Επώνυμοι ανακατεμένοι σε μύθους και τραγούδια

Τα πρώτα 20 τραγούδια βρίσκονται εδώ.

21. JOHN MAYALL – SONNY BOY BLOW (LONDON – PS534) – UK 1967

Το 1967 ο John Mayall κάνει το αδιανόητο για τους σημερινούς καλλιτέχνες δημιουργούς. Μπαίνει ολομόναχος στο στούντιο την Πρωτομαγιά του 1967, παίζει κιθάρα και όλα τα υπόλοιπα όργανα, τραγουδά και ηχογραφεί δώδεκα (12) καινούργια τραγούδια μαζί με το τραγούδι αναφορά στον - εκείνο τον καιρό άρρωστο - Sonny Boy Williamson, φτιάχνει την μακέτα του εξωφύλλου που βλέπουμε και αφήνει μόνο τις σημειώσεις στον οπισθόφυλλο για τον John Peel. Όλα τα παραπάνω σε μια μόνο μέρα βγάζοντας ένα αριστουργηματικό album. Τι άλλο να ζητήσει ο άνθρωπος από τον εαυτό του, πόσο μάλλον ο ακροατής.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: JOHN MAYALL – THE DEATH OF J.B. LENOIR - UK 1967

22. ALBERTO Y LOS TRIOS PARANOIAS – HAPPY TO BE ON AN ISLAND AWAY FROM DEMIS ROUSOS (TRANSATLANIC – TRA349) – UK 1977

Οι Alberto y Lost Trios Paranoias ήταν όντως μια εγγλέζικη μπάντα «χαμένη» στην παράνοια, όπως σωστά δηλώνει τ’ όνομά της. Μια ομάδα μουσικών οι οποίοι συνδύαζαν το φλεγματικό καυστικό χιούμορ των Μόντι Πάιθον με το ροκ, ταιριάζοντας αρμονικά επί σκηνής τα χοντροκομμένα μουσικά σκετς του Μπένι Χιλ με την εκτελεστική δεινότητα των Clash. Οι ίδιοι παρωδούσαν με επιτυχία τόσο την εισβολή του πανκ στην καθημερινότητα του εγγλέζικου συντηρητισμού όσο και τις καθιερωμένες συνήθειες ακρόασης των Εγγλέζων με την «σοβαρή» μουσική η οποία δεν βλάπτει τα χρηστά ήθη. Το σίγουρο είναι πώς με το παραπάνω κομμάτι μας λένε ότι θα μπορούσαμε να ζήσουμε σ’ ένα έρημο νησί χωρίς να είναι απαραίτητο να έχουμε μαζί μας ούτε έναν δίσκο του Ντέμη Ρούσσου αλλά ούτε και τον ίδιο τον Ντέμη.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: COUNTRY JOE & THE FISH – JANIS (JOPLIN) LENOIR – US 1967

23. SPARKS – EDITH PIAF (SAID IT BETTER THAN ME) (BMG -538279612) – UK 2017

Οι αδελφοί Ron και Russell Mael ή αλλιώς Sparks δεν ήταν ποτέ εύκολη περίπτωση, ούτε για τους οπαδούς τους ούτε για τους κριτικούς. Προκλητικοί, θεατρικοί, καινοτόμοι, ξεκίνησαν σαν glam-rock για να παρασύρουν με το ταλέντο τους τα μουσικά πλήθη σε ποικίλους μουσικούς και θεατρικούς τόπους. Ένα ντουέτο που η μίξη της περσόνας Ziggy Stardust του David Bowie και οι φαλτσέτο ερμηνείες του Russell Mael αλά-Freddy Mercury σε συνδυασμό με την μπουρλέσκ θεατρικότητα του επί σκηνής, έδωσαν νέα διάσταση στην δημιουργία ιδιόμορφων show. Το video-clip του κομματιού δείχνει την θέση πού έχει η Edith Piaf στην καρδιά των Sparks και το πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι το θεατρικό τραγούδι, σαν ένα παραμύθι για τα μάτια, ένα σενάριο για τ’ αυτιά, μια ιστορία και μια ερμηνεία που πολλά γκρουπ του σήμερα θα ήθελαν να γράψουν και οι Sparks το κάνουν με το τόση άνεση χωρίς να φαίνονται τα 50 χρόνια καριέρας που τους βαραίνουν.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: SPARKS – WHEN I KISS YOU (I HEAR CHARLIE PARKER PLAYING) – UK 1995

