' ένα κολάζ χορωδιακών φωνητικών, παλιομοδάτης τζαζ, λάουντζ ξυλόφωνων, γεμάτο λούπες παράξενες, σλάιντ κιθαριές, μίξεις ανορθόδοξες και οπερετικά ουουουου. Ο νεο-πρωτόγονος ιταλός Ιουστίνος Γρηγορίου συνθέτει έναν αβανγκάρντ ύμνο που κυκλοφορεί [Sprut, 1999] από την Tzadik του John Zorn και προοιωνίζει το πέρασμα "στη μουσική του 21ου αιώνα".
Η Ισαβέλλα, γόνος διάσημων γονέων, ντεμπουτάρει στο σινεμά πλάι στη μαμά της στο ρομάντσο "A Matter of Time" [1976] του Βιντσέντε Μινέλι. Δεκαετίες μετά η Λανκόμ αποφασίζει να την κρατήσει νέα και αγέραστη για 14 τουλάχιστον χρόνια. Ο Giustino την βλέπει με το πράσινό της βέλο στους "Απατεώνες" [The Impostors, 1998] του Στάνλεϊ Τούτσι κι έτσι όπως μοιάζει πολύ της μητρός της, εμπνέεται τον ύμνο του.
16. Fat Day - Natalie Wood
Οι τρελαμένοι βετεράνοι βοστονέζοι αρτ-χάρντκορ βίκινγκς έβαλαν ένα "Order Your Own Fat Day Song!" κουπόνι στο τέταρτό τους σιντί και ζητούσαν από τους φαν-αγοραστές να στείλουν τη δική τους σύνθεση-παραγγελιά. Έτσι, μετά από δυο χρόνια αναμονής και προβών, προέκυψαν τα 21 πανκ DIY θεματάκια του πέμπτου και πλέον πρωτότυπου δίσκου τους [IV, 2002], των οποίων τις κάρτες μπορείτε να θαυμάσετε εδώ.
Η κληρονομιά των Dead Kennedys και του "I love short songs" σφραγίζει κι αυτήν την καταιγιστική καταγγελία των 48 δευτερολέπτων. Η επεισοδιακή σχέση και ο διπλός γάμος της Νάταλι και του Ρόμπερτ Βάγκνερ έληξαν άδοξα και μοιραία όταν εκείνη εξαφανίστηκε πέφτοντας απ' το κότερό τους. Αυτό, με δικά του λόγια, μας αποκαλύπτει ένας πικραμένος θαυμαστής.
Went out yachting/ she couldn't swim/ Robert's in the boat/ she's not there in
Natalie would! natalie wood! natalie would! swim if she could!
Life's free + easy/ with Nat'lie not there/ Robert's a killer/ give him the chair!
Natalie would! natalie wood! natalie would! swim if she could!
17. Tarwater - Shirley Temple [Spider Smile]
Μετά "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" έρχεται "το χαμόγελο της αράχνης" [Spider Smile, 2007]. Εκεί, καλά κρυμμένο, υπάρχει και το οργανικό άνθεμ το αφιερωμένο στην μικρή-θαύμα του αμερικάνικου μιούζικαλ. Η Σίρλεϊ βγήκε στο πανί στα τέσσερά της και αποσύρθηκε στα 21. Σήμερα είναι 80.
Στο κομμάτι πρυτανεύει το συνθεσάιζερ και κάποιες αργόσυρτες χορδές του φτιάχνουν μια σκοτεινή αδιόρατη απειλή που δεν φανερώνεται ποτέ και παραπέμπει στον Έντγκαρ Άλαν Κοράκη. Λυρισμός και αναπόληση σκιάζονται από την έλλειψη φωνητικών αλλά η ψηφιακή του καθαρότητα διατηρεί μια ανθρώπινη ζεστασιά! Οι Tarwater είναι ο πρώην-To-Roccoco-Rot Ronald Lippok και ο τακίμης του Bernd Jestram.
