Επτά διαμάντια στη χωματερή
Η αίθουσα σκοτεινή. Το κάθισμα αεροπλάνου. Η οθόνη μεγάλη. Το surround ηχείο πάνω από το αυτί σαν κλαρίνο σε πανηγύρι. Θα παίξει Αρονόφσκι σε λίγο και ο κρυμμένος ακούλτουρος προσπαθεί να δημιουργήσει ρήξεις στη συνείδηση αυτού που φοράει το μυαλό στο οποίο κατοικεί. "Φύγε, θα σου 'ρθει κατακέφαλα καμία ελεγεία για την αιώνια ζωή πάλι και θα πρέπει να παίξεις τρία τσάμπιονς λιγκ στο Pro για να ξεχάσεις". Η οθόνη ανάβει και παίζει τρέιλερ. Ο Μίκι Ρουρκ αποκαλύπτει ότι έχει και στην πραγματικότητα την ίδια φάτσα με τον τύπο που υποδυόταν στο Sin City. Και τότε, αποκάλυψη: Κάποιος ωρύεται στο μικρόφωνο, κάποιος άλλος κοπανάει μια και μισή φορές τα τύμπανα και η κιθάρα είναι μέταλ. "Ρε σεις, αυτό είναι το Bang your head" λέει ο θεατής, αλλά κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Γιατί καμιά φορά, ακόμη και μέσα στο χειρότερο Κουρουπητό του rock and roll μπορεί να βρεθούν διαμάντια που δεν είναι απλώς καλτ, αλλά έχουν ταυτιστεί και με ιστορικές στιγμές του σινεμά, της τηλεόρασης, του trash ντυσίματος και του μπάσκετ. Ένα για κάθε μέρα της βδομάδας. Ένα για κάθε πύλη της κολάσεως. Ένα για κάθε αρρώστια, πάθηση, κεφαλαλγία, κομμάρες, ζαλάδα.
1 Metal health (Bang your head) - Quiet Riot (1983) Απαράδεκτοι αισθητικά, πιθανώς εργαλείο ψυχολογικών βασανιστηρίων σε κάποιο απολυταρχικό καθεστώς, οι Quiet Riot έγιναν γνωστοί ληστεύοντας και κακοποιώντας τους New York Dolls. Το Bang your head όμως που διάλεξε o Ντάρεν Αρονόφσκι για το εκπληκτικό Wrestler το έγραψαν με τα χεράκια τους και έδωσαν το απόλυτο συνοδευτικό για ανήλικους υποψήφιους αυχενικού συνδρόμου.
2 Wheel in the sky - Journey (1978) Οι Journey, ψηλά και αυτοί στο πρετ α πορτε-σκουπιδοντενεκέ, ήταν η τιμωρία του Neal Schon στην ανθρωπότητα επειδή δεν γεννήθηκε ως Ritchie Blackmore. Ο αμερικανοπορτογάλος αρχικός τραγουδιστής τους, Steve Perry, είχε τις φωτεινές του στιγμές και μια από αυτές είναι το Wheel in the Sky, οπερετικό, μελιστάλαχτο, επικό και για λίγες ακροάσεις γιατί είναι πολύ κολλητικό. Χρησιμοποιήθηκε ως χαλί σε κάποιο επεισόδιο της Μέκκας του σύγχρονου τηλεοπτικού καγκουρισμού, στο ενίοτε ξεκαρδιστικό My name is Earl.
3 Eye of the tiger - Survivor (1982) Μετά τα συγκροτήματα που λειτουργούσαν μόνο υπό το καθεστώς drugs ή χρημάτων ή ματαιοδοξίας, ήρθαν οι Survivor: Έγραψαν μουσική μόνο υπό την απειλή να φάνε ξύλο από τον Ρόκι. Με τις μπουνιές του Sly να ζεσταίνονται επάνω στους κακούς, έδωσαν ένα από τα πιο εθιστικά ριφάκια: Ταν. Ταν-ταν-ταν. Ταν-ταν-ταααααν... Και αν η μέθοδος του "ταν" δεν μπορεί ακόμη να αποδώσει λεκτικά τη μουσική, οι Survivor πέτυχαν το απόλυτο two-hit wonder με το Eye of the Tiger στο ένα Ρόκι και το Burning Heart στο άλλο.
4 Edge of Seventeen - Stevie Nicks (1981) Αν η Yoko ήταν η Σαμπ Νιγκουράθ που κατέφαγε τον Working Class Hero, τότε η Stevie Nicks ήταν η Κίρκη που μετέτρεψε τους bluesmen σε ποπ ροκ ινδικά χοιρίδια. Όταν εκπλήρωσε το μαυροφορεμένο έργο της, ακολούθησε και σόλο καριέρα γράφοντας το εθιστικό Edge of Seventeen, μαγεύοντας μεταξύ άλλων και την Joan Cusack, γεροντοκόρη δασκάλα στο School of Rock. Ξενιστής της μαγείας, ο Jack Black σε προχωρημένο AC/DC επίπεδο.
5 Tokyo nights - Krokus (1980) Εδώ είναι τα καλύτερα: Αισθητική μέταλ, μυαλά μέταλ, σύγκρουση αυτοκινήτων, πέτσινα περιλαίμια, παντελόνια σωλήνες, μαλλί-αφάνα 80's και όλα αυτά από... Ελβετούς που τους έλεγαν Krokus! Το Tokyo nights με τον Mark Storace στη φωνή να επιβεβαιώνει ότι είναι ο χαμένος ξάδερφος που ενώνει συγγενικά τον Bon Scott, τον Brian Johnson και τις γάτες με φαρυγγίτιδα.
6 Stay the night - Chicago (1984) Τα μανίκια είναι σηκωμένα μέχρι ακριβώς 3 εκατοστά κάτω από τον αγκώνα, διπλωμένα πάνω από το στραφταλιζέ σακάκι. Η κόμμωση είναι αποτέλεσμα φιλαρίσματος με έντονο πιστολάκι και η ματιά παραπέμπει κατευθείαν στον Sledgehammer. Ο γαρδελισμός πριν καν τον ανακαλύψει ο ιδρυτής του, είναι νόμος στις ΗΠΑ. Οι Chicago βγάζουν το καλύτερό τους άλμπουμ το 1984, αλλά το "κλου" είναι το βίντεο του τραγουδιού, μικρού μήκους ταινία από μόνο του.
7 The final countdown - Europe (1985) Ο Αργύρης, το power forward με το φιζίκ που παρέπεμπε στη "Συνοικία το όνειρο", πηγαίνοντας προς τη "γραμμή της φιλανθρωπίας" για να εκτελέσει τις ιστορικότερες βολές στην ιστορία του ελληνικού έθνους από τότε που ο πρώτος αρματολός έριξε με την αραβίδα του τα πρώτα βόλια της επανάστασης, είπε στον Ιωάννου: "Ρε συ Μέμο, σου μυρίζει τιρινίνη;". Ο πόιντ γκαρντ τον κοίταξε περίεργα και πίστεψε ότι ήταν απλώς η ένταση της στιγμής και το ντουμάνι από τα Marlboro και τα Camel των 14.000 οπαδών. Έκανε όμως λάθος. Γιατί όταν η πορτοκαλί σπυριάρα έκανε το δεύτερο "χλουτς" στο διχτάκι και σημείωσε το 103-101, τα ηχεία του ΣΕΦ γέμισαν από τιρινίνη... Σουηδοί που έμειναν στην ιστορία γιατί επένδυσαν μουσικά την πιο κουφή επιτυχία της πιο κουφής ομάδας μπάσκετ που έγινε ποτέ.