Εννιά λόγοι για να γίνεις κι εσύ γκοθάς της πλαζ

Οι Growlers είναι μια από τις μπάντες που μέσα στο χάος της υπερπληροφόρησης που επικρατεί, κατάφεραν να επιπλεύσουν επιτυχώς και σιγά να δημιουργήσουν ντόρο γύρω απ' το όνομά τους.

Το μεγαλύτερο επίτευγμά τους από το 2006 κι έπειτα που υπάρχουν ως γκρουπ είναι η διαρκής και ιδιοφυής εξισορρόπηση στο λεπτό εκείνο σημείο μεταξύ σοβαρότητας και γλαφυρότητας. Με απόλυτο όπλο τον αδιάκοπο αυτοσαρκασμό, πέτυχαν αυτό που χρόνια είχε χαθεί από το ροκ. Να φέρουν ένα απενοχοποιημένο fun ξανά στο προσκήνιο, κοροϊδεύοντας ουσιαστικά τους πάντες, μα πάνω απ 'όλα τον ίδιο τους τον εαυτό.

Εκμεταλλευόμενοι λοιπόν τη συγκυρία που θέλει πολλές μπάντες από κάθε πλευρά του πλανήτη να ανακαλύπτουν εκ νέου αυτό που σε ένα ευρύ φάσμα ονομάζεται ψυχεδελική μουσική, έκαναν το αυτονόητο. Σκάλισαν τη δισκοθήκη των γονιών τους, ξεπέρασαν το στάδιο της άρνησης σχετικά με τον εφηβικό κανόνα που προτάσσει ό,τι έκαναν γονείς και παππούδες να είναι σάπιο και φυσικά πήραν (και φαντάζομαι δεν σταμάτησαν να παίρνουν...) πολλά πολλά ναρκωτικά.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, σε αυτά οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό και η νέο-νεοψυχεδέλεια, το τρίτο μαζικό κύμα δηλαδή ψυχεδελικής γραφής (μετά τα 60s και τα 80s) που εδώ και καμιά πενταετία απλώνεται γρήγορα και παντού (τσεκάρετε τις συναυλίες του τελευταίου ενάμιση χρόνου στην ημεδαπή και θα έχετε ένα κάποιο συμπέρασμα, αν θέλετε να περιαυτολογήσουμε).

Όταν έπαψε πια η δεξαμενή που συνδέει τα ναρκωτικά με τη συνθετική έμπνευση να περιλαμβάνει κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικές ανησυχίες, πειραματισμούς, ντισκό-πανκ και σύνθια, κάπου, κάποιος θα έριξε τη φαεινή ιδέα: "Ρε σεις καλοί είναι αυτοί οι Jefferson Airplane, οι 13th Floor Elevators, οι Sweet Smoke και τα άλλα με τα χρωματιστά εξώφυλλα του πατέρα του τάδε! Δεν βαράμε κι εμείς έτσι;" Ίσως να είναι και τόσο απλό και τα υπόλοιπα είναι για να βαυκαλιζόμαστε όσοι θέλουμε να δίνουμε βαθιές κοινωνιολογικές εξηγήσεις και να γράφουμε βαρύγδουπα κείμενα.

Στο θέμα μας όμως. Growlers.

Σχηματίστηκαν το 2006 στην Καλιφόρνια, αποτελούνται από τους Brooks Nielsen, Matt Taylor, Scott Montoya, Anthony Braun Perry και Kyle Straka, έχουν κυκλοφορήσει τρία επίσημα άλμπουμ, ένα μόνοι τους (πριν από αυτά), κάμποσα EPs και singles. Σχεδόν σε όλα παίζουν το ίδιο διαολεμένο αργό μέχρι mid-tempo πράμα που σπάνια ανεβάζει στροφές, κράμα surf, pop, rock, garage, country και ψυχεδέλειας. Μουσικά αποκλείεται να σε ξαφνιάσουν ή να σε εντυπωσιάσουν, παρόλα αυτά όμως μένεις ικανοποιημένος και με το παραπάνω.

Παρακάτω σε αριθμημένα bullet-points, όπως απαιτεί κάθε σοβαρή παρουσίαση στις μέρες μας (success story γαρ), ετοίμασα εννιά, κυρίως οντιοβίζουαλ, λόγους για τους οποίους αξίζει το κόπο να ασχοληθεί κανείς μαζί τους και φυσικά να τους δει ζωντανά στις 15 και 16 Νοεμβρίου στη χώρα μας.