24. BOB DYLAN – SONG TO WOODY ( COLUMBIA – CL.1779) – US 1962

Ο Dylan στο πρώτο άλμπουμ αφιερώνει ένα τραγούδι σε μια από τις κύριες επιρροές του, τον Woody Guthrie, παραποιώντας σε μια συνήθη και γνωστή τακτική του το κομμάτι του Guthrie “13 machines”. Όσοι επιθυμούν περισσότερη ανάλυση πρέπει να περιμένουν λίγο ακόμα ως …τ’ απομνημονεύματά του.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: DAVID BOWIE – A SONG FOR BOB DYLAN – UK 1971

25. PRINCE – MY NAME IS …PRINCE (12” PAISLEY PARK – 9407000) – US 1992

Το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» είναι μια καθαρά νταηλίδικη ελληνική έκφραση. Άλλωστε ο Νάρκισσος και ο Άδωνης ήταν από τα παλιά χρόνια «δικά» μας παιδιά. Ο νονός της funk, Prince τα γνώριζε όλ’ αυτά και στο παραπάνω κομμάτι δηλώνει ευθαρσώς την ταυτότητα και την ιδιότητά του για να ξέρουμε με ποιόν έχουμε να κάνουμε. Επιπλέον για να μην χαθούμε στον καινούργιο δρόμο που χάραζε κάθε φορά στην καριέρα του από soul-funk-jazz-rap-rock κλπ, βάζει σύμβολα στον δίσκο σαν Κοντορεβιθούλης για εύκολο προσανατολισμό.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: EMINEM – THE MARSHALL MATHER LP – US 2000

26. DAVID BOWIE – ANDY WARHOL (RCA – RS.8244) – UK 1971

Το 1971 ο David Bowie θέλοντας ν’ αποτίσει φόρο τιμής σ’ ένα απ’ τα είδωλα που ενέπνευσαν τις πνευματικές του δημιουργίες αλλά και επηρέασαν την εικόνα του, γράφει το τραγούδι Andy Warhol. Παρόλο που γράφτηκε όπως είπε ο ίδιος για να δώσει περισσότερη αίγλη στο είδωλό του, μάλλον στους ατυχείς και κάπως αφελείς στίχους του το αποδομεί. Στην αρχή του τραγουδιού μέσα από διάφορους ηλεκτρονικούς ήχους ο παραγωγός του, τάχα προφέρει λάθος το επίθετο του Warhol και ο Bowie το διορθώνει! Καθόλου παράξενο που σε επίσκεψη την ίδια χρονιά το 1971 στην Νέα Υόρκη, παίζει ενώπιον του Andy Warhol το κομμάτι και ζητά την γνώμη του, εκείνος του λέει ότι έχει τρομερό γούστο στο να διαλέγει… παπούτσια. Χρόνια αργότερα σε μια τηλεοπτική συνέντευξη το 1987 παραδέχεται on camera ότι ανακριβώς είχε δηλώσει πως γνώριζε προσωπικά τον Warhol πριν γράψει τον κομμάτι. Τι τα θέλετε, χαμαιλέοντας ο Bowie
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ALKALINE TRIO – I WANNA BE A WARHOL – US 2013

27. TIM BUCKLEY – LORCA (ELECTRA – EKS.74074) – US 1970

Το ταλέντο του Tim Buckley δεν φτάνει να σχολιαστεί σε μερικές αράδες. Μέσα στο 1969 ηχογραφεί τρία άλμπουμ (Happy Sad, Blue Afternoon, Lorca). Άλμπουμ προσωπικών αναζητήσεων και ενδοσκόπησης, τα δύο πρώτα σε σπουδαίες folk-jazz φόρμες αλλά στο τρίτο και τελευταίο για την Electra Rec., ο Tim Buckley αφήνει όποιον μέχρι τώρα συμβατικό μουσικό δρόμο και προσεγγίσει το έργο του F.G. Lorca με προσωπικό αυτοσχεδιαστικό τρόπο, καταλύοντας μουσικές φόρμες και συνοδεύοντας την φωνή του με την κιθάρα του με αφαιρετικό ποιητικό τρόπο ερμηνεύοντας το έργο του Lorca σαν τραγικός ηθοποιός του αρχαιοελληνικού θεάτρου.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ELTON JOHN – OSCAR WILDE GETS OUT – UK 2013