18. The King of Luxembourg - Something for Sophia Loren
New Wet Kojak - Sophia Loren
Ο βρετανός κλασικός κιθαρίστας Simon Fisher Turner, ηθοποιός και συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής [βλέπε Τζάρμαν], σε ένα από τα ετερώνυμά του [The King of Luxembourg] έγραψε κι ένα ορχηστρικό τζαζ θέμα αφιερωμένο στην Σοφία Λόρεν ["Sir"/ Royal Bastard, 1988]. Δεν έβαλε λόγια κι άφησε τη μουσική του να τρέχει πάνω στο μύθο της ιταλίδας ντίβας του κόσμου. Στο αντίποδα αυτού, οι New Wet Kojak [αποκύημα των Girls Against Boys] προτίμησαν να αυτοαναλωθούν σε νουθεσίες του τύπου "Way back/ The top 10 number 1/ Sophia Loren". Ενώ η μουσική τους μιλάει, αυτοί [ο Scott McCloud] λένε άλλα.
Η 74χρονη Sofia Villani Scicolone δεν τους ακούει όμως και πηγαίνει στα γυρίσματα του "9", της ταινίας που ετοίμαζε ο Φελίνι μετά το "8½" [1963]. Όπως πιθανώς δεν άκουσε και τη μάνα της όταν βρέθηκε μέσα στο γιορτινό πλήθος του Il Voto [1950]. Τότε που όλοι την φωνάζανε "οδοντογλυφίδα".
19. Joan of Arc - Who's afraid of Elisabeth Taylor?
Οι ίντι ροκ Joan of Arc του Tim Kinsella ονομάζουν το δίσκο τους "Live in Chicago" [1999] γιατί τότε ζούσαν εκεί κι όχι γιατί είναι ζωντανός. Τους αρέσουν οι παρεξηγήσεις και πάντα να εννοούν κι άλλα απ' αυτά που λένε. Η Ελισάβετ Ράπτη τους εμπνέει στο "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ;" και της αφιερώνουν ένα παραλήρημα.
One wishbone to pick with you you're acting for stage and this is a film distance and reference is everything this perspective isn't fixed this gaze can't be broken talk simple utter languages you're mostly just always almosting don't care what you say just mean what you're saying now in this scene make believe a siren yellow taxi ambulance lures a loose buck'd drunk from the rocks and sighs i can't drive tonight every photograph hides a mirror in it's flash and i would only wanna make a film if it was in french and i don't speak french.
Η Λιζ ήτανε 10 χρονών στο "There's One Born Every Minute" και 11 στην κινηματογραφική Λάσι [Lassie Come Home, 1943]. Τελευταία της εμφάνιση στους κινηματογραφικούς Flintstones [1994].
20. Restiform Bodies - 3rd reel Judy Garland
Ο Ντέηβ [passage] είναι ο ράπερ, ο βοκαλίστας της παρέας. Ο Τζορτζ [tel.jim.jesus] αυθορμήτως και παρορμητικώς ασχολείται με τα γκάτζετς και τους σπέσιαλ-εφέ ήχους. Ο Ματ [bomarr monk] προγραμματίζει χιπ-χοπ ντραμς και μαστορεύει φυσικά κρουστά και τύμπανα που εξοβελίζουν όσα κροταλίζουν μέσα στο κεφάλι του. Το "Newbliette" [2004] ηχογραφήθηκε στο πόδι σε μια κρεβατοκάμαρα και κυκλοφόρησε από τους ίδιους χέρι με χέρι για πέντε δολάρια.
"Only a child fucked on camera could produce those dreamy eyes" ισχυρίζονται οι αθυρόστομοι και βλάσφημοι Bodies.
Η Τζούντι [Frances Ethel Gumm] Γκάρλαντ παντρεύτηκε πέντε φορές στα 47 χρόνια της ζωής της, πριν πάρει πολλά κατά λάθος, πολλά πολλά βαρβιτουρικά. Η Λάιζα Μινέλι είναι κόρη της.