1. Ποιοι άλλοι θα τολμούσαν να αυτοχαρακτηρίσουν τη μουσική τους Beach Goth και να μη φάνε κάμποσες ντομάτες; Πολύ λίγοι φαντάζομαι. Βάλε κι εσύ λοιπόν το ρίμελ σου, φόρα βαρύ πανωφόρι, ανέβα στη σανίδα του surf και φύγαμε!

2. Το εξαιρετικό άσμα Gay Thoughts αποτελεί έναν ύμνο όλων εκείνων που μεσοπελαγούν στην αναζήτηση σεξουαλικής ταυτότητας, δεν έχουν πρόβλημα να τους θίξεις τον βαρυσήμαντο ανδρισμό και δεν μπορούν να πουν πως εκφράζονται απόλυτα μόνο στα live των Pet Shop Boys ή των Clutch, ή βασικά χέστηκαν και απλά γουστάρουν την περιπαιχτική διάθεση απέναντι σε κάθε ταμπού. Αν τώρα πιάσει κανείς το κορίτσι του να τους κοιτάει και να ξερογλύφεται στο live, ας γκουγκλάρει την επόμενη φορά αντί για την ενδεκάδα του γαύρου, κανένα κείμενο πάνω στις "Σπουδές Φύλου". Έτσι λέγεται πλέον. Ο φεμινισμός δεν υπάρχει πια, πέθανε.

3. Για να τρολλάρουν ακόμα περισσότερο πάνω σε αυτό, φροντίζουν να επισκεφτούν τη γκαρνταρόμπα της θειας τους (...υποθέτω, δεν έχω στοιχεία) και μετά να κάνουν την αντίστοιχη εμφάνιση με το αναμενόμενο αποτέλεσμα φυσικά.

4. Σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή στο Αμέρικα επέλεξαν να διασκευάσουν αυτό και το αποτέλεσμα είναι αυτό. Φανταστείτε το αντίστοιχο στην εκπομπή του Αυτιά. Θα ήταν λόγος να αποκτήσω ξανά τηλεόραση (λέμε τώρα... απλά επικρατεί ενθουσιασμός).

5. Ο Bill Murray ο οποίος κατάφερε να πείσει (επανειλημμένως) τον Jim Jarmousch, τη Sofia Coppola και κυρίως τον Wes Anderson να παίζει τον εαυτό του στις ταινίες τους και να είναι πάντα εξαιρετικός, αποτελεί θαυμαστή της καλιφορνέζικης μπάντας και έχει καταγραφεί να γκρουβάρει στα live τους. Για του λόγου το αληθές εδώ και εδώ. Ξέρει ο Bill.

6. Ως γνωστόν, πάνω στην πλάκα θίγονται τα σοβαρότερα ζητήματα. Όταν λοιπόν αποφασίζουν να γράψουν σοβαρούς στίχους (φαινομενικά αφελείς βέβαια) και να τους ντύσουν με το ελαφρύ περίβλημα της όλης παρουσίας τους, τα καταφέρνουν άψογα. People και Feelin'.

7. Θες και λίγο ατμόσφαιρα συνόρων Μεξικού με States, ήλιο, τεκίλα, μέχικο μάι φρεντ και ένα χάρμα άσμα; Έχουμε κι απ' αυτό.

8. Ο τραγουδιστής και frontman Brook Nielsen είναι larger than life με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο και κόντρα στα προγνωστικά της ροκ κοινότητας δήλωσε ως αγαπημένα του άλμπουμ τα παρακάτω: The Congos - Heart Of The Congos, Bob Marley And The Wailers - Soul Rebels, Captain Beefheart - Safe As Milk. Επίσης υπήρξε μέλος reggae μπάντας. Συνεντευξούλα εδώ.

9. Πολλή πίεση έχει πέσει εδώ και αρκετό καιρό, νομίζω δε χωρά αμφιβολία. Αν δε σου έχει συμβεί, είσαι είδος προς έρευνα ή το επίθετό σου συναντάται σε εφημερίδες, περιοδικά με τις ζωές των σταρ κλπ κλπ. Θαρρώ πως οι Growlers μπορούν να κάνουν το χειλάκι μας να σκάσει με τη γοητευτικά γκρουβαριστή αφέλεια τους και χωρίς πολλές πολλές απλοϊκές φαιδρότητες. Δε ξέρω για σας, εμένα πάντως ένα καλό, έξω καρδιά live μου έχει λείψει.

Με τις υγείες μας!

Οι Growlers θα παίξουν την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου στο An Club της Αθήνας και το Σάββατο 16 Νοεμβρίου στο Eightball Club της Θεσσαλονίκης. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.