28. TANGERINE DREAM – PHAEDRA (VIRGIN – V2010) – UK 1974

Οι Tangerine Dream ήταν και είναι ένα από τα γκρουπ που «έφτιαξαν» το δικό τους σύμπαν και καθόρισαν τόπους, χρόνους και καταστάσεις στην μουσική του 20ου αιώνα. Με το “Phaedra”, το πρώτο τους άλμπουμ στην πρωτοπόρα Virgin, κάνουν και την πρώτη τους διεθνή επιτυχία και καθορίζουν με το ύφος του δίσκου αυτό που αργότερα θα ονομαστεί “σχολή” του Βερολίνου. Με τον δίσκο αυτό γνωρίζουν επίσης και μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα. Άλλωστε ο μύθος της Φαίδρας είχε κάνει διεθνή καριέρα μια δεκαετία πριν, με την ομώνυμη ταινία του Ζυλ Ντασέν με την Μελίνα Μερκούρη και τον Anthony Perkins και την όμορφη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Η μυθολογία, ο Ευριπίδης, η αρχαία τραγωδία, ο απαγορευμένος έρωτας της Φαίδρας για τον Ιππόλυτο και τέλος οι Tangerine Dream με την μουσική τους, πάνε τον μύθο σε άλλη σφαίρα.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: EMERSON LAKE & PALMER – THREE FATES – UK 1970

29. PROCOL HARUM – PANDORA’S BOX (7” CHRYSALIS – CHS2073) – UK 1975

Το 1975 έβγαινε το 9ο άλμπουμ των Procol Harum: Procol’ Ninth το Pandora’s Box ήταν η επιτυχία που πρωτάκουσα από τον δίσκο και ίσως το κομμάτι που πρόσεξα περισσότερο ακόμη και από το Whiter shade of pale, λόγω ίσως της τρομερής εισαγωγικής ιδέας του με το εκπληκτικό riff του βιμπράφωνου που στοίχειωσε τα παιδικά μου ακούσματα. Οι Procol Harum άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας αλλά από μέσα δεν πετάχτηκε το χάος αλλά ένας καινούργιος θαυμάσιος μουσικός κόσμος.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: BERNARD HERMANN – TALOS – UK 1963 (OST)

30. IRON MAIDEN – FLIGHT OF ICARUS (7” EMI – 5378) – UK 1983

Το Flight of Icarus ήταν το πρώτο single του άλμπουμ “Piece of mind” που βρίσκει τους Iron Maiden να παίζουν γεροδεμένο metal και στους στίχους του να «παίζουν» με την τύχη του Ίκαρου. Άλλωστε οι μύθοι, οι θεοί και οι δαίμονες, οι ανδραγαθίες, οι μεγάλες μάχες αλλά και ήττες ήταν ανέκαθεν ψωμοτύρι στην παραφιλολογία που γέννησε το metal και το προχώρησε μπροστά σε εικόνα, ύφος και ζοριλίκι. Φυσικά ήταν μεγάλη επιτυχία και στην Ελλάδα και ήρθε ν’ αναδείξει τον Dickinson σαν ημίθεο κοντά στους δικούς μας Ολύμπιους θεούς.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: INCREDIBLE STRING BAND – THE MINOTAUR’S SONG – UK 1968

31. CREAM – TALES OF BRAVE ULYSSES (7” POLYDOR – 421147) – UK 1967

Οι Cream του Clapton μας πάνε ακόμη πιο πίσω στις περιπέτειες του γενναίου Οδυσσέα, τραγούδι που εμπνεύστηκε o Clapton από τις διακοπές του στα ελληνικά νησιά. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σαν b-side στο single Strange Brew από το μνημειώδες πλατινένιο Disraeli Gears. Στο τραγούδι με τις περιπέτειες του γενναίου Οδυσσέα ο Eric Clapton δεν ζηλεύει μόνο τον Οδυσσέα, αλλά και την πρωτοποριακή τεχνική που ήδη είχε ξεκινήσει ο Jimi Hendrix με τους παραμορφωτές ήχου. Έτσι ντύνει τον Οδυσσέα με φανταχτερά καφτάνια και κρόσσια, του περνάει την Οδύσσεια από καμιά δεκαριά fuzz wah-wah pedals και μας την παραδίδει πιο ψυχεδελική από όποια άλλη έκδοση και ερμηνεία. Αλλά ο Clapton, Hendrix δεν γίνεται με τίποτα.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: IRON MAIDEN – ALEXANDER THE GREAT – UK 1986

32. CLUTCH – RELEASE THE KRAKEN (RIVER ROAD – 001) – US 1999

Πολλοί αγνόησαν αρχικά τους Clutch, αλλά θα έπρεπε ν’ απελευθερώσουν το μυθολογικό Kraken και την δύναμή του καθώς και να δημιουργήσουν την δικιά τους River Road Rec. για να κυκλοφορήσουν την δουλειά τους χωρίς περιορισμούς, υποδείξεις και συμφέροντα ώστε να «πάρει μπροστά» κοινό και κριτικοί. Επιμένοντας να παίζουν σφιχτοδεμένο stoner και δοκιμάζοντας τις δυνάμεις τους, το κομμάτι κλείνει το μάτι στον Frank Zappa με δύναμη και έμπνευση.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: SQUIRREL NUT ZIPPERS – THE KRAKEN – US 1998

33. TRAPEZE – MEDUSA (THRESHOLD – THS.4) – UK 1970

Ο Glenn Hughes, πολύ πριν εκτιμηθεί δεόντως και προσχωρήσει στους Deep Purple, σχηματίζει τους εκλεπτυσμένους Trapeze όπου βουτώντας βαθιά στην ελληνική μυθολογία και παίζοντας heavy-progressive rock παραδίδει από την νεοσύστατη Threshold Rec. που θέλει νέο αίμα στον κατάλογό της το φιλόδοξο άλμπουμ Medusa. Πολύπλοκο, ευρηματικό, στιβαρό αλλά και funky, με παραγωγό τον John Lodge των Moody Blues και την φωνή του Glenn Hughes να δίνει τα ρέστα της, αποτελεί ένα από τα κομμάτια και γενικότερα τους δίσκους που συζητήθηκαν, αγαπήθηκαν αλλά δεν εκτιμήθηκαν από την εποχή τους όσο θα έπρεπε. Έτσι και σήμερα μπορούμε να τους ακούμε και να μην τους χορταίνουμε.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: HELIUM – MEDUSA – US 1995

34. 17 PYGMIES – LAWRENCE OF ARABIA (LAZY DOD – LZD806) – GR 1995

Αν δεν υπήρχε η αισθητική ματιά του Μπάμπη Αργυρίου – λέγε με Lazy Dog – κανείς στην Ελλάδα δεν θα είχε ακούσει για τους «17 Πυγμαίους». Μήπως οι Αμερικάνοι ομοεθνείς τους, τους γνωρίζουν περισσότερο; Στα επιπλέον κομμάτια του κανονικού τους δίσκου και συγκεκριμένα από το ΕΡ “Hatikva” του 1983 έχουμε μια πιο new Age–no wave ανάγνωση στο υπέροχο μουσικό θέμα του Maurice Jarre από τον «Λώρενς της Αραβίας». Μια ματιά που προσπερνά το πρωτότυπο από άλλη γωνία και θέση. Αισθητικά πρωτοποριακό και πολύχρωμα ηλεκτρονικό.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: INNER CIRCLE – MOTHER TERESSA – SW 1998

35. D.A.F. – DER MUSSOLINI (7” VIRGIN – 103168) - WG 1981

Οι DAF είναι η ιδρωμένη electro-wave-punk απάντηση στους Kraftwerk εκ των έσω. Ντουέτο, πρωτοποριακό, πειραματικό, αμφιλεγόμενο, αμφισεξουαλικό, ηλεκτρονικό, με κοινωνικές προεκτάσεις και μηνύματα προς όλους. Καταλυτική σκηνική παρουσία και παρακαταθήκη για όλους όσους στην Ελλάδα ασχολήθηκαν με τα συνθεσάιζερ. Στο συγκεκριμένο κομμάτι ξεσκίζουν τον Μουσολίνι επί σκηνής. Να 'ναι καλά ο Γ. Πετρίδης που το είχε συμπεριλάβει στις περίφημες συλλογές “Rock 80’s” της Virgin.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ROBERT WYATT – STALIN WASN’T STALIN – UK 1984

36. WEEZER – BUDDY HOLLY (7” GEFFEN – GFS88) -US 1994

Το 1995 όταν άλλαξα τον ηλεκτρονικό μου υπολογιστή και μου εγκατέστησαν τα Windows’95 στο λειτουργικό σύστημα, στα προ-εγκατεστημένα video-clips υπήρχε και το βραβευμένο με τέσσερα βραβεία στα “1995 MTV awards” video των Weezer “Buddy Holly”. Τότε δεν το ήξερα αλλά απόλαυσα την ρετρό ατμόσφαιρα του ’50 με την όμορφη pop-rock εκτέλεση, φόρο τιμής γι’ αυτό που θα μπορούσε να είναι τα 58α γενέθλια του αδικοχαμένου Buddy. Holly Οι Weezer με το διάσημο πρώτο του «μπλε» άλμπουμ και τον χαρακτηριστικό power-pop ήχο τους που σε «ζαλίζει» ευχάριστα, έδωσαν με το κομμάτι τους “Buddy Holly” χρώμα κινηματογραφικής νοσταλγίας στον ήρωα τους κάνοντας τον ακόμη πιο αγαπητό σε νεότερες γενιές.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: EXPLOITED – SID VICIOUS WAS INNOCENT – UK 1982

37. HAMELL ON TRIAL – JOHN LENNON (LIVE) (EVANGELINE –GELM 4038) – US 2002

Οι Hamell on Trial είναι ένας, ο Edward James “Ed” Hamell, ένας περιπετειώδης τύπος ο οποίος βγάζει τα «άπλυτα» των άλλων αλλά και τα δικά του στη φόρα, που του αρέσει να διηγείται ιστορίες με αμφιλεγόμενο στίχο και περιεχόμενο, που του αρέσει χρησιμοποιώντας μόνο την κιθάρα και την φωνή του να κομματιάζει καταστάσεις και να καυτηριάζει γεγονότα και βίους, κάτι σαν Woody Guthrie σε punk έξαψη, ένας beat ποιητής χωρίς φραγμούς, όρια και ξεκάθαρο μουσικό στυλ. Ή τον αγαπάς ή τον μισείς, ή τον αποφεύγεις διακριτικά ή του ρίχνεις κλεφτά ματιές, αλλά όπως και να 'χει, ο ίδιος δεν σου δίνει την ευκαιρία να τον αγνοήσεις ποτέ. Στο κομμάτι του για τον John Lennon περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τι ένιωσε και πως αισθάνθηκε όταν μαθητής ο ίδιος στα 1971 στην Νέα Υόρκη συνάντησε τον Lennon στα περιθώρια μιας έκθεσης της Yoko Ono μέσα από ένα πριβέ πάρτυ στον όποιο είχε τρυπώσει λαθραία. Προσωπικά βρήκα την ερμηνεία και τον τρόπο του Hamell καθηλωτικό. Τα υπόλοιπα είναι …ιστορία του Hamell.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: CRANBERRIES – I JUST SHOT JOHN LENNON – UK 1986 (R.I.P. DOLORES)

38. STEVIE WONDER – SIR DUKE (7” TALMA -T54281F) – US 1976

Ένα «θηρίο» της σύγχρονης μουσικής σκηνής αποτίνει φόρο τιμής το 1976 σε ένα «μεγαθήριο» της παγκόσμιας μουσικής, τον Duke Ellington ο οποίος είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα το 1974. Το τραγούδι του Stevie Wonder «καρφώθηκε» στο Νο1 του καταλόγου επιτυχιών στην Αμερική και εξέφραζε από πρώτο χέρι το πώς αντιλαμβάνονταν ο απλός κόσμος την μουσική, τον ρυθμό και το πνεύμα του Duke Ellington μέσα από τον μουσικό κόσμο που μας κληρονόμησε.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: GENESIS – DUKE – UK 1980

39. HOLLIES – KING MIDAS IN REVERSE (EPIC – LN24344) – US 1967

Οι Hollies, όπως και τ’ άλλα Αγγλικά γκρουπ της βρετανικής εισβολής στην Αμερική, ευθύνονται για κάποια από τα πιο όμορφα τραγούδια της δεκαετίας του ’60. Ένα από αυτά ήταν και το “King Midas in reverse” καταμεσής του Καλοκαιριού της Αγάπης το 1967 και τραγούδι προπομπός του δικού τους ψυχεδελικού άλμπουμ “Butterfly”. Το τραγούδι γράφτηκε από τον Graham Nash, τότε μέλος των Hollies, αλλά σε μας περισσότερο γνωστός από την μετέπειτα πορεία του στην Αμερική ως μέλος των Crosby, Stills, Nash and Young ή από την σόλο του καριέρα. Το υπέροχο “King Midas in reverse” διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά μιας ψυχεδελικής μπαλάντας που σέβεται τον εαυτό της, την εποχή και τους ακροατές αφού έχει ν’ ανταγωνιστεί πάμπολλα υπέροχα τραγούδια που βγαίνουν εκείνο τον καιρό. Η ιστορία του βασιλιά Μίδα της Φρυγίας με το αρχικά μοναδικό χάρισμα να μετατρέπει οτιδήποτε πιάνει σε χρυσό που σύντομα καταλαβαίνει ότι εξελίσσεται σε κατάρα, κυνηγά όλους εμάς τους ανθρώπους από τον πλουσιότερο ως τον πιο φτωχό που δεν ξέρουμε να χαρούμε τις απλές ευτυχισμένες στιγμές που περνούν από μπροστά μας και ματαιοδοξούμε και βασανιζόμαστε στην ιδιοτέλεια και την απληστία. Οι Hollies αυτή την ταυτόχρονα με το χάρισμα κατάρα του βασιλιά Μίδα επισημαίνουν και λένε στο τραγούδι ότι πρέπει μάλλον να βλέπουμε τα πράγματα και λίγο από το ανάποδο. Και ο νοών, σωθήσεται.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ARMY OF LOVERS – KING MIDAS – SW 1996

40. ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ – ΤΣΑΡΛΙ ΤΣΑΠΛΙΝ (COLUMBIA -14C.062.70883) – GR 1978

Το 1977 η Ελλάδα στην Eurovision είχε καταφέρει κάνοντας φωνητικά, γυμναστική πάνω στις νότες του πενταγράμμου στο «Μάθημα σολφέζ» που είναι και πιο εύκολο από το μάθημα για ...σουφλέ, να πάρει για την επίδειξη των ικανοτήτων της, την 5η θέση στην Eurovision. Μας άνοιξε η όρεξη λοιπόν για πιο ψηλά. Έτσι την επόμενη χρονιά βάζουμε τα δυνατά μας για πιο δύσκολα και πιο ριψοκίνδυνα πράγματα, αφού επιστρατεύουμε την ηθοποιό και τραγουδίστρια Τάνια Τσανακλίδου με σκοπό να συνδυάσουμε θέατρο, κινηματογράφο, καμπαρέ, βαριετέ, τραγούδι, πολυθέαμα δηλαδή. Το τραγούδι που πάει το 1978 στην Eurovision το εμπνέεται ο δημιουργός Σάκης Τσιλίκης από τον θάνατο του Τσάρλι Τσάπλιν λίγους μήνες νωρίτερα και αναθέτει στον συγγραφέα και στιχουργό Γιάννη Ξανθούλη να γράψει τους στίχους με στόχο την Eurovision. Ντυμένη με ασπρόμαυρο γυαλιστερό σμόκιν, καπελάκι και μπαστούνι, θυμίζοντας φώτα της ράμπας και βουβό κινηματογράφο, η Τάνια Τσανακλίδου ποντάρει στο θυμικό των Ευρωπαίων και στην εικόνα, αφού από ελληνικά κανείς δεν καταλαβαίνει γρυ στον διαγωνισμό. Πάνω στους τρομερά παιδικούς στίχους του Ξανθούλη ο Σαρλό γίνεται μάλλον ...Σαχλό και η αξιοπρεπής προσπάθεια της Τάνιας για κάτι καλύτερο επιβραβεύεται με την 8η θέση. Μην είμαστε και αχάριστοι, στους «ειδήμονες» του κινηματογράφου τους πήρε σχεδόν μισό αιώνα έως να δώσουνε στον Τσάρλι Τσάπλιν ένα Όσκαρ, και αυτό τιμής ένεκεν.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: ΕΛΠΙΔΑ – ΣΩΚΡΑΤΗ (ΕΣΥ ΣΟΥΠΕΡ-ΣΤΑΡ) – GR 1979